Kerckhoffs Raymond

• dinsdag 26 januari 2021 om 06:33

Dylan Groenewegen ontving na de valpartij in de Ronde van Polen, waarbij Fabio Jakobsen levensgevaarlijk gewond raakte, ernstige bedreigingen. Zo werd er naar zijn huis een strop gestuurd. De bedreigingen waren zo serieus dat de politie wekenlang zijn huis in de gaten heeft gehouden.

Dit vertelt Groenewegen in een exclusief interview met WielerFlits-verslaggever Raymond Kerckhoffs voor Helden Magazine die vanaf vandaag in de winkels ligt. De sprinter van Jumbo-Visma spreekt voor het eerst over de periode na het verschrikkelijke ongeluk.

“Er waren zo’n concrete en ernstige bedreigingen dat we een paar dagen na de valpartij de politie hebben ingeschakeld”, vertelt Groenewegen. “De daaropvolgende dagen en weken heeft de politie voor onze deur gesurveilleerd. We konden niet meer spontaan de deur uit. Als ik even naar buiten wilde, stond er een agent aan mijn zijde zodat er niks kon gebeuren.”

Foto: Cor Vos

Hoe bereikten die bedreigingen je?
“We kregen handgeschreven brieven met de post, waarin zelfs een strop was toegevoegd waar we ons klein kind later aan konden ophangen. Als je die boodschap leest en dat stuk touw ziet, schrik je enorm. Dat gaf bij mij de doorslag dat het zo niet verder kon.”

“Ik ben naar de politie gegaan en heb aangifte gedaan. De politie schoot na het zien van die brieven onmiddellijk in actie. Dat geeft de ernst van die bedreigingen wel weer. Natuurlijk raakt dat je. Wat is hier gebeurd? Hoe kan dit? In welke zieke wereld leven we? De meest gekke dingen spoken door je hoofd. ’s Ochtends uit bed komen was in die periode een hele opgave.”

Hoe groot was de angst?
“In heb begin zit je echt wel met de schrik in je lijf. We hebben een alarm op ons huis en precies in die periode viel dat uit. Dan ga je de gekste dingen in je hoofd halen. Zo hebben we ook een paar keer een vals alarm gehad, dan schrik je je rot. Terwijl ik gewoon was vergeten om het alarm ’s ochtends uit te zetten.”

“Ik herinner me ook dat we een avond bij mijn ouders gingen eten. Onderweg reed er een wagen achter ons. Die begon te seinen en schuin achter ons te rijden. Uiteindelijk haalde hij ons in op een weg waar dat eigenlijk niet kon. De paniek slaat dan toe. Even later slaat hij gewoon rechts af en is er niks aan de hand. Je begint dingen in te beelden die er helemaal niet zijn.”