WielerFlits kijkt in de maand december terug op het wielerjaar 2017 met iedere dag een terugblik en poll. Vandaag: het mooiste zegegebaar van 2017.

Fabio Aru

De datum 22 april staat met zwart omrand in de kroniek van 2017. Op die dag overleed Michele Scarponi, slechts 37 jaar oud. De ervaren renner kwam in zijn woonplaats Filottrano om het leven bij een aanrijding met een busje. Een dag eerder beëindigde Il Presidente de Tour of the Alps als vierde, waarin hij de eerste etappe had gewonnen. In de Giro d’Italia zou hij het kopmanschap bij Astana overnemen van de geblesseerde Fabio Aru, die kampte met een slijmbeursontsteking in zijn knie.

We zijn inmiddels twee maanden verder als Aru aan de start staat van het Italiaans kampioenschap. De Sardijn maakt deel uit van een kopgroep en gaat er tijdens de vierde en laatste beklimming van La Serra alleen vandoor. In de laatste honderden meters – als de motard naast hem rijdt – wijst hij meerdere keren naar zijn helm alsof hij wil zeggen dat zijn overleden ploegmakker hem heeft bijgestaan tijdens deze 236 kilometer lange beproeving van Asti naar Ivrea.

Als het laatste bochtenwerk is geslecht, komt Aru solo als eerste over de finish en richt hij zijn beide armen naar de hemel. Het blijkt een eresaluut en hij draagt na afloop van de koers zijn overwinning dan ook op aan zijn betreurde landgenoot. Voor Aru is het zijn eerste Italiaanse titel bij de profs en met de iconische groen-wit-rode kampioenstrui om de schouders wint hij in de Tour de France de vijfde etappe naar La Planche des Belles Filles.

Alberto Contador

Er is geen betere manier om afscheid te nemen van de wielersport dan winnend op de Angliru. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Dat weet ook Alberto Contador als hij aan het vertrek staat van de twintigste etappe van de Vuelta a España. Het is voor de Spanjaard zijn voorlaatste dag als profrenner – een bestaan dat hem de drie grote rondes elk minstens twee maal liet winnen. Hij wil nog één keer een voltreffer op die steile bergweg in Asturië, voordat hij aan zijn afscheidsrondjes begint in Madrid.

De rit wordt in de striemende regen in gang geschoten, waarna niet veel later een kopgroep ontstaat met achttien renners. Trek-Segafredo gunt de vluchters maar weinig ruimte door de ambities van Contador. In de afdaling van de voorlaatste klim van de dag rijdt hij samen met ploegmaat Jarlinson Pantano weg. De Spanjaard begint met een voorsprong van een halve minuut op de groep-Froome aan de Angliru, die niet veel later de laatst overgebleven vluchters inrekent.

Contador smijt met zijn krachten en ziet dat alleen Marc Soler kan volgen. Tot dik vijf kilometer van de streep, want dan moet ook de jonge Spanjaard passen. Hoewel de 34-jarige klassementsrenner nog flink wat van zijn pluimen verliest, houdt hij stand in de dalende slotfase. Na een knappe solo op de Angliru neemt hij op grootse wijze afscheid van het profwielrennen. Op de finishlijn schiet hij de laatste kogel af die hij had bewaard voor deze Vuelta. Het vuurwapen van Il Pistolero klappert niet langer.

“Ik wist dat het moeilijk zou worden, maar ik wilde iets terugdoen voor mijn fans. Ze hebben me zo ontzettend gesteund al die jaren”, zei Contador na afloop van de memorabele etappe, waarin hij zowel zijn landgenoten als veel wielerfans een groot cadeau gaf. “Op de slotklim had ik kippenvel van alle aanmoedigingen. Ik ga vanaf nu andere dingen doen in het leven waar ik eveneens naar uitkijk. Ik dank iedereen voor de steun die ik heb gehad.”

Damien Gaudin

AG2R La Mondiale schoof Damien Gaudin vorig seizoen aan de kant, waardoor de Fransman dit seizoen uitkwam voor het bescheiden Armée de Terre. Hij gaf in februari aan dat hij nederig en gelukkig was bij het team van het Franse leger, maar dat hij wél droomde van een terugkeer op het hoogste niveau. Het niveau van Parijs-Roubaix, de koers waarin hij in 2013 nog als vijfde eindigde. Hij reed zich in april alvast in de kijker met zijn optreden in de Tro-Bro Léon.

Gaudin toont zich bijzonder bedrijvig in de koers, die vooral bekendheid geniet vanwege de zand- en grindpaden. De Fransman kiest meerdere keren de aanval, maar kan pas een kloof van betekenis slaan in de laatste 45 kilometer. Samen met Frederik Backaert rijdt hij meer dan een minuut bij elkaar. In de drie plaatselijke rondes smelt de voorsprong als sneeuw voor de zon, maar de twee houden stand. In de sprint is Gaudin overduidelijk de snelste.

De Fransman komt uitzinnig van vreugde en wild zwaaiend met zijn armen over de finish. “Ik had nog iets te bewijzen”, zei hij dolgelukkig na afloop, “en heb vandaag bewezen dat ik er nog toe doe. Ik wist dat, als ik wilde winnen, ik een harde wedstrijd nodig had en gelukkig was dat het geval.” Gaudins optreden – en zijn zeges in de Rondes van Luxemburg en Portugal – zijn ook Direct Energie niet ontgaan en dus keert hij na één seizoen als continentale renner weer terug op profniveau.

Philippe Gilbert

Het palmares van Philippe Gilbert is indrukwekkend, maar de Ronde van Vlaanderen ontbrak tot dit jaar nog in de lijst. De kampioen van België stapte vorige winter over van BMC naar Quick-Step Floors en focuste zich in 2017 voor het eerst in zijn carrière volledig op de kasseienklassiekers. Hij wil De Ronde maar wat graag toevoegen aan zijn palmares als hij op 2 april aan de start staat van de 260 kilometer lange koers.

Acht renners trekken ten aanval en krijgen meer dan elf minuten voorsprong. Tom Boonen zorgt op de Kapelmuur voor een afscheiding van een ruime favorietengroep met daarbij onder anderen Gilbert. Matteo Trentin en Tornado Tom bepalen in dienst van Phil het tempo. Aan de voet van de Oude Kwaremont, op 56 kilometer van de finish, kiest hij vervolgens zelf voor de solo.

De achtervolging komt niet op gang, mede door prima afstopwerk van Gilberts ploeggenoten en een zware valpartij van Sep Vanmarcke. Enige tijd later probeert wereldkampioen Peter Sagan te versnellen, maar hij komt ten val met Greg Van Avermaet en Oliver Naesen in zijn wiel. Gilbert kan na het overleven van de Paterberg al dromen van de overwinning en rondt zijn solo succesvol af.

De Belg heeft alle tijd om zijn prachtige zege te vieren. In Oudenaarde balt hij beide vuisten en trekt hij zijn zwart-geel-rode truitje recht. Op enkele meters van de finishlijn gaat hij van de fiets en loopt met zijn tweewieler boven zijn hoofd over de aankomst. “Dit is een droom voor mij. Ik wil alle monumenten winnen en nu heb ik er drie van de vijf. In San Remo was ik een paar keer dichtbij, maar mijn carrière is nog niet voorbij”, aldus een breedlachende Gilbert.

Dylan Groenewegen

Nota bene op de slotdag van de Tour de France boekte Dylan Groenewegen de grootste overwinning uit zijn carrière. De rappe sprinter van LottoNL-Jumbo klopte André Greipel en deed dat op de wereldberoemde Avenue des Champs-Élysées in Parijs: hij had het slechter kunnen treffen. “Dit is waar we op hadden gehoopt, het is geweldig dat het lukt”, vertelde de dolgelukkige winnaar na afloop.

Als de laatste vluchters zijn opgeslokt door de sprinterstreintjes, bokst Groenewegen met de Noorse krachtpatser Alexander Kristoff om zo goed mogelijk de laatste bochten door te komen. “Ik werd prima uit de wind gezet. Toen hoorde ik de aanmoedigingen in mijn oortje”, keek hij terug op de spannende ontknoping, waarin hij al vroeg de koppositie kiest. Greipel komt nog dichtbij, maar de Nederlander houdt stand. “De sprint leek een eeuwigheid te duren, maar ik pak hem gewoon.”

Op de finish is er eerst de verbazing. Daarna dringt het tot Groenewegen door dat hij zijn eerste ritzege in La Grande Boucle te pakken heeft en kwamen de tranen. “Dit is wat ik altijd wilde en nu doe ik het gewoon. Als je dan toch moet winnen, is dit wel een heel mooie dag.” Ook zijn vriendin is door het dolle heen. Voor de camera van de NOS vraagt ze zich hardop af: “24 jaar, en dan hier winnen. Hoe dan?!”

Outsiders

Naast de bovengenoemde namen waren er nog een hoop prachtige zegegebaren in 2017. Denk hierbij aan de vreugde bij Bauke Mollema na zijn eerste ritzege in de Tour de France, in Le Puy-en-Velay. De Nederlander van Trek-Segafredo straalde van oor tot oor nadat hij zijn solo van dertig kilometer met succes had afgerond. “Ik ben zo blij om een etappe te winnen in de Tour de France. Ik heb hier zo hard voor gewerkt de laatste paar jaar.” (YouTube)

Voor Lukas Pöstlberger kwam zijn overwinning in de openingsetappe van de Giro d’Italia als een totale verrassing. “Ik denk dat ik veel tijd, een paar weken en enkele glazen wijn misschien, nodig ga hebben om te beseffen wat ik hier heb gedaan. Dit is echt ongelooflijk”, zei de Oostenrijker van BORA-hansgrohe, die op de finishlijn vol verbazing naar zijn hoofd greep. (YouTube)

[poll id=”679″]