De slotetappe in La Route d’Occitanie is een prooi geworden voor Niccolò Bonifazio. De Italiaan versloeg na een enerverende waaieretappe Matteo Moschetti en Max Kanter in de sprint. Michael Woods kwam de rit zonder kleerscheuren door en mag zich eindwinnaar noemen.

Na de koninginnenrit van zaterdag naar Les Angles, was het vandaag alweer tijd voor de slotetappe van La Route d’Occitanie. In de vierde en laatste etappe trokken de renners nog wel over de Col Notre-Dame (6,9 km aan 5,7%) en Côte d’Espezel (3 km aan 5%), maar leek een massasprint een realistisch en misschien wel onvermijdelijk scenario. De top van de laatste klim, Les Talus de Nailloux à Cintegabelle (1,5 km aan 4,3%), lag namelijk op goed dertig kilometer van de meet. Het zwaarste was kortom al achter de rug, al moesten de coureurs nog wel op hun hoede zijn in deze 188,3 kilometer lange slotrit.

Terpstra mee in de vroege vlucht, Anacona sprokkelt genoeg bergpunten
Drie renners besloten al vroeg in de etappe het ruime sop te kiezen. Maxime Urruty (Nice Métropole Côte d’Azur), Nurbergen Nurlykhassym (Astana Qazaqstan) en Winner Anacona (Arkéa-Samsic) sloegen de handen ineen en het peloton liet begaan. De voorsprong van de drie vluchters liep al snel op richting de twee minuten, maar de koers moest nog in een eerste plooi vallen. Op de flanken van de Col Notre-Dame trokken drie renners namelijk nog in de tegenaanval met Niki Terpstra (TotalEnergies), Damien Touzé (AG2R Citroën) en Ben Healy (EF Education-EasyPost).

Urruty, Nurlykhassym, Touzé en Terpstra hadden wellicht stiekem de hoop om uit de greep te blijven van het peloton, Anacona zat vooral met de bergtrui in zijn hoofd. De Colombiaan stond voor aanvang van de slotrit tweede in dit nevenklassement, maar wist zich op de Col Notre-Dame virtueel in de bergtrui te hijsen, aangezien hij als eerste wist boven te komen op deze klim. Anacona liet zich vervolgens weer inrekenen door zijn medevluchters, om niet veel later te beginnen aan de Col d’Espezel. Ook op deze helling was het Anacona die de volle buit wist te pakken, en zich zo wist te verzekeren van het bergklassement.

Uno-X zet boel op de kant, leider Woods is attent 
De vijf koplopers leken verder wel bezig aan een kansloze missie: met nog tachtig kilometer te gaan bedroeg de voorsprong namelijk nog maar drie minuten. In het peloton kreeg Israel-Premier Tech, de ploeg van leider Woods, steun van de mannen van Groupama-FDJ en Movistar. We leken een klassieke aanloop te krijgen naar een sprint, maar dat was buiten de mannen van Uno-X gerekend. De Noorse formatie besloot de boel op de kant te zetten met nog zeventig kilometer te gaan en met succes: een eerste groep van dertien renners wist zich namelijk af te scheiden.

Van de klassementsrenners zaten leider Woods, nummer twee Carlos Rodriguez, nummer vijf Mattias Skjelmose Jensen, nummer zes Nairo Quintana en nummer zeven Jonas Gregaard mee van voren. Jesús Herrada en Alejandro Valverde, de nummers drie en vier in de voorlopige stand, hadden zich dan weer laten verrassen en waren op achtervolgen aangewezen. Ook de overige top 10-klanten Odd Christian Eiking, Cristián Rodríguez en Nicolas Edet reden vanaf dat moment achter de feiten aan. De eerste groep reed intussen onverstoorbaar door en was op weg naar de vijf koplopers.

Gevaar is geweken, op naar de sprint 
Met nog 57 kilometer te gaan werden Urruty, Anacona, Nurlykhassym, Touzé en Terpstra ingerekend en dus bestond de eerste groep uit negentien renners, al werden Touzé en Healy gelost op een van de vele ongecategoriseerde klimmetjes. In de achtergrond zagen we een verwoede poging van Valverde, Herrada en Rodriguez om nog terug te keren en met succes. In de voorste groep was de samenwerking inmiddels zoek, waardoor de drie Spanjaarden weer konden aansluiten. De storm was – letterlijk en figuurlijk – gaan liggen en de eerste groep reed in gestrekte maar wel gecontroleerde draf naar de laatste kilometers.

INEOS Grenadiers besloot zich op kop te zetten van de eerste groep, aangezien de Britse formatie met Elia Viviani een kandidaat-ritwinnaar in de gelederen had. De Italiaan had de schifting overleefd en was op papier misschien wel de snelste renner in de kopgroep, zeker omdat Démare ergens in de achterhoede rondreed. INEOS Grenadiers werd echter wel flink uitgedaagd door de mannen van TotalEnergies, dat met Niccolò Bonifazio ook een snelle man aan boord had. Viviani kreeg echter een gedroomde lead-out van zijn ploeggenoten, maar werd overvleugeld door zijn landgenoten Bonifazio en Matteo Moschetti.

Het was Bonifazio die met een ultieme jump, aan de linkerkant van de weg en vlak langs de hekken, nog voorbij een stilvallende Viviani en Moschetti wist te snellen. De 28-jarige Italiaan boekte zo zijn eerste zege van het seizoen. Moschetti moest genoegen nemen met de tweede plaats, Max Kanter werd derde en Viviani slechts vierde. Michael Woods kwam veilig in de groep over de finish en mag zich eindwinnaar van La Route d’Occitanie 2022 noemen. Opvallend: het is pas de eerste keer dat Woods een meerdaagse rittenkoers op zijn naam schrijft.