Toon Aerts en Michael Vanthourenhout waren in de Wereldbeker van Flamanville verstrikt in een strijd om de tweede plaats. Die prijs ging uiteindelijk naar Aerts, die in de slotfase de beste bandenkeuze had en zo Vanthourenhout afschudde. “Ik kon daar het verschil maken”, blikt Aerts terug.

Het parcours in Normandië lag er glad bij aan de beginfase, maar het droogde goed op. “Ik startte op de grifo, maar in de bochten was het glad en miste ik soms wat grip”, vertelt de kopman van Baloise Trek Lions. Uiteindelijk hoorde hij dat Vanthourenhout aangemoedigd werd om van banden te wisselen toen het in de slotfase weer gladder werd. Daar had Aerts al op geanticipeerd. “Ik kon vol gas gaan op de gladde secties en daar het verschil maken.”

Vanthourenhout zag het gebeuren. “Ik denk dat het in de voorlaatste ronde begon te regenen. Dat had wel invloed op het parcours en ik had rhino’s nodig”, legt hij uit. “Toon zette mij onder druk en daarom kon ik niet wisselen, maar toen was hij – een halve ronde later – te ver weg om hem nog in te halen. Ik had direct moeten wisselen, maar had niet genoeg overschot. Ik koos om te wachten, al denk ik dat dit wel het hoogst haalbare was om eruit te halen.”

Op de limiet
De winst in Flamanville ging naar Eli Iserbyt, ploegmaat van Vanthourenhout bij Pauwels Sauzen-Bingoal. Maar van ploegtactiek was geen sprake. “Ik heb tegen mijn limiet gereden”, vertelt Vanthourenhout. “Ik liet Eli wel even wegrijden, maar Toon kreeg het niet dicht. Toen heb ik mij gefocust op de tweede plaats en dat is mij net niet gelukt.”

Aerts werd tweede en hoopt nog te groeien richting het WK, dat over twee weken al is. “Ik heb veel op inhoud getraind deze week en niet heel erg op intensiteit. Na de kerstperiode heb ik wel wat inhoud gemist. Ik heb langere trainingen gemaakt en daarom was ik minder explosief aan de beginfase. Maar aan het einde ging dat goed. Nu heb ik nog een week met cross-specifieke trainingen gepland en dan zien we volgende week wel hoe ik ervoor sta voor het WK.”