Niels Bastiaens

• vrijdag 25 juni 2021 om 13:30

Interview Na een jaartje afwezigheid heeft Dylan Teuns deze week weer zijn koffers mogen pakken voor de Tour de France. De 29-jarige Limburger koestert bijzonder goede herinneringen aan La Grande Boucle, want hij mocht er twee jaar geleden juichen op La Planche des Belles Filles. “Maar het is niet vanzelfsprekend dat ik dit jaar weer een ritzege pak”, vertelt de aanvaller van Bahrain Victorious in gesprek met WielerFlits.

Vooralsnog is het niet het jaar van Dylan Teuns. Goed meekoersen en vaak in beeld rijden, dat doet de Halenaar telkens wel, maar de mooie uitslagen komen er dit seizoen maar niet uit. Het Critérium du Dauphiné bevestigde dat beeld van de Limburger. Een 25e plek in het klassement bewijst dat hij zeker niet slecht bergop reed, maar de uitschieters ontbreken nog steeds. Gelukkig ben je met Teuns, die op zijn palmares ritzeges in de Tour, Dauphiné en Ronde van Polen heeft prijken, nooit helemaal klaar, dus voelen we hem vlak voor de Tourstart nog even aan de tand.

Met welk gevoel ben je uit het Critérium du Dauphiné gekomen?
“Zeker niet slecht. Ik voelde mezelf elke dag beter in de wedstrijd komen. De vorm ging duidelijk in stijgende lijn. Ik ging goed naar boven, maar de uitschieters ontbraken. Dat is volgens mij een goede samenvatting. Met de twintig besten kon ik vaak nog net mee, maar op het moment dat de verschillen gemaakt moesten worden, dan had ik de benen niet voor een extra versnelling of om eventueel zelf de forcing te voeren. Maar dat is niet problematisch. Ik heb deze Dauphiné gebruikt om mijn niveau op te krikken. Op training kon ik daar achteraf op voortbouwen.”

Dat lijkt me een groot verschil met twee jaar geleden, toen je met een Dauphiné-ritzege op zak naar de Tour kon toeleven?
“Dat mag je wel zeggen. De druk was er op die manier al een beetje af en zo kan je iets ontspannener naar die Tour toeleven. Niet dat ik nu super gespannen ben, maar je merkt het verschil wel. Toen was ik ook heel vroeg in topvorm. Nu ga ik niet ineens op mijn allerbest zijn bij de Tourstart. Het zou best kunnen dat de eerste week een beetje te vroeg komt en ik in de Tour ga moeten groeien.”

Twee jaar geleden won Teuns op La Planche – foto: Cor Vos

Vorig jaar mocht je in extremis niet mee, naar eigen zeggen omdat de ploeg dacht dat je niet in vorm was. Was je bang dat nu hetzelfde zou gebeuren?
“Ik wist nu wel zeker dat ze heel graag wilden dat ik goed was en mee naar de Tour zou gaan. We zijn eind mei met een aantal belangrijke renners van de ploeg op stage geweest op Tenerife, in de eerste plaats in functie van de Tour. Dat zegt toch al iets. Het enige wat ik moest doen was tonen dat ik goed was in de Dauphiné. Dat was ik ook, maar de uitschieters kwamen er niet uit, net als in het voorjaar. Daarom wil ik in de Tour extra graag nog eens een goed resultaat rijden.”

Hoe komt dat? In het voorjaar reed je nochtans veel in beeld…
“De uitslagen gaven niet weer of ik een goede koers had gereden of niet. De verklaring is dat ik koerste om te winnen, of op zijn minst het podium. Maar ik ging daarbij zo diep dat ik de tol diep in de finale altijd moest betalen. Ik kreeg altijd zo’n harde terugval, waardoor een mooie ereplaats er niet meer inzat. Behalve in de Brabantse Pijl dan. Ik zette gewoon alles op alles voor het hoogst haalbare, terwijl ik vroeger meer afwachtend had gereden voor een ereplaats.”

Is dat het gevolg van de hogere status die je hebt sinds je Tourritzege? Je hebt nu een aantal mooie overwinningen, dan tellen ereplaatsen minder en minder…
“Dat zou goed kunnen. Ik heb inderdaad een mooi palmares en dat wil ik nu aandikken. Daar moet je soms een risico voor nemen. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet meer tevreden kan zijn met een ereplaats, hé. Als ik vijfde of zesde word na vier of vijf renners die duidelijk beter waren, dan kan ik daar ook van genieten. Maar als renner wil je meer. Het is alleen jammer dat ik nu met totaal lege handen achterblijf.”

Was het niet te veel van het goede, zowel de Vlaamse als de Waalse klassiekers? En wil je beide blijven doen?
“Ik wil zo ‘n combinatie misschien nog wel doen, maar ik weet nog niet hoe. Het is inderdaad wel een heel lastige opdracht. In de Vlaamse klassiekers haalde ik een heel goed niveau. In de Waalse was dat nog altijd een deftig niveau, maar niet om te zeggen dat ik daarmee nog voor overwinningen zou kunnen rijden. In de toekomst ga ik wedstrijden moeten schrappen, om hetzelfde scenario te voorkomen. Maar welke, dat moet ik nog bekijken.”

Betekent dit dat je in de Tour de France voor niets minder dan een ritzege gaat?
“Ik denk dat veel renners mijn ambitie delen. Als het niet lukt, dan is dat zeker geen schande, maar ik ga het wel proberen. Het is allemaal ook niet vanzelfsprekend. Er zijn slechts 21 kansen en het niveau ligt enorm hoog, misschien wel hoger dan toen ik won. Dat heb ik zelf gemerkt in de Dauphiné en ook horen zeggen van de jongens in de Ronde van Zwitserland. Het zal niet gemakkelijk zijn, die ritzege.”

Het was afzien in de Dauphiné voor Teuns – foto: Cor Vos

In de eerste week zijn er wat aankomsten heuvelop, zoals de Mûr de Bretagne. Ga je daar ook uitgespeeld worden of moeten we naar Sonny Colbrelli kijken?
“Moeilijk. Ik hoop dat hij zulke aankomsten aankan, maar gaat hij het vuur aan de schenen kunnen leggen van Alaphilippe? Dat weet ik niet. Maar ik denk wel dat hij iets kan tonen. Het is zoals je zegt, een Mûr de Bretagne ligt mij ook, maar die ligt heel vroeg in de wedstrijd. Voor mij is het echt afwachten hoe ik die eerste dagen doorkom, want ik denk niet dat ik al op mijn best ga zijn.”

Jullie hebben ook Jack Haig, die voor een klassement gaat. Moet jij je daarvoor opofferen?
“Ik denk het niet. Jack gaat eerder hulp krijgen van renners die niet moeten strijden voor de dagwinst of niet in de ontsnapping van de dag moeten zitten. Die renners gaan zich wat in dienst stellen van zijn klassementsambities, maar je moet geen hele klimtrein of een heel opofferingsproces verwachten.”

Ben je wel bereid om je op te offeren voor Wout van Aert en Remco Evenepoel in Tokio?
“Helaas geen Olympische Spelen voor mij. Ik kan er enerzijds wel mee leven, maar ik vind het wel enorm spijtig natuurlijk. Ik heb het gevoel dat ik daar echt een meerwaarde had kunnen zijn voor de kopmannen, maar ik moet de beslissing van Sven Vanthourenhout respecteren. Het zal voor mij ofwel de Vuelta ofwel de Ronde van Polen worden na de Tour.”

Om af te sluiten: kan je eens schetsen wat zo’n Tourritzege voor jouw carrière heeft veranderd?
“Op dat moment gaf het mij heel veel zelfvertrouwen. Ik ging daarna met veel ambitie naar de Vuelta en ook met een duidelijk doel: ritwinst of de leiderstrui pakken. Dat had ik daarvoor nooit zo durven zeggen. Ik was zo zeker van mijn stuk dat het allemaal plots lukte. Anderzijds merk ik nu nog altijd dat de herkenning van het publiek zo veel groter is geworden. Het is minder dan toen, maar zeker in Limburg is het wel opvallend dat je in de ogen van de mensen echt een kampioen bent.”