Fietstoerisme De afgelopen jaren schuwt de Giro-organisatie het opnemen van enkele gravelstroken in het parcours niet. Zo ook dit jaar, want tijdens etappe negen staan enkele onverharde passages door Toscane op de planning. Zo ook die San Martino in Grania, wat sinds enkele jaren als één van de zwaartepunten van Strade Bianche geldt.

Een glooiende weg van 9,5 kilometer zal het wielerpeloton en menig liefhebber normaliter weinig angst inboezemen. Toch is de gravelstrook San Martino in Grania een loodzware hindernis tijdens Strade Bianche en dit jaar ook tijdens de Giro d’Italia. De passage is vernoemd naar een groepje huizen in de Crete Senesi: een door erosie gekenmerkt gebied net ten zuidoosten van Siena.

San Martino in Grania, Monteroni d’Arbia, Italië

• Afstand: 9.2 km, Hoogteverschil: 260 m, Gemiddelde helling: 4.5 %

Die zwaarte zit hem niet in de lengte van de strook, maar vooral in het feit dat de strook geen meter vlak is. Want in de kleine tien kilometer die de strook lang is, worden ook nog eens 290 hoogtemeters overwonnen. Niet in één keer, maar in vijf korte knikjes. De grindweg loopt constant op en af, waardoor het een ware uitputtingsslag is. Al helemaal omdat dat stijgen regelmatig met steile uitschieters gebeurt, aan stijgingspercentages tot 12%.

Die constante verandering zorgt ervoor dat het peloton hier gauw op een lint kan worden getrokken. Wie één keer bergop versnelt, kan vervolgens met een voorsprong de afdaling in gaan, waar iedere fout bestraft wordt en verschillen alleen maar sneller worden uitvergroot.

Dat maakt van de San Martino in Grania een ware uitputtingsslag, zowel in de koers als in de fameuze Granfondo Strade Bianche. Tijdens de negende etappe van de Giro 2025 is het de derde van een drieluik gravelstroken die elkaar snel opvolgt, met daarna nog een kleine 35 glooiende kilometers door het Toscaanse landschap. Tijdens de Granfondo is het ook onderdeel van een gelijkaardig drieluik en is het de enige sector met de zwaarste score van vijf sterren.

Het is nog even naar de finish na de San Martino in Grania, maar toch zal het ook in de Giro een absoluut zwaartepunt van de koers vormen. Om een eeuwenoud wieleradagium aan te halen: je wint er de koers niet, maar je kan hem er wel verliezen.