Het EK wielrennen werd pas in 2016 voor het eerst georganiseerd, maar inmiddels azen veel wereldtoppers op die witte trui met blauwe strepen. Vorig jaar wist Matteo Trentin in het Schotse Glasgow naar het goud te sprinten. De Italiaan is er in Alkmaar opnieuw bij, maar of hij ook de topfavoriet is voor de titel? WielerFlits blikt vooruit!

[unibet title=”Wie wint het EK Wielrennen 2019?” link=”http://unibet.me/wielerflits”]

• Dylan Groenewegen 4.25
• Pascal Ackermann 4.60
• Tim Merlier 9.00

[/unibet]

Historie

We hoeven maar drie jaar terug te gaan voor de allereerste editie van het EK wielrennen bij de herenelite, maar vergeet niet dat het UEC, de Europese wielerunie, al een tijdje ervaring heeft met het organiseren van Europese kampioenschappen. Zo strijden de beloften-mannen- en vrouwen al sinds 1995 om de Europese (weg)titel, en werd twee jaar later besloten om voor beide categorieën een Europees kampioenschap tijdrijden te organiseren.

Giovanni Visconti, Marcel Kittel en Stefan Küng: ze werden allemaal eens het podium opgeroepen om de gouden medaille in ontvangst te nemen. Net als Ellen van Dijk, Marianne Vos en Katarzyna Niewiadoma, toen deze heren en dames nog als belofte rondreden. Maar de profs kregen lange tijd niet de kans om zich tot Europees kampioen te kronen. In 2016 kwam het UEC echter met het lumineuze idee om een EK voor profs uit de grond te stampen.

Peter Sagan was de eerste winnaar – foto: Cor Vos

Het bleek alleen nog niet zo makkelijk, het organiseren van een Europees kampioenschap. Nice moest drie jaar geleden de gaststad worden van het eerste EK wielrennen, maar de Zuid-Franse stad werd op de Franse nationale feestdag (14 juli) getroffen door een terroristische aanslag op de Promenade des Anglais. Hierdoor moest in allerijl worden gezocht naar een vervangende locatie. Het was lange tijd onzeker of het evenement wel kon doorgaan.

Gelukkig wist de Europese wielerunie het Bretoense Plumelec zover te krijgen om het EK te organiseren, waardoor een peloton van 142 renners de reis kon maken naar het noordwesten van Frankrijk, om op zondag 18 september te beginnen aan een wedstrijd van 236 kilometer, kriskras door het uitgetekende heuvellandschap. De organisatie kreeg na ruim vijf uur de gedroomde winnaar: wereldkampioen Peter Sagan.

Het podium in 2017 – foto: Cor Vos

De Slowaak wist op de hellende aankomststrook Julian Alaphilippe en Daniel Moreno naar het zilver en brons te verwijzen. Een jaar later verhuisde het Europese wielercircus naar Denemarken, voor een biljartvlak kampioenschap in en rond Herning. De organisatie kreeg vooraf veel afmeldingen binnen, waaronder die van titelverdediger Sagan, maar Alexander Kristoff stond namens Noorwegen wel ‘gewoon’ aan de start.

De sterke sprinter van UAE Emirates voelde dat dit een unieke was kans om Europees kampioen te worden. De topfavoriet wist het na 241 kilometer ook waar te maken. Een ontgoochelde Elia Viviani strandde aan het achterwiel, waardoor de Italiaan het zilver kreeg omgehangen. Nederland verliet Herning ook met een medaille, aangezien Moreno Hofland enigszins verrassend naar het brons wist te snellen.

Laatste drie winnaars EK wegwielrennen 
2018: Matteo Trentin
2017: Alexander Kristoff
2016: Peter Sagan

Vorig jaar

Regen, regen en nog eens regen… Nee, het Europees kampioenschap in het Schotse Glasgow werd geen prettig fietstochtje voor de 136 renners die aan de start stonden. Of zoals de Britten het zouden zeggen: ‘It has been raining cats and dogs’. Er wisten slechts 51 coureurs de finish te bereiken, waardoor we maar liefst 85 opgaves konden noteren. Magnus Cort, Moreno Hofland, Christophe Laporte, Rui Costa, Luka Mezgec…

Het waren slechts enkele toppers met DNF achter hun naam. Ook Peter Sagan zou het Europees kampioenschap niet uitrijden. Het ging allemaal te snel voor de oud-winnaar, die al vroeg moest lossen uit het peloton. Op 85 kilometer van de streep besloot Sagan om linea recta naar de teambus te rijden, waardoor de organisatie zijn grote publiekstrekker verloor. Maar al snel werd het nieuws omtrent Sagan naar de achtergrond verdreven.

Matteo Trentin schreeuwt het uit: de Italiaan is Europees kampioen! – foto: Cor Vos

We kregen namelijk een aantrekkelijk maar ook wonderlijk kampioenschap voorgeschoteld, met dank aan een ijzersterke kopgroep. Op 75 kilometer van het einde werd de vroege vlucht ingerekend, wat het sein bleek voor de Belgen Jelle Wallays en Tosh Van der Sande om een nieuwe kopgroep te vormen. De twee renners van Lotto Soudal kregen echter niet de ruimte, in tegenstelling tot hun landgenoot Xandro Meurisse.

De West-Vlaming wist tien renners te inspireren om de sprong te maken, waardoor we met een kopgroep van elf begonnen aan de laatste vijftig kilometer. Meurisse kon rekenen op het gezelschap van landgenoot Wout van Aert, terwijl ook Nederland zich niet had laten verrassen met Mathieu van der Poel en Maurits Lammertink. En wat dan te denken van de Italiaanse tandem Davide Cimolai en Matteo Trentin?

Van der Poel feliciteert Trentin met zijn overwinning – foto: Cor Vos

Verder waren ook Jesús Herrada, Pierre-Luc Périchon, Michael Albasini, Nico Denz en Emīls Liepiņš van de partij, al viel die laatste weg vanwege een lekke band. In het (flink uitgedunde) peloton reden de Noren op kop: titelverdediger Alexander Kristoff had namelijk de slag gemist. Helaas voor de sterke sprinter werd de voorsprong van de tien koplopers alsmaar groter, waardoor de winnaar toch echt vooraan moest worden gezocht.

Het was Lammertink die voor een eerste schifting zorgde in de kopgroep, maar dit deed de Nederlander niet op de gewenste manier. De renner van (toen nog) Katusha-Alpecin verloor op het spekgladde parcours de controle over zijn fiets, waardoor hij vol de hekken inreed. Lammertink nam Meurisse, Albasini, Cimolai en Denz mee in zijn val, terwijl Van der Poel, Van Aert, Herrada en Trentin konden hun weg vervolgen.

En zo hadden we plots een kopgroep van vier, maar Cimolai en Meurisse (net voor de laatste kilometer) wisten toch weer aan te sluiten. Dit bleek cruciaal voor de winstkansen van Trentin, aangezien hij als enige kon rekenen op een heuse lead-out van een landgenoot. Cimolai wist de sprint voorbeeldig op gang te trekken, maar Trentin wist het werk ook vakkundig af te ronden, voor Van der Poel (zilver) en Van Aert (brons).

Het podium na het EK – foto: Cor Vos

Top-5 EK op weg 2018
1. Matteo Trentin (Italië) in 5u50m02s
2. Mathieu van der Poel (Nederland) z.t.
3. Wout van Aert (België) z.t.
4. Jesús Herrada (Spanje) z.t.
5. Davide Cimolai (Italië) z.t.

Parcours

Zondag 11 augustus, EK op de weg 2019: Alkmaar – Alkmaar (172,6 km)

Na Plumelec, Herning en Glasgow strijkt het Europese wielercircus neer in Noord-Holland, Alkmaar, voor een wedstrijd van 172,6 kilometer. Het parcours is zo goed als vlak, maar het belooft zeker geen makkelijk EK te worden. De renners koersen namelijk een tijdje door de Noord-Hollandse polderlandschappen (lees: wind!), terwijl het stadscircuit behoorlijk technisch is met veel bochten én een passage over de kasseien van Munnikenweg.

De deelnemers verzamelen zich nog voor het middaguur op het Waagplein, in het centrum van Alkmaar, voor de start van het EK. Eenmaal op de fiets gaat het via de Kanaalkade, Geestersingel en de Kennemersingel richting de Willem de Zwijgerlaan, vernoemd naar de Vader des Vaderlands Willem van Oranje. De renners verlaten dan al langzaam het centrum, via de Vondelstraat en de Bierkade (aan de rand van het centrum).

Vervolgens koerst het peloton over de Nieuwe Schermerweg de stad uit, op weg naar die typische Noord-Hollandse polders, waar de wind vaak vrij spel heeft. De route voert langs West-Grafdijk, Grootschermer en Ursem, waar we wellicht verschillende groepjes zien vechten tegen de elementen. Al is het maar de vraag of de boel echt op de kant gaat, aangezien het nog bijzonder ver (lees: 115 kilometer) is tot de finish.

De wedstrijd eindigt vervolgens met elf rondjes van 11,5 kilometer door het centrum van Alkmaar. En daarmee lijkt het EK een kroniek te worden van een aangekondigde massasprint, maar onderschat de finale niet. De bochten volgen elkaar in rap tempo op, waardoor het echt een kwestie is van draaien en keren. Bovendien moeten de renners telkens over de kasseien van de Munnikenweg (1,1 kilometer), en dat op twee kilometer van de finish.

Met andere woorden: het is zeker niet onmogelijk om als aanvaller uit de greep te blijven van het peloton, maar toch lijkt een sprint, in welke vorm dan ook, het meest waarschijnlijke scenario. Overigens zijn de laatste honderden meters rechttoe-rechtaan, waardoor een goede lead-out geen overbodige luxe is.

Waaierrijden in Noord-Holland – foto: León van Bon/Topcompetitie

Maar wat vinden de renners er eigenlijk zelf van? WielerFlits sprak eerder deze week met Noord-Hollander Niki Terpstra, die op een steenworp afstand van het parcours woont. Helaas voor de klassiekercoureur is hij nog onvoldoende hersteld van een dubbele breuk in het schouderblad. “Het parcours is echt superzwaar. Ik denk dat veel renners verrast zullen zijn nadat ze het eerste rondje hebben gereden”, aldus de Nederlander.

“Ik kan het fout hebben, maar ik verwacht een afvalkoers.” Een belangrijk punt zijn de klinkers van de Munnikenweg. “De klinkerstroken zijn niet afgezet, waardoor de kasseistrook iets makkelijker is. Maar daar gaat het peloton alsnog op een lint zitten. Positionering is met andere woorden heel belangrijk. De strook is dan alsnog een koersbepalende factor”, zo denkt Terpstra.

De grote vraag voor aankomende zondag is: krijgen we wel of geen massasprint? Terpstra: “Het is door de bochten een heel lastig rondje. Het zou best kunnen dat het uitdraait op een spurt. Ik kan het niet voorspellen, maar ik verwacht geen massasprint.” En mocht het wel een sprint worden, dan is het volgens Terpstra van levensbelang om goed gepositioneerd aan de Munnikenweg te beginnen.

“Je rijdt al een eerste sprint in de aanloop naar de Munnikenweg. Op de kasseien heb je geen tijd om te herstellen en moet je al klaar zitten voor de eindsprint. Ik kan het fout hebben, maar ik verwacht een afvalkoers”, zo besluit de renner van Total Direct Energie.

De lokale ronde in vogelvlucht 

Start: 11.30 uur in Alkmaar
Finish: 16.00 uur in Alkmaar

Favorieten

Niki Terpstra verwacht kortom geen massasprint, maar toch staan de meeste sprintkanonnen aan de start in gaststad Alkmaar. Vanuit Nederlands oogpunt is het (natuurlijk) uitkijken naar Dylan Groenewegen, die het ‘maar eventjes’ moet doen als thuisfavoriet. Al zal de 26-jarige renner uit Abcoude het zondag zeker niet op een presenteerblaadje krijgen…

De man waar iedereen naar kijkt: Dylan Groenewegen – foto: Cor Vos

Hij won zelf de etappe met aankomst in Chalon-sur-Saône, zijn ploeg Jumbo-Visma won nog eens drie ritten en Steven Kruijswijk eindigde na drie weken koers op het eindpodium. De 106e editie van de Tour de France was een waar succes voor de Nederlandse WorldTour-formatie, en toch zal Groenewegen met gemengde gevoelens terugkijken op zijn Ronde van Frankrijk. De Nederlander won dan wel een etappe, hij verloor er ook een paar aan Elia Viviani en Caleb Ewan. En als een sprinter iets niet goed kan, dan is het wel verliezen.

De 26-jarige Groenewegen zal dan ook graag Europees kampioen worden, al helemaal omdat het in eigen land is. En vergeet ook niet dat de winnaar één jaar lang een trui mag dragen, wat toch de droom is van iedere wielrenner. De kopman van de Nederlandse brigade is nog altijd een van de snelste mannen op twee wielen, en wordt bovendien omringd door zeven trouwe knechten. Zo kan Groenewegen rekenen op zijn vaste lead-oud man Mike Teunissen, de eveneens rappe Ramon Sinkeldam en sterke beren als Dylan van Baarle en Sebastian Langeveld.

Weten deze renners Groenewegen in een ideale positie af te zetten voor de sprint? En kan de kopman het dan vervolgens afronden in het centrum van Alkmaar?

Mag Pascal Ackermann ook juichen in Alkmaar? – foto: Cor Vos

Dan zal Groenewegen wel moeten afrekenen met Pascal Ackermann, die zich inmiddels echt een topsprinter mag noemen. Zo wist de Duitser dit seizoen al acht overwinningen te boeken, waaronder twee etappes in de Giro d’Italia. Daarnaast liet Ackermann in de recente Ronde van Polen (winst in Krakau en Zabrze) zien dat hij klaar is voor het EK. De Duitsers gokken dan ook volledig op een sprint met de 25-jarige renner uit Kandel, aangezien hij de absolute kopman is binnen de negenkoppige selectie.

Ackermann kan zelfs rekenen op zijn vaste BORA-hansgrohe-lead-out trein, bestaande uit Andreas Schillinger, Michael Schwarzmann en Rüdiger Selig. Maar is dit ook voldoende om thuisfavoriet Groenewegen van de overwinning te houden? De Duitser heeft zeker de snelheid om het af te ronden, maar dit geldt ook voor Sam Bennett. De pijlsnelle Ier is normaal gesproken een ploeggenoot van Ackermann, maar aankomende zondag is het ieder voor zich. Bennett won dit seizoen ook al acht koersen, waaronder het nationaal kampioenschap.

Elia Viviani zal met vertrouwen aan de start staan – foto: Cor Vos

Maar in de Prudential RideLondon-Surrey Classic moest Bennett zijn meerdere erkennen in een Italiaan: Elia Viviani. De zegekoning van vorig jaar is de kopman van La Squadra Azzurra, al rekent bondscoach Davide Cassani ook op uittredend kampioen Matteo Trentin. Maar daarover later meer. Het gaat nu eerst om Viviani, die volgend seizoen het Franse Cofidis aan overwinningen moet helpen. De 30-jarige sprinter uit Isola della Scala is ook nu weer bezig aan een uitstekend seizoen, met ritzeges in Tirreno-Adriatico, de Ronde van Zwitserland én de Tour.

Maar de spreekwoordelijke kers op de taart ontbreekt nog: de Europese titel in het Nederlandse Alkmaar. Twee jaar geleden mocht Viviani al bijna die witte trui met blauwe strepen aantrekken, maar in het Deense Herning bleek Kristoff net iets sneller. Is het aankomende zondag wel raak voor de Italiaanse kopman? Met Groenewegen, Ackermann, Bennett en Viviani hebben we de Grote Vier gehad, maar het kan best zijn dat de nieuwe Europese kampioen Tim Merlier heet. Waarom? Omdat de Belg zich ontpopt tot een sprinter van (wereld)formaat.

Nee, de 26-jarige Merlier won nog geen etappes in de Giro d’Italia, Tour de France of Vuelta a España, maar een Belgische titel voor onder meer Wout van Aert kan toch ook tellen. Daarnaast was de renner van Corendon-Circus al de beste in de Elfstedenronde (voor Fabio Jakobsen, toch ook geen trage renner) en won hij twee sprintetappes in de Tour Alsace. Het zijn zeker niet de grootste koersen, maar Merlier liet er wel zien katterap te zijn. En daar komt nog bij dat de Belg zich maniakaal heeft voorbereid op dit EK, toch het hoofddoel van zijn (weg)seizoen.

Gaat Tim Merlier voor zijn tweede kampioenstrui? – foto: Cor Vos

Merlier heeft een sterke ploeg tot zijn beschikking, met onder meer Yves Lampeart (die een sprint kan aantrekken), Jens Debusschere (idem) en Jasper Philipsen. Die laatste kan zelf ook sprinten, mocht er iets gebeuren met kopman Merlier. Bij de Fransen rekent de nieuwe bondscoach Thomas Voeckler op Arnaud Démare, al is er ook nog een plan-B met Bryan Coquard. “Bryan is mijn joker. Hij mag tijdens de wedstrijd niet in de buurt van Arnaud rijden, zodat we bij een valpartij altijd één sprinter overhouden”, zo legt Titi uit.

Om terug te komen op de Italiaanse selectie. Keuzeheer Cassani zal vooral hopen op een supersprint van Viviani, maar onderschat ook Matteo Trentin niet. De kersverse aanwinst van CCC is de uittredend kampioen, maar wees niet verrast mocht Trentin andermaal Europees kampioen worden. De ritwinnaar in Gap (Tour de France) is niet snel genoeg om mannen als Groenewegen en Ackermann te vloeren, maar is na een zware koers wel een gevaarlijke klant. En al helemaal mocht het een sprint van een klein groepje worden.

Luka Mezgec is een outsider(?) voor de titel – foto: Cor Vos

Twee andere outsiders zijn Kristoffer Halvorsen en Luka Mezgec. De beloftevolle Noor wacht nog altijd op zijn definitieve doorbraak bij de profs, maar de 23-jarige sprinter won dit seizoen al wel in het tenue van Team Ineos. De ervaren Mezgec deed hetzelfde in het shirt van Mitchelton-Scott, waaronder twee keer in de Ronde van Polen. In die laatste rittenkoers versloeg hij zelfs Fernando Gaviria en Ackermann. De Sloveen is zeker niet de gedoodverfde opvolger van Trentin, maar als het in de Ronde van Polen kan…

Er zijn nog heel wat rappe renners die stiekem hopen op een top 10-plaats, medaille of – waarom niet – de Europese titel. Denk aan het Deense duo Magnus Cort en Michael Mørkøv. Die laatste zorgt er normaal gesproken voor dat een ploeggenoot wint, maar zondag mag de ervaren loods het zelf proberen. De Britten trekken ook met meerdere sprinters naar Alkmaar. De bekendste naam is die van Mark Cavendish, maar wellicht is het meer uitkijken naar Daniel McLay, Chris Lawless en Movistar-aankoop Gabriel Cullaigh.

Noorwegen heeft met Halvorsen een kandidaat-winnaar in huis, maar vergeet ook niet de aanwezigheid van Alexander Kristoff. De Beer van Stavanger spurtte twee jaar geleden nog naar het goud, maar heeft de Noor tegenwoordig nog wel de pure snelheid? In zijn laatste wedstrijden werd Kristoff aan alle kanten voorbij gesprint. Over sprinten gesproken: let ook op Martin Laas, Szymon Sajnok, Eduard Michael Grosu en Marko Kump.

Kristoffer Halvorsen is een kandidaat namens Noorwegen – foto: Cor Vos

Het hoeft zondag niet per se te eindigen in een massasprint, zo hebben we geleerd van Terpstra. Een spurt met een klein groepje kan ook, en dan is het eveneens uitkijken naar de Italianen Simone Consonni, Davide Cimolai en Andrea Pasqualon. Het technische parcours in het centrum van Alkmaar leent zich wellicht ook tot een ultieme aanval van Kasper Asgreen, Davide Ballerini of Stefan Küng.

[unibet title=”Wie wint het EK Wielrennen 2019?” link=”http://unibet.me/wielerflits”]

• Dylan Groenewegen 4.25
• Pascal Ackermann 4.60
• Tim Merlier 9.00

[/unibet]

Favorieten volgens WielerFlits
**** Dylan Groenewegen
*** Pascal Ackermann, Sam Bennett
** Elia Viviani, Tim Merlier, Luka Mezgec
* Arnaud Démare, Alexander Kristoff, Matteo Trentin, Kristoffer Halvorsen

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en tv

Op zaterdag vallen er nog enkele buien, maar zondag lijken we een redelijk droge editie van het EK wielrennen te krijgen. Al betekent dit niet dat de zon zal schijnen. Er zal een flink wolkendek boven de Noord-Hollandse wegen hangen. De fel blazende wind lijkt in de polders vrij spel te hebben, waardoor we misschien wel waaiers mogen verwachten!

De wegwedstrijd voor de mannen zal live worden uitgezonden op NPO1, Sporza (op één) en Eurosport 1. Er zijn vanaf 13.30 uur live-beelden beschikbaar. Ben je niet in de gelegenheid om de koers op televisie te volgen? Geen probleem, WielerFlits komt op zondag namelijk met een Volg Hier!