Interview Precies een jaar geleden maakte het peloton kennis met Cees Bol. De toen nog 23-jarige Nederlander won voor verreweg de meeste mensen als nobele onbekende Nokere Koerse. Het was zelfs zo dat commentatoren Renaat Schotte en José De Cauwer in de veronderstelling waren dat Bols ploegmaat Max Walscheid met de zegeruikers aan de haal ging. Het duurde enige tijd, maar toen bracht de uitslagenkaart helderheid: winst voor Bol, voor Pascal Ackermann en Jasper Philipsen. Met WielerFlits blikt de Team Sunweb-renner terug.

Nadat Bol in 2016 nog Olympia’s Tour won, stond hij in 2017 als laatstejaarsbelofte langdurig aan de kant met de hardnekkige gevolgen van een hersenschudding. Desondanks kon hij in 2018 als eerstejaars eliterenner aanblijven bij beloftenploeg SEG Racing Academy. In het shirt van dat team boekte hij dat seizoen twee UCI-zeges en behaalde hij een resem ereplaatsen. In het najaar ging hij al bij Team Sunweb aan de slag als stagiair, om dan per 1 januari 2019 helemaal de overstap te maken. Na de Tour Down Under, de Cadel Evans Great Ocean Road Race en de UAE Tour was Nokere Koerse de eerste wedstrijd in Europa.

Eerste kans
Al die kilometers in de WorldTour-koersen deden hem goed. Maar tot dan toe had de Noord-Hollander weinig voor eigen kans gereden. “Ik was goed voorbereid”, herinnert Bol zich. “Qua parcours wist ik precies wat ik kon verwachten. Sinds het eerste trainingskamp in december wist ik dat ik in Nokere Koerse een kans zou krijgen van de ploeg, mocht de wedstrijd uitdraaien op een sprint. Maar of het haalbaar was om te winnen, daar had ik op dat moment geen weet van. Stiekem dacht ik wel dat het zou kunnen. Maar of het realistisch was of dat het zou gaan zoals je dacht dat het moest gaan, dat is altijd moeilijk natuurlijk.”

Uiteindelijk draaide het uit op een massaspurt, waarin hij dus Ackermann en Philipsen de loef afstak. “In de gevaarlijke afdaling net daarvoor had ik de meevaller dat ik nog twee sterke ploegmaats voor me had. De stress en chaos had ik daardoor compleet gemist. Daarna sprintten we man-tegen-man en won ik. Wat ik van tevoren wel wist, is dat zo’n lange sprint goed voor mij was. En nog steeds is, overigens. Wat dat betreft was Nokere Koerse ook de juiste wedstrijd. Op Nokereberg moet je er vroeg aan beginnen. Je kunt wel later aangaan, maar dan verlies je zo veel meters op het eerste stuk. Je moet dus gewoon lang sprinten.”

Ackermann, Bol op het hoogste schavot en Philipsen – foto: Cor Vos

Doorbraak
Bol kijkt met veel voldoening terug op 20 maart 2019. “Het is nog steeds een supergave herinnering! Toen was het natuurlijk heel erg onverwacht. Inmiddels heb ik vaker bewezen dat ik koersen kan winnen bij de profs. Maar voor de buitenwereld was mijn zege in Nokere Koerse vorig jaar een gigantische verrassing. Daarom vind ik het op zich wel grappig om daar nu op terug te kijken. Ook voor mezelf is het mijn grote doorbraak geweest. Het was de eerste keer dat ik op profniveau heb bewezen dat ik een koers kon winnen. Ik geloofde daar zelf in, maar het is natuurlijk wel erg lekker als dat lukt. Dat is wat je graag wilt als jongeling.”

De Belgische 1.HC-koers veranderde niet direct Bols status binnen Team Sunweb. “Daarna heb ik nog steeds veel lead-outs gedaan, net als voor Nokere Koerse. Maar het was wel zo dat als er daarna maar eventjes een kans was voor iemand, dat ik hem al heel snel kreeg. Dat was wel dankzij die zege in Nokere Koerse. Daarna ging het lopen en won ik natuurlijk nog een paar keer (onder meer in de Tour of California en de Tour of Norway, red.). Samen leidde dat ertoe dat ik in het najaar van 2019 nog meer kansen kreeg dan vooraf was afgesproken. Ook al zijn wij een heel proces gedreven ploeg, zeges tellen wel lekker mee.”

Het mag duidelijk zijn dat Nokere Koerse voor altijd een bijzonder plekje in het rennershart van Bol heeft. “Ik ben natuurlijk totaal niet meer objectief als het om Nokere Koerse gaat”, beaamt de Team Sunweb-renner lachend. “Dat blijft voor mij voor altijd een speciale wedstrijd. Ik heb daar maandenlang naartoe geleefd, want ‘daar zou het misschien moeten kunnen’. Dan krijg je die kans én dan lukt het ook nog. Dat is heel bijzonder. Als de mogelijkheid zich in de toekomst voordoet en het past in mijn programma, zou ik Nokere Koerse altijd willen rijden. Dit jaar stond ik er niet op, maar als het even kan rijd ik graag.”

Fanclub Cees Bol
Een grappig feit. De snelle klassiekerrenner bewees zijn fanclub – vaak te herkennen aan herkenbare rode shirts – die dag ook een goede dienst. “Na die zege zijn de ledenaantallen omhooggegaan. Datzelfde geldt voor de clubkas”, lach Bol. “Er waren vijf fans heen gegaan. Bij de plaatselijke bookmaker hebben ze allemaal – volgens mij – twintig euro ingezet. Omdat ik daadwerkelijk won, leverde hen dat zo’n dertienhonderd euro op. Bij een van de bookmakers op internet weet ik dat mijn quotering voor Nokere Koerse 1/101 was. Bij die plaatselijke was het wel iets lager, maar daar rolde dus alsnog een heel mooi bedrag uit.”