David Gaudu kende een moeilijke dag woensdag, tijdens de loodzware Alpenetappe naar de Col du Granon. Dat vertelt de Fransman op de site van zijn ploeg Groupama-FDJ. Toch slaagde hij erin om als vijfde over de streep te komen, nog voor geletruidrager Tadej Pogacar. Aan die prestatie lag vooral een goede krachtenverdeling ten grondslag, zegt Gaudu.

“Het was een gekke etappe, van start tot finish”, kijkt Gaudu terug. “Ik had in het begin van de rit niet de beste benen, vooral niet op de Galibier. Ik voelde op de Télégraphe al dat ik niet top was, dus ik haalde het maximale eruit, en kwam bij Valentin (Madouas, red.) en Michael (Storer, red.). Ik bleef kalm en kreeg de hulp van een ongelofelijk team. Ik had steeds jongens bij me en Philippe (ploegleider Philippe Maduit, red.) in mijn oortje om ons te begeleiden. Zonder het team was ik vandaag nergens geweest. Als zij er niet waren, stond ik nu misschien op twintig minuten.”

Nadat hij op de Col du Galibier gelost was, kon hij met de hulp van zijn ploeggenoten weer aansluiten in de vallei richting de Col du Granon. “Als je eenmaal aan de voet van de slotklim bent, met nog slechts vijftien anderen, kun je het niet meer laten lopen. Vandaag was meer een gevecht in mijn hoofd dan in mijn benen. Ik kon het niet laten gaan. Mijn ploeggenoten hebben elf etappes enorm veel werk verzet, iedereen geeft zich voor de volle 100 procent, iedereen is kapot na elke rit. Dus als je je in zo’n situatie terugvindt, mag je niet laten gaan. Je moet aan hen denken en aan Marc (ploegleider Marc Madiot, red.), die je zijn vertrouwen heeft gegeven.”

Een (ploegen)tijdrit op de Col du Granon
Hoewel Gaudu zich wilde bewijzen, liet hij zich niet verleiden tot het volgen van de andere favorieten. In plaats daarvan hield hij zich aan een nauwkeurig plan. “Ik verwachtte dat renners zouden exploderen, ik zei tegen mezelf: sommigen van hen gaan kraken, nadat er zoveel gekoerst is. Vanaf het begin heb ik Valentin verteld dat het een tijdrit zou worden en we hebben eigenlijk een ploegentijdrit gereden.”

“Ik zei tegen mezelf dat we vijf à zes kilometer van de top moesten beginnen”, legt Gaudu uit op welk moment hij het tempo begon op te voeren. “Dat was ook het moment waarop ze vooraan aanvielen. Alles lag uit elkaar, iedereen reed één voor één. Ik zag ze in de verte en wilde ze gaan halen. Deze renners hadden eerder al veel moeite gedaan, wat ervoor zorgde dat de krachten op de slotklim gelijk waren.”

Alpe d’Huez
“We hebben het heel goed gedaan. Uiteindelijk voelde ik me best goed op de laatste  klim, ik ben blij met mijn dag”,  aldus Gaudu, die twee minuten en vier seconden binnenkwam na Jonas Vingegaard, de ritwinnaar en nieuwe leider. Nu kijkt hij uit naar de rit van donderdag, naar Alpe d’Huez. “Het is 14 juli, onze nationale feestdag, op een mythische aankomst, degene die me als kind heeft gevormd, toen ik naar de Tour keek. Bovendien heeft Thibaut (Pinot, red.) daar al gewonnen. Het is een heel speciaal podium.”