Eindejaarslijstjes: De revelatie van 2018
dinsdag 25 december 2018 om 08:00

Eindejaarslijstjes: De revelatie van 2018

Volgende maand begint in Australië het nieuwe wielerseizoen alweer, maar december is dé maand voor WielerFlits om terug te kijken op het afgelopen jaar. Iedere werkdag met een nieuwe terugblik en poll. Vandaag: Wie was dé revelatie van 2018?

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Revelatie: ontdekking, openbaring. Dit is de definitie die Van Dale geeft aan het woord revelatie. Strikt genomen gaat dit niet op voor de zes genomineerden in deze categorie. Pascal Ackermann, Michael Valgren, Enric Mas: ze zijn allemaal al een keertje ontdekt door het grote wielerpubliek.

Maar dit seizoen hebben de zes genomineerden zich echter wél geopenbaard, als dé toekomst van het ‘nieuwe’ wielrennen. Het moet raar lopen, willen deze renners zich niet ontwikkelen tot stabiele wereldtoppers. Eén ding lijkt zeker: ze zullen de koers de komende jaren van het nodige peper en zout voorzien. Maar wie viel er het meeste op? Of beter: wie was dé grote verrassing van het afgelopen wielerjaar?

Favorieten


flag-de Pascal Ackermann

Pascal Ackermann verslaat Fabio Jakobsen in de Tour de Guangxi – foto: Sirotti

Aan het einde van 2016 tekende Pascal Ackermann een contract bij BORA-hansgrohe. In zijn eerste jaar in de WorldTour liet hij meteen zien een verdienstelijk spurter te zijn, maar bleef hij steken op ereplaatsen. Dit seizoen waren er echter maar weinig renners sneller dan Ackermann. Duitsland lijkt een opvolger te hebben gevonden voor André Greipel, Marcel Kittel en John Degenkolb. Ackermann zegevierde uiteindelijk negen keer, waaronder zes keer op het hoogste niveau.

Een indrukwekkend aantal, zeker als je bedenkt dat Ackermann pas eind april zijn eerste overwinning wist te boeken. Hij versloeg in de slotetappe van de Ronde van Romandië Michael Mørkøv en Roberto Ferrari, nadat hij in de Scheldeprijs (tweede) al dichtbij zijn eerste profzege was. Het bleek dé bevrijding, want begin juli won hij in het Critérium du Dauphiné. Het was het begin van een indrukwekkende zegereeks.

De Prudential RideLondon-Surrey Classic, etappes in de Ronde van Polen, de Brussels Cycling Classic, de GP de Fourmies… Ackermann wist de zeges aaneen te rijgen. Tussendoor kroonde hij zich ook nog tot Duits kampioen door toppers als Max Walscheid, Degenkolb én Greipel uit het wiel te sprinten. De 24-jarige sprinter zette in Azië de kers op de taart door te winnen in de Tour de Guangxi. Het bleek een perfect einde van een wonderbaarlijk seizoen.

BORA-hansgrohe liet recent weten dat ze Ackermann in de Giro d’Italia zullen uitspelen als sprintkopman. Aan de Duitser de taak om komend seizoen de volgende stap te zetten.

Belangrijkste resultaten
1e flag-gb Prudential RideLondon-Surrey Classic
1e flag-be Brussels Cycling Classic
1e flag-de Duits kampioenschap op de weg
1e flag-fr GP de Fourmies
1e flag-pl Ronde van Polen – Etappes 1 en 2
1e flag-fr Critérium du Dauphiné – Etappe 2
1e flag-ch Ronde van Romandië – Etappe 5
1e flag-cn Tour of Guangxi – Etappe 2

2e flag-be Scheldeprijs


flag-co Iván Ramiro Sosa

Al een aantal jaar is Colombia een wielerland in de lift. Na de hoogtijdagen rond Lucho Herrera en Fabio Parra in de jaren tachtig, een opleving rond Santiago Botero en Victor Hugo Peña en de huidige generatie toppers met Rigoberto Urán, Nairo Quintana en Johan Esteban Chaves, doet zich de laatste jaren een nieuwe lichting aan. Miguel Ángel López en supertalent Egan Arley Bernal zijn daar de grootste voorbeelden van, maar er is er nog eentje op komst. De naam is Iván Ramiro Sosa, een gevleugelde jonge klimmer die het afgelopen seizoen doorbrak onder het bewind van Gianni Savio.

De 21-jarige Zuid-Amerikaan begon het seizoen op eigen continent met een tiende plek in de Venezolaanse Vuelta al Tachira en Bicicleta (met een ritzege) en een zesde stek in de nieuwe Colombia Oro y Paz. Vervolgens ging hij naar Europa, waar hij in het shirt van Androni Giocattoli-Sidermec een spoor van vernieling achter liet. Maar daar leek het in eerste instantie niet op. Een twaalfde plek in de Internationale Wielerweek van Coppi en Bartali en één dag de leiderstrui, gevolgd door een opgave in de Tour of the Alps, waren zijn grootste wapenfeiten. Daarna veranderde dat.

In Roemenië, om precies te zijn. Daar won Sosa namelijk een rit in de Tour of Bihor, waarmee hij zich ook verzekerde van de eindzege. Maar hij maakte pas echt indruk vanaf eind juni. Toen won hij achtereenvolgens een rit in de Adriatica Ionica Race, de Sibiu Cycling Tour (wederom in Roemenië) en de Vuelta a Burgos. In alle drie de rittenkoersen schreef hij ook het eindklassement op zijn naam. Vooral in Burgos (2.HC-koers) maakte hij indruk. Daar was hij namelijk de betere van landgenoot López en David De la Cruz, renners – zeker de eerste – die hun sporen reeds verdiend hebben.

Sosa begon vervolgens als huizenhoge favoriet aan de Ronde van de Toekomst. Mede door een heel slechte ploegentijdrit met de Colombiaanse selectie kwam de klimmer niet verder dan een zesde plek in het eindklassement. Het maakte niet uit, want een dag later kondigde Trek-Segafredo zijn komst aan. Althans, dat dacht de Amerikaanse WorldTour-formatie. In een wirwar met zaakwaarnemers bleek de overeenkomst tussen Trek-Segafredo en Sosa niet rechtsgeldig. Sky maakte dankbaar gebruik van de situatie en lijfde het toptalent in. Een smet op een verder uitmuntend seizoen voor deze Colombiaanse revelatie.

Belangrijkste resultaten 
1e flag-es Ronde van Burgos – Eindklassement
1e flag-it Adriatica Ionica Race – Eindklassement
1e flag-ro Sibiu Cycling Tour – Eindklassement
1e flag-ro Tour of Bihor – Eindklassement
1e flag-fr Tour de l’Avenir – Etappe 7
6e flag-fr Tour de l’Avenir – Eindklassement
6e flag-co Colombia Oro y Paz – Eindklassement


flag-nl Fabio Jakobsen

foto: © Luc Claessen / Getty Images

Fabio Jakobsen klopte als sprinter al een aantal seizoenen op de deur in het beloftencircuit, maar in zijn laatste jaar kwam hij ook steeds vaker bovendrijven in de continentale klassiekers. Quick-Step Floors was snel overtuigd en legde de 22-jarige renner uit het Gelderse Heukelum vast. Al tijdens het eerste trainingskamp kon hij zich meten met ploegmaats Fernando Gaviria en Elia Viviani. Naar verluidt klopte de jonge hond de Italiaan meermaals tijdens de bordjes sprints op het eerste trainingskamp, tot ontsteltenis van Viviani. Het bleef voor de jonge hond niet alleen bij de kleine ‘overwinningen’, bleek later.

Jakobsen begon met twee rondjes in het Midden-Oosten, waar hij kon warmdraaien. Vervolgens reed hij een aantal Belgische semiklassiekers, maar daarop drukte hij wel zijn stempel. Le Samyn beëindigde hij als dertiende, om een week later de vierde plek voor zich op te eisen in Dwars door West-Vlaanderen. Het klapstuk volgde tien dagen later. Jakobsen kreeg het kopmanschap van teambaas Patrick Lefevere in Nokere Koerse. Het gaf hem vleugels, want op indrukwekkende wijze schoot hij daar de hoofdvogel af. Op de Nokereberg won hij met fietslengtes voorsprong op de concurrentie zijn eerste wedstrijd als prof.

De jongeling was vertrokken. Amper een maand later stonden enkele grote namen aan de start van de Scheldeprijs. Door verschillende omstandigheden vielen de grootste namen vooraan weg, waardoor er een onvoorspelbare massasprint zou ontstaan. Dat was buiten Jakobsen omgerekend, die wel beter wist: in zeiknatte weersomstandigheden won hij het officieuze WK voor sprinters. Daarna nam hij even gas terug, om in mei meteen de eerste etappe in de Tour de Fjords – op een lastige aankomst – naar zich toe te trekken in een Nederlands onderonsje. Moreno Hofland werd tweede, Timo Roosen derde.

We maken een flinke sprong in het seizoen, naar Jakobsens volgende zege. De eerste op WorldTour-niveau. In Bolsward vloert hij namelijk Marcel Kittel en Caleb Ewan tijdens de openingsrit in de BinckBank Tour, net zoals landgenoot Dylan Groenewegen daar twee jaar eerder zijn eerste grote zege boekte. Als hij dieper in het najaar ook nog ritzeges boekt in de Ronde van Slowakije en de Tour of Guangxi (twee zelfs), kun je met zeven zeges niets anders spreken dan over een uitstekend debuutjaar. Niemand die dat op voorhand had durven dromen. Daarom is Jakobsen met recht een van de revelaties van 2018.

Belangrijkste resultaten
1e flag-be Scheldeprijs
1e flag-be Nokere Koerse
1e flag-nl BinckBank Tour – Etappe 1
1e flag-cn Tour of Guangxi – Etappes 3 en 6
1e flag-no Tour des Fjords – Etappe 1
1e flag-sk Ronde van Slowakije – Etappe 4


flag-dk Michael Valgren

Michael Valgren schreeuwt het uit: de Deen wint de Amstel Gold Race – foto: Sirotti

Quizvraag: welke renner won het afgelopen seizoen zowel een kassei- als klimklassieker? Peter Sagan? Nee! Alejandro Valverde? Nope! Philippe Gilbert? Ook niet! Het is Michael Valgren, de sterke Deen van Astana. Julian Alaphilippe, Michael Matthews en Niki Terpstra wonnen in 2018 ook twee WorldTour-klassiekers, maar niet op beide ondergronden. Valgren dus wel, met overwinningen in de Omloop het Nieuwsblad én de Amstel Gold Race.

Een indrukwekkende prestatie, zeker omdat de 26-jarige Valgren voor aanvang van het seizoen slechts een keer op het podium had gestaan van een klassieker. In de Omloop het Nieuwsblad was het echter raak, na een slinkse manoeuvre in de slotkilometer. De Deen demarreerde uit een kopgroep van twaalf en profiteerde optimaal van de afwachtende houding van de achtervolgers. Zijn eerste klassieke zege was een feit.

Het bleek geen eenmalige uitschieter. Verre van, want in de Ronde van Vlaanderen maakte Valgren eveneens indruk. De Astana-renner eindigde als vierde in Oudenaarde na een bijzonder attente koers. Ondanks zijn goede prestatie in Vlaanderens Mooiste sloeg hij Parijs-Roubaix over. Valgren wilde namelijk presteren in de Amstel Gold Race. En presteren deed hij. Hij maakte in de finale namelijk onderdeel uit van een kopgroep van zes die het mocht uitmaken om de zege.

Met Sagan, Valverde en Tim Wellens waren er enkele kleppers aanwezig, maar het was Valgren die op ruim twee kilometer van de streep op kousenvoeten wegreed. Hij kreeg Roman Kreuziger met zich mee en niet veel later reageerde ook Enrico Gasparotto. Sagan en Valverde keken vooral naar elkaar, waardoor dit drietal vooruit wist te blijven. Het was uiteindelijk Valgren die Kreuziger wist te vloeren. En dat was twee!

Valgren in de aanval op het WK in Innsbruck – foto: Sirotti

Na Luik-Bastenaken-Luik nam Valgren een korte rustperiode om zich voor te bereiden op het tweede deel van het seizoen. Hij reed in de Tour de France voornamelijk in dienst, maar liet zich desalniettemin wel enkele malen opmerken. In het najaar volgden nog top 10-noteringen in de Canadese klassiekers én het WK, waar hij als leider begon aan de slotklim.

Volgend seizoen zal Valgren als absolute kopman worden uitgespeeld in de klassiekers. Niet bij Astana, maar bij Dimension Data. Benieuwd wat dat geeft.

Belangrijkste resultaten 
1e flag-be Omloop het Nieuwsblad
1e flag-nl Amstel Gold Race
2e flag-fr Bretagne Classic-Ouest France
4e flag-be Ronde van Vlaanderen
7e flag-at Wereldkampioenschap op de weg
8e flag-ca Grand Prix Cycliste de Montréal
9e flag-ca Grand Prix Cycliste de Quebec


flag-si Matej Mohorič

Matej Mohoric won al een rit deze Giro – foto: Marco Alpozzi/LaPresse

In 2012 maakten we in Valkenburg kennis met een nieuwe wereldkampioen bij de junioren. Matej Mohorič was de naam, een 18-jarige Sloveen. Toen hij een jaar later in Firenze ook de regenboogtrui veroverde bij de beloften, leken we te maken te hebben met een nieuw supertalent. Cannondale twijfelde niet en maakte hem in 2014 meteen prof. Na drie moeizame jaren leek hij in 2017 langzaam aan de weg naar boven gevonden te hebben. Zijn ritzege in de Vuelta a España van vorig jaar bleek een voorbode te zijn voor 2018, want dit jaar heeft de nog altijd maar 23-jarige Sloveen een reuzenstap gezet.

Tijdens de loodzware editie van Strade Bianche kon hij lang mee met de besten, resulterend in een elfde plek op het Piazza del Campo in Siena. Een dag later was het plots raak voor Mohorič in de GP Industria & Artigianato, toen hij na een weerzinwekkende afdaling – zijn specialiteit – de zege pakte in de 1.HC-koers. Vervolgens reed hij een ijzersterke Ronde van Catalonië, waar de Sloveen in zes van de zeven etappes bij de eerste negen eindigde. In de Giro d’Italia liet hij zich vervolgens weer zien als aanvaller. Samen met Nico Denz bleef hij de meute voor in de tiende etappe, waarna de renner van Bahrain Merida aan het langste eind trok.

In juni reed Mohorič de ronde van zijn eigen land. Daarin eindigde hij als derde, om vervolgens de nationale titel op de weg voor zichzelf op te eisen. Ook in de Ronde van Oostenrijk pakte hij een ritzege, waarmee hij nogmaals onderstreepte dat hij zich in 2018 snel ontwikkeld heeft. Waar hij voorafgaand in vier seizoenen ‘slechts’ drie profzeges op zijn naam had staan, was dat na amper zeven maanden in het huidige jaar al meer dan verdubbeld. Maar daar zou het voor de Sloveen niet bij blijven. Vooral met zijn najaar maakte hij het onderscheid en kwam hij meteen voor dit eindejaarslijstje in aanmerking.

Mohorič begon zonder al te veel ambities aan de BinckBank Tour. Hij maakte deel uit van de vroege vlucht in etappe drie, die gewonnen werd door Taco van der Hoorn. De Sloveen veroverde de leiderstrui en zou die na een puike week ook niet meer afstaan. Wel werd duidelijk dat Mohorič geen graag geziene gast in het peloton is, vanwege zijn roekeloze rijgedrag. Het levert hem de bijnaam Mad Mat op. Dat de Sloveen goed in vorm was, bleek in de daaropvolgende Deutschland Tour. Daar won hij een rit, werd hij twee keer tweede en schreef hij en passant de eindzege van de hernieuwde Duitse koers op zijn naam.

Belangrijkste resultaten
1e flag-nl BinckBank Tour – Eindklassement
1e flag-de Deutschland Tour – Eindklassement
1e flag-it Giro d’Italia – Etappe 10
1e flag-it GP Industria & Artigianato
1e flag-de Deutschland Tour – Etappe 3
1e flag-at Ronde van Oostenrijk – Etappe 1
1e flag-si Sloveens kampioenschap op de weg


flag-es Enric Mas

Enric Mas is de nieuwe Spaanse rondehoop in bange dagen – foto: Sirotti

Alberto Contador, Joaquím Rodríguez en Oscar Freire? Gestopt. Samuel Sánchez? Geschorst en gestopt. Luis León Sánchez? Meesterknecht. Alejandro Valverde? In de nadagen van zijn carrière. Een jaar geleden was het Spaanse wielrennen ten dode opgeschreven. Althans: er leek een einde te komen aan El Siglo de Oro (De Gouden Eeuw), na jaren van weelde. Contador, Rodríguez, Freire, Sánchez & Sánchez en Valverde: samen waren ze goed voor bijna vierhonderd overwinningen. Voor acht grote rondes. Vier wereldtitels. Eén olympische titel. Negen monumenten. 52 rittenkoersen. En exact zestig ritzeges in grote rondes.

Dergelijke cijfers zijn nauwelijks te evenaren. Laat staan te verbeteren. De vraag was dan ook: hoe diep zou het Spaanse wielrennen precies zinken? Niet zo diep, is nu de algehele gedachte. Hoe dat komt? Door de plotselinge doorbraak van enkele talentvolle Spaanse coureurs. Kijk naar Marc Soler, die vanuit het niets Parijs-Nice wist te winnen. Of naar klassiekercoureur Iván García Cortina, die zich bij Bahrain Merida stormachtig weet te ontwikkelen. Maar vooral naar Enric Mas, die een spectaculair 2018 kende.

Al was het begin van Mas’ seizoen verre van spectaculair. 17e in de Tour Down Under, 43e in de Abu Dhabi Tour en 44e in de Ronde van Catalonië. Mas viel in de eerste maanden van 2018 nauwelijks op. Dit veranderde in de Ronde van het Baskenland. In de eerste twee etappes – onderweg naar Zarautz en Bermeo – streed hij al mee om de overwinning. Enkele dagen later was zijn eerste profzege een feit: hij won de slotetappe naar Arrate. De jonge Spanjaard hield in de stromende regen zijn opkomende landgenoot Mikel Landa af. Hij schoof zodoende ook nog op naar plaats zes in het eindklassement.

Na een succesvolle Itzulia vertrok Mas naar de Lage Landen om deel te nemen aan de klimklassiekers. Een succes werd het niet: zowel in de Amstel Gold Race als de Waalse Pijl gaf hij op. Na een rustperiode maakte de Quick-Step Floors-renner zijn rentree in de Hammer Series Limburg, die hij met zijn ploeg winnend wist af te sluiten. Volgende koers op de agenda: de Ronde van Zwitserland. De Spanjaard eindigde knap als vierde in de rittenkoers, op slechts acht tellen van het podium. Een positief signaal, met het oog op de Vuelta a España.

We weten allemaal hoe die Spaanse ronde afliep voor Mas. Het had echter niet veel gescheeld, of de 23-jarige Mallorcaan was nooit van start gegaan in de Spaanse ronde. Mas kampte in de Tour de Wallonie – waarin hij moest opgeven – namelijk met knieklachten, waardoor een Vuelta-deelname op de tocht stond. Gelukkig voor Mas raakte hij op tijd fit voor de drieweekse rittenkoers. Het werd zijn definitieve doorbraak. Nadat hij zichzelf staande wist te houden in de eerste twee weken, ontpopte hij zich in de slotweek tot podiumkandidaat.

Les Praeres de Nava, Lagos de Covadonga en Andorra: Mas bleek bergop een van de beteren. Maar wellicht verrassender: in de (relatief) vlakke tijdrit naar Torrelavega wist hij op de meeste concurrenten tijd te pakken. Hierdoor begon hij als vierde aan de laatste bergetappe, met uitzicht op het podium. Hij hoefde slechts 17 seconden goed te maken op Steven Kruijswijk. En ook Alejandro Valverde – de nummer twee in de stand – was met een voorsprong van 37 seconden allerminst veilig. Het bleek ook onderweg naar de Coll de la Gallina, want Mas wist samen met Miguel Ángel López de tegenstand uit het wiel te rijden.

Leider Simon Yates wist hij niet meer te achterhalen, maar Mas – die uiteindelijk de rit won – schoof wél op naar de tweede plaats in het klassement. Hij stond één dag later in Madrid dan ook op het eindpodium. En dat in zijn tweede grote ronde. Spanje lijkt een opvolger te hebben gevonden voor Contador. “Hij heeft een grote toekomst”, liet de oud-Tourwinnaar onlangs weten. Aan Mas om in 2019 te laten zien dat Contador gelijk heeft.

Enric Mas in extase: hij wint de voorlaatste etappe van de Vuelta – foto: Sirotti

Belangrijkste resultaten 
1e flag-es Vuelta a España – Etappe 20
1e flag-es Ronde van het Baskenland – Etappe 6
2e flag-es Vuelta a España – Eindklassement
4e flag-ch Ronde van Zwitserland – Eindklassement
6e flag-es Ronde van het Baskenland – Eindklassement


Outsiders

Naast de genoemde zes renners, verdienen nog eens vier coureurs een vermelding. Wat te denken van Emanuel Buchmann? De 26-jarige Duitser van BORA-hansgrohe staat niet bekend om zijn opvallende koersstijl, maar hij reed stiekem toch een heel sterk seizoen met meerdere goede ereplaatsen in het rondewerk. Dat geldt ook voor Richard Carapaz. De 24-jarige Ecuadoraan van Movistar won eind april de Vuelta Asturias en dat bleek een opmaat tot een uitstekende Giro d’Italia. Daarin werd de jongeling vierde in het eindklassement, nadat hij ook al een ritoverwinning te pakken had. Twee revelaties in het rondewerk dus.

Jakobsen had bij de favorieten hierboven ook stuivertje kunnen wisselen met zijn ploeggenoot Álvaro José Hodeg. Het Colombiaanse sprinttalent wist namelijk vijf keer het zegegebaar te maken, waarvan drie keer in de WorldTour. Daarnaast verzamelde hij nog tal van ereplaatsen. En dan is er ook op het klassiekergebied een revelatie die de komende jaren de aansluiting kan maken met de wereldtop: de 23-jarige Mads Pedersen van Trek-Segafredo. Hij werd achter Niki Terpstra tweede in de Ronde van Vlaanderen, nadat hij ook al vijfde werd in Dwars door Vlaanderen. De Deen wist bovendien vier keer te winnen.


flag-de Emanuel Buchmann

foto: Sirotti

Belangrijkste resultaten 
4e flag-es Ronde van het Baskenland – Eindklassement
6e flag-fr Critérium du Dauphiné – Eindklassement
7e flag-pl Ronde van Polen – Eindklassement
9e flag-ch Tour de Romandie – Eindklassement
10e flag-ae Abu Dhabi Tour – Eindklassement
12e flag-es Vuelta a España – Eindklassement


flag-ec Richard Carapaz

Carapaz boekt in de Giro zijn grootste triomf tot nu toe – foto: La Presse

Belangrijkste resultaten
4e flag-it Giro d’Italia – Eindklassement
1e flag-it Giro d’Italia – Etappe 8
1e flag-es Vuelta Asturias – Eindklassement
3e flag-it Internationale Wielerweek Coppi & Bartali – Eindklassement
11e flag-fr Parijs-Nice – Eindklassement
18e flag-es Vuelta a España – Eindklassement


flag-co Álvaro José Hodeg

foto: David Ramos/Getty Images

Belangrijkste resultaten
1e flag-es Ronde van Catalonië – Etappe 1
1e flag-pl Ronde van Polen – Etappe 3
1e flag-tr Ronde van Turkije – Etappe 5
1e flag-be Handzame Classic
1e flag-de Deutschland Tour – Etappe 1
3e flag-fr GP de Fourmies
4e flag-be Elfstedenronde


flag-dk Mads Pedersen

Pedersen in achtervolging op Terpstra in Vlaanderen – foto: Sirotti

Belangrijkste resultaten
1e flag-dk PostNord Danmark Rundt – Etappe 4
1e flag-be Tour de l’Eurométropole
1e flag-dk Fyen Rundt
1e flag-au Herald Sun Tour – Etappe 3
2e flag-be Ronde van Vlaanderen
5e flag-be Dwars Door Vlaanderen


RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.