Niels Bastiaens

• woensdag 4 mei 2022 om 07:30

Interview De eerste rit in de allereerste Tour du Bénin ooit op de UCI-kalender is gewonnen door… een Belg. De 33-jarige Bjorn De Decker uit Semmerzake beleeft in het West-Afrikaanse land de ervaring van zijn leven en verzilvert die meteen met een knappe zege. “Avonturen zoals deze wil ik niet missen”, zegt De Decker aan WielerFlits.

Koersen in Afrika, het is iets wat je de afgelopen jaren steeds vaker ziet, in aanloop naar het WK op de weg in Rwanda in 2025. De Tour du Faso gaat al een tijdje mee, net als de Tropicale Amissa Bongo in Gabon en de Tour du Rwanda. Maar de Tour du Benin is gloednieuw. Waarom koos De Decker dan juist deze rittenkoers uit om zijn debuut op Afrikaanse bodem te maken?

“We zijn hier met Team Flanders”, legt De Decker uit. “Dat is een team met Guy Smet, een vat vol ervaring die elk jaar wel een paar rittenkoersen in Afrika uitkiest (en winnaar van de Tour du Faso in 2008, red.). Een maand geleden kreeg ik opeens de vraag van Guy: ‘kijk Bjorn, we zoeken nog iemand om mee naar Afrika te gaan. Daar rijden we een 2.2-koers, waar toch mooi prijzengeld te verdienen is. Hebt ge geen zin om mee te gaan?’ Ik heb niet getwijfeld en meteen ingestemd.”

Back to basics
Voor De Decker, in tegenstelling tot de meeste van zijn ploegmaats een debutant op Afrikaanse bodem, telt vooral de ervaring. “Ik ben puur naar hier gekomen voor het avontuur. Om eens iets te zien van Afrika en een zotte ervaring op te doen. Maar het is soms wat dubbel, hé: je treft hier een heel arm land. Los van de organisatie, die op en top is. Maar als je die wegen en het leven hier ziet. Dat is iets helemaal anders.”

Foto: Tour du Bénin

In dat opzicht is koersen in Afrika weer back to basics. Weinig luxe, en andere gewoontes. “We verblijven wel in hotels, maar die liggen op heel arme plekken. Een douche bestaat niet. Enfin, er staat er wel één, maar die werkt niet. Zo heb ik mij na de finish gewassen in een badkuip. Dat zijn wel zotte dingen. Het is ook heel raar om te zien dat er geen winkels zijn, behalve in de hoofdstad waar we geland zijn. Mensen verkopen water en brood voor de deur, sommigen rijst of ik heb zelfs al mensen gezien die autobanden willen verkopen.”

Liefde voor de fiets
Je moet behoorlijk wat liefde voor de fiets hebben om dit alles mee te willen maken. “Zeker. In het normale leven ben ik full time sales manager bij een bedrijf in ramen en deuren. Om hier te komen koersen, moet ik onbetaald verlof pakken. En het is allemaal zelf te bekostigen. Maar dat heb ik er wel voor over. Het is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn. Zo moesten we op de eerste dag al een busrit van 550 kilometer maken, die duurde van zes uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds (lacht). Maar dat nemen we er graag bij.”

Wie ‘Bjorn De Decker’ even googlet, merkt overigens al snel dat de beste man niet vies is van straffe uitdagingen en een rijkelijk gevuld verleden op de fiets heeft. Prof was hij echter nooit. “Ik was wel een goede U23-renner. Ik ben nog achtste in Luik-Bastenaken-Luik U23 geweest, vijfde in het Circuit de Wallonie en heb veel regionale overwinningen. Bij Jong Vlaanderen heb ik het dan een beetje laten varen. Ik leefde er niet meer voor. De liefde voor de fiets was nog niet zo groot als nu. De drang om te winnen was groter dan alles wat je positief terugkrijgt van de fiets.”

Het is misschien de vierjarige schorsing die De Decker uitzat, die zijn kijk op de koers veranderde. “Ik heb in die periode bijvoorbeeld de langste fietstocht ooit van 1035 kilometer gemaakt. En vlak ervoor ben ik wereldkampioen granfondo geweest. Dat zijn dingen die ik alleen maar doe omdat ik heel, heel, heel graag fiets. Het moet niet meer altijd om te winnen gaan. Het draait voor mij vooral om de ervaringen errond. Ik ben blij dat het allemaal voorbij is en ik weer kan koersen.”

Foto: Tour du Bénin

Nieuwe uitdagingen?
Sinds januari is hij weer startgerechtigd, en het gaat voorlopig behoorlijk vlot. “Ik heb mijn eerste wedstrijd gelijk gewonnen, en daarna mijn tweede ook. Gelukkig heb ik ook nog weinig negatieve commentaren gehad. Dat ik de avonturen zoals dit in Benin hier nog kan meemaken, maakt me heel blij. Ik wil vooral genieten op de fiets.”

De Decker haalt al terug een hoog niveau. Maar hoe hoog moeten we die overwinning in Benin nu inschatten? “Het is niet te vergelijken met een UCI 2.2-koers in Europa, maar we reden wel 43 km/u gemiddeld, op een parcours met 1300 hoogtemeters. Ik ga niet zeggen dat ik de beste in koers was, maar toen op vier kilometer van de streep alles samenkwam, heb ik een goed moment gekozen om aan te vallen op een hellend stukje. We raakten met vier renners weg en ik kon het afmaken in de sprint. Heel tof, want het was geen evidente dag met temperaturen tot 40 graden Celsius.”

En nu? Heeft De Decker al plannen voor volgende straffe uitdagingen in zijn hoofd? “Ik heb iets in mijn hoofd ja, maar ik ben nog niet klaar om dat uit te spreken (lacht). Vooral lange ritten trekken mij aan, misschien ga ik wel voor iets meer dan 1000 kilometer. En ik wil ook graag nog meerdere landen verkennen. Maar ja, je moet er de tijd voor vinden en dat is niet altijd gemakkelijk.”