André Cardoso zit al meer dan een jaar in onzekerheid over zijn positieve dopingtest, die hem vlak voor de Tour van 2017 een schorsing opleverde. Hij werd betrapt op EPO, maar na de analyse van de B-staal is er twijfel ontstaan. De UCI houdt de Portugees desondanks aan de kant. “Ik denk dat het niet meer over doping gaat, het voelt alsof het politiek is”, zegt Cardoso tegen VeloNews, dat uitgebreid onderzoek deed naar de zaak.

“De UCI weet dat ik geen ster ben. Ik ben geen miljonair. Ik heb het grote geld niet om de strijd aan te gaan. Ze willen niet zeggen: ‘Misschien heeft het lab een fout gemaakt’, omdat het makkelijker is om mij buiten de sport te zetten”, legt Cardoso uit.

De zaak zit ingewikkeld in elkaar. Cardoso (destijds Trek-Segafredo) werd betrapt op EPO, waarna hij dopinggebruik ontkende en de B-staal aanvroeg. Documenten die in handen zijn van VeloNews tonen aan dat de A- en B-staal niet overeenkomen. De tests zijn uitgevoerd door een dopinglab in Lausanne. “Het resultaat van de analyse van het urinemonster is twijfelachtig, maar niet overtuigend met betrekking tot de aanwezigheid van recombinant EPO”, valt te lezen. Naar verluidt waren veel minder sporen van het EPO-middel te vinden bij de hertest.

Schorsing op basis van A-staal
De test is niet gekenmerkt als negatief, maar als ‘atypische analyse’. Door deze benaming kan de UCI volgens WADA-regel 2.2 Cardoso langs de kant houden. De internationale wielerunie kan daarmee een schorsing uitdelen als de A- en B-staal niet overeenkomen. Ook kan het WADA iemand via deze regel schorsen op basis van een schuldbekentenis, een getuigenverklaring of via bewijs van politieonderzoek. Daarnaast kan de UCI simpelweg de B-staal aan de kant schuiven en haar schorsing baseren op enkel de A-staal.

Cardoso heeft een advocaat in de arm genomen om de regels van de UCI te onderzoeken, maar het blijft stil. Hij is nog steeds voorlopig geschorst. “Ik heb het geld niet om naar het CAS (Hof van Arbitrage voor Sport, red.) te gaan”, legt de inmiddels 33-jarige Portugees uit. “Ik heb alles al in de zaak gestopt. Het moment dat ik zag dat de UCI mijn zaak aanvocht met vijf experts en een sterke advocaat, was het moment dat ik dacht: ‘Oke, misschien is dit een slecht teken’.”