foto: Sirotti

Er is een tijd van komen, maar ook van gaan. Dit jaar zijn een hoop renners gestopt met koersen. WielerFlits bundelt in de serie ‘Fiets aan de wilgen’ de renners voor wie 2014 hun laatste seizoen in het profpeloton was. Vandaag aandacht voor twee Belgische renners: de Waal Frédéric Amorison en de West-Vlaming Sven Vandousselaere

Frédéric Amorison
Frédéric Amorison zag op 16 februari 1978 het levenslicht in Belœil, een plaats in de Waalse provincie Henegouwen. In 2002 maakte hij na een succesvolle stageperiode zijn profdebuut bij Lotto-Adecco. In de ploeg van de Belgische Nationale Loterij werd hij teamgenoot van onder meer topspurter Robbie McEwen en klassiekerspecialist Peter Van Petegem. Ondanks de aanwezigheid van deze grote namen wist Amorison tijdens zijn eerste jaar bij de beroepsrenners op te vallen.

Als neoprof won hij in eigen land de tweede etappe van de Ronde van het Waalse Gewest en in Duitsland de Sparkassen Giro Bochum. Deze successen trokken de aandacht van Patrick Lefevere en leverde Amorison een transfer op naar Quick-Step-Davitamon. De Belgische formatie was net gefuseerd en bracht de selecties van de roemruchte Italiaanse Mapei-formatie en de Domo-ploeg van Lefevere samen. Als tweedejaars prof kwam hij terecht in een sterrenteam met onder meer Johan Museeuw, Paolo Bettini, Richard Virenque, Frank Vandenbroucke en een piepjonge Tom Boonen. Het betekende voor Amorison een periode waarin hij in dienst zou rijden van anderen en eigen succes uitbleef.

Na twee jaar volgde een terugkeer bij de Lotto-ploeg, dat inmiddels manager Christophe Sercu had ingeruild voor Marc Sergeant. Een derde plaats in de Ronde van Midden-Zeeland en een zevende plek in de Schaal Schels waren dat seizoen zijn meest aansprekende resultaten. De terugkeer was van korte duur. Na een jaar vervolgde hij zijn carrière bij Landbouwkrediet. Het zou de start van een langdurige samenwerking betekenen. Jarenlang zou Amorison deel uitmaken van de vaste kern van de ploeg van Gérard Bulens. Bij Landbouwkrediet kreeg hij bovendien de kans om in zijn geliefde voorjaarsklassiekers voor eigen kans te gaan.

In 2006 kwam hij daarin nog niet tot aansprekende resultaten. De Ronde van Vlaanderen moest Amorison aan zich voorbij laten gaan, in Parijs-Roubaix gaf hij vroegtijdig op. Het jaar erop zou hij in de GP Alphonse Schepers zijn derde profzege behalen. Pech bleef hem echter niet bespaard. Twee jaar op rij zag hij door blessures zijn voorjaar de mist in gaan. In 2008 zorgde een val in de Driedaagse De Panne ervoor dat hij pas half mei zijn seizoen weer kon vervolgen. In 2009 begon Amorison zijn seizoen sterk met een zesde plaats in Omloop Het Nieuwsblad. Door een operatie aan een cyste op zijn zitvlak moest hij opnieuw het voorjaar missen.

Succes behaalde hij met name in kermiskoersen, in Belgische plaatsen met namen als Wanzele, Boutersem, Harlue en Vichte. Het jaar erop leverde een goede vorm tijdens het voorjaar een overwinning in de Vlaamse Pijl op. In 2011 wist hij zich in Dwars door Vlaanderen in de kijker te rijden. Richting Waregem zat hij mee in de vroege vlucht en mocht hij even dromen van de overwinning. In de slotkilometer had hij echter geen antwoord op een versnelling van medevluchter Nick Nuyens. Doordat hij nog door het aanstormende peloton werd ingelopen, werd hij voor zijn inspanningen niet beloond met een ereplaats.

Het jaar erop won hij voor het tweede jaar op rij de Vlaamse Pijl en won hij bovendien de kermiskoersen in Roeselaere en Kortemark. In 2013 mocht hij de handen in de lucht steken in Buggenhout. Het zou zijn laatste zege blijken. Bovendien kwam er na acht jaar een einde aan de samenwerking tussen Bulens en Amorison. Nog voordat de ploeg bekend maakte er mee te stoppen, kondigde Amorison aan zijn carrière in 2014 als wegkapitein af te sluiten bij de continentale wielerformatie Wallonie-Bruxelles. Voor die ploeg reed hij in september tijdens de Eurométropole Tour zijn laatste wedstrijdkilometers. Volgend seizoen verruilt hij de fiets voor de ploegleiderswagen en volgt hij Michel Dernies op als sportief directeur.

Naam: Frédéric Amorison
Geboortedatum: 16 februari 1978 (36)
Geboorteplaats: Belœil
Nationaliteit: Belg
Website: –
Twitter: –

Ploegen:
2001: Lotto – Adecco (vanaf 01-09 als stagiair)
2002: Lotto – Adecco
2003: Quickstep – Davitamon
2004: Quickstep – Innergetic
2005: Davitamon – Lotto
2006: Landbouwkrediet – Colnago
2007: Landbouwkrediet – Tönissteiner
2008: Landbouwkrediet – Tönissteiner
2009: Landbouwkrediet – Colnago
2010: Landbouwkrediet
2011: Landbouwkrediet
2012: Landbouwkrediet – Euphony
2013: Crelan-Euphon
2014: Wallonie – Bruxelles

Aantal profzeges: 13

Belangrijkste overwinningen:
Tweede etappe Ronde van het Waalse Gewest (2002)
Sparkassen Giro Bochum (2002)
Vlaamse Pijl Harelbeke (2011 en 2012)

Grote rondes:
–

Sven Vandousselaere
Bruggeling Sven Vandousselaere wist op 17-jarige leeftijd als junior de aandacht te trekken. Hij won de Ronde van Vlaanderen voor junioren door in een kopgroep van zes man onder meer Boy van Poppel achter zich te laten. In Parijs-Roubaix legde hij beslag op de derde plaats, achter Michel Kreder en de Belg Dries Ingels. Daarnaast won hij in Italië twee ritten in de Giro Della Toscana, een hoog aangeslagen juniorenkoers.

Hij vervolgde in 2007 zijn carrière bij Jong Vlaanderen-Bauknecht, niet te verwarren met Topsport Vlaanderen. Hij vond er onder meer Kristoff Goddaert en Jurgen Roelandts als ploeggenoten. In 2009 won hij een etappe in de Tour du Loir-et-Cher, een jaar later was hij succesvol in de vijfde etappe in de Ronde van Normandië.

Na drie jaar mocht de West-Vlaming in 2011 zijn profdebuut maken bij ProTour-ploeg Omega Pharma-Lotto. Als prof slaagde hij er echter niet in om zijn succesvolle jeugdjaren een vervolg te geven. Omdat het niet boterde met de ploegleiding vertrok hij al na één jaar bij zijn eerste werkgever. Hij vervolgde zijn loopbaan bij Topsport Vlaanderen. Daar kende Vandousselaere twee uitschieters. In 2012 werd hij in Geel derde in het Belgisch Kampioenschap, achter Tom Boonen en oud-ploeggenoot Goddaert. In 2013 werd hij in een ijskoude editie van Omloop Het Nieuwsblad derde achter winnaar Luca Paolini en Stijn Vandenbergh. Desondanks kon hij aan het einde van het jaar vertrekken. Vandousselaere werd opgevist door de nieuwe Vastgoedservice-Golden Palace-ploeg. Hij begon vol goede moed als eliterenner zonder contract aan het nieuwe wielerjaar. “Dit voorjaar wil ik mij laten opmerken en bewijzen dat ik profwaardig ben,” vertelde hij op de website van de ploeg. “Aan mij om te tonen dat sommigen me te vroeg afgeschreven hebben.”

Zijn laatste seizoen zou uitlopen op een teleurstelling. Enkel tijdens de Driedaagse van West-Vlaanderen en het Circuit de Wallonie Ville de Fleurus kwam Vandousselaere nog in actie. In beide wedstrijden werd de finish niet bereikt. Afgelopen zomer maakte hij bekend renner-af te zijn. “Het is genoeg geweest. Mijn beslissing voelt als een bevrijding aan,” vertelde hij daarover aan Het Nieuwsblad. Vandousselaere koos voor een loopbaan buiten de wielersport en ging aan de slag als arbeider in de haven van Zeebrugge.

Naam: Sven Vandousselaere (26)
Geboortedatum: 29 augustus 1988
Geboorteplaats: Brugge
Nationaliteit: Belg
Website: www.svenvandousselaere.com
Twitter: @svandousselaere

Ploegen:
2007: Davitamon – Win for Life – Jong Vlaanderen
2008: Davitamon – Lotto – Jong Vlaanderen
2009: Jong Vlaanderen – Bauknecht
2010: Jong Vlaanderen – Bauknecht
2011: Omega Pharma-Lotto
2012: Topsport Vlaanderen – Mercator
2013: Topsport Vlaanderen – Baloise
2014: Vastgoedservice – Golden Palace

Aantal overwinningen: 7
Overzicht palmares

Andere belangrijke ereplaatsen:
3e Belgisch Kampioenschap op de weg (2012)
3e Omloop Het Nieuwblad (2013)

Grote rondes:
–

Lees ook:
Overzicht Fiets aan de wilgen 2014