Remco Evenepoel mag zich het komende jaar wereldkampioen wielrennen noemen. In Wollongong stond er geen maat op de 22-jarige Belg, die meeschoof in een grote kopgroep en de laatste 25 kilometer in zijn eentje afwerkte. “Dit is ongelooflijk”, jubelt Evenepoel na afloop. “Dit is een droom.”

“Ik kan dit niet vergelijken met mijn wereldtitel bij de junioren. Dit is drie uur langer en de koers was veel zwaarder. De wedstrijd was lang en het was ook een super lang seizoen. Het is geweldig dat zo af te sluiten. Ik ben blij dat ik de benen had vandaag”, blikt hij terug.

In de finale wist hij Alexey Lutsenko te lossen op de voorlaatste beklimming van Mount Pleasant. “We waren met twee man vooruit en ik voelde dat ik sterker was dan Lutsenko. Maar ik wilde alleen verder. Op dit parcours was er geen tijd te verspillen. In de slotronde merkt ik dat Mount Pleasant super zwaar was, daar voelde ik mijn benen echt explodeerden. Maar ik wist dat het bijna klaar was, want na de afdaling was het nog maar vijf kilometer tot finish”, aldus Evenepoel.

“Mijn voorsprong werd ook alleen maar groter. Ik bleef maar gaan, want het is toch het WK. Je wil dan geen risico nemen en gewoon die trui winnen.”

‘We hebben dit verdiend’
De Belgische ploeg koerste erg attent en dat pakte in Australië goed uit voor Evenepoel. “We hebben echt als een team gekoerst. Vooraf zeiden we al: het maakt niet uit hoe, maar we wilden dit WK winnen als ploeg. Het was Wout van Aert of ik. Ik moest vroeg aangaan, en hij zou volgen en wachten op zijn sprint. En dit keer heeft de vroege aanval het gered. We hebben dit verdiend”, geeft Evenepoel aan.

“Dit is een droom. Het is ongelooflijk. Het is jammer dat het WK volgend jaar al in augustus is, dus het zal een van de kortste jaren als wereldkampioen zijn. Maar ik heb hier al heel lang over gedroomd. En nu win ik na een monument, een klassieker en eengrote ronde ook het WK. Een seizoen als dit zal ik niet vaak meer hebben. We gaan zit zeker heel groot vieren. Ik ga mijn bed niet zien, denk ik.”

foto: Cor Vos