‘Bitterzoet gevoel’ bij beloftenkampioen Fisher-Black: “Had met Van Vleuten mee moeten springen”
foto: Cor Vos
zaterdag 24 september 2022 om 17:32

‘Bitterzoet gevoel’ bij beloftenkampioen Fisher-Black: “Had met Van Vleuten mee moeten springen”

Annemiek van Vleuten kroonde zich zaterdag tot wereldkampioen bij de elite vrouwen, maar na afloop van de wedstrijd in Wollongong werd er nog een regenboogtrui uitgedeeld. Niamh Fisher-Black eindigde als twaalfde en was daarmee de beste belofte. Daarom mag ze zich de allereerste wereldkampioene bij de U23 mag noemen. Toch is ze niet helemaal tevreden.

“Het voelt toch wat bitterzoet aan”, zegt Fisher-Black in een persbericht van haar ploeg SD Worx. “Enerzijds heb ik het gevoel dat er misschien nog meer in zat bij de elite. Anderzijds mocht ik toch een wereldkampioenentrui aantrekken. Met mijn familie en vrienden erbij is dat een herinnering om te koesteren”, aldus de 22-jarige Nieuw-Zeelandse.

“Focus op de elitewedstrijd”
Niamh Fisher-Black bevond zich na de laatste passage van de Mount Pleasant in een groepje achter vijf koploopsters. “Het was belangrijk dat we bleven ronddraaien. (…) Ik keek rond en zag dat er geen andere U23-rensters aanwezig waren, dus ik wist dat het een goede zaak was als ik vol aan de bak ging. Het was een win-winsituatie.”

Op iets meer dan een kilometer voor de streep werden de vijf aanvalsters weer ingerekend. “Mijn focus lag in de eerste plaats bij de elitewedstrijd”, duidt Fisher-Black. “Ik wilde daar een zo goed mogelijk resultaat neerzetten en geen kansen verkijken omdat ik te gefocust zou zijn op een mogelijke wereldtitel bij de U23. Ik mag tevreden zijn met mijn wedstrijd, maar toch voelt het bitterzoet aan. Mijn sprint was niet zo goed. Ik eindig slechts als twaalfde bij de elite, maar win toch nog altijd een regenboogtrui. Dat maakt het ook weer speciaal.”

Annemiek van Vleuten
Fisher-Black zat bij het ingaan van de slotkilometer op een klein gaatje, maar kon terugkeren samen met Juliette Labous en Annemiek van Vleuten. Die laatste ging er vervolgens vandoor. “Ik zag Annemiek gaan en twijfelde een seconde. Ik zat in de juiste positie, maar had haar move nooit verwacht. Ik had haar al de hele dag zien werken. Ik had nooit gedacht dat ze nog voor de zege zou rijden. Ik denk zelfs dat ze dat zelf ook nooit meer had verwacht. Ze zag echter een kans én greep die met beide handen.”

“Ik had moeten mee springen, maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd achteraf. Het gaat om een beslissing in een split second, maar dat is koers. De mogelijkheden zijn er altijd. Je moet ze alleen zien en proberen te grijpen op het juiste moment.”

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.