Eindejaarslijstjes: De beste Belgische wielrenster van 2022
In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2021? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag zetten we op deze site de beste Belgische wielrensters van het jaar op een rijtje, terwijl we op WielerFlits.nl kijken naar de beste Nederlandse.
Lotte Kopecky
Spoiler alert: we verwachten niet dat deze verkiezing erg spannend zal zijn. Dat heeft vooral te maken met de superprestaties van Lotte Kopecky. Zij is de absolute koningin van het Belgische wielrennen en hoewel daar in de toekomst rensters in de buurt van zouden kunnen komen, is dat nu nog niet het geval. Kopecky mag, zeker op basis van het afgelopen seizoen, bij de beste vijf rensters ter wereld worden gerekend.
Met een Belgische titel, twee Europese titels en twee wereldtitels (koppelkoers en afvalkoers) mag Kopecky al meer dan tevreden zijn over haar seizoen. Die tweede plaats op het WK op de weg zal nog wel zeer doen, je weet immers nooit of ze nog zo’n gouden kans gaat krijgen. Pakken wat je pakken kan, dat gold ook voor Parijs-Roubaix, waarin ze tweede werd. Ook die koers kan ze in de toekomst zeker nog winnen, maar dan moeten de sterren allemaal precies goed staan.
Dat stonden ze wel begin maart en begin april. Te beginnen met Strade Bianche, een koers waarin Kopecky al heeft laten zien dat ze potten zou kunnen breken. En in 2022 deed ze dat in de legendarische wittewegenkoers. Ze was de enige die haar karretje aan kon haken toen Annemiek van Vleuten op de laatste onverharde strook op de pedalen ging staan. Daarna kwam de rest wel weer terug, maar ze had een duidelijk signaal afgegeven.
Op de plavuizen van de akelig steile Via Santa Caterina moest ze nogmaals alles geven om het wiel van Van Vleuten te houden. Dat lukte, waarna Kopecky het karwei met haar laatste krachten ook nog kon klaren. Een prachtig succes waarmee Kopecky dan ook op de weg haar immense belofte in wist te lossen. En het zou nog mooier worden, want een nieuwe strijd tussen de twee vedetten kregen we een maand later.
In Vlaanderens Mooiste had Kopecky al veel vaker laten zien dat ze ooit de opvolgster van Grace Verbeke zou kunnen worden, maar steeds kwam er iets tussen. Maar opnieuw zat het mee. Kopecky reed zelf een slimme, sterke koers, net als haar ploeggenotes bij SD Worx. Ze belandde met Van Vleuten in de ultieme finale, maar met Chantal van den Broek-Blaak aan haar zijde. De winnares van 2020 cijferde zich op de vlakke weg richting Oudenaarde helemaal weg, waarna Kopecky het keurig afmaakte in de sprint en het land in vervoering bracht.
Ronde van Vlaanderen
Strade Bianche
WK Baanwielrennen madison (met Shari Bossuyt)
WK Baanwielrennen afvalkoers
EK Baanwielrennen puntenkoers
EK Baanwielrennen afvalkoers
NK Tijdrijden
1 ritzege Vuelta a Burgos
WK Wielrennen wegwedstrijd
Parijs-Roubaix
Nokere Koerse
Puntenklassement Tour de France Femmes
Ronde van Drenthe
Shari Bossuyt
De strijd om ‘beste Belgische’ zal dan wel niet erg spannend gaan worden, maar dat belet ons niet toch nog enkele namen in het zonnetje te zetten. Want het Belgische wielrennen voor vrouwen gaat een mooie toekomst tegemoet. Iemand die al jaren op de radar staat van topploegen is Shari Bossuyt. Afgelopen seizoen was haar eerste jaar in dienst van Canyon-SRAM.
Bij de Duitse WorldTour-ploeg kon ze direct enkele indrukwekkende resultaten boeken, al was haar mooiste prestatie niet in het shirt van de formatie. Toch mogen drie podiumplaatsen in Women’s WorldTour-wedstrijden zeker met trots benoemd worden. In de prestigieuze Women’s Tour deed ze dat voor het eerst, in de Tour of Scandinavia volgden er nog twee. Een teken dat ze weer meerdere stappen richting de wereldtop heeft gezet. Haar hele carrière doet ze dat niet met zevenmijlslaarzen, maar geleidelijk.
Een dikke maand na haar 22ste verjaardag, beleefde Bossuyt de mooiste dag uit haar nog prille carrière. En dat terwijl ze geen perfecte voorbereiding kende door een hersenschudding die ze opliep in de eerste etappe van de Simac Ladies Tour. Ze moest dan ook passen voor het omnium. Toch kwam het op de olympische wielerbaan van 2024 uiteindelijk helemaal goed.
In een razend spannende madison sloeg ze samen met Lotte Kopecky de slag in de slotfase. Ze moesten er een goede twintig ronden voor beulen, maar de twee wisten als enige duo een ronde voorsprong te pakken in de ploegkoers. Al die inspanningen bleken precies genoeg voor het goud, ze bleven één puntje voor het koppel uit Frankrijk. Een uitmuntende prestatie die laat zien dat er op dit nummer zomaar een Belgische medaille kan komen bij de eerstvolgende Olympische Spelen. En vooral ook een prestatie die aantoont Shari Bossuyt nog heel veel moois kan laten zien.
WK Baanwielrennen madison (met Lotte Kopecky)
NK Baanwielrennen afvalkoers
EK Baanwielrennen beloften omnium
EK Baanwielrennen beloften afvalkoers
Jongeren- en sprintklassement Bloeizone Fryslân Tour
Jongerenklassement Lotto Belgium Tour
NK Tijdrijden
NK Baanwielrennen puntenkoers
Lotto Belgium Tour + twee podiumplaatsen
6e rit Tour of Scandinavia
3e rit Tour of Scandinavia
2e rit Women’s Tour
EK Baanwielrennen beloften koppelkoers (met Katrijn De Clercq)
Julie De Wilde
Julie De Wilde is ook zo’n renster die een grote toekomst voor zich heeft. Zeker nadat ze in 2019 naar de tweede plaats op het WK voor juniores in Yorkshire snelde staat ze op de kaart. En na afgelopen seizoen staat ze dat nog meer. Geen wonder dat Plantur-Pura, volgend jaar Fenix-Deceuninck, haar maar wat graag langer vast wilde leggen. In ieder geval tot eind 2025 rijdt ze bij de ploeg van de gebroeders Roodhooft.
De Wilde liet enkele mooie resultaten voorleggen in het voorjaar, met haar tweede plaats in Dwars door Vlaanderen als absolute uitschieter. Dat ze zelf nog teleurgesteld was omdat ze naar eigen zeggen had kunnen winnen zegt veel over haar gedrevenheid. Half april moest ze afrekenen met een zware tegenslag. In Parijs-Roubaix viel ze hard met een gebroken zesde halswervel en een zware hersenschudding.
De Wilde werd verwezen naar het bed in een donkere kamer. Gelukkig raakte ze op tijd fit voor de Tour de France Femmes, want daarin liet ze zich meermaals positief opmerken. Haar beste uitslag was een zevende plaats in de tweede etappe. Natuurlijk was er een groepje weggereden, dus kans op een ritzege had ze niet meer, maar op de oplopende aankomststrook in Provins werd ze wel knap tweede in de pelotonsprint, net achter Lorena Wiebes.
En ze ervaarde later die Tour ook al hoe het is om naar het podium te mogen. Als jongste renster van de gehele Tour mocht ze drie dagen rondrijden in de witte trui. Iets zegt ons dat ze in de toekomst nog wel vaker op dat prestigieuze podium mag verschijnen. Want De Wilde zit boordevol talent. Dat bewees ze onder meer nog met twee UCI-zeges op Belgische bodem.
Misschien dat Konvert Koerse, nieuw op de vrouwenkalender ter vervanging van het Na-Tourcriterium, over enkele jaren wel kan zeggen: “Julie De Wilde is bij ons beginnen winnen.” Want dat deed ze met overtuiging in de eindsprint. Na een sterke Simac Ladies Tour, waarin ze tiende werd in het eindklassement, volgde er nog een zege. Goed, de GP de Wallonie had het eigenlijk voor Justine Ghekiere moeten zijn, maar De Wilde maakte het op de Citadel van Namen alsnog zeer fraai af met een krachtige zucht naar de meet.
Grand Prix de Wallonie
Konvert Koerse
Dwars door Vlaanderen
Jongerenklassement Simac Ladies Tour
6e jongerenklassement Tour de France Femmes (inclusief drie dagen witte trui)
7e in 2e rit Tour de France Femmes
Julie Van De Velde
Geen overwinningen, dat niet, maar Julie Van De Velde kan wel terugkijken op een prima wegseizoen. Haar meest in het oog springende prestatie? Haar derde plaats in de koninginnenrit van de Tour of Scandinavië. Goed, in Noorwegen was het startveld beduidend minder dan dat van de Tour de France Femmes, maar met Cecilie Uttrup Ludwig en Liane Lippert eindigden er wel twee absolute wereldtoppers voor haar. Om dan de ‘best of the rest’ te zijn is toch razend knap.
Van De Velde mag dan niet een afmaker zijn zoals Kopecky, Bossuyt en De Wilde, ze heeft meer dan voldoende kwaliteit in huis om ook de komende jaren regelmatig in de voorste gelederen van het peloton te vertoeven. Of ervoor, want ze schuwt het aanvalswerk ook niet, zo bewees ze onder meer op het WK. Daarnaast is ze ook van goudwaarde voor ploeggenotes, waardoor we Van de Velde helemaal kunnen bestempelen als een waardevolle kracht.
Nog een resultaat dat bewijst dat het maar goed is dat ze in 2017 haar hardloopschoenen definitief inruilde voor de koersfiets: haar zevende plaats op het EK Tijdrijden. Geen uitslag waarmee je Kopecky naar de troon kunt steken, maar wel een performance die bewijst dat de 29-jarige nog altijd stappen maakt. Benieuwd wat er in de toekomst nog voor haar in het verschiet ligt.
5e rit Tour of Scandinavia
6e Tour of Scandinavia
7e EK Tijdrijden
Valerie Demey
Nog zo’n renster steeds een stukje dichter bij de wereldtop kruipt. En al haar inspanningen zag Valerie Demey in augustus beloond worden met haar eerste podiumplaats in een WorldTour-koers. Vårgårda is een wedstrijd van naam en om daar podium te rijden moet je echt wel serieus kunnen koersen. Goed, er was een diskwalificatie van Marianne Vos voor nodig, maar dat doet niets af aan het feit dat de renster van Liv Racing Xstra daar een heel sterke koers reed.
“Voor mezelf is dit supermooi, maar het komt natuurlijk niet uit het niets. Ik weet dat ik de afgelopen jaren grote stappen heb gezet, alleen is dat niet altijd aan mijn resultaten te zien. Misschien word ik vaak over het hoofd gezien omdat ik iemand ben die vooral in dienst van de ploeg rijdt. Hopelijk zijn de ogen van sommige mensen open gegaan.”
Met haar sterke optreden in Zweden werd Demey pas de vijfde Belgische die naar een podiumplaats snelde in een WorldTour-wedstrijd. Haar voorgangers? Jolien D’hoore, Kelly Druyts, Shari Bossuyt en Lotte Kopecky. Een mooi lijstje om in te staan. Kanttekening: de Women’s WorldTour pas sinds 2016 bestaat en voorheen zijn er ook al genoeg Belgische rensters geweest die een en ander hebben gepresteerd. Maar de introductie van de Women’s WorldTour is wel een katalysator gebleken voor groei.
Dat weet Demey maar al te goed: “Ik zit al sinds 2016 in het profpeloton, dus ik heb alles mee zien evolueren. Het verschil tussen toen en nu is gigantisch. Alleen al qua loon. Ik kan er financieel van leven en dat was toen zeker niet het geval. Toen koerste je eigenlijk voor niets, en dat is nog maar zes jaar geleden. Een heel korte tijd, maar het niveau is in die tijd wel enorm naar boven gegaan.” Net als haar eigen niveau. Dat kan haar in 2023 zomaar nog aan een paar mooie uitslagen helpen. En anders haar ploeggenotes wel…
Vårgårda WestSweden RR
8e Omloop van het Hageland
Justine Ghekiere
Fietsen deed Justine Ghekiere ook voor de coronapandemie al wel. Zo is ze sinds 2018 al lid van de Cingles du Ventoux, mensen — ook wel: prettig gestoorden — die in een dag drie keer de Ventoux hebben beklommen. Maar écht serieus werd het pas in 2020. De coronapandemie heeft het leven van velen veranderd. Zo ook dat van Ghekiere.
Toen het virus nog wild om zich heen sloeg, won zij een inspanningstest. Daaruit bleek dat ze goed genoeg is om mee te kunnen in het profpeloton en dan gaat bij Ghekiere de knop om: nu of nooit. En het wordt ‘nu’. In 2021 gooit ze zichzelf gelijk in het diepe. Alle begin is moeilijk, maar Ghekiere slaat zich er dapper doorheen. In september van haar eerste koersjaar rijdt ze zelfs al twee keer top tien in de Tour de l’Ardèche. Niet zo gek ook dat ze in 2022 bij Plantur-Pura terecht kan.
Afgelopen seizoen maakte ze wederom een mooie stap. Een eerste podiumplaats in een UCI-koers (Gracia Orlová), een eerste klassementstrui in de hoogaangeschreven Thüringen Ladies Tour en zelfs een plaats in de Belgische WK-ploeg, met een 19e plek als bewijs van kunnen. Het is jammer voor haar dat het in de Grand Prix de Wallonie, waarin ze na een sterk optreden bijna zegezeker leek, nog net niet lukte, maar ook daar toonde ze haar progressie aan.
Benieuwd of deze 26-jarige zij-instromer dat volgend jaar bij AG Insurance-NXTG opnieuw kan laten zien. Dan zit die eerste UCI-zege voor de kleine klimster er zonder enige twijfel in.
Bergklassement Thüringen Ladies Tour
Grand Prix de Wallonie
5e etappe Gracie Orlová
10e Thüringen Ladies Tour
19e WK Wielrennen wegwedstrijd
Febe Jooris
Genoeg Belgische vrouwen die op wereldkampioenschappen wielrennen mooie dingen presteerden in de wegwedstrijd. Maar op de tijdritten wilde het nog niet echt vlotten. Nog nooit werd er een mondiale tijdritmedaille behaald door een Belgische. Tot Febe Jooris over het parcours in Wollongong denderde. Natuurlijk, ze werd door Zoe Bäckstedt op bijna twee minuten gezet, maar dat doet er niet toe. Want ze pakte een fraaie bronzen medaille.
Die strijd om het brons was overigens akelig spannend. Heel wat rensters reden bijna even hard als Jooris, waardoor het echt aankwam op de honderdsten. 33, om precies te zijn. Maar, wederom, dat doet er niet toe. Zeker niet voor Jooris, die dolgelukkig was met haar bronzen plak. Een maand eerder flikte ze overigens hetzelfde kunstje op het EK voor juniores. In het Portugese Anadia was het verschil nog kleiner: 18 honderdsten.
Naast Jooris zitten er nog een reeks talenten aan te komen. Xaydée van Sinaey en Fleur Moors, om er maar eens twee te noemen. Moeten we daar nu al grootse dingen van verwachten? Nee, maar ze maken wel onderdeel uit van een lichting met enorm potentieel. Voeg dat samen met de rensters die nu al meedraaien in de (sub)top, steeds meer mensen die de sport omarmen en de toekomst ziet er hartstikke rooskleurig uit.
BK Tijdrijden junioren
Memorial Igor Decraene
WK Tijdrijden junioren
EK Tijdrijden junioren
Sanne Cant
De Grande Dame van het Belgische veldrijden spreekt op de weg ook een woordje mee. Zij was een van de acht Belgische rensters die aan de start mocht verschijnen van de Tour de France Femmes. Een heel verschil met de zomers daarvoor, toen ze voornamelijk wat kleinere wedstrijdjes reed. En dat was nodig ook: “Als ik niet zo’n leuke zomer had gehad, dan zou ik nooit zo’n lange contractverlenging hebben getekend.” We zullen haar in ieder geval tot februari 2025 zien fietsen.
“Ik heb jarenlang in de zomer altijd dezelfde wedstrijden gereden, op hetzelfde niveau. Op den duur ben je daar op uitgekeken: altijd datzelfde stramien, dezelfde parcoursen. Die nieuwe uitdagingen zorgen terug voor goesting om te koersen en te crossen.” Verandering van spijs doet eten, en daardoor kunnen we nog een paar jaar langer van haar genieten in het koerswereldje. ’s Zomers liet ze zich in de Thüringen Ladies Tour continu vooraan opmerken. Zesde werd ze in het eindklassement.
We zijn benieuwd of ze in die jaren die nog komen nog wat (Belgische) titels kan behalen. Na haar zegetocht in Middelkerke staat de teller in het veld op dertien gewonnen driekleuren. Op rij. Een heel bijzondere prestatie, zo vindt ze zelf ook: “Hoe ouder je wordt, hoe meer belang je er aan hecht. Vroeger dacht je soms: jaja, het zal wel, we doen er nog een trui bij. Terwijl ik het nu straffer vind dat er nooit iets is tussengekomen van ziekte of pech. Daar denk ik meer over na en natuurlijk wil ik er nog een paar bijdoen.” Misschien zelfs nog wel eentje op de weg? Het zou Cant zeker toekomen.
BK Veldrijden
5e Binche-Chimay-Binche
6e Thüringen Ladies Tour
8e BK Wielrennen
10e WK Veldrijden
11e Gent-Wevelgem
Kim de Baat
Het stukje over de allerlaatste renster in dit eindejaarslijstje we met een quizvraag. Voor welk team reed Kim de Baat in 2021? Het antwoord: Dubai Police Cycling Team. Geen ploeg waarmee je aan het vertrek komt van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Wel reed ze nog enkele koersen met de nationale selectie, wat haar uiteindelijk een selectie opleverde voor het WK in eigen land.
Eigen land? Jazeker, want hoewel De Baat een dochter is van gewezen Nederlands kampioene Nita van Vliet heeft ze zelf sinds 2017 de Belgische nationaliteit. En al langer woont ze in het beloofde wielerland. Dankzij een aanbeveling van Heidi van de Vijver kon ze dit seizoen uitkomen bij Plantur-Pura. En dat leverde selecties op voor eerder genoemde mooie koersen: De Baat reed zowel de Ronde als De Hel. Het werden dan weliswaar geen sportieve hoogtepunten, maar dat ze beide wedstrijden kunnen betwisten zal haar al goed hebben gedaan.
Nee, De Baat is niet per se iemand van de grootse uitslagen. Maar die maakt ze als wegbereider wel mogelijk voor haar ploeggenotes. Sanne Cant omschrijft haar zelfs als de ideale ploegmaat: “Kim cijfert zich altijd weg voor de rest van de ploeg. Je kan er altijd op rekenen.”
Met die insteek reed ze ook in de rondte op 26 juni, de dag van het Belgisch kampioenschap op de weg in Middelkerke. Maar hier bleek het leven een van de aangename verrassingen in petto te hebben voor De Baat. “Met voortdurend in de aanval te rijden, wilde ik de rest van de ploeg in een zetel zetten. Ik dacht zelfs niet na over mijn eigen kansen. Tot Heidi plots kwam zeggen dat ik het ook moest proberen af te maken. Ik ben niet traag, dus had ik wel een kans, redeneerde ik.” En dat klopte.
Een mooie beloning voor een gewaardeerde kracht in het peloton die haar portie afzien wel heeft gehad. Even leek deelname aan de Tour de France Femmes in gevaar te komen. Op trainingskamp in La Plagne kwam ze immers ten val, waarbij ze sleutelbeen en ribben brak. Maar het herstel verliep vlot genoeg en ze maakte onderdeel uit van de Tourploeg.
Gemakkelijk was het allemaal niet. Acht dagen lang werkte ze zich het snot voor de ogen, maar ze haalde in alle etappes de finish. Met name in de bergetappes heeft ze gigantisch afgezien, maar ze haalde steeds weer de finish. En dat kunnen er een hele hoop niet zeggen. Ze won het gevecht met de bikkelharde tijdslimiet en ook de innerlijke strijd wist ze steeds te winnen. Daardoor kan ze voor altijd zeggen: ik heb de Tour uitgereden. Geef die rode lantaarn maar een mooi plekje naast die Belgische driekleur…
BK Wielrennen wegwedstrijd
Om te reageren moet je ingelogd zijn.