De elfde editie van de Faun Drôme Classic is gewonnen door Anthony Perez. De 31-jarige Fransman van Cofidis wist in de lastige heuvelkoers een lange en bovenal knappe solo met succes af te ronden. Rui Costa eindigde op gepaste afstand als tweede, Andrea Bagioli werd derde.

Na de zege van Julian Alaphilippe op zaterdag in de Faun-Ardèche Classic, kregen de renners vandaag in de Faun Drôme Classic (opnieuw) een zeer heuvelachtig parcours van 191,5 kilometer voor de kiezen. Deze finale werd ingeluid door de Col du Devès (4,2 km aan 4,5%) en hierna volgde een serie heuvels met de Col de la Grande Limite (3,9 km aan 6,6%), Côte des Roberts (1,6 km aan 8,0%), de Côte de Grane (1,7 km aan 5,5%) en voor een laatste keer de Mur d’Allex en de Plateau de Soulier. Na de top van deze laatste heuvel was het nog minder dan tien kilometer tot de finish in Étoile-sur-Rhône.

Vroege vlucht van zes
Voordat de kleppers aan de finale begonnen, beproefden meerdere renners hun geluk in de vroege vlucht. Cristián Rodríguez (Arkéa-Samsic), Jacob Hindsgaul (Uno-X), Fabien Doubey (TotalEnergies), Alexis Guerin (Bingoal WB), Nolann Mahoudo (CIC U Nantes Atlantique) en Simon Pellaud (Tudor) waren de namen van de zes vroege vluchters, die een maximale voorsprong bijeen wisten te fietsen van om en nabij de zes minuten. De aanvallers bleken echter een vogel voor de spreekwoordelijke kat, ook omdat het al vroeg alle hens aan dek was in het peloton.

Op goed tachtig kilometer van de finish vond er een eerste serieuze schifting plaats, maar dat gebeurde niet op de heuvelachtige wegen. Door de fel blazende wind brak het peloton in verschillende stukken. De eerste waaier bestond uit zo’n dertig renners, met bijna uitsluitend toppers. De belangrijkste namen? Julian Alaphilippe en David Gaudu, de nummers één en twee van de voorbije Faun-Ardèche Classic, Quinn Simmons, Rui Costa, Andrea Bagioli, Romain Bardet, Mattias Skjelmose en Simon Clarke.

Perez begint aan solo-onderneming 
Met deze elitegroep begonnen we aan de laatste vijftig, zeer heuvelachtige, kilometers. Er werd vanaf dat moment slag om slinger gedemarreerd, met een zeer bedrijvige Alaphilippe als grote animator, maar het was Anthony Perez die met een goed getimede demarrage een mooie kloof wist uit te bouwen. De Fransman van Cofidis wist zijn voorsprong stelselmatig uit te breiden, en reed met nog dertig kilometer te fietsen anderhalve minuut voor de groep uit. Perez was echter nog niet ribbedie, verre van, met de Côte de Roberts, Côte de Grande, Mur d’Allex en Plateau de Soullier als nog te overwinnen obstakels.

In de achtervolgende groep waren er nog wel de nodige aanvalspogingen, maar het bleken niet meer dan losse flodders, wat de eenzame koploper Perez in de kaart speelde. Van een goed georganiseerde achtervolging was namelijk geen sprake, waardoor het verschil maar bleef schommelen rond de minuut. Perez kreeg dit ook door vanuit de ploegleiderswagen en dit gaf hem overduidelijk vleugels. De Fransman wist in de laatste vijftien kilometer nog een tandje bij te steken en zo zijn voorsprong nog verder uit te diepen naar de anderhalve minuut.

Straf nummertje van Perez
Na de Mur d’Allex, de voorlaatste klim van de dag, deden Bagioli, Gaudu, Costa en Simmons nog een verwoede poging om naar Perez te rijden. De koploper verloor wel iets van zijn pluimen, maar hield verbazingwekkend goed stand en kwam met een voorsprong van ruim een minuut boven op de Plateau de Soullier, de laatste gecategoriseerde klim van de dag. Perez liet zich, ondanks de felle tegenwind, niet meer inrekenen in de finale en had alle tijd om zijn vijfde profzege te vieren. Na ritzeges in de Ronde van Luxemburg (2x) en de Tour des Alpes Maritimes et du Var, is het nu voor een eerste raak in een eendaagse koers.