Dylan Groenewegen: “Eerste zege gaat een heel emotioneel moment zijn”
foto: Team Jumbo-Visma / Bram Berkien
Maxim Horssels
woensdag 28 april 2021 om 08:00

Dylan Groenewegen: “Eerste zege gaat een heel emotioneel moment zijn”

Interview Dylan Groenewegen voelt zich weer wielrenner. Volgende week vrijdag eindigt zijn schorsing voor het veroorzaken van de ingrijpende valpartij in de Ronde van Polen. Een dag later, op zaterdag 8 mei, maakt de sprinter van Jumbo-Visma al zijn comeback in de Giro d’Italia.


Laten we beginnen met de actualiteit: Je keert volgende week terug in het peloton in de Giro d’Italia. Een rentree in de spotlights.
“Dat is iets waar we in eerste instantie niet voor hebben gekozen. Het plan was om rustig te beginnen, maar het nadeel daarvan in deze tijd is dat de geplande koersen één voor één een beetje wegvallen. De Ronde van Noorwegen is al afgelast en daarmee bleef er voor de maand mei alleen de Ronde van Hongarije over. Het was een moeilijke keuze om naar de Giro te gaan, want ik heb natuurlijk een hele tijd niet gekoerst. Ik denk dat het voor mij ook beter is om meerdere koersdagen te hebben.”

“Fysiek ben ik er zeker klaar voor. De laatste weken heb ik mijn trainingen goed kunnen doen. Mijn niveau is goed. De vraag is hoe het mentaal gaat in een koers, hoe ik reageer op het peloton en hoe het peloton reageert op mij. Dat zijn vragen waar ik nu ook nog geen antwoord op heb. Dat gaan we zien in de koers.”

Met welke verwachtingen ga je naar de Giro d’Italia?
“De wil om goed te presteren is er altijd. Het voornaamste is weer plezier krijgen in het fietsen. Dat ik daar gewoon weer lol in heb en dat ik weer zin heb in het op pad zijn met de jongens.”

“Sinds ik weet dat ik de Giro mag rijden, ben ik daar echt naartoe aan het leven om daar zo goed mogelijk te zijn. Als ik zeg dat ik me goed voel, denk ik dat iedereen erachter zal staan om mijn kaart te trekken, maar dat is een vraag die ik pas in de koers ga kunnen beantwoorden aan die jongens.”

“Ik heb ze allemaal gesproken. Ze vinden het geweldig dat ik mee ga, en ze zijn er van overtuigd dat ik de goede benen daar weer ga terugvinden. Is dat in de eerste week, de tweede week of derde week? Als het in de derde week is, zal ik daar niet zo veel meer aan hebben, maar dan is dat om hardheid op te doen.”

Niet iedereen zal je met hetzelfde enthousiasme weer ontvangen. Ben je voorbereid op negatieve reacties?
“Erger dan wat ik de afgelopen maanden heb meegemaakt, gaat het denk ik niet meer worden. (Groenewegen kreeg ernstige bedreigingen, red.) Ik ben er zeker klaar voor. We weten dat er negatieve reacties kunnen komen.”

“Zeker meteen na het incident in Polen was het chaos. Toen stond ook mijn leven even op z’n kop. Vrij snel daarna heeft de ploeg een psycholoog ingeschakeld met wie ik veel heb gepraat. Dat werkte heel goed. Naarmate de dagen en weken vorderden draaiden de meningen ook ietsje, en kreeg ik ook veel berichten van renners en collega’s. Dat deed mij wel wat.”

Hoe ga jij reageren op je terugkeer in het peloton?

“Als je er zo’n lange tijd bent uit geweest, zeker als sprinter, dan komen er veel meer zaken kijken dan alleen fysiek in orde zijn. Zeker als sprinter moet je weer kunnen omgaan met de stress in het peloton. Hoe gaat mijn timing in de sprint zijn? Ik kan hier een bordjessprint doen, die win ik altijd… Maar in het peloton komt er veel meer bij kijken.”

Je hebt inmiddels contact gehad met Fabio Jakobsen. Hoe is jullie verstandhouding op dit moment?
“Het eerste contact is met zijn vader geweest. Ongeveer twee weken na de val in Polen, toen bekend werd dat hij buiten levensgevaar was, heb ik zijn vader uit interesse een bericht gestuurd. Daar werd positief op gereageerd, waar ik heel dankbaar voor was.”

“Naarmate de maanden verstreken heb ik ook berichten naar Fabio gestuurd. Logischerwijs kreeg ik daar niet meteen reactie op, maar dat kwam later wel. Vlak voor de Ronde van Turkije hebben we in een zaaltje in Amsterdam zelfs al een gesprek gehad. Daar hebben we beiden ons hart kunnen luchten. Voor beiden was dat een heel fijn gesprek. Wat daar precies besproken is, houd ik liever tussen ons.”

“Het voornaamste is dat Fabio weer terugkomt in de wedstrijden. Dat is nu gebeurd en dat is heel fijn voor hem én voor mij. Het maakt het voor hem ook ietsje makkelijker om met mij te praten. Als sportmannen kijken we nu weer vooruit.”

foto: Team Jumbo-Visma / Bram Berkien

Ben je door de val ook een andere renner geworden?
“Nu zeg ik van niet… Maar er is maar een manier om daar achter te komen. Dat is door weer te koersen en mezelf weer in de sprints durven te mengen. Het is wachten tot de Giro om te zien hoe dat gaat zijn.”

“Eerst kon ik niet naar de koers kijken op televisie. Het eerste wat ik heb gekeken, zijn fragmentjes van de Tour de France. Heel de etappe kijken, vond ik toen echt nog te moeilijk. Met heel de ploeg zitten we in een app-groep en daar las je af en toe dat het heel goed ging en kon ik het dus niet laten om af en toe de tv toch kort aan te zetten, maar dat waren dan de bergritten.”

Ga je dit incident ooit volledig achter je kunnen laten?
“Dat denk ik niet. Dit blijft ons altijd bij. Ik heb het een plekje kunnen geven. Dat is na heel veel praten gelukt en normaal gesproken ben ik daar niet zo van.”

“In het begin dacht ik er heel de dag aan, non-stop. Ik hoorde ook heel de dag de knal van de valpartij. Als ik ook maar iets van een klapje hoorde, was dat even schrikken. In Spanje ging laatst een auto keihard toeteren… Ik schrok mij helemaal te pletteren, maar die bleek gewoon heel enthousiast. Gelukkig gaat dat nu de goede kant op.”

De UCI heeft je negen maanden geschorst voor het incident in Polen. Heb je het gevoel dat je ook gestraft bent voor de gevolgen bij Jakobsen?
“Dat is een lastige vraag. Ik ben gestraft… Of dat alleen voor mijn bewegingen is gebeurd, of ook voor de gevolgen? Dat laat ik in het midden, dat weet ik niet precies. Het is te hopen dat ze (de UCI, red.) in de toekomst meer consequent gaan zijn. De UCI moet op meerdere dingen gaan letten, zoals de hekken en dalende aankomsten waar we met snelheden van 90 kilometer per uur sprinten.”

“Als er foute bewegingen zijn, moeten die meteen bestraft worden. Iedereen weet dan: dit kan niet door de beugel. Anders wordt toch altijd weer het randje opgezocht. En we hebben helaas gezien wat er kan gebeuren.”

“Mijn straf heb ik geaccepteerd. Dat voelde op dat moment ook het beste, omdat we toen ook nog niet wisten hoe het met Fabio zou aflopen.”

Ga je weer even uitbundig als voorheen kunnen juichen?
“Dat is een vraag die ik mezelf al heel vaak heb gesteld. Ik weet het niet. Als je de finish passeert is het altijd adrenaline wat er bij komt kijken. Ik hoop vooral dat ik het binnenkort weer een keer ga meemaken. Hoe ik dan reageer? Ik weet in ieder geval dat het een heel emotioneel moment zal zijn, dat 100% zeker.”


RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.