Diego Rosa, die de afgelopen twee jaar uitkwam voor Arkéa-Samsic, rijdt volgend jaar bij EOLO-Kometa. Hier ontmoet hij een oude bekende: Alberto Contador, de medeoprichter (samen met Ivan Basso) van het Italiaanse ProTeam. In het verleden had Rosa meermaals de taak om de aanvallen van de Spaanse klimmer te neutraliseren. “Hij was mijn nachtmerrie”, zegt Rosa nu in een interview met Bici.pro.

“Met Alberto hebben we grote gevechten uitgevochten. Eerst bij Astana, toen ik tijdens de Giro voor Landa en Aru reed, en later bij Sky, toen ik in de Vuelta Froome als kopman had. Alberto viel ons altijd aan en werd tijdens die rondes echt mijn nachtmerrie. Om hem nu als baas te hebben, voelt een beetje als een shock”, vertelt de 32-jarige renner.

Rosa reed in die jaren echter niet enkel rond als knecht, maar behaalde ook zelf de nodige successen. Zo werd hij in 2016 onder andere tweede in de Ronde van Lombardije. Tegenwoordig stelt Rosa zichzelf wat bescheidenere doelen. “Ik ben tevreden als ik weer kan rijden met plezier. Als ik weer vooraan kan rijden en anderen pijn kan doen. Het spel spelen. Want als je plezier hebt, dan komen de resultaten vanzelf”, geeft hij aan.

“Ik ga niet ontkennen dat wedstrijden rijden de afgelopen jaren een beetje een last voor me was. Altijd achtervolgen, altijd rijden voor je kopman. Ik bestond – tussen haakjes – enkel om de kopman te beschermen. Zelfs bij Sky keken ze me vreemd aan, toen ik voor de start van de Strade Bianche zei dat ik wilde aanvallen. Maar waarom zou ik in het peloton blijven tot ik eraf word gereden? Ik probeerde te anticiperen, viel aan en had plezier. Uiteindelijk werd ik gewoon vijftiende.”

Wat het terugvinden van dat plezier betreft, zit Rosa nu voor zijn gevoel op de juiste plaats. “We hebben een groep met jongens die echt graag willen. Een groep jonge mensen, die mij ook weer enthousiasme en motivatie geven. Ik zag dat ze het naar hun zin hadden en vermaakte mezelf ook uitstekend”, vertelt de Italiaan over het voorbije teamtrainingskamp in Spanje.

“Er is een andere sfeer dan bij mijn vorige ploeg, heb ik het gevoel. Dat merk je aan de kleine dingen. Vorig jaar ging iedereen na het avondeten bijvoorbeeld gelijk naar zijn kamer, hier wordt nog gezellig nagepraat. We organiseerden een FIFA-toernooi op de PlayStation en spendeerden tijd door in groepen”, klinkt het enthousiast.