Bauke Mollema kwam in de elfde etappe van de Tour de France achter zijn ploeggenoot Kenny Elissonde als derde over de aankomst. Naderhand moest de Nederlander van Trek-Segafredo toegeven dat Wout van Aert te sterk was in de rit over de Mont Ventoux.

“De dag is net niet mooi genoeg hè? Een man was gewoon sterker vandaag, daar was niet heel veel aan te doen”, vertelde Mollema aan het AD. “De Ventoux is een eerlijke klim, lang en steil. Ik voelde me op het einde op zich goed, maar eigenlijk voelde ik mij halverwege de koers helemaal niet zo goed. Toen dacht ik, als het zo doorgaat, ga ik niet eens bij de eerste tien rijden.”

Maar halverwege de eerste keer de Ventoux kwam Mollema er een beetje door. Nadat hij eerst op een gaatje was gereden, wist hij uit het wiel van Pierre Rolland naar de zeven koplopers toe te springen. “Dat was ideaal voor ons, want we hadden drie man mee. Julien Bernard kon er een mooi tempo in houden en het gat met het peloton mooi groot houden, want je weet dat je best wat minuten nodig hebt voor die laatste keer Ventoux. Maar daar was er een man sterker.”

Het gat laten
Toen Bernard was weggevallen, versnelde niet Mollema maar Elissonde op de laatste beklimming van de Ventoux. “Ik denk dat ze ook naar mij keken. Aan een kant was het goed dat ik toen in het wiel kon gaan zitten en Kenny voelde zich ook heel goed, die was ook gewoon bij de sterksten vandaag. Uiteindelijk ging Van Aert op kop rijden en wat prikken, en op een gegeven moment ging hij zo hard aan dat ik het gat moest laten.”

Aanvankelijk bleef het verschil met Van Aert nog gelijk. “Maar toen wist ik al dat Van Aert gewoon de sterkste was. Het was gewoon volle bak doorgaan tot de top. Daar kwam ik mooi samen met Kenny, zodat we samen de afdaling konden doen om voor de klassementsrenners te blijven. Ik denk dat er nog wel kansen komen. Nu eerst twee dagen een beetje rustiger aan.”