Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2021? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de mooiste overwinning van Primož Roglič in 2021.

Parijs-Nice – Etappe 4

foto: Cor Vos

Primož Roglič begon zijn seizoen ‘pas’ in maart en dat deed hij in Parijs-Nice. De Sloveense kampioen greep op de derde dag, in de individuele tijdrit, nog naast de overwinning, maar een dag later stond er in de eerste bergop aankomst geen maat op Roglič. De etappe van Chalon-sur-Saône naar Chiroubles kende een aankomst op een slotklim van 7,2 kilometer.

Diverse versnellingen in de favorietengroep zorgden ervoor dat de laatste vluchters ingerekend werden, maar de beslissende aanval werd op drie kilometer van de finish geplaatst door Roglič. Op typische Roglič-wijze, met de handen onderin de beugel, snelde hij weg. Michael Matthews probeerde hem nog te volgen, maar blies zichzelf op. Uiteindelijk greep Roglič in korte tijd twaalf seconden voorsprong en zo sloeg hij een dubbelslag in het klassement.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Ronde van het Baskenland – Eindklassement

foto: Cor Vos

Door een dubbele valpartij in de slotrit greep Roglič in Parijs-Nice uiteindelijk naast de eindzege. Een maand later was het in de Ronde van het Baskenland wél raak voor de kopman van Jumbo-Visma. En dat ging in de zesdaagse over de altijd grillige Baskische wegen niet zonder slag of stoot. Roglič greep in de zware openingstijdrit meteen de macht, maar zijn eeuwige concurrent Tadej Pogačar zat op het vinkentouw.

In de derde etappe wist zijn landgenoot de ritwinst te pakken in de eerste bergrit, na een spannende tweestrijd. Het werd vooral interessant na de vierde etappe, toen Roglič de leiderstrui ‘weggaf’ aan Brandon McNulty. Jumbo-Visma stond met Roglič en Jonas Vingegaard tweede en derde, terwijl Pogačar van de vijfde plaats moest komen.

Met die uitgangspositie opende Rogla in de loodzware slotrit naar Arrate de aanval op de leiderstrui. Jumbo-Visma, Astana en Movistar dwongen UAE Emirates in het defensief en Pogačar moest werken voor klassementsleider McNulty. Roglič kon vanuit de kopgroep aanvallend koersen, terwijl Pogačar pas de ruimte kreeg toen McNulty gelost was. Op dat moment was het al te laat voor de Tourwinnaar van UAE Emirates, die geschaduwd werd door Vingegaard. Roglič deed de ritzege uiteindelijk cadeau aan David Gaudu en zelf eiste hij de eindzege op. Vingegaard verzekerde zich van de tweede plaats, voor nummer drie Pogačar.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Olympische Spelen – Individuele tijdrit

foto: Cor Vos

We maken een sprong in de tijd, want Roglič moest door een stevige valpartij vroegtijdig opgeven tijdens de Tour de France. De Sloveen zette zijn grote doel uit zijn hoofd en verlegde zijn focus richting de Olympische Spelen. De schade van de Tourval was echter aanzienlijk, dus het was nog maar de vraag in welke vorm hij in Tokio zou verschijnen. In de wegwedstrijd zette Roglič zich in dienst van Tadej Pogačar, maar in de tijdrit kreeg Roglič zijn kans.

Wat bleek? Roglič had een pijnvrije dag en reed rond als een raket. In de eerste ronde van 22,1 kilometer in de buurt van het Fuji Speedway-circuit zette hij de concurrentie op achterstand, maar achtereenvolgens Tom Dumoulin, Filippo Ganna, Rohan Dennis, Wout van Aert en Stefan Küng stonden binnen slechts 15 seconden. In het tweede deel sloeg de Sloveense stoomwals echter toe. De klim aan het begin van de lokale omloop gebruikte Roglič om zijn voorsprong uit te diepen.

Dennis, Dumoulin en Ganna volgden op ruim een halve minuut en Van Aert al op meer dan een minuut. Rogla viel niet meer stil en zette een tijd van 55.04 minuut op de klokken. Hij was meer dan één minuut (!) sneller dan de rest. Roglič was zelfs zo lekker bezig dat hij, tot hilariteit van sommige kijkers, na de finish zelfs doorreed. Toen hij eenmaal tot stoppen gemaand was, mocht hij olympisch goud in ontvangst nemen. Iets wat niet veel wielrenners kunnen vertellen.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Vuelta a España – Etappe 17

foto: Cor Vos

We kennen Primož Roglič vooral als een allrounder, die uitstekend bergop kan rijden en een meer dan overweldigend eindschot heeft. Daarmee maakt hij meer dan regelmatig het verschil, want in principe kan hij volgen, volgen, volgen en het vervolgens afmaken. Maar niet in de zeventiende etappe van de Vuelta a España. Toen koos Roglič zelf de aanval en maakte hij op die manier het verschil.

Met Odd Christian Eiking in de rode leiderstrui en Guillaume Martin nog voor hem in het klassement, begon Roglič aan de loodzware bergrit naar Lagos de Covadonga. Een ontketende Egan Bernal plaatste op de voorlaatste klim (de tweede keer La Collada Llomena) een aanval, ongeveer 60 kilometer voor de finish. De enige die de Colombiaan volgde? Primož Roglič, en niemand anders. Zij bundelden hun krachten en reden de concurrentie van Movistar en Bahrain Victorious op achterstand.

Aan de voet van de slotklim naar Lagos de Covadonga was de voorsprong voor Roglič en Bernal opgelopen naar anderhalve minuut. In de achtervolgende groep was inmiddels geen sprake meer van Eiking en Martin, waardoor Roglič virtueel al de rode trui overnam. Maar hij zette die machtsovername kracht bij door ook nog op indrukwekkende wijze de rit te winnen. Een grimassende Bernal kon het stevige tempo van de Sloveen niet bijbenen en haakte af. Met anderhalve minuut voorsprong op de concurrentie sloeg Roglič zijn dubbelslag, op een wijze die we nog maar weinig gezien hadden van hem.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Vuelta a España – Eindklassement

foto: Cor Vos

Het woord ‘TRIOGLIC’ prijkte groots op de shirts die Jumbo-Visma had laten drukken. Met alleen nog een tijdrit naar Santiago de Compostela voor de boeg, mocht dat ook wel. Primož Roglič zette in de bijna 34 kilometer lange tijdrit de puntjes op de i door Magnus Cort en Thymen Arensman te verslaan. Het zorgde ervoor dat in het algemeen klassement de eindwinnaar een voorsprong had van liefst 4.42 minuut op nummer twee Enric Mas.

Van zijn drie eindoverwinningen in de Vuelta a España was die in 2021 met de grootste voorsprong. Twee jaar eerder debuteerde hij in de rittenkoers en versloeg hij Alejandro Valverde met 2.33 minuut voorsprong, terwijl hij in de editie van 2020 slechts 24 seconden voorsprong had op Richard Carapaz. Roglič en de Vuelta, eens te meer blijkt het een goed huwelijk te zijn, ook al is de Ronde van Spanje vooraf nooit het hoofddoel van de Sloveense veelvraat geweest.

“Ik had nooit gepland om na de Olympische Spelen nog de Vuelta te rijden, maar ik heb die ronde altijd gewonnen. Dat is wel een verhaal op zich”, zei hij er zelf nog over in een terugblik op 2021.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Giro dell’Emilia

foto: Cor Vos

Ook het najaar van Roglič is altijd goed en dat bewees de kopman van Jumbo-Visma in oktober. De Giro dell’Emilia zette hij voor het tweede jaar op rij naar zijn hand door een krachtsexplosie op de steile San Luca. Het was echter niet daar dat de koers ontbrandde. Remco Evenepoel gooide namelijk al vroeg een knuppel in het hoenderhok en daarmee dwong hij Jumbo-Visma, en Roglič, in het defensief.

Elke ronde in Bologna, met telkens de klim richting het heiligdom van de Madonna van San Luca, werd de koers zwaarder. Uiteindelijk bleken João Almeida, Evenepoel, Michael Woods, Roglič, Adam Yates en Jonas Vingegaard de sterksten en zij streden op de slotklim om de overwinning.

Evenepoel probeerde het op 500 meter van de finish met een demarrage, maar die werd vakkundig gevolgd door Roglič, die vervolgens iedereen kansloos liet. Almeida en Woods mochten mee het podium op, maar waren niet opgewassen tegen de Vueltawinnaar.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Milaan-Turijn

foto: Cor Vos

Primož Roglič trok zijn najaarsvorm nog verder door. Vier dagen na zijn overwinning in de Giro dell’Emilia en drie dagen voor de Ronde van Lombardije, stapte hij ook het hoogste podium op in Milaan-Turijn. De Italiaanse klassieker finishte opnieuw op de Superga-klim in Turijn en die beklimming is nu eenmaal een kolfje naar de hand van Rogla.

Makkelijk ging het echter niet, want het was Adam Yates die in de finale de forcing voerde op de slotklim. Een voor een moesten zijn concurrenten lossen: Alejandro Valverde, Michael Woods, João Almeida en ook Tadej Pogačar. Alleen Roglič kon de Brit van INEOS Grenadiers volgen. Het werd een beklijvende tweestrijd, met Yates die lange tijd het tempo bepaalde en Roglič die acteerde moe te zijn.

Een dubbele versnelling van Yates wist hij echter te volgen, waarna de Sloveen het – zoals zo vaak – afrondde met een indrukwekkende sprint. De moegestreden Yates liep in de finale uiteindelijk nog twaalf seconden tijdverlies op. Opnieuw een straffe stoot van Roglič, die in Turijn zijn laatste zege van 2021 zou boeken.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Stem nu op jouw favoriet!