Voor het vierde jaar op rij kijkt WielerFlits terug op de carrières van coureurs die tijdens of na afloop van dit seizoen hun koersfiets aan de spreekwoordelijke wilgen gehangen hebben. Vandaag aandacht voor de Duitse sprinter Robert Förster, goed voor vier ritzeges in grote rondes, en de Nieuw-Zeelander Hayden Roulston, die voorlopig nog wel op de baan actief zal blijven.

Robert Förster
Vijftien jaar lang maakte Robert Förster deel uit van het profpeloton. Hoewel de Duitser niet de allersnelste sprinter was van zijn generatie, reed hij in de loop der jaren een prima erelijst bijeen. Zijn topjaren waren 2006 en 2007, waarin hij met drie ritzeges in de Giro d’Italia en eentje in de Vuelta a España zijn grootste successen beleefde.

Förster reed toen al lang niet meer voor het kleine Team Nürnberger, waar hij in 2001 zijn loopbaan was begonnen. Bij die ploeg stak hij meteen met zijn hoofd boven het maaiveld uit met onder meer drie ritzeges in de Ronde van Saksen en één in de Hessen-Rundfahrt. Het leverde hem in 2003 een contract op bij het ambitieuze Gerolsteiner.

Zijn ritzege in de Ronde van Spanje van 2006- Foto: Sirotti

Zijn nieuwe ploeg liet Förster direct debuteren in de Giro d’Italia, maar dat werd geen succes. Een negende plaats in de zeventiende etappe was zijn beste resultaat, maar dat had blijkbaar zoveel kracht gekost dat hij een dag later de tijdslimiet overschreed en naar huis moest. Wel won Förster dat seizoen een rit in de Ronde van Rheinland-Pfalz en de eendagskoers Groningen-Münster (de huidige Münsterland Giro), die hij in 2004 opnieuw op zijn naam wist te schrijven.

Ook in de grote massasprints begon Förster steeds vaker een rol van betekenis te spelen. In de Giro d’Italia van 2005 sprintte hij twee keer naar een derde plaats. In de Tour van dat jaar was er een derde plaats in de rit naar Nancy, nadat een lekke band van Christophe Mengin bijna de complete voorwacht van het peloton in de laatste bocht wegsloeg. Lorenzo Bernucci maakte dankbaar gebruik van de massale crash en won voor Alexandr Vinokourov, terwijl de Duitser het sprintje won van het afgebrokkelde pelotonnetje daarachter. Het bleek de voorbode voor een grote zege en die kwam er een jaar later. De destijds 28-jarige renner koos de slotetappe van de Giro d’Italia uit voor zijn eerste ritzege in een grote ronde. In Milaan klopte hij Maximiliano Richeze en Olaf Pollack.

Ook in de volgende grote ronde die Förster reed was het raak. Deze keer gaf hij in de veertiende etappe van de Vuelta Stuart O’Grady en Danilo Napolitano het nakijken in de sprint van een uitgedund peloton. De maanden daarvoor had de uit de voormalige DDR afkomstige renner ook al toegeslagen in de Ster Elektrotoer (ritzege in Eindhoven) en twee keer in de Ronde van Denemarken.

Förster troeft Hushovd en Petacchi af in Frascati in de Giro van 2007- Foto: Sirotti

Zijn laatste ritzeges in een grote ronde boekte Förster in de Giro van 2007. De mooiste daarvan was in Frascati, waar hij in een bochtige slotfase door handig te manoeuvreren de intrinsiek snellere Thor Hushovd en Alessandro Petacchi voor wist te blijven. “Robert wint hier vooral dankzij zijn slimheid”, zei ploegleider Christian Henn na afloop. Een tweede ritzege die Giro kreeg Förster pas later toegewezen achter de groene tafel, nadat de oorspronkelijke ritwinnaar Petacchi was betrapt op doping.

Een ritzege in de Tour had de carrière van Förster nog wat meer glans gegeven, maar dat bleek er niet in te zitten. Zowel in 2007 als 2008 mengde hij zich op de Franse wegen bijna in elke massasprint, meestal met een plaats tussen de vijf en tien als resultaat. Ook een gedroomde Duitse titel kwam er niet, al scheelde dat in 2005 maar heel weinig. De toen amper 18-jarige (!) Gerald Ciolek voorkwam dat Förster een jaartje met de Duitse nationale driekleur mocht rijden.

Hoewel zijn prestaties in grote rondes wat minder werden, vulde Förster zijn palmares in 2008 nog aan met de Dutch Food Valley Classic, een ritzege in de Ronde van Polen en twee in de Ronde van de Algarve. Het bleek zijn laatste jaar voor Gerolsteiner, dat in oktober van dat jaar vervroegd de stekker uit de ploeg trok na een positieve dopingtest van Bernhard Kohl.

Förster vond net als veel ploeggenoten onderdak bij een andere Duitse ploeg: Team Milram. Daar kwam echter de klad in zijn prestaties. Een ritzege in de Ronde van Turkije, meer bleek er in twee seizoenen niet in te zitten. Toen ook Milram het voor gezien hield, besloot Förster het roer om te gooien en voor een Amerikaans avontuur bij UnitedHealthcare te kiezen.

In dienst van zijn laatste ploeg: UnitedHealthcare

Inmiddels de dertig gepasseerd kreeg Förster bij de ProContinentale formatie de rol van wegkapitein en dat bleek goed te bevallen. Naast zijn coachende rol won hij zelf in Amerikaanse dienst nog een rit in de Ronde van Langkawi, de Ronde van Asturië en twee in de Ronde van Qinghai Lake. Een zware val tijdens de training leek in 2013 echter het einde van zijn carrière in te luiden. De Duitser overwoog te stoppen, maar kon na meerdere operaties aan zijn knie toch de draad weer oppakken.

Het einde van zijn carriere komt er uiteindelijk pas aan het einde van dit seizoen, al had de Duitser ondanks zijn leeftijd nog best een jaartje door willen gaan. “Maar UnitedHealthcare trekt zich terug uit Europa, dus ik had alleen nog maar de mogelijkheid gehad om mijn hele programma in Amerika te rijden”, legt hij in Duitse media uit. “Als bijna 38-jarige is dat geen optie meer voor mij.”

Robert Förster
Naam: Robert Förster
Geboortedatum: 27 januari 1978
Geboorteplaats: Markkleeberg
Nationaliteit: Duits
Website: http://www.robert-foerster.de/
Twitter: –

Ploegen:
2001: Team Nürnberger
2002: Team Nürnberger Versicherung
2003: Gerolsteiner
2004: Gerolsteiner
2005: Gerolsteiner
2006: Gerolsteiner
2007: Gerolsteiner
2008: Gerolsteiner
2009: Team Milram
2010: Team Milram
2011: UnitedHealthcare
2012: UnitedHealthcare
2013: UnitedHealthcare
2014: UnitedHealthcare
2015: UnitedHealthcare

Aantal profzeges: 18

Belangrijkste overwinningen:
Giro d’Italia 2006, etappe 20
Vuelta a España 2006, etappe 14
Giro d’Italia 2007, etappe 3 en 5
Dutch Food Valley Classic 2008
Ronde van Polen 2008, etappe 6

Grote rondes: 13
Giro d’Italia (2003-2010)
Tour de France (2005, 2007 en 2008)
Vuelta a España (2006 en 2010)

Hayden Roulston
Hoewel Hayden Roulston een plaatsje heeft gekregen in de rubriek Fiets aan de Wilgen, hoopt de Nieuw-Zeelander dat het hoogtepunt in zijn sportieve loopbaan nog moet komen. Hij richt zich vanaf nu volledig op de baan in een poging om volgend jaar in Rio de Janeiro zijn gouden droom uit te laten komen. Op de weg zal de 34-jarige renner dan ook niet meer te bewonderen zijn.

Roulston was zijn carrière, die veel pieken en dalen kende, ook op de baan begonnen. Omdat hij ook talent op de weg bleek te hebben, werd hem eind 2002 een contract bij Cofidis aangeboden. In Franse dienst boekte Roulston in september 2003 als neo-prof in de Ronde van Polen zijn eerste profzege, na eerder ook al het sprintklassement in de Ronde van België gewonnen te hebben.

Cervélo gaf Roulston een tweede kans in het profpeloton- Foto: Sirotti

Een jaar later kwam er in de door Gerben Löwik gewonnen rittenkoers Tour de la Region Wallonne een tweede overwinning bij, waarna Discovery Channel besloot de talentvolle Nieuw-Zeelander een kans te gunnen. Na een goede start (zevende in Kuurne-Brussel-Kuurne) begonnen blessures hem echter te plagen. Tot overmaat van ramp raakte de renner betrokken bij een vechtpartij in een bar, waarvoor hij zich bij de rechter moest verantwoorden. Op eigen initiatief leverde hij aan het eind van het seizoen zijn contract in bij Johan Bruyneel.

Ook de poging om zich via het kleinere Health Net-Maxxis terug te knokken naar het hoogste niveau, leek aanvankelijk op een klein drama uit te lopen. Ondanks de naam van zijn nieuwe ploeg liet de gezondheid Roulston in de steek toen bij een medische check hartproblemen aan het licht kwamen. Het advies om te stoppen met wielrennen leek een abrupt einde van zijn carrière te betekenen.

Roulston legde zich echter niet neer bij het schijnbaar onvermijdelijke en knapte dankzij een Japanse alternatieve geneeswijze en een gezondere leefstijl wonderbaarlijk snel op. Amper twee maanden later zat hij alweer op de fiets om, als renner zonder ploeg, voor het eerst in zijn loopbaan Nieuw-Zeelands kampioen te worden.

De focus van Roulston werd al snel verlegd naar baan, waar hij onder meer op de Commonwealth Games al een aantal keer succesvol was geweest. Na een sterk optreden bij het WK baanwielrennen in Manchester volgde een selectie voor de Olympische Spelen van Beijing. Daar maakte hij indruk met een zilveren medaille op de individuele achtervolging (Sir Bradley Wiggins bleek te sterk in de finale) en brons op de ploegenachtervolging.

Roulston wordt derde in de veertiende etappe van de Tour van 2007- Foto: Sirotti

Hoewel hij twee jaar weg was geweest uit het profpeloton, kreeg Roulston na zijn succes op de Olympische Spelen een contract bij Cérvelo aangeboden. Voor die ploeg reed hij in 2009 voor de enige keer in zijn carrière de Tour de France. Het bracht hem zelfs dicht bij een ritzege. In de veertiende etappe naar Besançon werd hij derde, zestien seconden achter winnaar Sergei Ivanov. Ook in de Ronde van Californië was een zege binnen handbereik, maar deze keer troefde Rinaldo Nocentini hem af.

Na een jaartje Cérvelo verhuisde Roulston naar HTC-Columbia, waar hij in 2010 met een tiende plaats in Parijs-Roubaix zijn beste prestatie boekte in een klassieker. In het najaar mocht hij opdraven in de Ronde van Spanje, waar op de openingsdag in Sevilla de ploegentijdrit werd gewonnen, die de basis vormde voor de derde plaats in het eindklassement van kopman Peter Velits. Ook was er dat seizoen nog individueel succes met een ritzege in de Ronde van Denemarken en een tweede plaats in de wegwedstrijd op de Commonwealth Games.

De individuele successen die Roulston daarna nog boekte, waren vooral tegen zijn eigen landgenoten. Zowel in 2011, 2013 als 2014 kroonde hij zich tot Nieuw-Zeelands kampioen op de weg. De ambitie om een rol te spelen in de voorjaarsklassiekers kwam nooit echt van de grond. In 2012 – inmiddels rijdend voor RadioShack – kon hij nog een 21ste plaats in de Ronde van Vlaanderen en een 26ste plaats in Parijs-Roubaix overleggen, maar dichter bij een goede klassering kwam hij niet.

Hoewel hij geen profzeges meer in de wacht wist te slepen, kon Roulston door zijn werk voor de ploeg elk jaar rekenen op een nieuw contract bij Radioshack en diens opvolger Trek Factory Racing. In zijn laatste maanden als wegcoureur wist hij in september nog de ploegentijdrit te winnen in de Ronde van Alberta en daarmee een goede basis te leggen voor de eindzege van ploeggenoot Bauke Mollema.

Roulston in 2014 in het shirt van Trek – Foto: Sirotti

Toch kruipt het bloed uiteindelijk waar het niet gaan kan en met de Olympische Spelen van Rio de Janeiro in aantocht was de keuze om zich op de baan te richten en daardoor de weg voorgoed vaarwel te zeggen snel gemaakt. “De cirkel is rond”, vertelde hij vorige maand aan Cyclingnews. “Ik ben begonnen op de baan, vervolgens op de weg gaan rijden en nu kom ik terug naar de baan om het af te sluiten.”

Om zich in de Nieuw-Zeelandse ploeg voor de Olympische Spelen te rijden, zal overigens geen eenvoudige opgave zijn. Op het WK dit jaar in Frankrijk pakten zijn landgenoten goud op de ploegenachtervolging. “Als je veel medailles hebt gepakt in het verleden, maar in het heden blijven de prestaties uit, dan word je niet geselecteerd”, vertelde hij daar zelf over. “Het uiteindelijke doel is Rio. Maar ik zal nog veel kleine doelen moeten verwezenlijken voor ik daadwerkelijk mag gaan.”

Hayden Roulston
Naam: Hayden Roulston
Geboortedatum: 10 januari 1981
Geboorteplaats: Ashburton
Nationaliteit: Nieuw-Zeelands
Website: –
Twitter: @HaydenRoulston

Ploegen:
2002: Cofidis
2003: Cofidis
2004: Cofidis
2005: Discovery Channel
2006: Health Net-Maxxis
2009: Cervélo
2010: HTC-Columbia
2011: HTC-High Road
2012: Radioshack-Nissan-Trek
2013: Radioshack-Leopard
2014: Trek Factory Racing
2015: Trek Factory Racing

Aantal profzeges: 3

Belangrijkste overwinningen:
Ronde van Polen 2003, etappe 7
Tour de la Région Wallonne 2004, etappe 1
Ronde van Denemarken 2010, etappe 6
Nieuw-Zeelands kampioen op de weg in 2006, 2011, 2013 en 2014

Grote rondes: 4
Giro d’Italia (2013)
Tour de France (2009)
Vuelta a España (2010 en 2012)