Terwijl volgende maand alweer in Australië het nieuwe wielerseizoen begint, is december het moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. WielerFlits blikt heel de maand december terug op het afgelopen wielerjaar. Iedere werkdag een nieuwe terugblik en poll. Vandaag: De beste Nederlandse renner van 2017.

Tom Dumoulin

Een jaar eerder dan hij zelf voor mogelijk had gehouden, deed hij het: Tom Dumoulin won op 28 mei 2017 de Giro d’Italia door in de afsluitende tijdrit Nairo Quintana uit de roze trui te rijden. Hiermee schreef hij sportgeschiedenis en volgde hij Joop Zoetemelk (winnaar van de Tour de France in 1980) op als laatste Nederlandse winnaar van een grote ronde. Een prestatie die hem een huldiging in Maastricht opleverde en een favorietenrol in de grote ronde waarin hij volgend jaar zal starten.

Naast de twee etappes en de eindwinst in de Giro heeft hij ook nog een ander groot doel van hem weten te realiseren: Wereldkampioen tijdrijden worden in het Noorse Bergen, waar hij zijn concurrentie verpulverde en een gevoelige tik uitdeelde aan Chris Froome. In Bergen had hij een aantal dagen daarvoor al zijn team Sunweb naar de wereldtitel ploegentijdrit geloodst.

Ook in klassiekers en in rondes van een week heeft Dumoulin zijn sporen nagelaten. Zo won hij de BinckBanck Tour, werd hij derde in de Abu Dhabi Tour, zesde in de Tirreno-Adriatico, vijfde in de Strade Bianche en vierde in de Clasica San Sebastian. Dit belooft wat voor volgend jaar!

Dylan Groenewegen

De Nederlandse kroonprins van de sprint werd dit jaar een koning. Overal waar de Amsterdamse sprinter dit jaar aan de start stond, deed hij mee om de knikkers. Dylan Groenewegen stond er eind januari al in de Dubai Tour, en stond er eind oktober in de Tour of Guangxi nog steeds.

In de Tour de France bekroonde Dylan Groenewegen zijn jaar en won hij het ‘onofficiële wereldkampioenschap voor sprinters’ op de Champs-Élysées door op 250 meter van de meet Amsterdams bluffend naar de overwinning te snellen.

Naast deze koninklijke overwinning vielen er ook nog zeven andere overwinningen, acht tweede plaatsen en acht derde plaatsen te noteren. Groenewegen won ritten in de Tour of Yorkshire, Tour of Britain en Tour of Guangxi, en zelfs twee in de Tour of Norway en de Ster ZLM Toer, waar hij Kittel twee keer versloeg.

Toch was er dit jaar ook kritiek op Groenewegen. In wedstrijden waar hij als topfavoriet aan de start stond, wist hij het vaak niet af te maken, zoals op het Nederlands kampioenschap en in de BinckBank Tour. Gaat daar in 2018 verandering in komen?

Wout Poels

In elke ploeg zou Wout Poels de onbetwiste kopman zijn, bij Sky is hij dat echter niet. Hier is hij de droomknecht van Chris Froome. In de twintigste etappe van de Vuelta dit jaar bewees hij dat andermaal door iedereen bovenop de Angliru te lossen behalve zijn eigen kopman. Dit leverde hem een tweede plaats op in de daguitslag, een zesde plaats in het algemeen klassement en bovenal Chris Froome’s eerste overwinning in de Ronde van Spanje.

Een paar weken daarvoor had Poels definitief al laten zien helemaal terug te zijn van een knieblessure, die hem een aantal maanden uit de koers hield, door een bergetappe te winnen in de Ronde van Polen en derde te worden in het eindklassement. Ook wist hij voor zijn blessure al enkele ereplaatsen bij elkaar te rijden, zo werd hij vierde in de Volta a la Comunitat Valencia en vierde in de Ruta del Sol.

Heel wielerminnend Nederland hoopt dat Wout Poels volgend jaar in een grote ronde voor zijn eigen kansen mag gaan, maar met Chris Froome en een heel leger aan sterke klimmers zal dat een lastig verhaal worden.

Bauke Mollema

Bauke Mollema zal nooit een veelwinnaar worden. Toch is de Friese Groninger al jaren een stabiele factor in het Nederlandse wielrennen en rijdt hij langzaam maar zeker een heel mooi palmares bijeen. Dit jaar werd hier een parel aan toegevoegd. Mollema won de vijftiende etappe in de Tour de France naar Le Puy-en-Velay na een solo van bijna dertig kilometer. Roglic, Gallopin, Barguil en Ulissi konden draaien tot ze er duizelig van werden, maar de harkende Mollema zagen ze pas terug na de finish.

De rest van het jaar was des Mollema’s: Vaak goed, maar net niet goed genoeg. Dit levert hem veel plaatsen op in de top-10. Zo begon hij in januari in de Vuelta a San Juan met een eindoverwinning, maar zonder etappezege. Wat later volgde waren een vierde plaats in de Abu Dhabi Tour, een negende plaats in de Tirreno-Adriatico, een zevende plaats in de Giro d’Italia, een vijfde plaats in de QP de Montréal en een tweede plaats in de Tour of Guangxi. Ook was er de jaarlijkse uitschieter in de Clasica San Sebastian. Hier was hij één van de sterkere renners in koers en werd hij derde.

Gaat de absolute piek van Mollema ooit nog komen in een grote ronde? Hoe dan ook, Bauke Mollema zal nog jaren een stabiele factor in het Nederlandse wielrennen blijven die elk jaar weer mooie dingen zal laten zien.

Wilco Kelderman

Wilco Kelderman was dit jaar goed in de Giro. Volgens sommigen zelfs even goed als Dumoulin. We zullen echter nooit weten wat er was gebeurd als Kelderman de Giro schadevrij had uitgereden. Een valpartij in de negende etappe naar Blockhaus gooide roet in het eten. Kelderman brak hierbij een vinger en weg was de superknecht van Dumoulin.

Zijn comeback vervolgens in de Ronde van Polen en de Vuelta was indrukwekkend. Met deze comeback liet Kelderman zien wel degelijk (sterker) terug te kunnen komen van een tegenslag. In de Ronde van Polen werd hij knap vierde. In de Vuelta werd hij dat nog knapper ook. Zijn ijzersterke prestatie in de vijftiende etappe naar de Alto Hoya de la Mora, waar hij Chris Froome en Vincenzo Nibali losreed, markeren deze comeback.

Zijn zevende plaats op het wereldkampioenschap tijdrijden en het winnen van het wereldkampioenschap ploegentijdrit met Sunweb laten zien dat Kelderman zich ook als tijdrijder verder heeft ontwikkeld.

In welke grote ronde we Kelderman volgend jaar gaan zien, is nog niet bekend. En in welke rol is dan de andere vraag. Hij gaf eerder aan graag het kopmanschap in de Giro op zich te nemen.

Outsiders

Niet alleen deze vijf renners hebben Nederland goed vertegenwoordigd in de UCI-wedstrijden. Nederland heeft dit jaar meerdere podiumplaatsen behaald in de voorjaarsklassiekers. Zo werd Niki Terpstra derde in de Ronde van Vlaanderen en Sebastian Langeveld derde in Parijs-Roubaix. Dylan van Baarle haalde in drie voorjaarsklassiekers de top tien, met een vierde plek in de Ronde van Vlaanderen als uitschieter. In de grote rondes werd er verder ook nog gepresteerd. Jos van Emden maakte het Nederlandse feestje in Milaan compleet door de afsluitende tijdrit te winnen in de Giro en Sam Oomen liet zien in de Vuelta dat hij in de komende jaren een heel gevaarlijke man kan worden in de grote rondes. Een ander Nederlands talent, Koen Bouwman, won een rit en de bolletjestrui in de Dauphiné. Een paar mooie jaren liggen er voor het Nederlandse wielrennen in het verschiet.

[poll id=”684″]