Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Druk van rode leiderstrui weegt op Ben O’Connor: “Hij is geen typische klassementsman”
Interview De voorsprong van leider Ben O’Connor in het Vuelta-klassement begint te slinken. Toch mag de 28-jarige Australiër nu al terugkijken op een fantastische Ronde van Spanje, waarin hij voor zowel zichzelf als voor zijn ploeg Decathlon AG2R La Mondiale grenzen verlegde met een ritzege op dag zes en al minstens een week in de rode leiderstrui. Samen met zijn ploegmaat Stan Dewulf maken we de balans op hoe die prestaties binnen de Franse ploeg worden beleefd.
Een must-have voor wielerfans! Op 20 september verschijnt er weer een nieuwe RIDE Magazine. Onze 172 pagina’s dikke najaars-editie staat weer vol met prachtige wielerverhalen om heerlijk van te genieten. Bestel jouw exemplaar nu online voor slechts € 9,95. Snelle beslissers ontvangen 15 euro korting bij FuturumShop. RIDE extra voordelig lezen? Neem dan nu een abonnement en krijg 20% korting!Dewulf is momenteel actief in de Renewi Tour, maar volgt de Vuelta-prestaties van zijn Australische ploeggenoot op de voet. “We hebben nog nooit in een positie gezeten dat we een leiderstrui te verdedigen hadden, dus natuurlijk leeft dat hard. Oké, we hebben wel met Romain Bardet de Tour de France gereden, maar hij heeft nooit het geel gedragen. Het is zonder meer een unieke situatie en een unieke kans. We horen het ook in de briefing in de Renewi Tour, dat we moeten proberen mee te surfen op dat elan.”
De factor Decathlon
Toch komt het succes van O’Connor volgens Dewulf niet toevallig. “Het is niet zo dat hij niet goed bezig was, hé. Ben heeft een sterk seizoensbegin gereden. Maar het is ook een algemene tendens binnen de ploeg. Nu Decathlon bij de ploeg is gekomen, hebben we op performance vlak een grote stap vooruit hebben gezet. Dat mag je niet onderschatten. Wat daar in de zesde rit is gebeurd, is een gevolg van de combinatie van de progressie die we met de ploeg hebben gemaakt en de superdag van Ben. Ook het feit dat er discussie was wie ging rijden van de grote ploegen, zorgde voor een ideale samenloop van omstandigheden.”
Dewulf stipt aan dat er een heel nieuw elan door de ploeg gaat. Wat ook in de cijfers te zien is. Waar de ploeg van Dominique Serieys het vorig jaar nog moest doen met acht overwinningen, kan het nu al teren op dertig zeges, waarvan één vijfde op WorldTour-niveau. “Dat komt niet zomaar. Decathlon heeft veel budget om aan onze fietsen te werken, ze hebben een een aero-fiets ontworpen voor de sprints. Dat was nodig, omdat Sam Bennett bij de ploeg kwam. In tijdritten waren we ook nooit echt goed, maar dat zijn ze ook aan het bekijken om daar in de winter nog progressie in te maken. Het is juist die mentaliteit die afstraalt op de renners.”
“In het begin van het seizoen geloofde misschien niet iedereen ons, toen we ons enthousiast uitspraken over de Van Rysel-koersfietsen. Maar voor alle duidelijkheid: zelfs wij als renners hadden de perceptie van Decathlon dat het een instapmerk was. Ze hebben ons ook echt moeten overtuigen. Dat hebben ze op de best mogelijke manier gedaan. Niet met een lange Powerpoint-presentatie, of een hele technische uitleg. Ze hadden gewoon de fietsen mee, en wij mochten er op rijden. Ze zeiden gewoon dat we mochten zeggen wat we ervan vonden en ik denk dat het de juiste insteek was.”
Het succes van O’Connor straalt af op de hele ploeg – foto: Cor Vos
Volgens Dewulf is wat O’Connor presteert dan ook de kers op de taart van die nieuwe ploeggeest. “We mogen dat nu al zeggen, want hier heeft de ploeg heel het seizoen hard voor gewerkt. We hebben een heel goede performance-fiets gekregen en het was aan de renners om mee te gaan in dat professionalisme van het huidige wielrennen. Ik denk dat bijna alle renners in de ploeg dat gevolgd hebben. Zelfs al wint Ben de Vuelta niet, dan hoop ik op het podium in Madrid. Hij is al twee keer vierde geweest in een grote ronde. En als ik eerlijk ben, denk ik dat hij het wel verdient om een keer op het podium te staan. Dat was zijn grote droom.”
Nervositeit
Al moet de Belg ook toegeven dat O’Connor geen typische klassementsrenner is. Ondanks zijn twee vierde plaatsen, kan hij bij momenten wisselvallig presteren. “Ik denk niet dat ik afbreuk aan Ben doe als ik zeg dat ik in hem niet direct een grote ronde-winnaar zag. Hij doet het wel heel goed, maar ik vind hem persoonlijk beter als hij zijn etappes uitkiest. Hij heeft zo van die dagen dat hij gigantisch boven zichzelf uitsteekt. In de Tour de France heeft hij die ook al gehad. Die echt zware ritten vind ik hem echt op zijn best, dan kan hij soms fantastische nummers uit zijn benen schudden.”
Waarom lukt hem dat dan niet élke dag? Je ziet dat O’Connor in de meest recente Vuelta-ritten van zijn pluimen verliest. “Ik denk dat hij te veel stress heeft om drie weken lang gefocust voor een klassement te gaan. Hij is een nerveus type en geraakt soms snel gefrustreerd. Hij is een karakterkop, zoals de meeste kopmannen. Maar wel iemand met het hart op de juiste plaats. Op de kamer is hij dan weer helemaal anders; veel rustiger en dan kan hij ontspannen. Maar in de wedstrijd is dat minder het geval. Hij is iemand die leeft van zijn emoties. Die druk van de rode trui maakt het dan ook nog extra lastig. Het is allemaal een proces en leerschool om daarmee om te gaan voor hem.”
Hetzelfde geldt voor de ploegmaats van de Australiër, die afgelopen week door de wedstrijdjury bestraft werden toen ze wel erg agressief de weg blokkeerden voor aanvallers en daarbij zelfs Richard Carapaz ten val brachten. “Daarin zie je dat we als ploeg nog moeten groeien in dit werk. De jongens hadden het beste met hem voor en wilden het beste doen om Ben te beschermen en de koers te controleren. Maar de omstandigheden waren niet ideaal. Sander De Pestel had nog nooit een grote ronde gereden, Bouchard en Lafay zijn ook mannen die bij onze ploeg en Cofidis nog nooit in die rol hebben gezeten. Het is allemaal een beetje nieuw.”
Zoals Evenepoel
Maar lang zullen ze niet meer van O’Connor kunnen profiteren bij Decathlon AG2R. Aan het einde van het seizoen verkast hij immers naar een ploeg uit eigen land, Jayco AlUla. “Ik hoop dat ik aan het einde van het jaar nog eens met hem kan samen rijden, want ik vind het best jammer dat hij vertrekt. Maar ik wens hem wel het beste toe, en wie weet kan hij nog progressie blijven maken met het omgaan met druk in een grote ronde. Alleszins heeft hij één grote troef: die versmachtende inspanning. Ik ga niet zeggen dat hij de benen heeft van Remco Evenepoel, maar op een goede dag wel dezelfde versmachting in de benen.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.