Giovanni Visconti heeft in een uitgebreide brief op sociale media afscheid genomen van het wielrennen. De 39-jarige Italiaan reed dinsdag nog namens Bardiani-CSF-Faizané in Tirreno-Adriatico, maar stapte af. Vandaag plaatst hij een emotioneel betoog waarin hij praat over zijn twijfels en zijn besluit om te stoppen.

“Ik weet niet of ik mezelf als zwak moet beschouwen of dat ik me op dit moment sterk moet voelen”, begint Visconti. “Ik weet niet wat jullie allemaal gaan denken en ik weet niet wat ik kan verwachten. Maar ik weet één ding heel goed: maandenlang heb ik last gehad op de fiets, en heb ik last gehad van de fiets. Mijn carrière was niet eenvoudig, maar het is nu niet het moment voor ‘als’ en ‘maar’. Dat is niet het doel van deze brief.”

De oud-renner van onder meer Milram, Quick-Step, ISD-Neri, Movistar, Bahrain Merida, Vini Zabù en nu Bardiani-CSF heeft al nagedacht over het einde van zijn loopbaan. “Ik wil niet een renner zijn die zijn fiets achter zich aansleept terwijl zijn carrière al voorbij is. Ik zeg dat al jaren en toch heb ik een tijdje mijn ogen daarvoor gesloten. Ik heb niet naar mezelf geluisterd en ben doorgegaan, ook al zit ik vol twijfels en angsten. Maar ik ben er telkens van overtuigd dat het morgen beter zal zijn. En dan gebeurt morgen hetzelfde als vandaag: dan zak ik weer weg en lijk ik weer op te geven. En dan gaat na een paar uur de vlam weer aan.”

Angst
Visconti wil stoppen, geeft hij aan. “Misschien is het gewoon de angst voor wat zal zijn en wat ik achter zal laten. Als ik er echter over nadenk, kan ik alleen maar trots zijn op mezelf en op wat ik heb bereikt. Het wielrennen heeft me alles gegeven wat ik heb. Mijn leven. En mijn fiets was er altijd bij, op goede en op slechte momenten”, aldus Visconti, die vorig bij Bardiani-CSF-Faizanè de kans kreeg om nog het topniveau te behalen maar weinig resultaten behaalde.

“Ondanks mijn vele problemen moet ik de familie Reverberi en de ploeg bedanken voor de kans die ze me hebben gegeven. En voor het feit dat ze verschillende keren op mij hebben gewacht en mij hebben gerustgesteld”, legt hij uit. “Ik had graag terug willen keren om iedereen te bedanken en minder anoniem af te sluiten, maar ik sta nu op een kruispunt in mijn leven. Ik heb te vaak keuzes gemaakt waardoor ik weer terugkwam bij dat kruispunt. Maar nu kan ik niet meer terug. Ik moet rust nemen.”

Wat de tweevoudig ritwinnaar in de Giro d’Italia nu gaat doen, weet hij nog niet. “Er wordt gezegd dat als je de oude weg verlaat voor de nieuwe, je weet wat je verlaat en niet weet wat je aantreft. Dat is waar de moed het overneemt. Ondanks de immense angst die ik voel, ga ik rechtdoor op het kruispunt. Wie weet vind ik een ander kruispunt en blijf ik daar een tijdje hangen. Bedankt, wielrennen. Ik ga je missen. Ik mis je nu al”, sluit hij af.