Rondje Redacteur: Langs de Dokkumer Ee en Waddenzee met Jeen de Jong
foto: Wikje de Vries

Rondje Redacteur: Langs de Dokkumer Ee en Waddenzee met Jeen de Jong

Het Grand Départ van dit ‘Rondje Redacteur’ is net buiten Leeuwarden. Vanaf de Vierhuisterweg fiets ik door het Leeuwarder Bos naar de Dokkumer Ee. Ik ga voorzichtig door de met bladeren bezaaide bochten. Het is half november, herfst. De luchten zijn grijs en de temperatuur ligt laag. Het conditiepeil ook, trouwens. Maar de moraal? Die is torenhoog, want ik ga mijn favoriete rondje rijden.

Het is rustig langs de Dokkumer Ee. Ik heb de ‘hele’ weg – breder dan een meter is het op de meeste punten niet – voor mezelf. ‘s Zomers is dat vaak anders, zeker in de weekenden. Dan fietsen hier pelotons ouderen op e-bikes en mijd ik het smalle pad zoveel mogelijk. De komende maanden zal dat slechts sporadisch nodig zijn, want op doordeweekse winterochtenden zie je hier geen kop. Laat staan op zo’n dag als vandaag.

Heilige schaatsgrond
Je kunt lekker doortrappen in deze omstandigheden, al kom je om de paar kilometer wel een steil, houten bruggetje tegen. Drie meter lang klimmen geblazen! Veel lastiger wordt het vandaag niet. Niettemin is het derde bruggetje er een met naam en faam: het is het bruggetje van Bartlehiem. Heilige schaatsgrond.

Hier komen de schaatsers die meedoen aan de Elfstedentocht onderdoor, als ze vanaf de Finkumervaart de Dokkumer Ee opdraaien. Vervolgens zetten ze koers richting de laatste stempelpost in Dokkum. Omdat de deelnemers in de diepe finale nog een keer terugkeren op dit kruispunt bij Bartlehiem, verzamelt zich op deze plek vaak een enorme massa mensen. Muziek, bier en sport zorgen voor één groot volksfeest, een Ronde van Vlaanderen bij vrieskou.

Bartlehiem bij iets beter weer – foto: Jeen de Jong

De pier
Nu is er alleen die kou; ik ga snel door. Ik verlaat de Dokkumer Ee noodgedwongen even, maar zoek haar nog voor het dorpje Birdaard weer op. Vervolgens blijf ik aan haar zijde en kronkelen we samen naar Dokkum. In die stad – de stad waarvan je op de basisschool leert dat Bonifatius er werd vermoord in 754 – sla ik linksaf. Ik verlaat de route van de Elfstedentocht en beland via dorpjes als Foudgum, Waaxens en Brantgum in Holwerd. Daar vertrekt de boot naar Ameland. Ik blijf aan het vasteland, maar neem wel een kijkje op de pier.

Je kunt in Café Restaurant Land- en Zeezicht koffie en gebak halen, maar ik wil alleen even de Waddenzee aantikken. Meer niet. En nu ik er toch ben, geniet ik ook een moment van het uitzicht. Zelfs bij druilerig weer is het hier mooi, stel ik vast. Of is het hier juist mooi bij druilerig weer? Terwijl ik nog wat filosofeer, draai ik me weer om en rijd terug over hetzelfde fietspad als waar ik zojuist via gekomen ben. Net voor Holwerd, nog in de ‘afdaling’ van de dijk, ga ik rechts een klein boerenweggetje in. Ik moet een hekje openklappen om toegang te krijgen.

Op de dijk, bij ‘het tempeltje van Ids’, heb je een fraai uitzicht – foto: Wikje de Vries

Eindeloze weg
Er volgt een lange, rechte weg – pal naast de dijk. Op deze strook deed ik vroeger vaak blokjes. Lekker dom beuken met de tong op het stuur en tijdens de laatste minuut van de laatste VO2-max-interval luidop vloeken. Toch niemand die je hoorde. Je hebt trouwens ook de mogelijk om aan de andere kant van de dijk te fietsen, wat ik iedereen aan zou raden. Het asfalt is er vlakker en de natuur fraaier. Een kwelderlandschap, zwermen vogels die door de lucht zwieren, vanuit de verte aangevoerde zeelucht.

Op een gegeven moment moet je wel weer binnendijks fietsen en buig je automatisch af naar het westen. Als je de dijk blijft volgen, kom je uiteindelijk in Harlingen uit. Zo ver ga ik niet: dit ongetrainde lichaam heeft genoeg gedaan. Nadat ik de dijk nog een keer heb beklommen om een blik op de zee te werpen, besluit ik bij het dorpje Westhoek het binnenland weer in te trekken. Ik zie voor het eerst sinds lange tijd een auto.

Een zonsondergang vanaf de zeedijk – foto: Jeen de Jong

Terug naar Leeuwarden
Je kunt nu via verschillende weggetjes terug naar Leeuwarden. Ik besluit via Wier, Berlikum, Beetgum en Beetgumermolen in de richting van Stiens te fietsen. Aan het einde van de Skrédyk ga ik rechtsaf naar de start- en finishlocatie. Ik zit in de laatste kilometers, die parallel lopen aan een tachtigweg. Opeens klinkt er een oorverdovend lawaai boven me. Geen televisiehelikopter, maar een JSF. De aankomststrook ligt namelijk naast het militaire vliegveld van Leeuwarden.

We zijn weer bij de Vierhuisterweg, waar we vanochtend begonnen. Hier laat ik jullie achter, want ik moet zelf nog een stukje Leeuwarden in. Al raad ik de lezer aan om die stad ook eens te bezoeken. ’s Ochtends het bovenstaande rondje fietsen, ’s middags het Fries Museum bezoeken, de scheve Oldehove beklimmen of een potje voetbal meepikken bij volksclub Cambuur. Een perfecte dag, lijkt me.

Om te reageren moet je ingelogd zijn.