De tweede etappe van de Boucles de la Mayenne (2.Pro) is gewonnen door Benjamin Thomas. De Franse hardrijder van Cofidis bleek na een zeer vermakelijke finale de snelste in een oplopende sprint. Thomas versloeg zijn vluchtmakkers Benoît Cosnefroy en Alex Aranburu. Thomas is tevens de nieuwe leider.

De Boucles de la Mayenne was toegekomen aan de meest uitdagende etappe van de ronde. In deze 171 kilometer lange rit van Jublains naar Pré-en-Pail-Saint-Samson lagen namelijk tal van klimmetjes. Op het profielkaartje stonden zes gecategoriseerde beklimmingen, maar het werkelijke aantal hellingen lag een stuk hoger en daarmee was dit de ‘bergetappe’ van deze Boucles de la Mayenne. In de laatste veertig kilometer moest de Mont des Avaloirs, de hoogste berg van West-Frankrijk, liefst drie keer worden beklommen. Een spectaculaire etappe stond met andere woorden in de sterren geschreven.

Vier renners vormen de vroege vlucht
Vier renners vormden al vrij snel na de start de vroege vlucht. De Belg Gilles De Wilde (Sport Vlaanderen-Baloise), de pas 19-jarige Fransman Paul Hennequin (Nice Métropole Côte d’Azur), de Duitser Leslie Lührs (Team Lotto-Kern Haus) en Alan Riou (Arkéa-Samsic) wisten een maximale voorsprong bijeen te fietsen van meer dan vier minuten. Een mooie voorgift, maar het bleek niet genoeg om ook daadwerkelijk uit de greep te blijven van het peloton, waar het tempo werd verzorgd door de mannen van AG2R Citroën. De Franse formatie had met Benoît Cosnefroy en Greg Van Avermaet twee kandidaat-ritwinnaars in de gelederen.

Met nog vijftig kilometer te gaan kwam er een einde aan het avontuur van de vier vluchters en was het wachten op nieuwe demarrages. Dimitri Peyskens profiteerde van een moment van vertwijfeling in het peloton en ging er alleen vandoor. De Belg van Bingoal Pauwels Sauces WB moest het in zijn eentje zien bol te werken tegen een nog compact peloton en dit bleek al snel een ongelijke strijd. Zeker omdat er in het peloton meerdere keren werd versneld, waardoor de voorsprong van Peyskens smolt als sneeuw voor de zon. Alexandre Delettre (Cofidis), Kévin Vauquelin (Arkéa-Samsic) en Erik Nordsæter Resell (Uno-X) gingen in de tegenaanval.

Van Avermaet en co krijgen wel de ruimte 
Delettre, Vauquelin en Resell reden in één ruk naar Peyskens en zo hadden we een kopgroep van vier. Het peloton zat echter niet ver en met nog 25 kilometer te gaan was alles weer te herdoen. Het bleef echter onrustig in het peloton en verschillende coureurs waren tuk om een sprint te ontlopen. Zo trok Eddy Finé stevig door op een van de vele hellingen, maar de jonge Fransman van Cofidis kreeg weinig ruimte. Een volgende versnelling zette meer zoden aan de dijk: een sterke groep, met daarin onder meer Van Avermaet en Iván García, wist plots wel een aardige voorsprong te vergaren op een inmiddels uitgedund peloton.

Daar was de samenwerking plots helemaal zoek, wat in de kaart speelde van de (in totaal) zeventien vluchters. Zij begonnen met een halve minuut voorsprong aan de laatste ronde van in totaal 16,3 kilometer. Deze vluchters leken vooruit te blijven op weg naar de finish, maar één renner wist in extremis nog de oversteek te maken naar de koplopers. Cosnefroy sprong in zijn kenmerkende stijl weg uit de tweede groep en wist binnen een mum van tijd de aansluiting te vinden met de koplopers. Met Cosnefroy als nieuwe passagier, bleef het verschil tussen de kopgroep en de achtervolgers in de daaropvolgende kilometers schommelen rond de twintig seconden.

Spectaculaire finale 
De winnaar leek met nog tien kilometer te gaan in de voorste groep te zitten, maar ook in de spits van de koers werd er steeds meer naar elkaar gekeken. In het peloton was er inmiddels weer sprake van een georganiseerde achtervolging, waardoor de koers opnieuw in elkaar plooide. Alex Aranburu, Benjamin Thomas, Marco Tizza en Finn Fisher-Black hadden echter geen zin in een zoveelste hergroepering en trokken door. In deze vluchtpoging zat muziek en dat besefte ook Cosnefroy: de puncheur probeerde op de Mont des Avaloirs naar de vier koplopers toe te rijden en wist dit – met veel pijn en moeite – te realiseren.

Cosnefroy kreeg man-in-vorm Julien Simon met zich mee en zo ontstond er met nog vier kilometer te gaan een kopgroep van zes: Cosnefroy, Simon, Thomas, Aranburu, Fisher-Black en Tizza. Dit bleek de beslissende move en zo trokken we met zes kandidaat-ritwinnaars naar de boog van de laatste kilometer. Met Aranburu, Cosnefroy en Simon waren er meerdere rappe mannen vertegenwoordigd, maar de zege ging naar Thomas. De Franse hardrijder van Cofidis bleek op de oplopende aankomstrook in Pré-en-Pail-Saint-Samson over de meeste power te beschikken en wist zijn – op papier snellere – vluchtkompanen te verslaan.

Voor de 26-jarige Thomas, tevens een succesvolle baanwielrenner, is het zijn derde wegzege van het seizoen. Eerder op het jaar won hij al een etappe en de eindstand in de Ster van Bessèges. Eerder deze maand liet hij al blijken in goede vorm te verkeren door vierde te worden in de Vierdaagse van Duinkerke.