Magie van de Amstel Gold Race: komen om te fietsen, blijven voor de sfeer
Fietstoerisme Aanstaande zaterdag staat de toerversie van de Amstel Gold Race op het programma. De afgelopen decennia groeide de tocht uit tot een massa-evenement met meer dan 15.000 deelnemers. Wat de magie van de toertocht is? Je komt er om te fietsen, maar blijft er voor de sfeer. “Iedereen op de camping is er voor de Amstel Gold Race. Dat geeft iets speciaals”, vertelt meervoudig deelneemster Yulia Bos-van der Lee (30).
Yulia is sinds haar tiende een fanatieke fietster. De uit Woerden afkomstige renster reed meer dan tien jaar lang wedstrijden voor WTC Woerden en WV Het Stadion, maar echte topuitslagen bleven in die jaren uit. Wel deed ze in 2011 mee aan het door Marianne Vos gewonnen NK veldrijden in Sint-Michielsgestel, waar ze zelf als 25ste eindigde.
Een aantal maanden later zou Yulia voor het eerst deelnemen aan de toertocht van de Amstel Gold Race, op aanraden van haar ex-vriend. In de jaren die volgden zou Yulia maar een paar toertochten missen. De eerste jaren reed ze 150 kilometer, daarna reed ze nog een keer de 100 kilometer en in 2018 reed ze met haar huidige man de 65 kilometer.
“Het is leuk om een doel te hebben waar je naartoe werkt. Je wil er het maximale uithalen, maar gaat niet voor de snelste tijd”, vertelt ze enthousiast. “Alles eromheen is ook echt een happening. Vandaar dat ik op een gegeven moment nog een keer ben teruggekomen naar Limburg om de toertocht met Renate, een goede vriendin van mij, te rijden en later ook nog een keer met mijn man.”
Amstel Gold Race-camping
Met “alles eromheen” doelt Yulia vooral op het kamperen rondom de Amstel Gold Race. Dat is namelijk heel gezellig. “Iedereen komt daar echt voor de Amstel Gold Race. Als je op zaterdag vroeg opstaat, is iedereen zich al aan het voorbereiden op de toertocht en dan wens je elkaar succes. Na de finish drink je een biertje met wildvreemden op de camping en is het centrum van Valkenburg heel gezellig.”
Daarin onderscheidt de Amstel Gold Race zich met andere toertochten in Nederland. “Ik heb ook wel eens de Elfstedentocht gereden. Dan kampeer je ook, maar na de finish gaat iedereen toch weer zo snel mogelijk naar huis. Nu is de toertocht het begin van veel gezelligheid.”
Redders in nood
Dat het kamperen ook nog nut kan hebben tijdens de toertocht, bewijst een herinnering uit 2014. “Ik weet nog dat ik en Renate verkleumd aan de start stonden om de 150 kilometer te fietsen. Vol goede moed begonnen we, maar op een gegeven moment begonnen de beklimmingen toch wel zwaar te tellen. We gingen echt helemaal kapot, en na 100 kilometer kregen we een hongerklop.”
“Juist op dat moment kwamen de buurmannen van onze camping voorbij gefietst”, vertelt ze. “Voor hen leek het alsof we helemaal stil stonden. Nadat ze ons wat eten hadden gegeven en hadden opgepept, konden we toch weer doorgaan. Om daarna met een mega voldaan en blij gevoel over de finish te komen. Met een biertje erbij hebben we daarna afgesloten op het terras.”
Pijn nog kunnen voelen, toch kriebelt het
Yulia’s hongerklop in 2014 was niet haar enige lijdensweg in al die jaren dat zij aan de start stond van de toerversie. Wanneer haar gevraagd naar de zwaarste beklimming in Limburg, begint het weer te griezelen bij haar. “Ik kan de pijn in mijn benen nog ophalen als ik denk aan de Keutenberg. Wat een hel is die beklimming. En dan die laatste keer Cauberg… Ik fietste er elke keer weer zwalkend omhoog”, kijkt ze terug. “Maar als iedereen dan staat te klappen aan de finish, ongeacht of ze je kennen of niet, dan maakt dat heel veel goed. Als ik er nu zo over praat, begint het toch wel weer te kriebelen.”
De afgelopen jaren deed Yulia niet meer mee. “Ik ben verhuisd en heb een jaar geleden een dochtertje gekregen. Dan wordt het wel een stuk moeilijker om nog een weekend naar Limburg te trekken. Dit weekend ga ik de Amstel Gold Race wel zeker kijken voor de tv. Misschien dat het er ooit nog eens van komt.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.