Voor het vierde jaar op rij kijkt WielerFlits terug op de carrières van coureurs die tijdens of na afloop van dit seizoen hun koersfiets aan de spreekwoordelijke wilgen gehangen hebben. In de zesde aflevering zijn de Fin Jussi Veikkanen en de Fransman Florian Guillou aan de beurt. Beide renners schikten zich in hun carrières hoofdzakelijk in de rol van knecht om zelf af en toe eens te schitteren.

Jussi Veikkanen
Als we u vragen naar een recente Finse profwielrenner, zullen we vaak hetzelfde antwoord krijgen: Kjell Carlström of Jussi Veikkanen. De 39-jarige Carlström beëindigde zijn wielercarrière al in 2011, dit jaar was het de beurt aan de zevenvoudige Finse kampioen op de weg om zijn fiets aan de haak te hangen. Voor de eerste noemenswaardige resultaten van een nog jonge Veikkanen moeten we teruggaan naar 1998. Op 16-jarige leeftijd werd hij Fins kampioen veldrijden bij de junioren, om één jaar later dat nog eens over te doen. In 2000 kroonde hij zich tot Fins kampioen mountainbike bij de profs, zes jaar later tot nationaal kampioen veldrijden.

Maar Veikkanen kennen en herkennen we hoofdzakelijk van het Finse kruis in het wegpeloton. Tussen 2002 en 2015 behaalde de FDJ-renner zeven keer goud (2003, 2005, 2006, 2008, 2010, 2013 en 2014), twee keer zilver (2002 en 2015) en één keer brons (2004) op het nationaal kampioenschap op de weg. Met zijn zeven nationale titels is hij Fins recordhouder. Opvallend genoeg kroonde de 34-jarige renner zich nooit tot tijdritkampioen van zijn land. Tussen al zijn medailles thuis liggen nog wel twee zilveren plakken en drie bronzen medailles van nationale kampioenschappen tijdrijden.

Tien seizoenen reed Veikkanen voor de ploegen van Marc Madiot – foto: Sirotti

In zijn laatste jaar bij de beloften schreef de Scandinaviër voor Roubaix Lille Métropole in 2004 drie wedstrijden op zijn naam: de eindzege in La Boucle de l’Artois (2.2), een solo-overwinning in GP des Marbiers (1.2) en de Omloop van de Grensstreek, in de massasprint voor Kenny van Hummel. De scout van de opleidingsploeg van La Française des Jeux had wel oren naar het talent en Marc Madiot gaf hem in 2005 een profcontract. Het eerste profjaar van de renner uit Riihimäki moest een leerjaar worden, met als eerste uitschieter een vijfde plaats in de lastige Zwitserse semi-klassieker GP Gippingen (1.HC). In het najaar volgde met de Ronde van Spanje zijn eerste grote ronde. Dit werd allesbehalve een succes. Na de proloog kwam de Fin zwaar ten val tijdens de eerste etappe naar Cordoba en ging hij niet meer van start in de tweede etappe.

Eerste profzege in Frankrijk
2006 was zijn meest succesvolle jaar qua overwinningen. In de eerste editie van La Tropicale Amissa Bongo (2.2) was Francaise des Jeux de enige aanwezige profploeg in Gabon. De Franse ploeg van manager Madiot domineerde de driedaagse rittenkoers met twee ritzeges en vijf man in de top tien van het eindklassement. Veikkanen zelf won de eerste etappe en het eindklassement voor zijn Franse ploegmaat Frédéric Guesdon. Na zijn eerste Ronde van Italië, die hij tot een goed einde bracht, volgde zijn eerste profzege in de Tour du Poitou Charentes (2.1). In de tweede etappe was de Fin sneller dan zijn Franse medevluchters Sylvain Chavanel en Jean-Marc Marino.

Na een mager 2007 kwam de renner van Francaise des Jeux weer aan de oppervlakte in 2008. Voor het eerst bewees hij zware wedstrijden goed te verteren: hij werd zeventiende in het eindklassement van Tirreno-Adriatico en veertiende in het Critérium International. Ook tijdens de Ronde van Italië van dat jaar stak de Finse kampioen geregeld zijn neus aan het venster met drie top tien-noteringen in heuvelachtige etappes die uitdraaiden op een groepssprint.

Het absolute gloriemoment uit zijn wielercarrière: vier dagen de bolletjestrui in de Tour – foto: Sirotti

Met zijn goede benen uit de Giro breidde hij een sterk vervolg aan 2008. Een ritzege in de Route du Sud (2.1), gevolgd door een vijfde plaats in het eindklassement van de Tour de Wallonie (2.HC) en een vierde stek in het eindklassement van de Tour de l’Ain (2.1). Dit leidde tot de grootste overwinning uit zijn elfjarige profcarrière: in de zevende etappe van de ondertussen opgedoekte Ronde van Duitsland (toen ProTour-wedstrijd) verschalkte hij zijn tien medevluchters in de sprint. Zijn Franse ploegmaat Christophe Mengin trok de sprint voor hem aan, waarna hij onder andere Maxim Iglinskiy, Pablo Lastras en Rémi Pauriol het nakijken gaf.

Bolletjestrui in 2009
De seizoenen daarna profileerde Veikkanen zich tot de ideale knecht in de Francais des Jeux-ploeg, maar de Noord-Europeaan vergat niet ook zichzelf in de kijker te rijden. Hij werd negende in het eindklassement van de Tour Down Under, tweede in de Ronde van de Middellandse Zee na Luis Leon Sanchez en derde in het eindklassement van de Tour du Haut Var. Dat uitstekende voorjaar van 2009 werd door Marc Madiot beloond met een selectie voor de Ronde van Frankrijk, zijn enige deelname aan La Grande Boucle.

Jussi Veikkanen werd de derde Finse profrenner die aan de start van de Tour de France verscheen, na Joona Laukka (in 1997 en 1998) en Kjell Carlström (in 2005, 2006 en 2007). En óf hij met verve zijn land en zichzelf in de kijker reed. In de tweede etappe van Monaco naar Brignoles ging de toen 28-jarige renner in de aanval, pakte hij voldoende punten voor de bergtrui en mocht hij het Tourpodium op om de bolletjestrui in ontvangst te nemen. Vier dagen zou zijn Fins kruis vervangen worden door de rood-witte bolletjestrui, het absolute gloriemoment uit zijn wielercarrière.

Op nadrukkelijke vraag van Philippe Gilbert reed Veikkanen één seizoen niet voor de Franse ploeg – foto: Sirotti

Iedereen zal Veikkanen herinneren als een betrouwbare knecht voor de ploeg van manager Marc Madiot. Op nadrukkelijke vraag van Philippe Gilbert aan zijn ploegleider Marc Sergeant reed hij één seizoen niet voor de Franse ploeg. In 2011 koerste de Fin voor de Belgische ploeg Omega Pharma-Lotto. Gilbert won in dat voorjaar de vier heuvelklassiekers, telkens nadat Veikkanen het nodige knechtenwerk verricht had in de openingsuren. Gilbert verliet daarna Omega Pharma-Lotto, Veikkanen mocht terugkeren naar Equipe Cycliste FDJ.

Profcarrière afsluiten als modelknecht
Tot 2010 reed de Fin regelmatig nog eens voor zijn eigen rekening, in zijn laatste vijf profjaren werden de persoonlijke succesjes steeds geringer. Hij schikte zich meer en meer tot echte modelknecht voor de Franse talenten Nacer Bouhanni en Arnaud Démare. De laatste noemenswaardige resultaten waren na 2010 nog zijn twee nationale titels in 2013 en 2014 en een tiende stek in het eindklassement van de Tour Down Under 2013. In de zeventiende etappe van de Ronde van Italië 2014 dacht Veikkanen gewonnen te hebben en stak hij zijn handen in de lucht. Jammer genoeg waren vijf vluchters hem voorgegaan.

In de zeventiende etappe van de Giro 2014 won Jussi Veikkanen (FDJ.fr) de sprint voor plaats zes. De Fin stak zijn handen op en dacht dat hij won! – foto: Sirotti

Zijn laatste wedstrijd was de Tour de Vendée in oktober 2015, maar Veikkanen zal het wielrennen niet vaarwel zeggen. Hij krijgt een plaatsje in de staf van zijn ploeg FDJ. In welke functie dat precies zal zijn, is nog niet duidelijk. Hij omschreef zijn rol als modelknecht als volgt: “J’ai vu de beaux coureurs progresser et devenir des champions. C’était une aventure magnifique”.

Jussi Veikkanen
Naam: Jussi Veikkanen
Geboortedatum: 15 juli 1981 (34)
Geboorteplaats: Riihimäki
Nationaliteit: Fins
Website: geen
Twitter: @jussiveikkanen

Ploegen
2002: Mälarenergi (beloften)
2003: Mälarenergi (beloften)
2004: Roubaix Lille Métropole (beloften)
2005: Francaise des Jeux
2006: Francaise des Jeux
2007: Francaise des Jeux
2008: Francaise des Jeux
2009: Francaise des Jeux
2010: Francaise des Jeux
2011: Omega Pharma-Lotto
2012: Equipe Cycliste FDJ – BigMat
2013: Equipe Cycliste FDJ
2014: FDJ.fr
2015: FDJ

Aantal profzeges: 4

Belangrijkste overwinningen:
Tweede etappe in de Tour du Poitou-Charentes 2006 (2.1)
Vierde etappe in de Route du Sud 2008 (2.1)
Zevende etappe in de Deutschland Tour 2008 (ProTour)
Tweede etappe in de Tour Méditerranéen 2010 (2.1)

7 keer Fins kampioen op de weg (2003, 2005, 2006, 2008, 2010, 2013 en 2014)
Fins kampioen veldrijden (2006)
Fins kampioen mountainbike (2000)

Eerste etappe in La Tropicale Amissa Bongo 2006 (2.2)
Eindklassement La Tropicale Amissa Bongo 2006 (2.2)

Grote rondes: 12
Giro d’Italia (2006, 2007, 2008, 2011, 2012, 2014 en 2015)
Tour de France (2009)
Vuelta a España (2005, 2007, 2013 en 2015)

Florian Guillou in actie in de Ronde van Luxemburg 2015 – foto: Sirotti

Florian Guillou
In tegenstelling tot Jussi Veikkanen zal er bij weinig wielervolgers een lampje gaan branden bij de naam Florian Guillou. “Als ik geen Bretoen geweest was en het wielerproject uit het Franse departement Bretagne zou niet hebben bestaan, zou ik nooit zo lang profwielrenner geweest zijn”, zei Florian Guillou bij zijn afscheid. Samen met Jean Marc Bideau en Florian Vachon was Guillou één van de drie renners uit Bretagne die vanaf het begin van het Bretoense wielerproject in 2010 erbij waren, tot en met 2015.

Het Bretoense wielerproject ontstond om deel te nemen aan de Ronde van Frankrijk en een regionale opleidingsfunctie te vervullen voor jongelingen uit Bretagne. De belangrijkste stap werd gezet in 2011 toen Bretagne Schuller een ProContinentale ploeg werd. Toch moest de Franse ploeg nog wachten tot 2014 om het project te voltooien.

Als continentale renner in 2010 voor Bretagne Schuller – foto: Sirotti

Tot zijn vierentwintigste koerste hij samen met zijn boezemvriend Jean Marc Bideau bij de amateurs. Allebei reden ze in 2007 voor Unibet.com, om daarna uit te komen voor de continentale ploeg Roubaix Lille Métropole. Vanaf 2010 maakte Guillou deel uit van Bretagne-Schuller, dat sinds 2013 Bretagne-Séché Environnement heet. Het dichtst bij een profoverwinning kwam de Bretoen in 2011. In de eerste etappe van de Tour du Limousin (2.HC) was enkel de Belg Björn Leukemans hem te snel af. Zijn tweede plaats in de eerste rit leverde hem uiteindelijk vier dagen later ook een derde stek op in het eindklassement van de Franse rittenkoers.

Klimmersbenen in de Ronde van Turkije
Zowel in de Ronde van Turkije (2.HC) van 2012 als van 2013 behaalde hij zijn beste seizoensresultaten van beide jaren. In 2012 legde hij beslag op de zesde plaats in het eindklassement, een jaar later deed de Fransman het één plaatsje slechter, namelijk een zevende stek. Slechts aan één grote ronde heeft Florian Guillou deelgenomen. In 2014 kreeg zijn ProContinentale ploeg Bretagne-Séché Environnement voor het eerst een wildcard voor de Ronde van Frankrijk. Samen met de Bretoenen Bideau en Vachon was Guillou van de partij in het Britse Leeds. Eenmaal maakte de 32-jarige renner deel uit van een kopgroep.

Zijn grootste succes: het bergklassement van de Tour du Haut Var 2014 – foto: Sirotti

Een val in de Ronde van Langkawi 2015 heeft de renner uit Concarneau aangezet tot twijfelen over het voortzetten van zijn profcarrière. In de derde etappe van de Tour de Langkawi kwam hij zeer zwaar ten val op zijn rechterknie, met een diepe snijwonde als gevolg. “Ik ben een diesel”, zegt hij. “Ik heb altijd veel wedstrijdkilometers en koersdagen nodig gehad om in optimale conditie te komen.” Door die val mocht hij dertig dagen de koersfiets niet op en bleef hij daarna heel het seizoen op de sukkel. Na zijn val in Langkawi kwam er in 2015 nog vijftien keer ‘Did not Finish’ achter zijn naam.

Geen contractverlening
Wat zeker ook meespeelde in het vervroegde wielerpensioen van de boomlange renner (1m96) is dat zijn aflopende contract bij Bretagne-Séché Environnement niet verlengd werd, waardoor de 32-jarige renner de overstap naar opvolger Fortuneo-Vital Concept niet kon meemaken. Zonder noemenswaardige resultaten in 2015 nam hij op 11 oktober met een 49e plaats in de Gran Premio Bruno Beghelli (1.HC) afscheid van het profpeloton.

Zonder profzege neemt Florian Guillou afscheid – foto: Sirotti

Florian Guillou

Naam: Florian Guillou
Geboortedatum: 29 december 1982 (32 jaar)
Geboorteplaats: Concarneau (Frankrijk)
Nationaliteit: Frans
Website: Geen
Twitter: Geen

Ploegen
2007: Unibet.com
2008:  Roubaix Lille Métropole
2009:  Roubaix Lille Métropole
2010:  Bretagne Schuller
2011:  Bretagne Schuller
2012:  Bretagne Schuller
2013:  Bretagne-Séché Environnement
2014:  Bretagne-Séché Environnement
2015:  Bretagne-Séché Environnement

Aantal profzeges: 0

Grote rondes: 1
Tour de France (2014)