De Canyon Aeroad CF SLX van Maurits Lammertink
Foto's: Wouter Roosenboom
donderdag 19 oktober 2017 om 09:00

De Canyon Aeroad CF SLX van Maurits Lammertink

Maurits Lammertink heeft zijn eerste jaar bij Katusha-Alpecin erop zitten. Met een honderdste plaats in de Ronde van Lombardije sloot de 27-jarige renner zijn lange seizoen af. Afgelopen winter maakte Lammertink de overstap van Roompot-Nederlandse Loterij naar Katusha-Alpecin. Dit betekende ook dat hij zijn Isaac ingeruild heeft voor een Canyon.

Lammertink reed dit jaar op een Canyon Aeroad CF SLX in de kleuren van zijn huidige werkgever Katusha Alpecin. Deze rode fiets straalt in de kleine maat van Lammertink één en al snelheid uit. Een aerodynamisch model met een klassieke uitstraling, dat betekent een moderne fiets met een strakke, bijna horizontale bovenbuis. Volgens Lammertink is juist die geometrie perfect. “Ik vind een frame dat naar beneden afloopt ook erg mooi, maar de geometrie van deze fiets maakt het voor mij een hele goede fiets. Ik ben natuurlijk niet zo groot en dan is het fijn dat de fiets een klein balhoofd heeft.”

Bij een slooping fiets loopt het frame naar beneden waardoor het balhoofd, de buis onder het stuur vaak wat groter is. Veel renners compenseren dat door een stuurpen die naar beneden staat. Zo kunnen kleinere renners alsnog diep zitten. “Met mijn lengte moet je dan corrigeren met de stuurpen, maar zelfs dan kan ik nog niet zo diep zitten als ik wil. Bij Canyon is dat anders, daar rijd ik met een 10 centimeter groot balhoofd. Dan kan je gewoon met een normale stuurpen werken en zit je alsnog redelijk diep.”

Wat betreft het stuur heeft Canyon op dit moment een combinatie waarin de stuurpen en het stuur uit één stuk carbon is gemaakt, dit zorgt ervoor dat de fiets nog aerodynamischer is. Een groot deel van de door Canyon gesponsorde renners, van zowel Katusha-Alpecin als Movistar, rijden met het aerodynamische model. Lammertink heeft het aan het begin van het seizoen geprobeerd maar kon er maar niet aan wennen. “Je kan het stuur niet los van de stuurpen afstellen en ik kreeg het gewoon niet goed. Ik heb er nog geprobeerd aan te wennen, maar heb toen besloten om een normale stuur en stuurpen te gebruiken. Die heeft Canyon ook en we zijn daar volledig vrij in.”

Aeroad vs. Ultimate
Niet alleen het stuur mogen de renners kiezen. Ook in de fietsen zit er verschil. Het Duitse fietsenmerk maakt met de Canyon Aeroad een aerodynamische sprintfiets, waar mannen zoals Alexander Kristoff op rijden. Renners zoals klassementsman Ilnur Zakarin kiezen dan weer vaker voor de Ultimate, de lichtere fiets van Canyon. Waar sommige ploegen nog wel eens van fiets wisselen voor verschillende wedstrijden, is het bij Katusha de bedoeling dat je aan het begin van het seizoen de keuze maakt met welke fiets je het seizoen wil gaan rijden.

Dit jaar reed Lammertink op de Aeroad. “Ik kreeg voordat ik naar Katusha ging de Aeroad en heb daar de hele winter op getraind. Dus die heb ik toen gewoon gehouden. Volgend jaar ben ik van plan om voor een lichtere klimfiets te gaan, de Ultimate. Het zijn allebei goede fietsen, maar het gewicht is toch erg belangrijk. Het is de reden om over te gaan op de Ultimate. Ik ben niet groot en moet het van de klimwedstrijden hebben, dan is het mooi als je fiets ook net wat lichter is.”

Draadloos schakelen
Katusha heeft wanneer het gaat om de onderdelen een unieke positie in het WorldTour-peloton. Naast veertien Shimano-ploegen en drie formaties met Campagnolo is Katusha het enige team dat met SRAM rijdt. Uniek dus, maar voor Lammertink was het niet de eerste keer dat hij met SRAM schakelde. “Ik rijd er al een paar jaar mee, bij Roompot reed ik met SRAM en nu bij Katusha weer.”

Toch is er wel een heel groot verschil. “Bij Roompot reden we mechanisch en bij Katusha gebruiken we de elektronische groep van SRAM, Red eTAP. Dat schakelt compleet anders.” Lammertink probeert het zo duidelijk mogelijk uit te leggen, hoe je met maar twee knoppen, twee derailleurs zwaarder en lichter kan laten schakelen. “De knop op de rechtershifter is om je achterderailleur zwaarder te schakelen, de linkershifter is om juist lichter te schakelen.” Bij veel fabrikanten is de rechtershifter voor de achterderailleur en de linkerkant juist voor de voorderailleur, dat is bij de nieuwe SRAM groep dus helemaal anders. “Tot slot nog het schakelen van je voorderailleur, dat doe je door bij de knoppen tegelijk in te duwen. Het was even wennen, maar nu is het ontzettend makkelijk.”

Wat het draadloze systeem ook anders maakt dan de bedrade versies van Campagnolo en Shimano, is dat er twee batterijen moeten worden opgeladen. “Ik heb door laksheid wel eens tijdens een training een lege batterij gehad, maar dat heb je zo opgelost. De batterij van de achterderrailleur gaat eerder leeg omdat je die nou eenmaal vaker gebruikt. Het voordeel is dat je de batterijen van de voor- en achterderailleur kunt uitwisselen met elkaar. Zo kan je tijdens je training snel even wisselen en op het binnenblad of buitenblad verder rijden terwijl je achter gewoon nog kan schakelen.”

Crossen
Sinds de Ronde van Lombardije heeft Lammertink niet meer op de fiets gezeten. “Het is een lang seizoen geweest en ik houd ervan om drie weken even helemaal niet te fietsen. Daarna komt de motivatie en zin om te gaan trainen vanzelf weer terug.”

Zodra Lammertink weer wat conditie heeft kunnen opbouwen, pakt hij zijn oude liefde weer terug op. Hij staat later dit jaar aan de start van enkele nationale veldritten. “Ik ga dit jaar zeker weer crossen. Vorig jaar mocht ik van de ploeg niet crossen vanwege de blessures die ik toen had. Dit jaar heb ik toestemming en stuurt Canyon zelfs twee crossfietsen op. Dat is dus goed geregeld dit jaar.”

Het crossen is voor Lammertink een mooi alternatief tijdens het trainen in de winter. “Ik doe het echt puur voor de lol, maar daarnaast is het ook nog eens een goede training. Ik ben ooit gaan fietsen door het crossen, dus ik vind het nog altijd leuk om te doen.” Ondanks dat het veldrijden zijn eerste liefde was, is hij er niet rouwig om dat hij zich volledig op de weg heeft gefocust. “Ik kon niet mee met jongens zoals Van der Haar en toen ik op de weg ook mijn wedstrijden ging winnen was het duidelijk dat ik voor de weg moest gaan.”

Geen grote fietsenverzameling
Wat betreft het aantal fietsen in huize Lammertink is de renner bescheiden. “Ik heb op dit moment twee trainingsfietsen, een wegfiets en een tijdritfiets. Ik heb nog een aantal crossfietsen, maar ik heb bijvoorbeeld geen mountainbike en ik heb eigenlijk niet eens een fiets van vroeger.”

De fiets die het minst slijt is toch wel zijn Speedmax, de tijdritfiets van Canyon. “In de voorbereiding op de Dauphiné en de Tour de France heb ik een aantal keer op die fiets getraind, maar voor de rest is het aantal ritjes op één hand te tellen.” In tegenstelling tot zijn jongere broer Steven Lammertink is Maurits geen groot fan van de de race tegen de klok. “Ik ben niet zo’n tijdrijder en ik weet ook wel dat als ik er heel veel op ga trainen ik niet meteen een tijdrit ga winnen. Voor de kortere meerdaagse koersen is het misschien wel handig, omdat die vaak in een tijdrit worden beslist. Dus wellicht is het iets voor de toekomst.”

Lammertink beseft wel dat als hij echt goed wil gaan tijdrijden, hij het eerst leuk moet vinden. “Dat is het belangrijkste, want anders lukt het ook niet. Ik ben toch meer van het spelletje op de weg. Daarom ben ik gaan fietsen.”

Zoals gezegd heeft Lammertink naast zijn Canyons niet veel andere fietsen in huis, ondanks dat hij tijdens zijn carrière al voor verschillende teams is uitgekomen. “Meestal lever je je fiets aan het einde van het seizoen gewoon in en krijg je een nieuwe voor het komende seizoen. Ik zie het dan ook niet zitten om steeds die fiets over te nemen om een verzameling op te bouwen.”

Ploeggenoot Kristoff werd dit jaar Europees kampioen en kreeg van Canyon een speciale editie van zijn Aeroad. “Dat kan een reden zijn om hem te houden. Als de ploeg een speciale kleurstelling voor je maakt, dan snap ik wel dat je die fiets wilt houden.”

Voordat Lammertink een speciale fiets krijgt, moet hij eerst kampioen worden. “Nederlands kampioen, Europees Kampioen of wereldkampioen. Het moet helemaal mee zitten, maar wie weet in de toekomst”, zegt Lammertink bescheiden.

Canyon Aeroad CF SLX
● Frame: Canyon Aeroad CF SLX
● Voorvork: Canyon Aeroad CF SLX
● Stuurpen/Stuur: Canyon
● Stuurlint: Selle Italia
● Remmen: Merkloze Shimano Dura-Ace (omdat SRAM geen remmen heeft die op dit frame passen)
● Shifters: SRAM RED eTAP
● Derailleurs: SRAM RED eTAP
● Cassette: SRAM
● Crankset: SRAM RED met Quarq
● Pedalen: Look
● Wielen: Zipp 454
● Banden: Continental
● Zadel: Selle Italia
● Zadelpen: Canyon
● Bidonhouders/Bidons: Tacx

Verantwoording:
Het initiatief voor dit artikel komt vanuit WielerFlits. Er is geen vergoeding ontvangen voor de plaatsing hiervan.

RIDE Magazine
6 Reacties
19 oktober 2017 14:43
Geweldig mooie fiets!
Ook heel comfortabel, vooral voor een aero fiets.
Wel apart dat SRAM remmen er niet op passen.
19 oktober 2017 16:28
Bij de amateurs rijden er heel veel op deze fiets. Relatief goedkoop, heel stijf en daardoor ideaal voor koersjes.
20 oktober 2017 11:56
Fiets zou zoveel mooier zijn zonder die overvloedige bestickering
20 oktober 2017 12:10
Wifli derailleur zo te zien :o
26 oktober 2017 15:42
Dat sloping frames vaak een grote balhoofdbuis hebben, is je reinste onzin.

@ TomDJ

Op dit frame passen alleen DM remmen, d.w.z. met twee montagebouten i.p.v. één. Dit type remmen heeft SRAM niet in het gamma. Het is een innovatie die nooit echt is aangeslagen, veel fabrikanten zijn er ook weer van teruggekomen. Het werkt niet heel veel beter dan gewone velgremmen en de consumenten lopen tegenwoordig (helaas) eerder warm voor schijfremmen.
2 november 2017 22:00
@havana, ah, grazie!
Ja, zie nog niet veel voordeel voor schijfremmen (behalve bij nat weer). Ziet er ook niet uit.

Om te reageren moet je ingelogd zijn.