Eindejaarslijstjes: De mooiste monumentale klassieker van 2021
Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2021? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de mooiste monumentale klassieker van het afgelopen seizoen.
Wil je de tussenstand of uitslag van de Eindejaarslijstjes-poll bekijken? Check dan elke dag de Instagram Stories van @WielerFlits!
Milaan-San Remo
In het gekke coronajaar 2020 werd Milaan-San Remo bij hoge uitzondering verreden op 8 augustus, maar dit jaar deed de Italiaanse klassieker zijn bijnaam La Primavera weer alle eer aan. Voor aanvang van de net geen 300 kilometer lange wedstrijd werd er reikhalzend uitgekeken naar een duel tussen de ‘grote drie’. Wout van Aert, die als titelverdediger wellicht een streepje voor had, Mathieu van der Poel en wereldkampioen Julian Alaphilippe hadden in aanloop naar Milaan-San Remo indruk gemaakt in onder meer Strade Bianche en Tirreno-Adriatico. Zij zouden het wel even gaan uitmaken om de zege…
Maar voor de traditionele krachtmeting tussen de favorieten op de flanken van de Poggio, werd er een klassiek koersscenario geschreven in de eerste wedstrijduren langs de Bloemenrivièra. Een kopgroep van in totaal acht lieden kreeg al snel de zegen van het peloton, maar de vroege vlucht werd op tijd bij de lurven gegrepen. Taco van der Hoorn sputterde nog even tegen, maar werd op de beginstroken van de Cipressa tot de orde geroepen. Op de Cipressa bleef het vuurwerk tussen de favorieten uit en dus moest de beslissing wederom op de Poggio vallen, de laatste helling richting San Remo.
Op 800 meter van de top voelde Alaphilippe zijn moment gekomen. De Franse springveer, in 2019 nog winnaar van Milaan-San Remo, schoot naar voren en dit bleek hét sein voor Van Aert en Van der Poel om mee te schuiven. Met Alaphilippe, Van Aert en Van der Poel waren de usual suspects op de afspraak, maar van een echte afscheiding was toch geen sprake. Sterker, zelfs een bijzonder sterke Caleb Ewan bleek in staat om zijn wagonnetje aan te haken. En zo begonnen we met een eerste groep van een tiental renners aan de korte maar wel verraderlijke afdaling van de Poggio.
Op goed drie kilometer van de meet, net na de afzink van de Poggio, viel vervolgens de beslissing in deze editie van Milaan-San Remo. Jasper Stuyven wist optimaal te profiteren van een moment van onachtzaamheid bij de favorieten, sprong weg en wist een interessante voorsprong te vergaren. Alleen Søren Kragh Andersen bleek nog in staat om het gat te dichten, maar had vervolgens niks meer in de tank. De Deen van Team DSM bleek wel de ideale sprintaantrekker voor Stuyven, die er met een ultieme versnelling in slaagde om de aanstormende favorieten achter zich te houden.
De Leuvense klassiekerspecialist van Trek-Segafredo boekte zo op de Via Roma de grootste zege uit zijn carrière, voor de balende Ewan en Van Aert.
Milaan-San Remo 2021
Milaan – San Remo (299 km)
1. Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) in 6u38m06s
2. Caleb Ewan (Lotto Soudal) z.t.
3. Wout van Aert (Jumbo-Visma) z.t.
4. Peter Sagan (BORA-hansgrohe) z.t.
5. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) z.t.
6. Michael Matthews (Team BikeExchange) z.t.
7. Alex Aranburu (Astana-Premier Tech) z.t.
8. Sonny Colbrelli (Bahrain Victorious) z.t.
9. Søren Kragh Andersen (Team DSM) z.t.
10. Anthony Turgis (Total Direct Energie) z.t.
Ronde van Vlaanderen
Het coronavirus begon weer om zich heen te slaan in de weken voorafgaand aan de Ronde van Vlaanderen, maar toch ging de ‘Hoogmis’ gewoon door op zondag 4 april 2021. Vooraf werd er vooral rekening gehouden met Mathieu van der Poel, Wout van Aert, Julian Alaphilippe, de vertrouwde namen in het voorjaar, en het ijzersterke blok van Deceuninck-Quick-Step. In een wedstrijd die werd gekenmerkt door de nodige valpartijen en veelbesproken diskwalificaties, kreeg het koersverloop pas echt een opvallende wending in de zone Oude Kwaremont-Paterberg-Koppenberg-Taaienberg.
Op de immer lastige kasseien van de Taaienberg vonden Van der Poel, Van Aert, Asgreen, Alaphilippe en Dylan Teuns elkaar aan kop van de koers. Deze vijf kleppers wisten de eerder ontsnapte Oostenrijker Marco Haller bij te halen en reden vervolgens in gestrekte draf naar een nieuwe passage van de Oude Kwaremont. Asgreen besloot echter niet te wachten op deze bekende helling en trok stevig door op een stukje vals plat tussen de Kruisberg en Hotondberg op zo’n 27 kilometer van de finish. Van der Poel en Van Aert roken het gevaar en gingen mee, daarachter verdedigde Alaphilippe de aanval van zijn Deense ploeggenoot.
Asgreen, Van Aert en Van der Poel begonnen gelijktijdig aan de laatste passage van de Oude Kwaremont. Een aanval op het lastige klimgedeelte bleef uit, maar op de uitloper van de klim besloot Van der Poel zijn versnelling te plaatsen. Met enkele machtige lendenrukken wist de Nederlandse kampioen zich te ontdoen van Van Aert, maar Asgreen beet op de tanden en wist richting de Paterberg weer aan te sluiten. Ook Van Aert probeerde de scheve situatie nog recht te zetten, maar moest duidelijk zijn meerdere erkennen in zijn twee rivalen. Asgreen en Van der Poel waren aan elkaar gewaagd en reden wiel aan wiel over de top van de Paterberg.
In de daaropvolgende vlakke kilometers richting Oudenaarde waren de twee kemphanen al volop bezig met de sprint, en die kwam er dan ook in de laatste rechte lijn van de Minderbroedersstraat. Titelverdediger Van der Poel nam, net als vorig jaar, resoluut de kop in de laatste kilometer. Het bleek in 2020 de winnende tactiek, maar dit keer trok Van der Poel aan het kortste eind, aangezien hij in extremis werd geklopt door een ijzersterke Asgreen. Voor de Deense hardrijder, die enkele dagen voor de Ronde al de E3 Saxo Bank Classic wist te winnen, kon de heilige wielerweek niet beter eindigen.
Ronde van Vlaanderen 2021
Antwerpen – Oudenaarde (254,3 km)
1. Kasper Asgreen (Deceuninck-Quick-Step) in 6u02m12s
2. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) z.t.
3. Greg Van Avermaet (AG2R Citroën) op 32s
4. Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) op 33s
5. Sep Vanmarcke (Israel Start-Up Nation) op 47s
6. Wout van Aert (Jumbo-Visma) z.t.
7. Gianni Vermeersch (Alpecin-Fenix) z.t.
8. Anthony Turgis (Total Direct Energie) z.t.
9. Florian Sénéchal (Deceuninck-Quick-Step) z.t.
10. Dylan van Baarle (INEOS Grenadiers) z.t.
Luik-Bastenaken-Luik
De derde monumentale klassieker speelt zich traditioneel af in en rond de omgeving van Luik. De 107e editie van Luik-Bastenaken-Luik werd lange tijd gekleurd door een kopgroep van zeven renners, die in enkele schuiven ontstond. Tomasz Marczynski, Loïc Vliegen, Lorenzo Rota, Laurens Huys, Mathijs Paasschens, Serghei Chernetski en Aaron Van Poucke reden elf minuten weg van het peloton, maar het bleek niet genoeg om uit de greep te blijven van de grote favorieten. In het peloton waren het de bekende ploegen, denk aan Jumbo-Visma en UAE Emirates, die de achtervolging leidden.
Op de Haute-Levée en Col du Rosier werd er flink aangevallen vanuit het peloton, al hielden de grote kanonnen hun kruit droog tot de Col de la Redoute. Op deze iconische beklimming, waar we Michele Bartoli en wijlen Frank Vandenbroucke zo zagen schitteren vlak voor de eeuwwisseling, werd de favorietengroep uit elkaar geranseld. Onder meer wereldkampioen Alaphilippe, Bauke Mollema, Marc Hirschi en Jakob Fuglsang hadden de slag gemist, maar in de nasleep kwam alles weer samen. Op de voorlaatste klim, de Côte de Forges, trokken Tao Geoghegan Hart en Adam Yates het peloton op een lint.
De echte finale kon beginnen en het was uiteindelijk Richard Carapaz die er in zijn eentje vandoor ging op weg naar de Roche-aux-Faucons (1,3 km aan 11%), waar de beslissing moest vallen in deze Waalse klassieker. Carapaz, die na afloop van de wedstrijd werd gediskwalificeerd wegens het dalen op zijn bovenbuis, reed met de nodige grinta een beperkte voorsprong bijeen. Op de flanken van de Roche-aux-Faucons werd de Girowinnaar van 2019 echter teruggepakt. Niet veel later besloot Michael Woods eens flink aan de boom te schudden en de Canadees was de aanstichter van de beslissende vlucht.
Alaphilippe, Pogačar, viervoudig winnaar Alejandro Valverde en David Gaudu waren in staat om met Woods mee te gaan, titelverdediger Primož Roglič moest daarentegen passen. De grote favoriet van Jumbo-Visma kwam terecht in een grote achtervolgende groep met de nodige (schaduw)favorieten, maar dat was al twintig seconden achter de kopgroep. Het kalf bleek verdronken voor Roglič, de vijf sterkste renners in koers mochten het gaan uitmaken voor de zege. Ondanks enkele speldenprikjes van Woods en Gaudu in de laatste kilometers, kregen we een sprint met vijf voor een wel zeer prestigieuze overwinning.
De normaal zo lepe Valverde liet zich de kop opdringen in de laatste rechte lijn, waarna hij het tempo volledig liet stilvallen. Er kwam geen reactie en dus besloot de 41-jarige Spanjaard op 250 meter van de finish dan maar zelf zijn sprint in te zetten. Er kwam alleen geen vijfde zege voor Valverde, want hij werd in extremis nog voorbijgesneld door Alaphilippe en Pogačar. De Sloveen drukte zijn wiel net iets eerder over de finish en won zo zijn eerste monumentale klassieker.
Luik-Bastenaken-Luik 2021
Luik – Luik (259,1 km)
1. Tadej Pogačar (UAE Emirates) in 6u39m26s
2. Julian Alaphilippe (Deceuninck-Quick-Step) z.t.
3. David Gaudu (Groupama-FDJ) z.t.
4. Alejandro Valverde (Movistar) z.t.
5. Michael Woods (Israel Start-Up Nation) z.t.
6. Marc Hirschi (UAE Emirates) op 7s
7. Tiesj Benoot (Team DSM) z.t.
8. Bauke Mollema (Trek-Segafredo) z.t.
9. Maximilian Schachmann (BORA-hansgrohe) op 9s
10. Matej Mohorič (Bahrain Victorious) z.t.
Parijs-Roubaix
De 118e editie van Parijs-Roubaix zou de boeken ingaan als een van de meest heroïsche edities sinds de eerste uitgave in 1896. Voor het eerst sinds het voorjaar van 2019 stond de Helleklassieker weer op het programma, zij het in het najaar, een week na de wereldkampioenschappen wielrennen en een week voor de Ronde van Lombardije. En wat voor een editie kregen we voorgeschoteld! Regen leek de koers te gaan domineren en die voorspelling kwam uit. In de stromende regen gingen de renners van start. De een met angst en beven, de ander met een glinstering in zijn ogen.
Na een razendsnel openingsuur ontstond een serieuze kopgroep van 27 renners, met daarbij meerdere kleppers als Greg Van Avermaet, Davide Ballerini, Tim Declercq, Florian Vermeersch, Jasper Philipsen, Gianni Moscon, Tom Van Asbroeck, Nils Eekhoff en Max Walscheid. Daarachter werd het peloton compleet uiteengeslagen door valpartijen, slippartijen, lekke banden, gebroken frames en kapotte versnellingsapparaten. Het bleek voor veel renners een hels karwei om überhaupt op de fiets te blijven, zo glad was het op de kasseistroken. Vooraan bleven na een ware afvallingskoers drie renners over.
Moscon, Van Asbroeck en Vermeersch mochten na de eerste koersuren en kasseistroken nog altijd dromen van een mooie einduitslag, al zaten de favorieten niet ver. In de achtergrond was het aan een zeer bedrijvige Van der Poel om de kastanjes uit het vuur te halen. De Nederlander van Alpecin-Fenix, bezig aan zijn vuurdoop in Parijs-Roubaix, versnelde meerdere keren en wist zichzelf zo in een goede positie te manoeuvreren voor de allesbeslissende kasseistroken van Mons-en-Pévèle en Carrefour de l’Arbre. Met nog ruim vijftig kilometer te gaan was het wedstrijdbeeld redelijk overzichtelijk.
Het koptrio (Moscon, Van Asbroeck en Vermeersch) had 45 seconden voorsprong op de groep-Van der Poel, op meer dan anderhalve minuut volgde een groepje met daarin Wout van Aert. Op de lange strook naar Bersée vond Moscon het tijd om solo weg te rijden, terwijl Van der Poel er ook versnelde in de achtervolgende groep. De Italiaanse koploper draaide niet veel later met 1.10 minuut voorsprong op Van der Poel de Mons-en-Pévèle op. Moscon vloog overduidelijk over de kasseien, liep zelfs weer uit op het groepje-Van der Poel, maar na een lekke band en een val was zijn verhaal zo goed als uitgezongen.
De moegestreden Moscon werd op de zeer slecht liggende kasseien van Carrefour de l’Arbre bij de kraag gevat door Van der Poel, die zelf echter ook door zijn beste krachten heen was. De Nederlander slaagde er dan ook niet in om zijn medepassagiers Sonny Colbrelli en de verbazingwekkend sterke Vermeersch uit het wiel te kletsen. Na een fikse versnelling van Colbrelli waren we nog met drie, want voor de dappere Moscon ging het te snel. De drie koplopers, stuk voor stuk debutanten in Parijs-Roubaix, hielden elkaar goed in de gaten en bleven een straf tempo aanhouden.
Van der Poel, Vermeersch en Colbrelli draaiden uiteindelijk gezamenlijk de wielerbaan van Roubaix op. Van der Poel nam de kop, in de hoop zo zijn tegenstanders op te vangen, maar de grote smaakmaker zat door zijn beste krachten heen. De jonge Vermeersch ging de sprint in de laatste bocht als eerste aan, maar hij werd in een spurt der stervende zwanen geklopt door Colbrelli. De Italiaan, die afgelopen zomer ook al naar de Europese titel wist te sprinten, was in extase en kon zijn geluk niet op. Achter hem werd Vermeersch na een beresterke koers knap tweede, voor een moegestreden Van der Poel.
Parijs-Roubaix 2021
Compiègne – Roubaix (257,7 km)
1. Sonny Colbrelli (Bahrain Victorious) in 6u01m57s
2. Florian Vermeersch (Lotto Soudal) z.t.
3. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) z.t.
4. Gianni Moscon (INEOS Grenadiers) op 44s
5. Yves Lampaert (Deceuninck-Quick-Step) op 1m16s
6. Christophe Laporte (Cofidis) z.t.
7. Wout van Aert (Jumbo-Visma) z.t.
8. Tom Van Asbroeck (Israel Start-Up Nation) z.t.
9. Guillaume Boivin (Israel Start-Up Nation) z.t.
10. Heinrich Haussler (Bahrain Victorious) z.t.
Ronde van Lombardije
Met de Ronde van Lombardije stond begin oktober het laatste monument van het wielerjaar 2021 op het programma. Zonder uittredend kampioen Jakob Fuglsang, maar wel met Primož Roglič, Julian Alaphilippe, Tadej Pogačar en Remco Evenepoel. Om maar wat kleppers te noemen. Tot de beklimming van de Dossena was er sprake van een klassieke koerssituatie, met een vroege vlucht die niet al te veel ruimte kreeg van het peloton. Op de Dossena ontplofte de wedstrijd voor een eerste keer, maar versnellingen van onder meer Eddie Dunbar en Neilson Powless bleken niet meer dan losse flodders.
En dus moest de koers echt ontbranden op de steilste stroken van de Passo di Ganda, zonder enige twijfel de zwaarste beklimming op de route. Tiesj Benoot trok het tempo stevig de hoogte in voor zijn kopman Romain Bardet. Benoot wist zo een versnelling in te leiden van de Fransman, maar ook Bardet bleek niet bij machte om een tegenaanval van Pogačar van repliek te dienen. De Tourwinnaar trok door, keek achterom en zag niemand aansluiten. Dit was het moment voor de tweevoudige Tourwinnaar om all in te gaan, misschien wel op weg naar zijn tweede monumentale zege in goed zes maanden tijd.
Met een voorsprong van een halve minuut kwam de Sloveense klimmer van UAE Emirates over de top, al was hij zeker nog niet buiten schot. In de uitloper van de Passo di Ganda besloot Fausto Masnada, in de weken voorafgaand aan Il Lombardia al uitstekend op dreef, de jacht op Pogačar te openen. De Italiaan van Deceuninck-Quick-Step, die als Bergamask over zijn thuiswegen reed, slaagde er na een lange achtervolging in om de kloof met Pogačar te dichten. Zo hadden we op vijftien kilometer van de meet nog twee kanshebbers over op de zege in de Ronde van Lombardije.
De achtervolgers achter Masnada en Pogačar verzuimden het gat te dichten door de matige samenwerking. Mannen als Roglič, Adam Yates, Alaphilippe, Michael Woods en Alejandro Valverde zaten duidelijk niet op één lijn en dus bleven de twee koplopers vooruit. In Bergamo zouden zij strijden voor de overwinning. In de laatste kilometers vielen zowel Pogačar en Masnada nog een keer aan, maar beide renners konden elkaar niet afschudden. Na meer dan 239 kilometer zou een sprint de winnaar uitwijzen. Masnada bleek geen partij voor de veel snellere Pogačar, die zijn erelijst zo van nog meer elan wist te voorzien.
Een ding is zeker: met zijn zege in Lombardije is Tadej Pogačar toch wel de grote slokop van het afgelopen seizoen.
Ronde van Lombardije 2021
Como – Bergamo (239 km)
1. Tadej Pogačar (UAE Emirates) in 6u01m39s
2. Fausto Masnada (Deceuninck-Quick-Step) z.t.
3. Adam Yates (INEOS Grenadiers) op 51s
4. Primož Roglič (Jumbo-Visma) z.t.
5. Alejandro Valverde (Movistar) z.t.
6. Julian Alaphilippe (Deceuninck-Quick-Step) z.t.
7. David Gaudu (Groupama-FDJ) z.t.
8. Romain Bardet (Team DSM) z.t.
9. Michael Woods (Israel Start-Up Nation) z.t.
10. Sergio Higuita (EF Education-Nippo) op 2m25s
Om te reageren moet je ingelogd zijn.