Giro 2023: Deze renners kleurden (onverwacht) de ronde
foto: Cor Vos
Koen Middendorp
maandag 29 mei 2023 om 10:30

Giro 2023: Deze renners kleurden (onverwacht) de ronde

In een grote ronde heb je de verwachte namen, maar een wielerwedstrijd over drie weken staat ook vaak bol van de verrassingen. Sommige coureurs beleven hun absolute doorbraak, komen uit het niets of krijgen eens een kans om voor eigen rekening te rijden. WielerFlits zet de revelaties van de voorbije Giro d’Italia op een rij!

flag-de Nico Denz

Nico Denz was altijd al een goede renner. Een zeer gewaardeerde kracht binnen een ploeg, belangrijk in dienst van de kopmannen. Maar in deze Giro d’Italia liet de Duitser zien dat hij ook kan winnen, dat er tevens een succesvolle rittenkaper in hem schuilt. Denz begon de ronde overigens nog wel gewoon in zijn vertrouwde rol: in diens van klassementskopmannen Aleksandr Vlasov en Lennard Kämna. Vlasov moest na ruim een week koers de Giro echter verlaten wegens een coronabesmetting.

BORA-hansgrohe besloot het geweer (deels) van schouder te veranderen en zo kreeg Denz de vrijheid om in de aanval te gaan. In de twaalfde etappe naar Rivoli was hij voor het eerst mee in de vlucht. Een omvangrijke kopgroep – met daarin dus Denz – kreeg een vrijgeleide van het peloton en mocht strijden om de ritzege. Denz bleef uiteindelijk over met Toms Skujiņš en Sebastian Berwick en versloeg zijn vluchtmakkers op overtuigende wijze in de spurt. De grootste zege uit zijn carrière was een feit.

foto: Cor Vos

En het bleef niet bij een overwinning in Rivoli, want twee dagen later trok de liefhebber van schlagermuziek opnieuw ten strijde op weg naar Cassano Magnago en weer wist hij aan het langste eind te trekken. Na een felbetwiste en razendspannende finale kwam het opnieuw aan op een sprint en ook nu kwam Denz als winnaar over de streep. Denz wist zich in deze Giro met andere woorden te ontdekken als afmaker, als winnaar. We zijn benieuwd of hij deze lijn kan doortrekken.


flag-it Marco Frigo

Israel-Premier Tech zal de Giro met lege handen verlaten, maar we kunnen toch niet zeggen dat de ploeg een teleurstellende ronde achter de rug heeft. Wel integendeel: de Israëlische formatie wist de Ronde van Italië te kleuren, en dat met meerdere jonge en beloftevolle renners. We staan later nog even stil bij de prestaties van Derek Gee, maar ook Marco Frigo wist zich meerdere keren te onderscheiden. De Italiaanse klimmer is pas bezig aan zijn eerste jaar bij de profs, maar blijkt een bijzonder snelle leerling.

In de eerste Giro-week hield de 23-jarige Frigo zich nog koest, maar in week twee wist de neoprof zijn neus een paar keer serieus aan het venster te steken. In de twaalfde etappe naar Rivoli was Frigo mee in de aanval en kwam hij keurig als vijfde over de streep. Drie dagen later deed de Italiaan ook echt nadrukkelijk een gooi naar de ritzege. In de zeer lastige ‘Ronde van Lombardije-rit’ naar Bergamo moest hij – na een duel op het scherpst van de snede – zijn meerdere erkennen in ritwinnaar Brandon McNulty en Ben Healy.

foto: Cor Vos

Een ritzege in zijn eerste Giro d’Italia bleek net wat te hoog gegrepen, maar Frigo liet zich ook in derde week nog een keer zien in het offensief. Het leverde hem in de achttiende etappe naar Val di Zoldo nog een zesde plaats op in de daguitslag. Met Frigo als een van de ontdekkingen in deze Giro, oogt de toekomst van zijn ploeg Israel-Premier Tech zeer rooskleurig.


flag-ca Derek Gee

Je hebt verrassingen, revelaties en je hebt Derek Gee. De Canadees is een echte laatbloeier, die na een atypische carrière pas op zijn 25ste zijn debuut maakte bij de profs. Gee is in veel opzichten een buitenbeentje. De coureur gaat steevast om 21.00 uur naar bed en heeft met vogelspotten een zeer opvallende hobby, maar hij kan bovenal ontzettend hard fietsen. Dat liet Gee niet één, twee, drie maar ontelbare keren zien in de voorbije Giro d’Italia. We kunnen de Canadees gerust bombarderen tot dé ontdekking van deze Giro.

Het begon allemaal in de achtste etappe naar Fossombrone. In een rit die volledig werd gedomineerd door Ben Healy, eindigde Gee voor de eerste keer als tweede in een rit. Een zeer knappe prestatie, maar misschien ook wel een eenmalige uitschieter? Al snel bleek dat deze tweede plek geen toevalstreffer was. Wat heet, Gee trok in de daaropvolgende etappes doodleuk weer in de aanval. De Canadees bleek onvermoeibaar, zijn krachtenarsenaal onuitputtelijk. Tweede in Viareggio, vierde in Crans-Montana, tweede in Cassano Magnano… Het hield maar niet op.

foto: Cor Vos

Ook in de derde week liet Gee zich keer op keer zien in de aanval. Na afloop van een rit klaagde hij weleens over vermoeidheid, maar daar was tijdens de koers weinig van te merken. Ook in de etappes naar Val di Zoldo (4e) en Tre Cime di Lavaredo (2e) gaf hij de koers kleur, maar greep hij opnieuw naast de overwinning. Het is een beetje het verhaal van Gee: net niet. En toch mag de Giro-debutant zeer tevreden terugkijken op zijn koers. En bovendien mocht hij in Rome – als winnaar van de superstrijdlust – toch nog plaatsnemen op het podium.


flag-it Jonathan Milan

Dat Jonathan Milan zeer snel is aan de meet, wisten we al voor deze Giro, maar de Italiaan wist zichzelf de voorbije weken te manifesteren als topsprinter. De renner van Bahrain Victorious won één etappe, maar dat hadden er veel meer kunnen zijn. In de sprints in Tortona en Caorle moest hij van veel te ver zijn sprint inzetten, maar kwam hij nog erg dicht bij de zege. Milan was intrinsiek de snelste renner in deze Giro, maar had nog wel eens moeite om zich goed te positioneren.

Met één overwinning en vier tweede plekken legde Milan wel een knappe regelmaat aan de dag en dit leverde hem de paarse puntenrui op. De vraag is nu of Milan, die ook op de baan al straffe dingen heeft laten zien, zich nog meer gaat toeleggen op de sprints. Of schuilt er ook een sterke klassiekerrenner in de nog altijd maar 22-jarige coureur? Dat zijn dilemma’s die Milan straks met de ploegleiding van Trek-Segafredo moet zien te tackelen. De Italiaan vertrekt aan het einde van het seizoen namelijk naar de Amerikaanse ploeg.

foto: Cor Vos


flag-it Filippo Zana

Van de ene Italiaan naar de andere: ook Filippo Zana liet zich in deze Giro van zijn beste kant zien. De Italiaanse kampioen maakte niet alleen indruk in dienst van zijn kopmannen Michael Matthews en Eddie Dunbar, maar wist zijn spaarzame kansen als aanvaller met beide handen aan te grijpen. In de achtste rit naar Fossombrone toonde hij zich een eerste keer aan het grote wielerpubliek. Zana speelde weliswaar een bijrol in de ‘grote-Ben-Healy-show’, maar eindigde wel knap als derde in de rit.

Het werd echter nog mooier voor Zana, die vooral in de slotweek indruk maakte in de tricolore trui. In de etappe met aankomst op de Monte Bondone toonde hij zich een van de sterkste renners in koers, maar was het laatste woord aan de mannen voor het klassement. Twee dagen later kregen de aanvallers wel een vrijgeleide en opnieuw zat Zana mee in de vlucht. Dit keer bleef hij wel uit de greep van de favorieten, samen met Thibaut Pinot, waarna een sprint met twee de beslissing moest brengen. Zana wist zijn Franse metgezel te kloppen in de spurt en boekte zo de (voorlopig) grootste zege uit zijn carrière.

foto: Cor Vos


Een eervolle vermelding

De 106e Giro d’Italia heeft ons nieuwe gezichten leren kennen. En er waren nog wel meer (opvallende) uitblinkers. We denken aan Ben Healy, winnaar in Fossombrone, al kunnen we de Ier na zijn voorjaar onmogelijk meer als revelatie bestempelen. Laurenz Rex hield in verscheidende overgangsetappes dan weer de Belgische eer hoog, en wist zo de goede lijn van de voorbije maanden door te trekken in de eerste grote ronde uit zijn loopbaan.

We waren in deze Giro ook getuige van de verrassende zege van Davide Bais in de bergrit naar Campo Imperatore. En wat dan te denken van het rijden van Michael Hepburn in de slotweek? De Australiër, die we toch bezwaarlijk een klimmer kunnen noemen, wist in de laatste bergetappes boven zichzelf – en de Italiaanse bergtoppen – uit te stijgen.

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.