Video Fabio Jakobsen was zichtbaar opgelucht na zijn overwinning in de tweede etappe van de Tour de Wallonie, zijn eerste sinds zijn val in de Ronde van Polen vorig jaar. “Ik moet een hoop mensen bedanken, alle medische staf, mijn familie, mijn vriendin, mijn ploeg. Zonder hen was ik hier niet geweest. Dit is niet alleen mijn overwinning, maar ook die van hen.”

Een van de eersten die hem feliciteerden, was zijn ploegbaas bij Deceuninck-Quick-Step, Patrick Lefevere. “Hij zei dat ik het nog kan en nu moet opgaan voor de volgende. Hij is heel blij, en ik ben dat natuurlijk ook. Ik ben dolgelukkig dat ik bij de ploeg kan blijven (Jakobsen verlengde onlangs zijn contract tot eind 2023, red.) en hier aan mijn comeback heb kunnen werken. En dat is gelukt. Of het gemakkelijk was om opnieuw te spurten? Nee en ja. Ergens doe ik het graag en weet ik dat ik het kan. Aan de andere kant ben ik natuurlijk hard gevallen. Dan is het altijd even spannend.”

Jakobsen was de afgelopen maanden goed doorgekomen dankzij de steun van zijn familie en de ploeg. “En dankzij de artsen van Polen tot Nederland. Het is een proces dat stap voor stap gaat. Het is niet altijd makkelijk en het heeft een hoop pijn gedaan, zeker de operaties. Maar ik wilde graag nog wielrennen en ik dacht dat ik het nog kon. Ik ben heel blij dat ik het echt nog kan, want er is natuurlijk een verschil tussen iets denken en het dan ook doen. Of ik opnieuw terug ben? Ik denk het wel. Ik ben er weer als sprinter.”

‘Het zit er nog in’
Gisteren won Dylan Groenewegen voor het eerst sinds zijn schorsing, vandaag was het de beurt aan sprinter van Deceuninck-Quick-Step voor het eerst sinds zijn zware val. Moest het zo zijn? “We zijn er allebei een tijd uit geweest en we hebben allebei een lastige periode achter de rug. Ik ben blij dat ik hier kon winnen. Het is zonde dat het allemaal moest plaatsvinden, maar dat ik hier kan winnen laat wel zien dat het er nog in zit. Ik ben zeker nog niet op het niveau wat ik had, althans, dat denk ik. Ik denk dat ik het nog beter kan. Nu ga ik proberen dat te bereiken.”

Waar het in de openingsetappe fout liep, werd hem nog gevraagd. “Gisteren zat ik een beetje ingesloten, maar had ik ook wat mindere benen. Ik kwam er niet helemaal door en het was toch wel een lastige koers. Ik kwam net terug van hoogtestage en dan is het in het begin altijd even wennen, het loopt niet altijd zoals je wil. Vandaag probeerden we het opnieuw en lukte het wel. De jongens zetten mij perfect af met een super-leadout. Dankzij hen kon ik winnen.”

Nog geen jaar geleden was Jakobsen nog levensbedreigend gewond. Nu weet hij alweer wat winnen is. Snel? “Snel is relatief, denk ik. Ik had ook nooit meer wielrenner kunnen zijn. Hoe snel het is gegaan, maakt mij niet uit. Ik heb het van week tot week en in het begin zelfs van dag tot dag bekeken. Als je kijkt naar de klap en wat ik allemaal heb moeten doorstaan, is binnen een jaar winnen best snel ja. Maar voor een sprinter gaat het nooit snel genoeg.”

Meer video’s zien uit het peloton?
Abonneer je dan nu op ons YouTube-kanaal!