Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Eindejaarslijstjes: De mooiste zege van Mathieu van der Poel van 2022
In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2022? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de mooiste zege van Mathieu van der Poel.
De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!
Settimana Coppi e Bartali – Etappe 4
Aanvallen, teruggepakt worden en vervolgens de massasprint winnen. Niet veel renners zouden daartoe in staat zijn, maar Mathieu van der Poel wel. Na een mislukte veldritwinter zette de kopman van (toen nog) Alpecin-Fenix vol in op het klassieke voorjaar. Uit het niets eindigde hij als derde in Milaan-San Remo en om wedstrijdritme op te doen besloot hij de Settimana Internazionale Coppi e Bartali te rijden, een vijfdaagse in Italië.
Op de openingsdag werd Van der Poel vierde en in de dagen erop koos hij vaak de aanval, waarna zijn succes volgde op dag vier. De heuvelachtige rit van Montecatini naar Montecatini koos MVDP uit om vol in de aanval te trekken. Op 70 kilometer van de finish reed hij in zijn eentje een gat van drie minuten dicht met de kopgroep. Daar wist hij naarmate de finale naderde iedereen te lossen, maar 10 kilometer voor de meet werd Van der Poel toch ingerekend.
Late demarrages werden onschadelijk gemaakt, waarna de strijd om de ritzege beslist ging worden vanuit een veredelde massasprint. Alsof hij daarvoor niet 60 kilometer volle bak in de aanval had gereden, stoof Mathieu van der Poel naar zijn eerste zege van 2022.
Dwars door Vlaanderen
Mathieu van der Poel is een koning als het gaat om het lang vasthouden van een vormpiek. Anderhalve week na zijn machtige derde plek in San Remo en een aantal dagen na zijn ’trainingsweek’ in de Wielerweek van Coppi e Bartali was hij dan ook de topfavoriet in Dwars door Vlaanderen. Zo snel kan het plots gaan. En Van der Poel stelde niet teleur in de Vlaamse klassieker tussen Roeselare en Waregem, waar hij het onder meer opnam tegen Tourwinnaar Tadej Pogačar.
Alpecin-Fenix brak de koers al vroeg open in dienst van Van der Poel en dat was de inleiding voor een vermakelijke wedstrijd. De beslissende ontsnapping reed weg op Berg ten Houte, waar Tom Pidcock en Ben Turner de forcing voerden en Van der Poel, Victor Campenaerts, Stefan Küng en Tiesj Benoot op reageerden. Zij kwamen bij de vroege vlucht. Uit die groep wisten alleen Nils Politt en Kelland O’Brien hun karretje aan te haken in de finale.
Die slotfase is een schoolvoorbeeld van hoe mooi (en hoe tactisch) wielrennen kan zijn. Er werd slag om slinger gedemarreerd en elke samenstelling reed wel eens weg, maar ook kwam elke keer alles terug. MVDP moest zich zelf ook een paar keer dubbelvouwen om niet kansloos te zijn. Hij was op papier de snelste sprinter, maar wachtte die spurt niet af. Van der Poel schoof mee met een aanval van Benoot op 1,7 kilometer, waarna de rest de benen stilhield. In een sprint-à-deux was de Nederlandse alleskunner vervolgens de betere van Benoot.
Ronde van Vlaanderen
Als je Dwars door Vlaanderen op een dergelijke manier hebt gewonnen, ben je automatisch de grote kandidaat-winnaar voor de Ronde van Vlaanderen. En als je naam Mathieu van der Poel is, dan al helemaal. Alle ogen waren gericht op MVDP, zeker bij afwezigheid van Belgisch kampioen Wout van Aert wegens een positieve coronatest. In onze voorbeschouwing werden Christophe Laporte, Kasper Asgreen, Tadej Pogačar, Stefan Küng en Matej Mohorič als grootste concurrenten beschouwd.
Op Berg Ten Houte stak Van der Poel voor het eerst zijn neus eens aan het venster, om de sprong te wagen naar een sterke groep met onder meer Alberto Bettiol en Mads Pedersen. Op de Oude Kwaremont kon hij een ontketende Pogačar volgen en op de Paterberg schudde hij zelf aan de boom. De Koppenberg zorgde daarna voor een definitieve schifting. Van der Poel reed weg met Pogačar en Valentin Madouas, en reden zo naar de vooruitgeschoven Dylan van Baarle en Fred Wright toe. Die vijf zouden de finale kleuren.
Pogačar versnelde op de laatste keer Oude Kwaremont en gooide daarmee drie medevluchters overboord, maar Van der Poel gaf geen krimp. Het gedroomde duel tussen MVDP en Pogačar kwam er. Op de laatste keer Paterberg dreigde de Nederlander in het gootje te belanden, maar hij hield zich recht en kwam in het wiel van de Sloveen boven.
Een sprint met twee leek aanstaande, maar door een sur place kwamen de achtervolgers terug. Van der Poel speelde dit spel uitstekend en won de sprint met overmacht om zo zijn tweede Ronde van Vlaanderen ooit te winnen; Pogačar liet zich verrassen en viel naast het podium.
Giro d’Italia – Etappe 1
Mathieu van der Poel sloot zijn voorjaar af met louter ereplaatsen. Na het winnen van de Ronde van Vlaanderen volgden nog een vierde plek in de Amstel Gold Race en een negende plaats in Parijs-Roubaix. Drie weken later stond hij in Hongarije aan de start van zijn allereerste Giro d’Italia. De roze trui lag er voor het oprapen in Visegrád, als ware het parcours uitgetekend door de familie-Van der Poel. Een aankomst van 5,5 kilometer aan 4,2% is natuurlijk op het lijf geschreven van de puncheur.
Alles kwam aan op die laatste klim naar de citadel van Visegrád. De aankomst bleek te zwaar voor de pure sprinters en wie ten aanval trok, moest het bekopen in de slotkilometer. Het werd een strijd tussen Van der Poel, seizoensrevelatie Biniam Girmay en sprintbom Caleb Ewan. Voor de Australiër was het net iets te veel van het goede – hij viel zelfs omdat hij het achterwiel van Girmay aantikte – waardoor het een duel tussen Matje en Bini werd om de roze trui.
Girmay dwong Van der Poel tot het uiterste, maar de Nederlander trok met een machtige sprint wel aan het langste eind. Dat het een loodzware inspanning was, bleek wel uit het feit dat MVDP niet in staat was om te juichen. WielerFlits stond na de finish de kersverse rozetruidrager op te wachten, en dat zorgde voor bijzondere beelden…
GP de Wallonie
Na een succesvol uitgereden Giro d’Italia, waarin Mathieu van der Poel aanvallend koerste en tevergeefs zocht naar een tweede ritzege, volgde een teleurstellende Tour de France. Zijn aanloop naar de Franse ronde was niet ideaal en dat zorgde ervoor dat hij niet in staat was te presteren zoals gehoopt en verwacht werd. Een vroege opgave volgde, evenals een lange rustperiode.
Het WK wielrennen stelde Van der Poel als doel en eind augustus keerde hij pas terug in competitie in de Druivenkoers, waar hij als 35ste over de finish kwam. De tijd tot het WK in Australië was kort, dus besloot de coureur van (inmiddels) Alpecin-Deceuninck nog wat Belgische wedstrijden te rijden, waaronder de Grand Prix de Wallonie. Opnieuw een koers die op maat gemaakt was voor het type klassiekercoureur dat Van der Poel is.
En opnieuw, net als in de Giro d’Italia, werd het een duel tussen Mathieu van der Poel en Biniam Girmay. Iedereen keek naar hen, en zij vooral naar elkaar. Het mondde uit in een machtssprint op de Citadel van Namen. Late aanvallers Dylan Teuns en Gonzalo Serrano werden in de laatste lijn ingerekend, waarna Van der Poel zijn duivels ontbond en wist te winnen. Een goed teken, zo vlak voor het WK. Toch?
En meer…
De veldrijder Mathieu van der Poel zal de winter van 2021-2022 snel willen vergeten. Door een slepende rugblessure reed hij slechts anderhalve cross. Dat het WK veldrijden 2023 in ‘zijn’ Hoogerheide plaatsvindt, was dus een extra motivatie om van het seizoen 2022-2023 nog wat te maken. Bij zijn rentree op 27 november in de Wereldbeker Hulst schoot hij dan ook gelijk raak. Na een raketstart vanop de vierde rij stond er geen maat op Van der Poel, die later ook de Wereldbeker Antwerpen won na een duel met Wout van Aert.
En dan waren er nog enkele kermiskoersen waarin MVDP uitpakte. In aanloop naar het WK waren er niet veel UCI-wedstrijden waarin hij hardheid kon opdoen, dus stond de Ronde van Vlaanderen-winnaar aan de start in bijvoorbeeld de Stadsprijs Geraardsbergen en Izegem Koers. Gerespecteerde kermiskoersen waarin ontzettend hard gekoerst wordt. Van der Poel won ze allebei.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.