Raymond Kerckhoffs

•

Fietstoerisme Een ultrafietstocht. Velen hebben het op hun bucketlist staan, slechts weinigen voegen de daad bij het woord. Dorkas Koenen, marketeer van het jaar in 2022, ging de uitdaging met zichzelf wel aan en fietste solo in 25 dagen van ’s Hertogenbosch naar Rome. Ruim 2000 kilometer en meer dan 14.000 hoogtemeters in 23 etappes. Hij schreef over zijn belevenissen onderweg het boek ‘Bergen liegen niet’, wat voor iedereen een gids kan zijn voor een gelijksoortige uitdaging.

Liefst 116 uur en 25 minuten zat Koenen op de fiets tussen Den Bosch en Rome. Urenlang alleen, soms strijdend tegen alle elementen die je als fietser kunt verzinnen. Vele dagen regen, fikse tegenwind in de vlakke ritten, sneeuwbuiten op hoogte en hagelstenen op onverwachte momenten.

Soms fietste hij met twijfels of deze fietstocht wel zo’n goed idee was. Maar al pedalerend genoot hij vooral van de mooie natuur, de verschillende culturen binnen Europa en de prachtige dorpen en steden, de vele spontane ontmoetingen onderweg én natuurlijk ook van zijn prestatie. “De mentale vrijheid die de tocht brengt, voelt als een overwinning”, concludeerde hij al na enkele dagen.

‘Bergen liegen niet’ is het ideale, maar ook eerlijke boek voor iedereen die een ultratocht in gedachten heeft. Het geeft aan wat je onderweg allemaal kan overkomen, maar ook hoe je je zich moet voorbereiden op een dergelijke tocht. Koenen heeft het boek per dag (per etappe) goed ingedeeld met een omschrijving van de route, zijn eigen belevenissen, enkele data en per rit ook een marketingtip.

Dorkas Koenen tijdens zijn fietstocht naar Rome.

Achter in het boek staan de ritten in landkaarten getekend, waardoor je een goed overzicht van de reis krijgt. Ook geeft hij het landschap per rit een cijfer. Wat direct opvalt is dat de meeste ritten in Duitsland en door de Po-vlakte in Italië weinig te bieden hebben qua natuurschoon.

Niet onverwachts met de vele prachtige beelden die we momenteel van de Giro d’Italia zien; de Italiaanse landschappen zijn het mooist en in de Laars ligt ook de enige rit die van Koenen een 10 krijgt. Dat is de tocht langs de Monte Amiata, een uitgedoofde vulkaan van 1776 meter die onderdeel is van de Antiappennini, enkele bergen die losstaan van de Apennijnen. “Deze streek, die ook wel bekendstaat als de ‘Maremma’, is absoluut één van de mooiste gebieden in Toscane.”

Grosseto
Andere ritten die hoog scoren zijn van Siena via Montalcino naar Castel del Piano. De weg van Siena richting de provincie Grosseto kent uitgestrekte velden, cipressen langs oprijlanen, prachtige kleurschakeringen aan de horizon en het uitzicht is weids. Het is wel een rit die continu pittig op en af gaat met gemiddelde stijgingspercentage van rond de 5 à 6 procent.

Ook de dag van Bologna naar Scarperia e San Piero via de zogenaamde Ruta della Futa scoort een 9. Het landschap wordt hier steeds ruiger. De Monte di Fo’ kent geweldige vergezichten over de omliggende bergtoppen en een volgens Koenen verbluffend mooie natuur.

Over deze rit schrijft hij: “Klimmen in de Apennijnen voelt sowieso anders dan klimmen in de Alpen. Een paar honderd kilometer noordelijker zijn de bergpassen voor geoefende fietsers bijna voorspelbaar, met veelal goed gepositioneerde haarspeldbochten en een fijn glad wegdek. In Midden-Italië, op de grens van Emilia-Romagna en Toscane, zijn de hellingen veel onregelmatiger. Het is eigenlijk één lange intervaltraining.”

En ook de rit van Zams naar Prato allo Stelvio scoort bij Koenen een 9. Eerst door het prachtige, ruige Oberinntal. Vervolgens via de Reschenpass richting de Italiaanse grens. De Val Venosta met aangrenzende bergketens strekt zich daar in al zijn imponerende schoonheid uit voor iedereen die er arriveert. Vervolgens voert de route via het glasheldere Lago di Resia, inclusief de beroemde kerktoren die uit het water omhoogkomt, via een geweldig geasfalteerd fietspas naar Prato allo Stelvio, met natuurlijk prachtige uitzichten op het Stelvio massief.

Opvallend tijdens de ultratocht is dat Koenen twee keer via DHL ‘overlevingsspullen’ die hij had meegenomen naar huis stuurt, om zo minder gewicht mee te hoeven sjouwen. Met bijna veertien kilogram aan bagage voltooit hij de tocht, dat is zes kilogram, zo’n 35% minder dan bij aanvang. “Het lijkt wel alsof ik met het verstrijken van de tijd, met het vorderen van deze reis, met steeds minder toe kan onderweg. Mijn streven naar compleetheid verdwijnt op de een of andere manier. In plaats daarvan ontstaat, bijna onbewust, een focus op dat wat strikt noodzakelijk is om mijn doel te kunnen bereiken.”

Koenen heeft het niet als negatief ervaren om deze tocht alleen te voltooien: “Die tijdloze eenzaamheid begin ik als iets heel positiefs te ervaren. Op deze manier onderweg zijn met de fiets voelt voor mij als een vorm van sportieve meditatie. Eerder kon ik er nog niet precies een woord aan geven, maar dit is de beste omschrijving van de sensatie die de laatste dagen op de fiets bij mij is gegroeid.”

Doorzettingsvermogen
Al zijn er natuurlijk ook genoeg momenten van twijfel, waarop het doorzettingsvermogen je op de route moet houden. Zoals op de Passo di Resia. Daar vraagt Koenen zich af of hij Rome nog altijd wel wil bereiken? “Heb ik nog steeds voor ogen waarom ik deze uitdaging ben aangegaan? Wat doe ik hier eigenlijk? Kan ik genoeg afzien? Kan ik diep genoeg gaan? Mentaal pijn lijden?”

Al zijn dit eigenlijk schaarse momenten op zijn tocht. De uitdaging houdt hem altijd op de been. Zoals hij in de derde week ervaart: “Door een sportief prikkelend landschap fietsen is voor mij blijkbaar van groot belang om plezier te kunnen blijven beleven aan deze trip. Juist de afwisseling van de uitdaging overdag en de cultuur in de avond motiveert me. Anders vind ik het al snel saai en eentonig.”

De voldoening wanneer Koenen Rome bereikt is groot. Al merkte hij in Italië wel: hoe zuidelijker hij komt, hoe hectischer het verkeer en hoe slechter de wegen voor fietsers zijn. Wat dat betreft is het deel van Italië tot zo’n 150 kilometer boven Rome een veel groter fietswalhalla. De foto in Rome voor Il Colosseo is de ultieme beloning en geeft hem het gevoel dat deze tocht ook weer een nieuw startpunt in zijn eigen leven bracht.

Bij het lezen van dit boek zullen de ervaringen van Koenen voor velen net dat zetje in de rug zijn om wel een langere fietstocht van enkele dagen aan te durven.

Het boek is te bestellen via de website: www.bergenliegenniet.nl

Bergen liegen niet, Dorkas Koenen