zaterdag 11 mei 2019 om 07:00

Giro 2019: Voorbeschouwing Favorieten Algemeen Klassement

Onze serie Giro-voorbeschouwingen sluiten we traditioneel af met een vooruitblik op de kanshebbers op de eindzege. Wie zijn de favorieten voor het algemeen klassement van deze 102de Giro d’ Italia? We zetten de voornaamste gegadigden om na een drie weken durende strijd de felbegeerde roze trui mee naar huis te nemen op een rij.

[unibet title=”Wie wint de Giro d’Italia 2019?” link=”http://unibet.me/wielerflits”]

[/unibet]

[toto link=”https://rebrand.ly/toto_giro” title=”Wie wint de Giro d’Italia 2019?”]

[/toto]

Historie

De kleur roze is al sinds mensenheugenis verbonden aan de Giro. Dat de leiderstrui roze kleurt wegens het gegeven dat de organiserende krant La Gazzetta dello Sport op roze papier gedrukt wordt, is een anekdote die bij menig wielerkenner bekend is. Dat bij de eerste editie in 1909 de sportkrant nog op groen papier gedrukt werd, is minder bekend. Toen die kleur tijdens de tweede week niet voorhanden bleek, werd overgestapt op roze.

Het duurde nog tot 1931 voordat de leider in het algemeen klassement een roze trui uitgereikt kreeg. In de jaren dertig was de kleur een doorn in het oog van dictator Mussolini, die de onmannelijke kleur betitelde als ‘de kleur van vrouwenondergoed’. Door de jaren heen droegen echter talloze (met name Italiaanse) campionissimi zoals Fausto Coppi, Gino Bartali, Felice Gimondi, ‘Checco’ Moser, ‘Beppe’ Saronni en Marco Pantani het roze met trots.

Marco Pantani won de Giro in 1998 – foto: Cor Vos

Dat de erelijst gedomineerd wordt door Italianen, mag geen verrassing heten. Maar liefst 69 van de 101 verreden edities kenden een Italiaanse eindwinnaar. De Zwitser Hugo Koblet was in 1950 de eerste winnaar die niet uit Italië kwam. Alfredo Binda, Fausto Coppi en Eddy Merckx wonnen de Giro ieder vijf keer en zijn daarmee gedeeld recordhouder.

Vorig jaar werd de strijd om de eindzege beslist in de veelbesproken koninginnenrit over onder meer de Colle delle Finestre. Na dertien ritten in het roze zakte klassementsleider Simon Yates twee dagen voor het einde door het ijs. De tot dan teleurstellende Chris Froome greep met een lange ontsnapping van tachtig kilometer de macht en zou het roze tot in Rome met succes verdedigen. Het betekende zijn derde eindzege in een grote ronde op rij.

Laatste tien eindwinnaars Giro d’Italia
2018: Chris Froome
2017: Tom Dumoulin
2016: Vincenzo Nibali
2015: Alberto Contador
2014: Nairo Quintana
2013: Vincenzo Nibali
2012: Ryder Hesjedal
2011: Michele Scarponi
2010: Ivan Basso
2009: Denis Menchov

Favorieten Giro 2019

Eindzeges in grote rondes zijn doorgaans weggelegd voor veelzijdige allrounders. Een kanshebber op de eindzege dient een degelijke tijdrit te kunnen rijden en een bovengemiddeld goede klimmer te zijn. Daarnaast kan de ondersteuning van een stel sterke ploeggenoten de doorslag geven. Deze editie zijn de capaciteiten tegen de klok extra belangrijk, vanwege het toegenomen aantal tijdritkilometers (60 ten opzichte van 43,9 vorig jaar).

Verruilt Roglič geel-zwart voor roze? – foto: Cor Vos

Na zijn imponerende optreden in de Ronde van Romandië, kunnen we niet anders dan het favorietenlijstje beginnen met Primož Roglič. De 29-jarige Sloveen is dit seizoen oppermachtig in rittenkoersen van een week. Iedere meerdaagse wedstrijd waar hij dit seizoen aan de start stond, sloot hij af op de hoogste trede van het podium. Jumbo-Visma steekt niet onder stoelen of banken dat het dit jaar richting de Giro gaat met als doel om het eindklassement te winnen. De sleutelbeenbreuk van meesterknecht Robert Gesink vormde een tegenvaller voor de geel-zwarte formatie, die Roglič desalniettemin met een uitgebalanceerde selectie ondersteunt.

Bij menig wielervolger leeft echter de vraag: heeft hij niet te vroeg gepiekt? Geen onterechte kanttekening. Het komt immers niet heel vaak voor dat een renner in hetzelfde jaar zowel in Romandië als de Giro zegeviert. De laatste keer was in 1995, toen de Zwitser Tony Rominger in hetzelfde seizoen beide wedstrijden won.

Simon Yates komt met revanchegevoelens richting Italië – Foto: LaPresse

Simon Yates zal met de nodige revanchegevoelens naar Bologna afreizen. De Brit leek vorig jaar na een oppermachtig optreden in de eerste twee weken soeverein naar zijn eerste eindoverwinning in een grote ronde toe te rijden. Een fameuze inzinking tijdens de rit over de Finestre maakte een einde aan zijn roze droom. In het najaar toonde Yates met de eindoverwinning in de Vuelta dat hij wel degelijk drie weken lang op topniveau kan presteren. Het zal hem ongetwijfeld motiveren om het dit jaar ook in de Giro te laten zien.

Met gelouterde klimmers als Esteban Chaves (in 2016 nog tweede) en Mikel Nieve zit Yates in het hooggebergte waarschijnlijk niet om ondersteuning verlegen bij Mitchelton-Scott. Bovendien moeten zijn tijdritcapaciteiten niet onderschat worden. Vorig jaar hield hij zijn verlies op de erkende hardrijders binnen de perken en met een tijdritzege tijdens de jongste Parijs-Nice toonde hij aan op dit vlak stappen te hebben gemaakt. Is het genoeg om dit jaar wel het roze mee naar huis te mogen nemen?

Verovert Dumoulin opnieuw het roze? – Foto: LaPresse

Over de keuze van Tom Dumoulin om te starten in deze Giro is de afgelopen maanden veel te doen geweest. Na een tweede plek in de Tour, leek hij alles op alles te gaan zetten om de gele droom te verwezenlijken. De presentatie van het parcours van beide rondes deed hem (met hulp van het veelbesproken KPMG-rekenmodel) echter van gedachten veranderen.

Met name het aantal tijdritkilometers deze Giro maakt het parcours tot een kansrijk parcours voor Dumoulin. Zijn voorbereiding verliep echter niet van een leien dakje. Waar concurrent Roglič luitenant Gesink zag wegvallen, moet Dumoulin het deze Giro doen zonder Wilco Kelderman. In de persoon van Sam Oomen heeft Team Sunweb echter een meer dan waardige vervanger naar voren geschoven. Een nieuwe zege in La Corsa Rosa behoort tot de mogelijkheden.

Rasklimmer López is een renner om rekening mee te houden – Foto: Cor Vos

Naast de uitgesproken topfavorieten, herbergt het peloton tal van renners die een rol van betekenis zullen spelen in de strijd om een podium- of ereplek. Astana beschikt bijvoorbeeld met Miguel Ángel López over een renner die met name in het hooggebergte voor weinig renners onder hoeft te doen. De nummer drie van vorig jaar kent tot dusver een sterk 2019. De Colombiaanse rasklimmer won in februari de ronde van zijn eigen land en veroverde in maart het eindklassement van de Ronde van Catalonië. De tijdrit vormt zijn achilleshiel, dus in de zestig kilometer tegen de klok zal hij de schade moeten beperken. De Kazachstaanse formatie beschikt met Ion Izagirre over een schaduwkopman van formaat, maar ook van Pello Bilbao (zesde vorig jaar) en Dario Cataldo mag verwacht worden dat zij in het hooggebergte hun mannetje staan.

Movistar komt ondanks het afhaken van beoogd kopman Alejandro Valverde met een sterke selectie aan de start. Mikel Landa stond hier vier jaar geleden met een derde plek al eens op het podium. Bij zijn laatste deelname in 2017 won hij een bergetappe en het bergklassement. Naast Landa heeft de Spaanse telecombrigade meer renners die in het Italiaanse hooggebergte uit de voeten kunnen. Wat te denken van Richard Carapaz, de nummer vier van vorig jaar. Ook Andrey Amador (vierde in 2015) bewaart goede herinneringen aan de Giro.

Oudgediende Nibali gaat op jacht naar een derde Girozege – foto: Cor Vos

Waar de strijd om het roze in een nog niet eens zo heel ver verleden vrijwel exclusief het domein was van Italiaanse tenoren, is het anno 2019 dun bezaaid met kanshebbers van eigen bodem. Oudgediende Vincenzo Nibali mag van alle thuisrijders nog het meeste aanspraak maken op de titel van troonpretendent. De tweevoudig winnaar (2013 en 2016) bevindt zich op 34-jarige leeftijd inmiddels in de herfst van zijn carrière, maar blijft desalniettemin een renner om rekening mee te houden. Een derde plek in de Tour of the Alps toont aan dat zijn vorm er aan zit te komen. Kunnen we ons weer opmaken voor een sterke derde week? Met Domenico Pozzovivo en Damiano Caruso ziet de Siciliaanse routinier zich bovendien omringd worden door enkele betrouwbare luitenanten bij Bahrain Merida.

Het Belgische Deceuninck-Quick-Step domineerde het voorjaar, maar is van oudsher minder dominant in de grote rondes. Deze Giro mag Bob Jungels ontdekken waar zijn limieten als ronderenner liggen. Dat La Corsa Rosa hem ligt, bewees de Luxemburger al met twee top-10-noteringen in 2016 en 2017. Gezien het ijzersterke deelnemersveld dit jaar zou een evenaring van dit resultaat al een prestatie van formaat zijn.

Met Formolo en Majka beschikt BORA-hansgrohe over een ijzersterke tandem – Foto: Cor Vos

Ook BORA-hansgrohe wordt deze Giro een ploeg om rekening mee te houden. De Duitse formatie heeft met Rafal Majka en thuisrijder Davide Formolo twee renners in de gelederen die in het hooggebergte lang mee moeten kunnen. Beide renners hebben zich immers al bewezen in de Giro. Majka finishte bij al zijn drie Giro-deelnames bij de beste tien, terwijl Formolo bij zijn twee jongste deelnames als tiende finishte.

Katusha-Alpecin rekent de komende drie weken op Ilnur Zakarin. Van een renner van zijn kaliber (al drie keer top-10 in een grote ronde) mag verwacht worden dat hij een goed klassement rijdt, al ligt het gezien zijn recente prestaties niet in de lijn der verwachtingen dat hij zal meespelen om een podiumplek. Een achtste plaats in de recente Ronde van Romandië vormt desalniettemin een lichtpuntje voor de nummer vijf van 2017.

Bauke Mollema kiest dit jaar weer voor de Giro – Foto: Cor Vos

Trek-Segafredo speelt dit jaar Bauke Mollema uit. De nummer zeven van 2017 rijdt op eigen verzoek weer de Giro. De komende weken gaat hij op jacht naar een mooi klassement en een etappezege. In november verkende hij al enkele finales in de Alpen, terwijl hij na Strade Bianche al de finales van de Dolomietenritten reed. Een plek bij de beste tien moet zeker haalbaar zijn.

Dimension Data brengt met Ben O’Connor een outsider aan het vertrek. De 23-jarige Australiër liet zich vorig jaar tijdens de Giro positief opmerken. O’Connor leek op weg naar een plek bij de beste tien in het klassement, tot hij – twee dagen voor de finish in Rome – na een val in een afdaling zijn sleutelbeen brak. Dit seizoen heeft hij nog geen potten kunnen breken. Indien hij echter zijn vorm van vorig jaar weet te hervinden, zou hij hier opnieuw kunnen verrassen.

Pavel Sivakov voert een jonge Ineos-ploeg aan – Foto: Cor Vos

Team Ineos start zonder titelverdediger Chris Froome en moet improviseren na het onverwachte uitvallen van Giro-kopman Egan Bernal. Nog nooit eerder startte het in een grote ronde met een jongere selectie, wat uiteraard invloed heeft op het verwachtingspatroon. Van talenten als Tao Geoghegan Hart (24) en Iván Ramiro Sosa (21) mag immers niet verwacht worden dat zij mee gaan doen om de prijzen. Het is niet ondenkbaar dat in Pavel Sivakov (21) een toekomstig winnaar van een grote ronde huist, maar het is onwaarschijnlijk dat hij dit jaar een gooi zal doen naar de Trofeo Senza Fine. Of zorgen deze jonge supertalenten hier al voor een enorme verrassing?

[unibet title=”Wie wint de Giro d’Italia 2019?” link=”http://unibet.me/wielerflits”]

[/unibet]

[toto link=”https://rebrand.ly/toto_giro” title=”Wie wint de Giro d’Italia 2019?”]

[/toto]
Favorieten Giro 2019 volgens WielerFlits
**** Primož Roglič
*** Tom Dumoulin, Simon Yates
** Miguel Ángel López, Mikel Landa, Vincenzo Nibali
* Richard Carapaz, Bob Jungels, Rafal Majka, Ilnur Zakarin