Een loodzware slotweek is het in de Giro d’Italia. Ook in deze donderdagetappe staan opnieuw vier cols op het menu. De slotklim van de zeventiende rit zorgde voor een status quo tussen de klassementsrenners. Zorgt de Stelvio wel voor verschillen? WielerFlits blikt vooruit!

Parcours

De zeventiende etappe naar Madonna di Campiglio was al lastig, maar wat dan te denken van de achttiende rit met aankomst aan het meer van Cancano? In Pinzolo verzamelen de renners zich voor een rit van net iets meer dan tweehonderd kilometer over vier serieuze beklimmingen. Aan het einde van de middag geeft het fietscomputertje 5.400 hoogtemeters aan. Veel meer hoeven we daarover niet te zeggen.

Vijf jaar geleden vertrok de Giro ook vanuit het wintersportdorpje Pinzolo, aan de voet van de Brenta Dolomieten, voor een bergetappe over de Mortirolo naar Aprica. Dit keer gaat het direct vanuit de start omhoog naar de top van de Campo Carlo Magno op 1.681 meter hoogte. Dit betekent dat de renners, die zich voor de start waarschijnlijk hebben losgereden op de roller, bijna veertien kilometer moeten klimmen aan ruim 6 %.

Ook nu wordt de logica gerespecteerd dat, als je een col bedwingt, je ook weer naar beneden moet. En dus beginnen de renners na de bergsprint aan een relatief snelle afzink naar Malé, om vervolgens via de schitterende Ponte di Mostizzolo de rivier Noce over te steken. Vanaf dat moment is het weer klimmen geblazen, al duurt het nog even vooraleer de renners ook daadwerkelijk beginnen aan de flanken van de Passo Castrin.

Bernard Hinault tussen de sneeuwwanden van de Passo dello Stelvio, 1980 – foto: Cor Vos

De Passo Castrin, ook wel bekend onder de naam Hofmahdjoch, is een beklimming van 8,8 kilometer aan 9%. Deze col ligt normaal gesproken veel te ver van de finish, zeker omdat het zwaartepunt nog moet komen. Een snelle afdaling voert de renners door de buitenwijken van Merano, waar we in 1994 de definitieve doorbraak zagen van ene Marco Pantani, en Lana naar de vallei van Val Venosta in de provincie Zuid-Tirol.

De koers zal hier waarschijnlijk in een eerste plooi vallen, aangezien de renners nu bijna zestig licht oplopende kilometers krijgen voorgeschoteld richting de voet van de Passo dello Stelvio. Op de flanken van deze mythische col zullen de maskers definitief afvallen, worden klassementsambities opgeborgen en zullen grote verschillen ontstaan. De Stelvio wordt vanuit Prato aangevat en is 24,7 kilometer lang aan 7,5%.

Het is naast een loodzware ook een fotogenieke klim, met maar liefst 48 haarspeldbochten en een schitterend uitzicht eenmaal je de top hebt bereikt. Dat laatste is vooral leuk voor de vele wielertoeristen die naar boven klauteren, voor de renners is het zaak om na de klim weer heelhuids beneden te komen. In het verleden zagen we onder meer Fausto Coppi, José Manuel Fuente, Francisco Galdos en Thomas De Gendt schitteren op de Stelvio.

Die laatste wist acht jaar geleden op de fameuze klim een indrukwekkende solo af te ronden, waarmee hij ook zijn latere podiumplek wist te bezegelen. Wat de Stelvio zo zwaar maakt is een combinatie van de lengte van de klim (bijna 25 kilometer), de steiltegraad (in de laatste veertien kilometer zakken de percentages niet meer onder de 8%) én de hoogte. De top ligt op 2.758 meter hoogte en daar is niet iedereen tegen bestand.

Johan van der Velde tijdens de beklimming van de Stelvio – foto: Cor Vos

De finish ligt, in tegenstelling tot 2012, niet op de top van Stelvio. Nee, de renners dalen richting het skidorpje Bormio, maar slaan even daarvoor al rechtsaf richting Premadio om de hoofdweg te verlaten richting de slotklim van Torre di Fraele. De finaleklim (kenmerkend vanwege zijn 21 haarspeldbochten) is eigenlijk negen kilometer lang aan 6,8%. Als de Cancano-dam in zicht is, is het namelijk nog twee kilometer over vlak terrein richting het meer van Cancano.

Vorig jaar kregen de deelneemsters aan de Giro Rosa een bergrit voorgeschoteld met finish aan het meer. Annemiek van Vleuten versnelde al aan de voet van Torre di Fraele en wist de verzamelde tegenstand op minuten te rijden. “De alien is vertrokken, nu kan de wedstrijd voor normale mensen beginnen”, zo vatte concurrente Elisa Longo Borghini het na de finish samen. Zien we bij de mannen ook een buitenaardse prestatie?

Start: 10.15 uur in Pinzolo
Finish: tussen 16.03 en 16.52 uur in Laghi di Cancano
Afstand: 207 kilometer

Favorieten

Nog drie kansen voor de Nederlander Wilco Kelderman om Almeida de roze leiderstrui te ontfutselen: de twee resterende bergetappes én de afsluitende tijdrit. Als de kopman van Team Sunweb met een goed gevoel de laatste dagen van deze Giro d’Italia wil ingaan, dan kan hij de Portugese revelatie maar beter in deze etappe al met enig succes bestoken. En als we er vanuit gaan dat de klassementsrenners hier ook voor de ritwinst zullen gaan, is Kelderman zomaar een van de topfavorieten voor de dagzege.

Maar hoe sterk is die Portugees? Liefst twee weken lang staat João Almeida nu al aan kop van de Giro. Hij weigert vooralsnog te denken aan de eindzege en zit naar eigen zeggen met een podiumplaats in het hoofd. Als hij dat wil bewerkstelligen, moet hij op de Stelvio aanklampen bij onder anderen Kelderman, Hindley en Geoghegan Hart. In de rit naar Piancavallo toonde hij alvast zijn vechtlust. Met James Knox en Fausto Masnada heeft Deceuninck-Quick Step nog twee opties achter de hand voor ritwinst. Al lijkt het eerder dat zij Almeida zo lang mogelijk zullen bijstaan.

Ook Keldermans ploegmaat Jai Hindley is een kanshebber op de dagzege. Tenminste, als hij eerst samen met zijn kopman Almeida kan lossen. Stel dat dat lukt en Hindley is net zo sterk als in de etappe naar Piancavallo, dan zou het zomaar eens kunnen dat ze bij Team Sunweb de buit verdelen: de rit voor Hindley, het roze voor Kelderman.

Foto: Cor Vos © 2020

De kans bestaat dan wel dat het Sunweb-duo opnieuw voorbij de winnaar van Piancavallo moet. Geoghegan Hart, de Britse INEOS Grenadiers-renner die indruk maakte door in die finale als enige het tempo te volgen dat Team Sunweb oplegde. Aan het eind had hij bovendien nog een vinnige versnelling in de benen om de zege binnen te slepen. Op die manier steeg hij met stip in het klassement naar de vierde plaats. Hart kan zomaar voor een nieuwe INEOS-zege zorgen.

En tot wat is Rafał Majka nog in staat? De Pool, zesde in de stand, heeft het podium nog altijd in het vizier en moet dus aanvallen. Hetzelfde geldt voor de Haai van Messina, Vincenzo Nibali. Met liefst 22 grote ronden achter zijn naam is de Italiaan misschien wel de meest uitgekookte renner onder de favorieten. Als Nibali zijn corona-seizoen nog in schoonheid wil afsluiten, probeert hij maar beter iets op de Stelvio.

Wat kan Nibali nog? Foto – Cor Vos © 2020

Normaal gesproken kunnen we ook de andere toppers die zondag in Piancavallo bij de eersten eindigden, donderdag opnieuw verwachten. Naast de eerder genoemde renners, denken we aan Pello Bilbao en Domenico Pozzovivo, die (net als Geoghegan Hart, Majka en Nibali) eveneens binnen een minuut van het podium staan. En kan Jakob Fuglsang nog de sprong naar de top tien maken?

Favorieten volgens WielerFlits
**** Wilco Kelderman
*** Jai Hindley, Tao Geoghegan Hart
** João Almeida, Rafał Majka, Vincenzo Nibali
* Pello Bilbao, Jakob Fuglsang, Fausto Masnada, Domenico Pozzovivo

Giro 2020: Deelnemerslijst

Weer en TV

Het zal donderdagochtend nog frisjes zijn bij de start in Pinzolo. Veel warmer dan tien, elf graden wordt het niet in de voormiddag. Er wordt gelukkig geen neerslag verwacht en ook de wind waait matig tot niet. Bij de finish aan het meer van Cancano wordt het ook al niet warmer dan tien graden en waait de wind iets krachtiger. Ook onderweg en bij de finish aan het mer wordt geen neerslag verwacht.

De achttiende etappe van de Giro d’Italia is ook nu weer live te volgen op Eurosport 1 en online via Eurosport.nl. De uitzendingen (op tv en online) beginnen om 12.25 uur. De tv-uitzending wordt gedeeltelijk gecombineerd met de Vuelta.