Interview Tranen met tuiten huilde Mieke Dockx (23) na afloop van het BK dames. Nee, niet van verdriet omdat ze met haar vierde plaats net naast het podium was gevallen. Wél van blijdschap, omdat haar harde werk onderweg beloond werd met de titel voor ploegmate Jesse Vandenbulcke. 

“Ik besef het nog steeds niet”, stamelde Dockx tien minuten na de finish. De tranen bleven maar over haar wangen rollen, terwijl ze probeerde haar verhaal te doen. “Wees gerust, het zijn geen tranen van ontgoocheling, maar van pure blijdschap. Voor de zege van Jesse, maar ook voor mezelf. Ik had verwacht dat dit BK op een massasprint zou eindigen, en dat is niets voor mij. Maar ik heb hier gewoon mee de koers kunnen kleuren. Voor mezelf is dat een grote bevestiging dat ik het wel degelijk in mij heb. Dat ik sterk genoeg ben om een finale te rijden.”

“Toen we weg waren met de kopgroep, dacht ik nooit dat we vooruit konden blijven”, gaat Dockx voort. “Wel dus. Dat ik er ook nog bij bleef toen de groep van twaalf tot vier werd uitgedund, hield ik ook stand. Maar in volle finale zat ik zo kapot. Ik denk dat die vierde plaats is waar ik vandaag recht op heb. Ann-Sophie Duyck en Julie Van De Velde waren ook sterk, hoor. Persoonlijk mis ik nog de ervaring wat het tactische aspect betreft, maar ik ben zeer opgelucht dat ik het – in functie van Jesse (Van Den Bulcke) – allemaal goed heb gedaan.”

Uiteindelijk finishte Dockx dus als vierde. “Koers is mijn leven. Momenteel verdedig ik de kleuren van Doltcini-Van Eyck, maar ik ben niet betaald. Gelukkig geniet ik van den Topsport-statuut. Ik ga er de komende jaren zeker alles aan doen om het onderste uit de kan te halen en een zo mooi mogelijke carrière uit te bouwen, besluit de vriendin van profrenner Stijn De Bock.