Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Dit heeft Tadej Pogacar geleerd van Jonas Vingegaard
Analyse Een ijzig koude wind tartte de renners tijdens de klim van de Col du Galibier. De afgelopen maand lag er nog sneeuw op de meest mythische Alpencol, die Tadej Pogacar maar al te goed kent. Hij ging in het verleden al vaak op trainingskamp in de regio. Op zijn ‘thuisterrein’ wilde de Sloveen een eerste slag slaan en dat deed hij samen met zijn ploeg direct op heel overtuigende wijze.
De vlaggen op de campers lieten ons zien hoe strak de wind stond in het prachtige berglandschap van de Galibier. Meer dan 25 kilometer per uur meldde de Franse meteo. Verscholen in de eerste groep had je weinig last van die tegenwind. De renners die op kop reden, deden echter een extra jasje uit daar ver boven de boomgrens.
Het was indrukwekkend hoe UAE Emirates op de Galibier het tempo bepaalde. Eerst met Tim Wellens. Vervolgens Marc Soler, terwijl Adam Yates, João Almeida en Juan Ayuso in de laatste kilometers de favorietengroep enorm uitdunden. Richting het bekende tunneltje leek het zelfs alsof Almeida en Ayuso een koppeltijdrit reden. Ze gaven gewoon niet af…
Natuurlijk zijn onze ogen vooral gericht op Pogacar, maar misschien was het optreden van Ayuso even imponerend als dat van zijn kopman. De pas 21-jarige Spaanse Tour-debutant beukte kilometers op kop in de tegenwind op de Galibier. Hij miste even de aansluiting na de explosieve versnelling van Pogacar op 830 meter van de top bij het Souvenir Henri Desgrange, maar sloot in de lange afdaling weer aan bij de achtervolgers.
Tadej Pogacar. Foto: Cor Vos
Pogacar zei achter het podium waar hij opnieuw de gele trui in ontvangst nam: “Er stond zoveel wind op de Galibier dat eerder aanvallen geen zin had. In de groep kon je goed volgen, maar aan kop kostte het veel energie”, waarmee hij indirect een groot compliment naar zijn jonge ploegmaat maakte.
Ayuso rukt door dit sterke optreden in het klassement op naar de vierde plek. Daarmee heeft UAE Emirates de gewenste reservekopman indien Pogacar iets overkomt. Ayuso wist in 2022 als 19-jarige al als derde de Vuelta a España af te sluiten achter Remco Evenepoel en Enric Mas, terwijl hij in de ronde van zijn thuisland vorig jaar als vierde achter het trio van Jumbo-Visma eindigde. Het lijkt er nu op dat hij tot dé sensatie van deze Tour kan uitgroeien.
Rivaal
Pogacar wist op het laatste deel van de Galibier zijn grote rivaal Vingegaard te lossen en reed vervolgens een adembenemende afdaling naar Valloire. De Sloveen bouwde zijn voorsprong van 7 seconden op de top op Vingegaard op naar 35 tellen op de finish op de groep Evenepoel, Ayuso, Roglic, Vingegaard en Carlos Rodriguez. Dankzij de bonificatieseconden heeft Pogacar nu 45 seconden voorsprong op Evenepoel en vijftig seconden op Vingegaard.
Daarmee zijn de rollen tussen Pogacar en Vingegaard omgedraaid in vergelijking met hun positie van vorig jaar. Twaalf maanden geleden na de eerste bergrit in de Pyreneeën had de Deen juist 53 seconden voorsprong op de Sloveen.
Wat misschien nog belangrijker is: de afgelopen twee jaar domineerde de ploeg van Vingegaard in het hooggebergte van de Tour de France. Het Nederlandse WorldTeam had in die jaren o.a. Sepp Kuss, Primoz Roglic, Wout van Aert, Wilco Kelderman, Steven Kruijswijk en Dylan van Baarle als waardevolle luitenants.
Tadej Pogacar. Foto: Cor Vos
Dit jaar moet Matteo Jorgenson de rol als schaduwkopman oppakken en is Kelderman extra belangrijk geworden na het wegvallen van Kuss. Juist deze twee renners kwamen in het openingsweekeinde onfortuinlijk in aanraking met het asfalt en waren op de Galibier nog ver verwijderd van hun goede vorm.
Al maakte de eerste bergrit meteen ook duidelijk dat het sterrenensemble van UAE Emirates bergop veruit het best is. Waren er na de twee ritten in Emilia-Romagna nog vraagtekens over de sterkte van de ploeg van Pogacar. Op Franse bodem werden die meteen omgebogen in uitroeptekens.
-
Lees ook Tadej Pogacar wachtte bewust tot laatste kilometer Galibier: "Wilden vandaag hard toeslaan"
Laatste edities
Zoals meerdere statistieken een tegenovergesteld beeld met de afgelopen twee jaren aangeven. In de laatste edities kon Vingegaard zijn rivaal Pogacar pijn doen op klimmen boven de 2000 meter. In 2022 op de 2413 meter hoge Col du Granon en vorig jaar op de 2304 meter hoge Col de la Loze. Nu was Pogacar daarentegen op de 2642 meter hoge Galibier een tikkeltje sterker dan Vingegaard.
Verder zagen we in de twee voorgaande edities dat het toenmalige Jumbo-Visma drie weken lang bezig was om Pogacar te slopen om zodoende de lange adem van Vingegaard uit te buiten. Dat wapen kan de Nederlandse ploeg nog steeds gebruiken. Als het daar tenminste wel sterk genoeg voor is. De eerste voortekenen op de Galibier zijn in ieder geval niet gunstig.
En dan is er nog de vraag of Vingegaard in de 6,5 weken die hij na zijn zware val in het Baskenland slechte kende wel een basis heeft die groot genoeg is om in de sloophamer te hanteren
Om te reageren moet je ingelogd zijn.