zaterdag 10 december 2022 om 10:00

Eindejaarslijstjes: De meest spraakmakende rel van 2022

In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2021? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de meest spraakmakende rel van het jaar.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Jan Tormans en Patrick Lefevere vs. Hans van Kasteren

We beginnen met een ouderwetse veldritrel. Afgelopen winter kwam het nieuws naar buiten dat het crossteam Tormans zou vertrekken bij Intermarché-Wanty-Gobert om zich aan te sluiten bij het Quick-Step-Alpha Vinyl van Patrick Lefevere. Enkele crossers van Tormans-Circus CX waren echter niet enthousiast. Emiel Verstrynge en Joran Wyseure werden vanaf maart prof bij Alpecin-Fenix, Quinten Hermans volgt in 2023 en ook Corné van Kessel zal dan een ander pad bewandelen. Alle vier behoren zij tot de stal van de Nederlandse manager Hans van Kasteren.

Nadat begin februari bekend was geworden dat Verstrynge en Wyseure zijn project zouden verlaten, haalde sponsor Jan Tormans uit naar Van Kasteren, die hij verweet de renners elders te hebben ondergebracht. “Blijkbaar kan Hans van Kasteren niet verdragen dat ik zonder zijn steun een mooi project uit de grond heb gestampt. In zijn frustratie sleurt hij ook Emiel en Joran mee in de val”, zei hij tegen Het Laatste Nieuws. “Van Kasteren doet zich voor als makelaar, terwijl hij niet eens over de juiste licentie beschikt. Eigenlijk ruikt dit een beetje naar mensenhandel.”

Jan Tormans – foto: Cor Vos

Van Kasteren nam Tormans die laatste uitspraak kwalijk en zou actie ondernemen, liet hij in diezelfde krant weten. “Ik heb ook een advocaat gecontacteerd, met de vraag of we daar iets gaan mee doen. Dit kun je niet zeggen. Dit is het tegenovergestelde van wat ik doe.” In een interview met Het Nieuwsblad reageerde Van Kasteren ook nog op Patrick Lefevere, die hem “een Hollander met een grote bek” had genoemd. “Patrick denkt dat iedereen bij hem wil rijden. Wel, die jongens zijn groot genoeg om zelf hun beslissingen te nemen. Zij hebben voor Alpecin-Fenix gekozen.”

Toen het veldritseizoen definitief voorbij was en de storm was gaan liggen, werd in mei bekend dat Tormans CX en Quick-Step-Alpha Vinyl toch niet samen zouden gaan. Tormans Group zou financieel niet genoeg in het laatje brengen. Ruim een maand later meldde Het Nieuwsblad dat Tormans CX toch zou kiezen voor een langere samenwerking met Intermarché-Wanty-Gobert, maar inmiddels is duidelijk dat deze deal toch niet doorgaat. Tormans heeft na het vastlopen van de onderhandelingen beslist om een sabbatjaar in te lassen als sponsor.

Quinten Hermans en Jan Bakelants vs. Aike Visbeek

Het geval Quinten Hermans kreeg nog een staartje. De Belg is immers niet alleen crosser: hij rijdt ook op de weg. En in die hoedanigheid verruilt hij komende winter Intermarché-Wanty-Gobert eveneens voor Alpecin-Deceuninck. Kort na zijn zege in de koninginnenrit van de Baloise Belgium Tour (op 18 juni) vertelde Hermans zijn team dat hij zijn contract niet zou gaan verlengen. Die beslissing schoot bij het management van Intermarché-Wanty Gobert in het verkeerde keelgat. Prompt werd besloten Hermans thuis te laten voor de Tour de France, waar de puncheur nochtans een paar aankomsten op maat zou vinden.

Wat volgde was niet mooi om te zien. De verwijten vlogen in het rond. Hermans was woest, hield geen blad voor de mond en had het zelfs over een karaktermoord door sportief manager Aike Visbeek. Die beet op zijn beurt van zich af tijdens de traditionele persbabbel voor de start van de Tour. De Nederlander vond dat de contractonderhandelingen te lang hadden aangesleept. Op die manier zou Hermans het management van de ploeg gegijzeld hebben.

Hermans wint de koninginnenrit in de Ronde van België – foto: Cor Vos

Nog tijdens de Tour begroeven Visbeek en Hermans de strijdbijl weer, vertelde laatstgenoemde later in een interview met WielerFlits. “Uiteindelijk belde Aike, ongeveer halverwege de Tour, me zelf op. Kijk, we konden dit laten aanslepen, of erover praten en onze driejarige samenwerking op een positieve manier afsluiten. Dat laatste is wat we gaan proberen te doen”, aldus Hermans eind juli. Niet veel later raakte Visbeek echter opnieuw betrokken bij een relletje binnen de ploeg. Nu was het Jan Bakelants die zijn beklag deed.

Bakelants kan bij Intermarché-Wanty-Gobert niet rekenen op een nieuw contract voor 2023. Een grote teleurstelling voor de 36-jarige renner, die zijn pijlen rechtstreeks richtte op Visbeek. “Ik zal mijn woorden wikken: het is wrang dat de man die zijn comfortabele positie als sportief manager aan mij dankt, dat nu blijkbaar vergeten is. Want hoe denk je dat een Nederlander die in Zweden woont aan een job komt bij een team uit Wallonië? Je moet geen uil zijn om daar de puntjes te verbinden. (…) Ik heb met Visbeek blijkbaar zelf een Paard van Troje binnengehaald.” Visbeek heeft niet gereageerd op de uitspraak van Bakelants. Laatstgenoemde heeft nog geen ploeg voor volgend jaar.

Christoph Roodhooft vs. Richard Plugge

Wout van Aert was vooraf de voornaamste favoriet voor Milaan-San Remo, maar uiteindelijk moest hij genoegen nemen met een achtste plaats. Eeuwige rivaal Mathieu van der Poel, die terugkeerde na een slepende rugblessure, stond wel op het podium. De Nederlander werd derde. Dat diens ploeg Alpecin-Fenix niet had meegewerkt in de achtervolging op de vroege vlucht, viel niet goed bij Jumbo-Visma-ploegbaas Richard Plugge.

Jumbo-Visma was zelf wel de hele dag vooraan het peloton te zien, in de persoon van Jos van Emden. “Hij reed 250 kilometer alleen op kop van het peloton”, zei Plugge na afloop tegen Het Laatste Nieuws. “Dat Quick-Step-Alpha Vinyl vandaag niet hielp, kan ik nog begrijpen. Maar van Alpecin-Fenix snap ik dat niet. Dan denk ik: ‘Wil je nou winnen of waar rijd je eigenlijk voor?’ Maar het maakt niet uit, wij hebben onze verantwoordelijkheid wél genomen.”

Van Emden reed lange tijd op kop van het peloton – foto: Cor Vos

De teammanager voegde daaraan toe dat hij niet verrast was door de prestatie van Mathieu van der Poel. “Als hij start, doet hij altijd mee om te winnen. Dit is geen wedstrijd waar je zomaar eventjes gaat trainen. We wisten allemaal dat hij zou meedoen om de overwinning. Dat is mooi, want we hebben hem nodig in het wielrennen”, klonk het. Daarna sloot hij af met een laatste sneer naar Alpecin-Fenix: “Het is wat het is, dit was weer een wijze les. Straks is Quick-Step-Alpha Vinyl wel terug op volledige sterkte en dan hebben wij er wél een bondgenoot bij.”

Een kleine maand later kaatste Alpecin-Fenix-ploegmanager Christoph Roodhooft de bal terug. Dat gebeurde na Parijs-Roubaix, waar Van Aert na een coronabesmetting terugkeerde in wedstrijdverband. In een dienende rol, zo communiceerde Jumbo-Visma vooraf. Uiteindelijk reed hij evenwel naar de tweede plaats op de beroemde velodroom van Roubaix. In gesprek met Het Nieuwsblad werd Roodhooft gevraagd naar de status waarmee Van Aert aan de start was verschenen van de Helleklassieker.

“Dat kun je beter aan Plugge vragen”, antwoordde Roodhooft. “Hij is een specialist in het uitkramen van onzin en zich daar dan achteraf op Twitter of via via voor te excuseren. Wij spelen geen verstoppertje. Als Mathieu (Van der Poel, red.) in laatste instantie aan de selectie voor Milaan-San Remo wordt toegevoegd, dan is dat ook zo. Waarom zou Van Aert naar Roubaix komen om een bijrol te vertolken? Dat is toch te gek voor woorden.”

Van Aert kwam als tweede over de streep in het velodroom van Roubaix – foto: Cor Vos

“Waarom verstoppertje spelen met Van Aert terwijl iedereen weet dat die voor een resultaat komt. Dat is toch logisch. Zomaar half-half naar een koers komen, dat kan je met zo’n coureur toch niet maken. Ik verwijt Jumbo niks en heb geen problemen met hen, maar ik snap niet dat je zo’n denkwijze hanteert.”

Tadej Pogacar vs. Dylan van Baarle

Tadej Pogacar maakte in de Ronde van Vlaanderen grote indruk, maar hij won de koers niet. In de laatste kilometer liep het mis voor de Sloveen. Hij en zijn medekoploper Mathieu van der Poel lieten het tempo zodanig zakken, dat achtervolgers Valentin Madouas en Dylan van Baarle in de laatste 250 meter nog terug konden keerden. Terwijl Van der Poel – die van kop af aanging – de ruimte behield om voluit te sprinten, raakte Pogacar ingesloten. De tweevoudig Tourwinnaar zat ingesloten tussen Madouas en Van Baarle.

Pogacar werd zodoende vierde en was daar duidelijk niet blij mee. Nadat hij op de streep al boos zijn armen in de lucht gooide, zagen we hem voorbij de aankomst zoals we hem eigenlijk nooit zien. De doorgaans goedlachse renner haalde woedend verhaal bij Van Baarle. Woedende gebaren, gescheld. “Ik weet niet meer precies wat Pogacar tegen me zei”, vertelde Van Baarle later in de podcast Live Slow Ride Fast. “Hij dacht dat ik van mijn lijn was afgeweken en hem bewust had opgesloten, maar hij was waarschijnlijk gefrustreerd doordat hij het zelf had verpest.”

Van Baarle, die de tweede plaats had gepakt, was alvast niet onder de indruk. “Ik dacht: kan mij het rotten, joh”, zei de Nederlander met een knipoog. Een kleine week na het incident kon hij wel lachen om het akkefietje. Inmiddels waren er immers al excuses gekomen van Pogacar. “De dag erna heeft hij mij meteen een berichtje gestuurd. ‘Sorry, maar ik was gefrustreerd en ik gun jou het podium’. Hij heeft mijn nummer niet, maar stuurde het via Instagram. Dat was heel tof”, aldus Van Baarle.

Juan Sebastián Molano vs. Hugo Page

In de meeste gevallen blijft het bij woorden, maar een enkele keer wordt een wielerrel ook fysiek uitgevochten. Dat gebeurde bijvoorbeeld in de zesde etappe van het Critérium du Dauphiné. Tijdens deze rit kreeg Juan Sebastián Molano het aan de stok met Hugo Page en deelde de Colombiaan een tik uit aan de Fransman.

Het incident werd gefilmd door de televisiehelikopter. We zien Molano wild gebarend contact zoeken met Page (Intermarché-Wanty-Gobert), de gelegenheidsdrager van de groene trui. Daarna geeft de UAE-sprinter zijn collega een klap. Page wordt geraakt op zijn hoofd of helm. Voor de wedstrijdjury is dat reden om in te grijpen: na de finish krijgt Molano te horen dat hij gediskwalificeerd is.

Hoewel Molano na de streep nogmaals boos verhaal ging halen bij Page, reageert hij later via zijn ploeg UAE Emirates schuldbewust. “In aanloop naar de finale ging het snel en was het wat verhit. In the heat of the moment maakte ik een gevaarlijke fout”, legt hij uit. “Ik wil mijn excuses aanbieden aan Hugo Page en de andere renners voor wat er gebeurd is. Ik begrijp waarom ik gediskwalificeerd ben. Ik heb er spijt van en moet hiervan leren.”

Gelegenheids groene trui Page krijgt djoef van de week van Molano #Dauphine

Kijk nu naar de finale: https://t.co/QRFfvipy29 pic.twitter.com/nxcXnYQJtj

— Sporza 🚴 (@sporza_koers) June 10, 2022

Maximillian Schachmann vs. Primoz Roglic

De eerste week van de Tour de France is voor de renners niet altijd een pretje. Nervositeit, chaos, valpartijen. Ook deze ronde ging het weer een paar keer mis, zoals in de zesde etappe naar Longwy. Op dertien kilometer van de streep zien we plots – schijnbaar uit het niets – enkele renners in de graskant belanden. Twee renners gaan daarbij hard tegen de grond: Kobe Goossens en Reinardt Janse van Rensburg. Wat was hier gebeurd?

Volgens Maximilian Schachmann was Primoz Roglic – een dag eerder zelf onderuit gegaan in de Roubaix-rit – de veroorzaker van de valpartij. De Duitser was na afloop niet mild voor de Sloveen en diens ploeg. “Jumbo-Visma moet even op gaan passen”, zei Schachmann tegen de Duitse tv, terwijl hij bezig was aan zijn cooling down. “Roglič heeft deze val weer veroorzaakt, omdat ze gewoon als gekken op de laatste centimeter rijden waar dat niet kan. En dan gaan ze leunen richting de kant waar de weg is.”

Schachmann richtte zich vervolgens weer specifiek op Roglic. “Hij is op die manier een gevaar voor alle renners en dat is in mijn ogen totaal onnodig. Waar geen ruimte is, is geen ruimte op dat moment. Dan moet je ook maar accepteren dat je een keer niet van voren rijdt. Dan is het niet nodig om de rest uit te schakelen. Hij heeft veel geluk gehad dat hij niet zelf erbij lag.”

Vreemde fase, een val uit het niets… #TDF2022 pic.twitter.com/p1Ih9DwjOs

— Sporza 🚴 (@sporza_koers) July 7, 2022

Jumbo-Visma en Primoz Roglic vs. Fred Wright

We blijven nog even bij Primoz Roglic. Nadat hij uiteindelijk opgaf in de Tour de France, trok hij naar de Vuelta a España in een poging zijn titel daar te verdedigen en voor de vierde opeenvolgende keer eindwinnaar te worden. In de eerste anderhalve week kreeg Rogla keer op keer klop van Remco Evenepoel, maar daarna begint hij langzaam maar zeker van zijn achterstand te knabbelen. Ook in de niet extreem zware finale van de zestiende rit is hij op weg naar tijdwinst.

Roglic is op een kleine drie kilometer voor het einde vol doorgetrokken op een klein klimmetje. Alleen een stel snelle mannen – Mads Pedersen, Pascal Ackermann, Danny van Poppel en Fred Wright – kunnen volgen of de oversteek maken. Evenepoel heeft een lekke band, maar omdat hij in de laatste drie kilometer zit, is er geen paniek bij de rodetruidrager. Toch lijkt hij wat van zijn voorsprong te gaan verspillen aan Roglic, die samen met zijn vier mede-aanvallers begint aan de sprint. Daar gaat het echter mis voor de Sloveen.

Wat er precies gebeurt, is moeilijk te zien op de beelden, maar duidelijk is wel dat Roglic in aanraking komt met Wright en vervolgens onderuit schuift. Van morele winnaar is hij plots de absolute verliezer. De kopman van Jumbo-Visma heeft er weinig aan dat hij wat seconden wint op Evenepoel en op papier iets dichterbij kruipt. Een dag later stapt de gehavende kopman van Jumbo-Visma namelijk niet meer op.

Een gehavende Roglic – foto: Cor Vos

Twee dagen na zijn opgave reageert Roglic verontwaardigd op het incident via de ploegsite. “Hoe kan dit? Ik concludeer dat het niet acceptabel is. Niet iedereen heeft dat goed gezien. De val werd niet veroorzaakt door een slechte weg of door een gebrekkige veiligheid, maar door het gedrag van een renner. Ik heb geen ogen in mijn rug, anders had ik me breed gemaakt. Wright kwam van achter en reed het stuur uit mijn handen voordat ik het wist. Dit was niet oké. Er wordt snel weer overheen gestapt en we gaan over tot de orde van de dag. Voor mij geldt dat niet. Dit is niet de manier waarop ik wil dat de sport verder gaat en dat signaal wil ik afgeven.” Eind november liet Roglic weten nog altijd achter deze uitspraken te staan.

Terwijl ploegmanager Richard Plugge zich in hetzelfde statement (het statement kort na de opgave van Roglic) achter zijn renner schaarde, zei Wright in een reactie dat hij de verklaring van Jumbo-Visma niet eerlijk vond. “De beelden laten zien dat het een race-incident was”, aldus de Brit. “Ik vond het heel moeilijk om dit statement te lezen en ben teleurgesteld. De ploeg en ik hebben de beelden nog eens bekeken en ik denk niet dat ik iets verkeerd heb gedaan. (…) Ik heb best wel veel nare berichten gekregen, maar richt me op de positieve.”

Bahrain Victorious reageerde scherper op het statement van Roglic en Jumbo-Visma. “De drievoudig Vuelta-winnaar insinueert samen met zijn ploegbaas dat onze renner verantwoordelijk was voor het incident en de blessures van de Sloveen. Wij steunen Fred en zijn van mening dat dit een race-incident was. De wedstrijdbeelden laten zien dat Wright niet afwijkt van zijn lijn. Als een ploeg iets kwijt wil over een incident, dan moeten ze dat bij de commissarissen doen in plaats van een online statement de wereld in te sturen.”

“Het is voor de hand liggend dat een dergelijke reactie tot haat richting een mederenner leidt. Dat vinden wij zeer teleurstellend. We hopen dat deze acties, die dat soort acties aanmoedigen, niet meer zullen plaatsvinden. Fred is een ongelooflijk aardige en getalenteerde jongen, hij heeft dit absoluut niet verdiend.”

Fred Wright in de Vuelta – foto: Cor Vos

Mathieu van der Poel vs. de pubermeisjes

Knock, knock! Mathieu van der Poel hoeft niet te vragen ‘Who’s there?’, hij weet wie daar zijn. Het zijn opnieuw de twee pubermeisjes die hem de hele avond al uit zijn slaap halen met hun overlast en kattenkwaad. Het is zaterdag 24 september, de avond voor het WK. Van der Poel heeft een rotzomer achter de rug, waarin de Tour de France uitliep op een debacle. Halverwege is hij gedesillusioneerd afgestapt. Nadien heeft hij de fiets even aan de kant gezet, maar vervolgens is hij keihard gaan trainen. Om revanche te nemen, om iedereen eens wat te laten zien, om wereldkampioen te worden.

Het zal niet gebeuren. Van der Poel ontploft als de meisjes van 13 en 14 jaar oud weer op zijn deur bonzen en achtervolgt ze – in zijn onderbroek – tot in hun kamer, laten (hele vage) beelden later zien. Niet lang na dit moment wordt de politie gebeld. De agenten arriveren rond middernacht en arresteren Van der Poel. De meisjes hebben verklaard dat de kopman van het Nederlandse team hen geduwd heeft, waarbij een van hen letsel heeft opgelopen aan een elleboog. Van der Poel ontkent dat hij hen geduwd heeft tijdens zijn verhoor op het politiebureau van Kogarah. Daar zit hij enige tijd in de cel.

Rond 04.00 uur is Van der Poel teruggekeerd in zijn hotelkamer, pas tegen 07.00 uur heeft hij eventjes geslapen. Toch staat hij aan de start van het WK. Hij probeert het, maar na 35 kilometer beseft hij dat het niet gaat lukken: de regenboogtrui na zo’n turbulente nacht is niet realistisch. Hij stapt uit de wedstrijd. Hiermee is de kous evenwel nog niet af: Van der Poel moet de dag na de koers voor de rechter verschijnen. Deze legt hem een geldboete van 1.500 dollar op. Ook hoort de renner dat hij drie jaar lang niet mag afreizen naar Australië.

Van der Poel verlaat de koers al vroeg – foto: Cor Vos

Omdat er een oordeel is geveld (ook al zegt Van der Poels advocaat direct na de uitspraak nog in hoger beroep te zullen gaan), krijgt de Nederlander zijn eerder afgenomen paspoort terug. Zodoende kan Van der Poel Australië dezelfde dag nog verlaten. Dinsdag komt hij aan op het vliegveld van Brussel, waar hij de pers te woord staat. “Ik heb een meisje vastgehad aan haar arm”, vertelt hij. “Zeker niet met de bedoeling om iemand pijn te doen. Iedereen die mij kent, weet dat ik nog nooit iemand pijn heb gedaan. Er gaan heel veel verhalen rond over duwen, maar dat is absoluut niet waar. Dat is niet wat er gebeurd is.”

“Natuurlijk heb ik er spijt van. Ik ben ook fout, dat geef ik ook toe. Ik had dat niet moeten doen en het anders moeten aanpakken. Helaas is het wel zo gebeurd. Ik probeer het achter me te laten en verder te kijken naar wat er komt. Nu ga ik even naar huis, de rust op zoeken. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik terug in het land ben. De ploeg en de advocaat gaan het nu verder afhandelen”, aldus de renner van Alpecin-Deceuninck.

Tot slot gaat hij in op wat hij anders had moeten doen. “Ik had sowieso de receptie of iemand anders op de hoogte moeten brengen. Maar het was al laat en ik wilde gewoon slapen. Ik dacht het zelf op te kunnen lossen, want dan uiteindelijk helemaal fout is uitgedraaid. Helaas kan ik er niets meer aan veranderen.”

Van der Poel verlaat Australië -foto: Cor Vos

Marc Sergeant vs. John Lelangue

John Lelangue staat in 2023 niet meer aan het roer van Lotto Soudal, dat dit seizoen degradeerde uit de WorldTour. Volgens Jannie Haek, de CEO van de Nationale Loterij, kiest Lelangue er zelf voor om te vertrekken. “Het is een beslissing van John Lelangue geweest om de ploeg te verlaten, maar we doen dat in de beste verstandhouding”, aldus Haek.

Het hele gebeuren leidde tot een cynische reactie van Marc Sergeant, die negentien jaar werkzaam was voor Lotto Soudal en zijn voorgangers. In 2019 werd hij als manager vervangen door Lelangue, na 2021 mocht hij ook niet meer blijven als ploegleider. “Stel je voor, je krijgt een mooi schip, het was al decennia lang goed onderhouden en toch begin je er een gat in te maken. Terwijl het schip aan het zinken is, zorg je eerst voor een nieuwe boot en verlaat dan snel het zinkende schip”, schrijft Sergeant op Twitter.

De reactie van Lelangue liet niet lang op zich wachten. “Om eerlijk te zijn kan ik dit opvatten als een compliment van Marc Sergeant, een specialist in dergelijke zaken. Voordat ik bij de ploeg aansloot, en ook erna, deed jij al het meeste werk en hielp je om de gaten te creëren”, neemt Lelangue de metafoor van het zinkende schip over.

Lelangue, Sergeant en Caleb Ewan in de Tour van 2020 – foto: Cor Vos

Laurens Sweeck vs. Eli Iserbyt

We begonnen met een veldritrel, laten we daar ook mee eindigen. Ditmaal geen conflict tussen teambazen en een manager, maar tussen crossers onderling. We doelen natuurlijk op Laurens Sweeck en Eli Iserbyt. De twee voormalige ploeggenoten – Sweeck verliet Pauwels Sauzen-Bingoal na vorige winter – botsten na de Superprestige Ruddervoorde. Die cross werd gewonnen door Iserbyt, maar volgens Sweeck was de West-Vlaming een ‘onverdiende winnaar’.

“Ze pakken hun verantwoordelijkheid niet, dat vind ik laag bij de grond”, zei Sweeck over Eli Iserbyt en diens ploeggenoot Michael Vanthourenhout. Hij vond dat het duo niet genoeg bijdroeg in de achtervolging op de enige koploper, Lars van der Haar. Die laatste reed uiteindelijk nog twee keer lek, waarna Iserbyt alsnog kon winnen. “Als je drie, vier ronden in het wiel blijft zitten, dan win je volgens mij onverdiend”, doelde Sweeck op Iserbyt. “Hij zou een kampioen moeten zijn, dan moet je ook je verantwoordelijkheid nemen.”

Iserbyt aan het feest in Ruddervoorde – foto: Cor Vos

Iserbyt beet in gesprek met Sporza van zich af. “De enige die veel in het wiel zat, was Quinten (Hermans, red.). Laurens wilde altijd als eerste in het zand zitten, dus liet ik hem doen. Het is jammer dat hij dat zegt, omdat ik altijd koers wil maken. We waren de enigen die koers hebben gemaakt in Fayetteville, Waterloo en Tábor. Ook vandaag was de eerste demarrage van Michael (Vanthourenhout, red.) en was ik de enige die probeerde om naar Lars te rijden.”

“Laurens rijdt wel tempo, maar niet snel genoeg om ons eraf te rijden. Hij is gewoon gefrustreerd dat hij nog niet heeft gewonnen. Laurens beseft nu hoe luxueus het vorig jaar was in ons team, omdat Michael en ik de kastanjes uit het vuur haalden. Het hoort erbij dat je als kopman iets meer moet doen dan normaal.”

Een dag na het moddergooien doken de twee kemphanen het echte veld weer in. In de Wereldbeker Maasmechelen stond Iserbyt weer op het podium, maar wel twee treden lager dan de winnaar: Sweeck. De crosser van Crelan-Fristads kwam met ruim verschil als eerste over de streep, met het vingertje voor de lippen. Het was wel duidelijk voor wie dat gebaar bedoeld was. Van frustratie over het ontbreken van een zege kon Sweeck nadien alvast niet meer beticht worden.