Nacer Bouhanni, een van de succesvolste sprinters van de laatste tien jaar, besloot eind vorig jaar een punt te zetten achter zijn wielercarrière. De nog altijd maar 33-jarige Fransman kende de laatste jaren fysieke problemen, maar werd naar eigen zeggen ook onheus behandeld door zijn voormalige ploeg Cofidis.

In een interview met de Franse sportkrant L’Équipe maakt Bouhanni van zijn hart geen moordkuil, en kijkt hij terug op een carrière met ups en vooral de nodige downs. “Als topsporters met pensioen gaan, praten ze alsof er iemand is overleden. Maar ik leef weer! Het is voor mij geen einde, maar juist een wedergeboorte. Ik heb de afgelopen jaren onder zoveel druk gestaan, zelfs voor mijn val.”

De voormalig topsprinter doelt met name op zijn jaren bij Cofidis (2015-2019), onder leiding van oud-wielrenner Cédric Vasseur. “Het was alles of niets en dan vooral bij Cofidis, onder leiding van teambaas Vasseur. Ik werd daar het slachtoffer van psychologische intimidatie. Het uitte zich in publieke vernedering en voortdurende ruzies. Ik kreeg er echt een hekel aan fietsen.”

Bouhanni vertrok in de winter van 2019 dan ook naar een andere Franse ploeg, Arkéa-Samsic, waar hij nog wel enkele successen wist te boeken. Alleen: in 2022 ging het helemaal mis in de Ronde van Turkije. De Fransman was in deze ronde betrokken bij een zware valpartij, onbedoeld veroorzaakt door een fysiek gehandicapte voorbijganger, en slaagde er daarna niet meer in om terug te keren op topniveau.

• 

  2 okt

  Lees ook Nacer Bouhanni (33) zet punt achter carrière vol ups en downs: "Wil vooral de ups onthouden"

  2 okt

Nog altijd last van val in de Ronde van Turkije
De Fransman ondervindt, goed twee jaar na deze traumatische gebeurtenis, nog altijd de naweeën van de val. “Ik ga nog altijd elke week naar de fysiotherapeut en moet een nieuwe MRI-scan ondergaan, omdat mijn nek nog altijd niet volledig is hersteld. Ik ben dan ook een juridische strijd begonnen tegen de organisatoren van de Ronde van Turkije. Ik moest door dit incident mijn carrière beëindigen op slechts 33-jarige leeftijd. Ik had nog minstens drie jaar kunnen koersen.”

Bouhanni kampte na zijn val niet alleen met fysieke schade. “Ik was na de val ook niet meer dezelfde sprinter. Ik was opeens bang, iets wat ik nog nooit eerder had meegemaakt. Ik zag in de sprints opeens overal problemen en gevaren. Ik spurtte in mijn laatste profjaar vaak met mijn handen aan de remgrepen.”