De 103e editie van de Giro d’Italia is begonnen! Zaterdag kregen de renners een razendsnelle openingstijdrit naar Palermo voorgeschoteld, de tweede etappe op Siciliaans grondgebied finisht in het historische Agrigento. Het belooft een razendinteressante finale te worden, want het venijn zit hem in de staart. WielerFlits blikt vooruit!

Parcours

Na een razendsnelle openingstijdrit waarin de eerste verschillen zijn gemaakt, is het ook op dag twee oppassen geblazen voor de klassementsrenners. Net als Monreale, waar de Giro op gang werd geschoten, heeft de roze ronde nog nooit eerder een start of finish gekend in Alcamo. De plaats, zo’n vijftig kilometer ten westen van Palermo, wordt vermoedelijk al diverse millennia bewoond. Het verhaal gaat dat mensen die moesten vluchten uit de verwoeste stad Troje hier reeds een nederzetting stichtten.

In 828 werd Alcamo vermoedelijk gesticht door Al-Qamuq en de bevolking bleef vele eeuwen voornamelijk moslim. Tijdens de Middeleeuwen werden zij verdreven door Noormannen, waarna Alcamo steeds meer een kunstenaarsstad werd. Onder meer de Italiaanse dichter Cielo d’Alcamo kwam hier vandaan. Ook de bekende Vlaamse schilder Guglielmo Borremans heeft hier vele kunstwerken afgeleverd.

Na de start – even buiten het historische centrum van Alcamo – is het in het eerste deel van de wedstrijd vier keer klimmen geblazen. Het zijn nog geen Etna’s die beklommen moeten worden, maar wie slechte benen heeft zal dit geen prettig begin vinden. In het plaatsje Santa Nina vinden we na ruim dertig kilometer een klimmetje van vierde categorie, in Partanna staat er acht kilometer later een tussensprint op de planning.

Daarna wordt het allemaal een stuk eenvoudiger. Na een kilometer of 85 komt de karavaan aan bij de kust. Er ligt geen weg direct langs de kustlijn, maar het stuk tussen Sciacca en Porto Empedocle kan desondanks worden gezien als een tussenstuk waarin de teugels iets minder strak kunnen worden aangehaald.

Na Porto Empedocle kan er met het mes tussen de tanden worden gekoerst. De meute is dan slechts zeven kilometer verwijderd van de voet van de slotklim in Agrigento. Vandaag de dag wonen er zo’n 60.000 mensen in Agrigento, dat in 581 voor Christus werd gesticht door de Grieken onder de naam Akragas. Het was een belangrijke stad in Groot-Griekenland en dat is nu onder meer nog terug te zien aan diverse monumenten, waaronder overblijfselen van liefst zeven Dorische tempels. Voor veel toeristen is het een verplicht nummer bij een bezoekje aan het eiland.

Riccardo Riccò wint in Agrigento – foto: Cor Vos

Ook de Giro-karavaan passeert langs enkele tempels, maar veel aandacht zullen de renners daar niet meer voor hebben. De weg loopt dan immers al omhoog. De slothelling naar de Piazzale Vittorio Emanuele is zo’n 3,7 kilometer klimmen aan 5,3 procent gemiddeld. Het is geen loeizwaar arendsnest, maar wie hier niet bij de les is, kan kostbare seconden verliezen. De Giro d’Italia kan bezoekjes aan Agrigento wel smaken.

De ronde kwam hier reeds aan in 1965, 1982, 1993 en 2008. De laatste die hier juichend over de streep kwam in de Giro, is Riccardo Riccò. In 1999 organiseerde de stad zelfs de Grande Partenza. Het meest bekend is de stad bij wielerliefhebbers echter vanwege het wereldkampioenschap van 1994, gewonnen door Luc Leblanc.

Start: 12.55 uur in Alcamo
Finish: tussen 16.17 – 16.39 uur in Agrigento
Afstand: 149 kilometer

Favorieten

Aan het begin van deze eeuw was het nog de normaalste zaak van de wereld om te beginnen met enkele biljartvlakke sprintetappes, maar het is anno 2020 belangrijk om de aandacht van de televisiekijkers vast te houden. Het komt steeds vaker voor dat etappes van start tot finish worden uitgezonden. Het is dan ook geen optie om te veel vlakke en meestal ook geschiedenisloze etappes in te plannen.

Koersdirecteur Mauro Vegni heeft er dan ook voor gekozen om een verraderlijke eerste rit-in-lijn uit te tekenen op het eiland Sicilië met een lastige aanloopfase, twee hellingen van vierde categorie en toch aardig wat hoogtemeters. De finishstreep is getrokken op een beklimming van net geen vier kilometer aan ruim 5%. Net niet lastig genoeg voor de klassementsrenners om voor verschillen te zorgen, maar de pure sprinters zullen hier ook niet zegevieren.

Om u een indicatie te geven van de lastigheidsgraad van de beklimming. Twaalf jaar geleden won ene Riccardo Riccò in Agrigento, voor Danilo Di Luca, Davide Rebellin en Franco Pellizotti. Renners die vroeg of laat tegen de dopinglamp zijn gelopen. We doen er misschien toch maar goed aan om niet al te veel conclusies te verbinden aan deze uitslag.

Michael Matthews is de topfavoriet voor zondag – foto: Cor Vos

We komen allereerst uit bij Michael Matthews, die bezig is aan zijn laatste maanden voor Team Sunweb. De Australiër zal in 2021 weer het tenue van Mitchelton-Scott dragen, maar dat wil niet zeggen dat hij al aan het nieuwe wielerseizoen denkt. Matthews zal ongetwijfeld nog willen knallen voor de ploeg van manager Iwan Spekenbrink en binnenkort afscheid nemen met enkele mooie overwinningen.

Zondag krijgt Matthews een werkelijk waar ideale aankomst voorgeschoteld. De 30-jarige renner kan voor een sprinter ontzettend goed bergop, denk maar terug aan zijn optreden (zevende) tijdens het voorbije WK wielrennen in Imola. Matthews moet het niet hebben van een razendsnelle sprint op het vlakke, maar juist van een machtsspurt bergop na een relatief zware koers. De etappe naar Agrigento is hem dus op het lijf geschreven.

Matthews reed in 2014 en 2015 al eens de Ronde van Italië en won toen telkens (naast twee ploegentijdritten) een etappe. In 2014 versloeg hij bij Montecassino Tim Wellens en Cadel Evans na een slotklim van net geen negen kilometer. Een jaar later was hij de beste na een pittige heuvelrit naar Sestri Levante. Dan moet de slothelling in Agrigento ook geen probleem zijn, toch? Het is bij Team Sunweb ook uitkijken naar klassementsrenners Wilco Kelderman en Sam Oomen.

De twee Nederlanders moeten er vooral voor zorgen dat ze geen tijd verliezen, maar zeker Kelderman moet ook in staat zijn om met zijn punch een ereplaats te bemachtigen. Maar winnen? Dat lijkt toch iets te hoog gegrepen voor de toekomstige werknemer van BORA-hansgrohe.

Arnaud Démare – foto: Cor Vos

Matthews is niet de enige rappe man die een heuveltje kan verteren. Zo rekent Groupama-FDJ op Arnaud Démare, de Franse kampioen die na de coronabreak maar liefst tien keer juichend over de streep kwam. Het begon allemaal in Milaan-Turijn en als het aan Démare ligt trekt hij zijn zegereeks nog wat langer door. Het is de vraag of de Fransman in staat is om op de pittige aankomst van zondag te zegevieren, maar in de Tour de Wallonie wist hij nota bene de koninginnenrit te winnen.

We kunnen de Giro d’Italia en Tour de Wallonie onmogelijk met elkaar vergelijken, maar hij wist in het Waalse Erezée toch maar mooi Philippe Gilbert en Greg Van Avermaet te vloeren na een spurt op de pure macht. Twee renners die al jaren mede de dienst uitmaken in heuvelachtige wedstrijden. Groupama-FDJ zal er kortom alles aan doen om Démare zo goed mogelijk af te zetten aan de voet. En dan maar hopen dat de rappe renner over zijn beste benen beschikt.

Wat kan Peter Sagan in zijn allereerste Giro? – foto: Cor Vos

Een goede Peter Sagan is ook een gevaarlijke klant voor de etappe van zondag. De vraag is alleen: hoe goed is de renner van BORA-hansgrohe nu eigenlijk? Ga vijf jaar terug in de tijd en Sagan is quasi-onklopbaar op een dergelijke aankomst, maar de drievoudige wereldkampioen haalt al een tijdje niet meer zijn niveau van weleer. In de voorbije Tour verloor hij de strijd om de groene puntentrui van Sam Bennett en won hij zelfs geen enkele etappe. Een unicum in de carrière van Sagan.

De 30-jarige veelwinnaar begon echter wel beter en beter te fietsen naarmate de Tour vorderde. In Poitiers beschikte hij weer over zijn (ooit zo) vlijmscherpe sprint, maar werd hij gediskwalificeerd vanwege een semi-kopstoot aan Wout van Aert. En op de Avenue des Champs-Élysées eindigde hij toch keurig als derde. Dat zijn toch positieve signalen in aanloop naar zijn eerste Giro, waar we wellicht de beste Sagan weer zullen zien.

De aankomst in Agrigento lijkt te zwaar voor mannen als Elia Viviani en zeker Álvaro José Hodeg en dus moeten we ook kijken naar de puncheurs met een sterk eindschot. Diego Ulissi zal de etappe met rood hebben omcirkeld. De ervaren Italiaan hoeft de komende weken niet te knechten voor een klassementskopman en mag zich uitleven in etappes als die naar Agrigento. Ulissi won in aanloop naar de Giro nog de Ronde van Luxemburg en is dus in vorm.

João Almeida – foto: Cor Vos

Ook Fabio Felline zal met de nodige kriebels aan de start staan. De Italiaan, die de voorbije jaren is teruggeslagen door toxoplasmose (ook wel bekend als de kattenziekte) en fysiek leed, lijkt weer op de weg terug. De renner van Astana won eind augustus nog de Memorial Marco Pantani en zal graag een eerste succesje willen boeken in de Giro. Felline is snel aan de meet, maar kan voor een (semi-)sprinter ook bijzonder goed bergop.

De vraag is alleen of hij de ruimte zal krijgen van de ploegleiding, aangezien Astana vooral bezig is met een goed klassement met Jakob Fuglsang en/of Aleksandr Vlasov. Een andere Italiaan om in de gaten te houden is Andrea Vendrame, puncheur en rittenkaper van beroep. De coureur van AG2R La Mondiale is nog op zoek naar zijn eerste zege van het seizoen, maar werd ruim een week voor de Giro wel vierde in Parijs-Camembert.

Deceuninck-Quick-Step moest na het wegvallen van Remco Evenepoel en Fabio Jakobsen schakelen. De formatie wilde met de piepjonge Belg een gooi doen naar een goed klassement, maar jaagt nu op etappezeges. Fausto Masnada en James Knox kunnen zondag wellicht verrassen met een alles-of-niks-aanval, João Almeida en Davide Ballerini kunnen wachten op een eventueel sprintje met een kleine groep. Almeida en zeker Ballerini beschikken namelijk over de punch om het af te maken.

Almeida wist na de coronabreak indruk te maken met meerdere dichte ereplaatsen en reed zaterdag een fantastische tijdrit naar Palermo, Ballerini won een etappe in de Ronde van Polen en werd bijna Italiaans kampioen. Is het voor die laatste nu wel raak in zijn thuisland?

De finish in Agrigento lijkt te zwaar voor Fernando Gaviria – foto: Cor Vos

Verder heeft INEOS Grenadiers nog twee kandidaat-ritwinnaars, en we hebben het niet over Geraint Thomas. Ben Swift heeft alles in zich om te zegevieren in Agrigento. De Britse kampioen beschikt over een goede sprint en blinkt ook uit in het middel- en zelfs hooggebergte. Zijn laatste zege dateert echter alweer van 2019. De uit Ecuador afkomstige Jhonatan Narvaéz, winnaar van de Settimana Internazionale Coppi e Bartali, is ook een gevaarlijke klant.

Let ook op mannen als Davide Cimolai, Enrico Battaglin, Matteo Fabbro, Simone Consonni (zeker als zijn sprintkopman Elia Viviani gelost is), Nicola Conci, Luca Wackermann, Jhonatan Restrepo, Valerio Conti, Nathan Haas, Ruben Guerreiro en ouwe rot Giovanni Visconti.

En wat mogen we verwachten van de klassementsrenners met een aardige punch in de benen? Denk aan Jakob Fuglsang, Simon Yates en de eerder genoemde Geraint Thomas (de grote winnaar na de openingstijdrit) en Kelderman. En is deze aankomst te zwaar voor Fernando Gaviria?

Favorieten volgens WielerFlits
**** Michael Matthews
*** Arnaud Démare, Peter Sagan
** Diego Ulissi, João Almeida, Jhonatan Narváez
* Davide Ballerini, Fabio Felline, Andrea Vendrame, Ben Swift

Giro 2020: Deelnemerslijst (WielerFlits)

Weer en TV

Het belooft zondag prima koersweer te worden op Sicilië. De gemiddelde temperatuur zal in de middag schommelen rond de 26 graden Celsius en het blijft voor de renners gelukkig droog. De wind is matig en zal verder geen rol van betekenis spelen.

De tweede etappe van de Giro d’Italia is vanaf het begin live te volgen op Eurosport 1 en via de Eurosport Player. De NOS en Sporza beschikken ook dit jaar niet over de uitzendrechten.