De 85ste editie van de Bretagne Classic-Ouest-France is gewonnen door Benoît Cosnefroy. De Fransman van AG2R Citroën wist na een spannende finale landgenoot en wereldkampioen Julian Alaphilippe te vloeren in de sprint. Mikkel Honoré, een ploegmaat van Alaphilippe bij Deceuninck-Quick-Step, werd derde.

Met nog een kleine maand tot het WK in Vlaanderen is het zaak voor de klassieke renners om in topvorm te raken. Een van de belangrijkste koersen om die vorm te testen is de Bretagne Classic-Ouest France. Deze Franse eendagskoers stond vandaag op het programma, over een afstand van 250,5 kilometer met onderweg 4.000 hoogtemeters. Vanuit start- en aankomstplaats Plouay maakte het parcours eerst een grote lus door het heuvelachtige Bretagne. Met nog zeventien kilometer te rijden draaiden de renners het lokale parcours in Plouay op.

Twee Belgen mee in de vroege vlucht 
Het was na de start even wachten op de kopgroep van de dag, maar na de eerste schermutselingen namen Sébastien Grignard (Lotto Soudal), Alexis Gougeard (AG2R Citroën), Alessandro De Marchi (Israel Start-Up Nation) en Quinten Hermans (Intermarché-Wanty-Gobert) afstand van het peloton. De voorsprong van de vier aanvallers werd op een gegeven moment geklokt op ruim zes minuten, maar door het kopwerk van de mannen van UAE Emirates, Deceuninck-Quick-Step en EF Education-Nippo werd de voorsprong ook niet veel groter. Het bleek de aanzet tot een klassiek koersverloop.

De vroege vlucht in beeld – foto: Cor Vos

Het peloton werd onderweg twee keer opgeschrikt door een valpartij. Met name Jumbo-Visma deelde in de malaise en zag met Tobias Foss en Chris Harper twee belangrijke pionnen opgeven. Foss werd zelfs afgevoerd naar het ziekenhuis om wat hechtingen in de kin aan te brengen. Intussen moest Gougeard zijn drie medevluchters laten gaan, die met een voorsprong van goed vijf minuten begonnen aan de laatste tachtig kilometer. Op 65 kilometer van de finish lag een gravelklim, de Saoutalarin van 1,8 kilometer aan 5,1%, en daar ontbrandde de koers volledig.

Alaphilippe en Pogačar in de aanval 
Deceuninck-Quick-Step voerde de forcing op deze onverharde strook en ging met wereldkampioen Julian Alaphilippe en zijn Deense kompaan Mikkel Honoré op jacht naar Hermans en De Marchi, de twee overgebleven koplopers. Alaphilippe en Honoré kregen bijval van niemand minder dan Tadej Pogačar, bezig aan de eerste wedstrijd sinds zijn gewonnen Tour de France, en Benoît Cosnefroy. Deze vier kleppers hadden al snel een goede verstandhouding en met name Honoré reed zich volledig leeg om zijn kopman Alaphilippe in stelling te brengen.

Met nog vijftig kilometer te gaan was het verschil tussen vroege vluchters Hermans en De Marchi en het achtervolgende elitegroepje twee minuten. Het peloton, aangevoerd door de mannen van INEOS Grenadiers, volgde nog een minuut verder. Daar was inmiddels de nodige paniek uitgebroken, in de wetenschap dat Alaphilippe, Honoré, Pogačar en Cosnefroy alsmaar verder wisten uit te lopen. We leken ons langzaam te kunnen opmaken voor een duel tussen de wereldkampioen en de Tourwinnaar, maar plots ging het licht uit bij Pogačar.

Pogačar moet inspanningen bekopen 
De Sloveen van UAE Emirates had duidelijk op zijn adem getrapt en moest even bekomen van zijn inspanningen, met als gevolg dat hij Alaphilippe, Honoré en Cosnefroy moest laten rijden. De andere tegenaanvallers reden zonder omkijken door, raapten een moegestreden Hermans op en leken op weg naar De Marchi, die inmiddels alleen voorop reed. De taaie Italiaan verkocht zijn huid duur in de finale, maar liet zich op dertig kilometer van de streep vrijwillig inrekenen door eerste achtervolgers Cosnefroy, Alaphilippe en Honoré. Het peloton volgde nog altijd op ruim een minuut van de kop van de koers.

In de laatste twintig kilometer waren er diverse schermutselingen in het peloton, maar van een georganiseerde jacht was geen sprake meer. Hierdoor bleef de voorsprong van de vier koplopers schommelen rond de minuut en dit bleek niet meer te overbruggen in de laatste kilometers. De winnaar zat met andere woorden vooraan, maar er waren met Alaphilippe, Cosnefroy en Honoré nog drie kanshebbers. De Marchi was inmiddels, na een dag in de vroege vlucht, gelost. Alaphilippe was zoals gewoonlijk erg nerveus, versnelde meerdere keren, maar kreeg Cosnefroy maar niet uit zijn wiel.

Cosnefroy versus Alaphilippe in Bretagne 
Op de beklimmingen van Lezot (1,4 km aan 3,9%), Lann-Payot (1,3 km aan 2,6%) werden er geen verschillen gemaakt en dus moest het gebeuren op de flanken van de Pont-Neuf, een klim van 1,5 kilometer aan 4,2% met maxima tot 9%, met de top op twee kilometer van de finish. Op het steilste gedeelte van de klim probeerde de wereldkampioen het met een alles-of-niets aanval, maar de sterke Cosnefroy wilde van geen wijken weten en besloot niet veel later zelf aan de boom te schudden. Alaphilippe moest alles op alles zetten om een gaatje te dichten, maar Cosnefroy bleek net niet sterk genoeg om zijn inspanning door te trekken.

foto: Cor Vos

Alaphilippe liet vervolgens Honoré terugkomen in de laatste dalende kilometer richting de licht oplopende finishstrook in Plouay, maar Cosnefroy liet zich niet gek maken, bleef ijzig kalm en wist op overtuigende wijze de sprint naar zich toe te trekken. Een balende Alaphilippe moest genoegen nemen met plek twee, Honoré eindigde als derde. Ethan Hayter won de sprint van de achtervolgende groep, Tour Poitou-Charentes-eindwinnaar Connor Swift werd vijfde. Met Jasper Stuyven (zevende) finishte er één Belg in de top-10.