Waar liggen de sportieve limieten van Wout van Aert? Dat is de hamvraag na wat de Belgische allrounder de voorbije dagen liet zien. Kan hij zich, Geraint Thomas-gewijs, transformeren tot ronderenner? “Nee”, is zijn coach Marc Lamberts overtuigd. “Luik-Bastenaken-Luik kan dan weer wel. Ooit…”

Veldrijden, tijdrijden, klimmen, sprinten. Wout van Aert is geëvolueerd naar een wel zeer complete renner. Van Aert zelf wil niet dat we hem in een hokje duwen. “Ik hoef geen specifiek label opgekleefd”, vertelde hij gisteren op de persconferentie in Privas. “Veelzijdigheid is mijn grote troef.”

Maar na het sloopwerk bergop dat hij op Orcières-Merlette verrichtte, worden plots andere vragen gesteld. Kan Van Aert zich, zoals Geraint Thomas ooit deed, omscholen tot winnaar van een grote ronde? Dinsdag reed hij twee kilometer constant tussen de 450 en 500 watt. Zelfs sommige klimmers zaten te sterven in zijn wiel. Ook Bernal had geen overschot.

6,4 watt per kilogram
“Wout trapte daar vier, vijf minuten lang 6,4 watt per kilogram lichaamsgewicht”, vertelt Van Aerts coach Marc Lamberts aan Het Laatste Nieuws. “Niet uitzonderlijk, als je dat aftoetst bij pure klimmers. Maar het verschil is ook weer niet zó gigantisch groot. Hij hoort alleszins bij de klassieke coureurs met het hoogste drempelvermogen.”

Maar dat maakt Van Aert dus nog geen opvolger van Lucien Van Impe, vertelt Lamberts. “Een grote ronde winnen? Nee. Als het gaat over een Tirreno-Adriatico zonder grote en zware cols, zoals Van Avermaet er in 2016 één won, zeg ik volmondig ja. Maar Giro, Tour, Vuelta? Volmondig neen.”

Wout van Aert in de Tour – foto: Cor Vos

Luik-Bastenaken-Luik
Voor een transformatie is volgens Lamberts een morfologische aanslag nodig. “Dan moet hij een negatieve energiebalans nastreven. Besparen op eiwitten, bijvoorbeeld, wat voor spierafbraak zorgt. Twee, drie kilo extra kwijtspelen. Terwijl hij nu al aan een vetpercentage zit van amper 6 à 7%.  Veel krijg je er niet meer af. Het is ook een gevaarlijk spelletje. De beste manier om overtraind te geraken. Of kracht te verliezen, wat nefast zou zijn voor zijn sterke tijdrit. Zwaar balanceren op een héél smalle koord, dus.”

Lamberts en Jumbo-Visma zien Van Aert  liever de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix winnen. “En, op termijn, Luik-Bastenaken-Luik. Tien jaar geleden zei ik dat hij La Doyenne kan winnen. Daar ben ik nadien even van afgeweken, maar met wat ik nú van hem zie, geloof ik er weer in.” Al zal hij dan zijn vormpiek waar hij in de kasseiklassiekers naar streeft, moeten doortrekken in de Waalse klassiekers.