Interview Tom Dumoulin is de zoveelste ex-prof die we dit jaar terug gaan zien in een gravelwedstrijd. Maar verwacht niet dat de voormalig wereldkampioen tijdrijden daar een nieuwe carrière in ziet. Nu draait het Dumoulin om plezier en anderen inspireren.  “De beste willen zijn, dat is geweest”, vertelt Dumoulin in gesprek met WielerFlits.

Het was 896 dagen na zijn laatste koersdag als professioneel wielrenner dat Tom Dumoulin bij Egmond-Pier-Egmond voor het eerst weer een rugnummer opspeldde. Hij had wel meegedaan aan een paar hardloopevenementen, maar het was voor het eerst dat hij zich op een fiets weer in de strijd mengde. Niet geheel onverdienstelijk, want de eerste Nederlandse winnaar van de Giro d’Italia eindigde als 31^e, terwijl hij een dag later de Halve van Egmond rende en het combi-klassement op zijn naam schreef.

• 

  13 jan

  Lees ook Tom Dumoulin verbetert PR op halve marathon en wint zo combiklassement in Egmond

  13 jan

Het was onderdeel van zijn rol als ambassadeur van fietsmerk Giant. Het eerste jaar van die samenwerking was het nog zoeken naar de invulling, maar dit jaar is het duidelijk: Dumoulin wil meer de fiets op en anderen inspireren. Niet voor niets is de slagzin van het Taiwanese fietsmerk For the love of cycling.

Een liefde die Dumoulin nog altijd deelt, zo merkte hij ook weer tijdens Egmond-Pier-Egmond “Ik zit twee keer per week maximaal twee uurtjes op de racefiets. Dan doe je misschien niet mee om de ereplaatsen, maar ik vond het wel heel leuk. Ik zie het ook maar half als een wedstrijd, ik doe echt puur voor mijn lol mee, dus ik stond daar lekker rustig aan de start.”

Sterker nog, de Limburger genoot er dusdanig van dat hij weer vaker aan wedstrijden mee wil gaan doen. “Dit was de eerste keer weer met een rugnummer op de fiets en ik vond het eigenlijk wel weer lachen. Het heeft niet iets in mij losgemaakt dat ik denk aan een comeback, maar ik vind het wel leuk om gewoon een keer een gravelkoersje mee te doen voor de lol, ook om wat variatie aan te brengen in het fietsen.”

Gravelen in Amerika
Waar we hem exact aan de start gaan zien staan, is nog onzeker, maar één evenement staat al met rood omcirkeld in zijn agenda. “Sea Otter Classic (in Californië, red). Maar nogmaals: ook dat is puur voor de leuk. Het is niet dat ik nou opeens Laurens ten Dam achterna ga en de hele wereld over ga reizen voor gravelkoersen en daarin ook met de besten mee ga strijden. Ik weet nog niet precies waar ik ga starten, maar die rijd ik in ieder geval.”

Dat doet Dumoulin dus uit liefde voor de koers en dat gaat deels om zijn eigen plezier, maar hij wil maar wat graag anderen aansteken met het wielervirus. Een rol waarvan ze bij Giant graag zien dat hij hem gaat vervullen en waarin ze hem dus ook ruimhartig ondersteunen. “Sinds ik gestopt ben kom ik erachter dat ik heel veel passie heb voor de fiets en het wielerwereldje. Ik ken die wereld ook goed en praat daar vol liefde en passie over. Dat probeer ik terug te laten komen in mijn werk als analist voor de NOS, maar dat probeer ik ook als ambassadeur voor Giant te doen” legt hij uit.

“Ik wil mensen mee nemen in mijn enthousiasme, waarom het leuk is om te fietsen en avontuurlijke dingen te doen op de fiets. Niet per se om de beste te willen zijn – dat is geweest – maar gewoon voor het avontuur en de lol. Dat daar dan, bijvoorbeeld in Egmond, nog wat competitiefs bij zat: okay, dat is leuk, maar dat hoeft niet altijd. Het gaat om plezier en die boodschap ook doorgeven aan andere mensen.”

Verwacht dan ook niet dat we Dumoulin snel weer in een ploegleidersauto zien stappen. De tijd van keihard koersen en resultaten najagen is voorbij. “Ik sluit helemaal niks uit, maar op dit moment zie ik het niet zo snel gebeuren. Ik vind het stukje coaching wel interessant, dat zou ik misschien nog wel in de toekomst leuk vinden. Maar ik wil niet 180 dagen per jaar van huis zijn, dus ik ga echt… Nee, dat zie ik niet snel gebeuren”, legt hij stellig uit.

Dat komt zonder meer ook door zijn eigen ervaringen en het einde van zijn carrière. “Daar ben ik een beetje op afgeknapt toen, omdat ik zelf gewoon vastzat. Het werd heel erg business zeg maar. Kijk, voor salaris worden bepaalde dingen van je verwacht, daar heb je sponsorverplichtingen voor. Daar stond op een gegeven moment best wel druk op en mensen gingen zich ermee bemoeien, waardoor dat helemaal weg ging van waarom ik op de fiets zit: omdat ik het leuk vind.”

De carrière van Dumoulin zit er dus lang en breed op, maar de liefhebber in hem is er nog altijd. En daarmee gaat zelfs een stukje fanatisme gepaard. “Ik haal er ook gewoon heel veel lol uit om anderen te verslaan, beter te worden en de beste versie van mezelf te zijn. Maar dat moeten, moeten, moeten, dat hoeft van mij niet meer zo”, sluit hij af.