La Maglia Rosa. De term klinkt sierlijk en de kleur is zacht, maar de strijd om het desbetreffende tricot zal kei- en keihard worden. Alleen de allersterksten mogen dromen van het roze in Rome en voor slechts een van hen zal die droom ook daadwerkelijk in vervulling gaan. Wie zal dat zijn? WielerFlits wikt en weegt de kansen van de favorieten voor de eindzege!

[toto id=”774568″ link=”https://bit.ly/3Vo9wym” title=”Wie pakt de eerste roze trui?”]

---

Historie

We gaan terug naar 1909. In de allereerste editie van de Giro d’Italia, gewonnen door Luigi Ganna, reed de leider in de koers nog helemaal niet in een roze trui. Pas aan het begin van de jaren dertig – bijna twaalf jaar nadat het geel zijn intrede deed in de Tour de France – kwam men ook in Italië op het idee om de klassementsleider te laten rondfietsen in een opvallende kleur. De keuze viel op roze omdat de organiserende krant, La Gazzetta dello Sport, ook (toen al) op roze papier werd gedrukt. Op 10 mei 1931 werd de allereerste ‘Maglia Rosa’ uitgereikt aan Learco Guerra. Niet de eerste de beste naam.

Guerra zal dus voor altijd worden herinnerd als de allereerste drager van de roze trui, maar de geblokte renner uit San Nicolò Po – die zich in 1931 in Kopenhagen wist te kronen tot wereldkampioen – zou de Giro dat jaar niet winnen. Twee dagen nadat hij in de openingsetappe naar Mantua de trui mocht aantrekken, verloor hij het kleinood aan zijn grote rivaal Alfredo Binda. Laatstgenoemde wist de trui echter ook niet tot in Milaan te brengen, want die eer was voorbehouden aan Francesco Camusso. De ietwat vergeten Italiaan bleek na drie weken afzien de beste in het algemeen klassement en won die Giro van 1931.

De roze leiderstrui zou nadien een begrip worden in het wielrennen en een gewild item voor de grootste kampioenen van de sport. Fausto Coppi, Gino Bartali, Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault, Miguel Induraín, Marco Pantani, Alberto Contador en Vincenzo Nibali – al deze klasbakken droegen ooit eens het roze. Vorig jaar voegde ook Mathieu van der Poel zich in dit rijtje dankzij zijn zege in de openingsrit naar Visegrád. MVDP was daarmee de tiende Nederlander die de Maglia Rosa om zijn schouders kreeg.

Terug naar Alfredo Binda, die we net al even noemden. Hij was de tweede der Campionissimi. Costante Girardengo kreeg de titel van ‘Kampioen der Kampioenen’ aan het begin van de twintigste eeuw als eerste, maar werd op een gegeven moment overvleugeld door Binda. ‘La Gioconda’ zwaaide de wielerscepter in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. De stijlvolle coureur werd drie keer wereldkampioen, maar won vooral vijf keer de Giro d’Italia.

Binda wist in 1925, 1927, 1928, 1929 en 1933 de drieweekse rittenkoers op zijn naam te schrijven. Tot nu toe zijn slechts twee renners erin geslaagd om de in 1986 overleden Binda te evenaren. De namen zijn al even legendarisch. Fausto Coppi won in een tijdspanne van dertien jaar eveneens vijf keer de Giro (1940, 1947, 1949, 1952 en 1953) en Eddy Merckx wist goed twintig jaar later (1968, 1970, 1972, 1973 en 1974) hetzelfde te doen.

Binda, Coppi en Merckx zullen ook nog wel even recordhouders blijven. In het huidige peloton komt niemand in de buurt van deze veelvraten: geen enkele nog actieve renner won de Giro zelfs meer dan één keer. Tao Geoghegan Hart is de enige renner die de teller dit jaar op twee zou kunnen zetten. Nairo Quintana, Richard Carapaz, Egan Bernal en Jai Hindley – de andere enkelvoudige winnaars die nog profwielrenner zijn (al heeft Quintana geen ploeg) – staan namelijk niet aan de start.

Vorig jaar maakten ook Tom Dumoulin en Vincenzo Nibali nog onderdeel uit van het (Giro-)peloton. Dumoulin zorgde in 2017 voor de eerste en voorlopig enige Nederlandse eindzege, Nibali was tweemaal eindlaureaat. De Haai van Messina bezorgde de tifosi in 2016 de voorlopig laatste Italiaanse overwinning. Desalniettemin staat Italië nog altijd ruim aan kop in het landenklassement: 69 keer was een thuisrijder aan het feest. België staat op zeven overwinningen, met dank aan Merckx (5x), Johan De Muynck en Michel Pollentier.

Laatste tien eindwinnaars Giro d’Italia
2022: Jai Hindley
2021: Egan Bernal
2020: Tao Geoghegan Hart
2019: Richard Carapaz
2018: Chris Froome
2017: Tom Dumoulin
2016: Vincenzo Nibali
2015: Alberto Contador
2014: Nairo Quintana
2013: Vincenzo Nibali

---

Vorig jaar

De allereerste roze trui in de Giro d’Italia van 2022 werd gedragen door Mathieu van der Poel. De Nederlander kreeg op de openingsdag van de Ronde van Italië een rit op maat voorgeschoteld. Vanuit Boedapest – ja, de Ronde van Italië startte in Hongarije – ging het over niet al te lastig terrein naar de voet van een slotklim van vierde categorie (5,5 km aan 4,2%). Op deze helling naar Visegrád maakte MVDP zijn favorietenrol waar. Met een machtige sprint versloeg hij Gent-Wevelgem-winnaar Biniam Girmay.

Op dag twee verstevigde Van der Poel zijn leidende positie door – achter Simon Yates – als tweede te eindigen in de individuele tijdrit in Boedapest. De ster van (toen nog) Alpecin-Fenix verliet Hongarije een dag later zodoende met het roze in zijn koffer. Na rit vier vond er echter een wisseling van de wacht plaats. Rasaanvaller Lennard Kämna klopte medevluchter Juan Pedro López op de Etna in de strijd om de dagzege, maar de Spanjaard kreeg na afloop wel de roze trui omgehangen.

Het zou niet de laatste keer zijn dat López het podium zou mogen bestijgen die Giro. De renner van Trek-Segafredo zou het roze maar liefst tien dagen behouden, tot de spectaculaire rit naar Turijn. Daar verloor hij meer dan vier minuten op de favorieten voor de eindzege. Dé topfavoriet, Richard Carapaz, nam het kleinood over. Zijn voorsprong op Jai Hindley was echter slechts zeven seconden en in rit zestien naar Aprica sloop de Australiër nog wat dichterbij. Door vier bonificatieseconden te pakken op de streep, naderde hij tot op drie tellen van Carapaz.

De dagen daarna verloor Carapaz geen terrein op Hindley, maar in de allerlaatste bergrit en op de allerlaatste klim kraakte de kopman van INEOS Grenadiers dan toch. Met nog slechts twee kilometer voor de boeg, moest Carapaz lossen bij Hindley én Lennard Kämna. Die laatste had zich uit de kopgroep terug laten zakken om zijn ploeggenoot Hindley te helpen en zorgde er met een verschroeiende tempo voor dat de Ecuadoraan brak.

Het verschil aan de streep was gigantisch: Hindley won bijna anderhalve minuut op zijn concurrent en verzekerde zich zo van de eindwinst. In de 17,4 kilometer lange slottijdrit wist Carapaz namelijk slechts zeven seconden terug te pakken. Zodoende kreeg Hindley in Verona Il Trofeo Senza Fine – letterlijk: de trofee zonder einde – uitgereikt.

Eindklassement Giro d’Italia 2022
1. Jai Hindley (BORA-hansgrohe) in 86u31m14s
2. Richard Carapaz (INEOS Grenadiers) op 1m18s
3. Mikel Landa (Bahrain Victorious) op 3m24s
4. Vincenzo Nibali (Astana Qazaqstan) op 9m02s
5. Pello Bilbao (Bahrain Victorious) op 9m14s

---

Favorieten

Remco Evenepoel of Primož Roglič? That is the question. Op papier zijn de Belg en de Sloveen – in dit veld alleszins – een klasse apart. We lijken dus af te stevenen op een tweestrijd, zoals we die ook al zagen in de Ronde van Catalonië. In dat maartse voorproefje op de strijd in mei reden Evenepoel en Roglič de rest van het peloton op een hoop. João Almeida, die als derde eindigde in de Spaanse rittenkoers, gaf meer dan twee minuten toe op beide heren. Na zeven dagen fietsen.

Maakt de tegenstand dan helemaal geen kans in de Giro? Natuurlijk wel, het is en blijft koers. Bovendien staan met bijvoorbeeld de genoemde Almeida en Tao Geoghegan Hart concurrenten van een serieus kaliber aan de start. Hart won de Ronde van Italië per slot van rekening al eens. Voor het kijkplezier zou het alleen maar positief zijn als zij zich kunnen meten met Evenepoel en Roglič. Want een duel is mooi, maar een derde, vierde of vijfde hond in het kegelspel zorgt voor nog meer spektakel. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.

---

**** Remco Evenepoel

Remco Evenepoel of Primož Roglič? Dat is een vraag die op voorhand eigenlijk niet te beantwoorden valt. In de Ronde van Catalonië bekampten ze elkaar zeven dagen lang, maar was het uiteindelijke verschil verwaarloosbaar. Zes luttele seconden. Maar een verwaarloosbaar verschil of niet, Roglič stond in Barcelona als eindwinnaar op het podium – een trede boven Evenepoel.

Toch is het in onze sterrenverdeling voor de Ronde van Italië andersom: Evenepoel topt het lijstje met vier sterren, Roglič krijgt er drie. Het aantal tijdritkilometers in de komende Giro – 73,2 maar liefst – is hier een belangrijk argument voor. Bergop mogen de twee dan enorm aan elkaar gewaagd zijn, tegen de klok heeft Evenepoel een (klein) streepje voor.

Roglič kan als Olympisch kampioen natuurlijk ook een een aardig houtje tijdrijden, maar hij komt dan wel het beste tot zijn recht als het parcours glooiend of heuvelachtig is. Vooral de biljartvlakke, 35 kilometer lange chronoproef naar Cesena lijkt daarom in het voordeel van Evenepoel. Hij zou hier zijn slag kunnen slaan, zoals hij dat in de Vuelta van vorig jaar deed in de tijdrit naar Alicante. De Aerokogel van Schepdaal smeerde Roglič toen 48 seconden aan. Al moet daar wel bij vermeld worden dat de Sloveen toen een gemankeerde voorbereiding kende en nog naar zijn topvorm toewerkte.

Over topvorm gesproken: Remco Evenepoel in Luik-Bastenaken-Luik. De 23-jarige wereldkampioen kwam (van zijn berg), zag en overwon – schijnbaar moeiteloos. Ongetwijfeld was er een stukje show mee gemoeid, maar het leek wel alsof Evenepoel niet hoefde de ademen tijdens zijn raid naar Luik. Voorafgaande aan die solotocht werd hij trouwens perfect afgezet door zijn ploeggenoten van Soudal Quick-Step. Niet alleen de kopman, maar ook de knechten zijn duidelijk klaar voor de Giro.

---

*** Primož Roglič

Terwijl Evenepoel een uitstapje maakte naar Wallonië om zijn tweede LBL te winnen, bleef Roglič op El Teide, Tenerife. Nog wat schaven aan de vorm. Die vorm was dit voorjaar trouwens al wonderbaarlijk goed, want de Sloveen won de enige twee wedstrijden waar hij in 2023 aan deelnam: Tirreno-Adriatico en de Ronde van Catalonië. En dat na een erg moeilijke winter. Roglič werd in oktober geopereerd aan zijn schouder, kon acht weken niet fietsen en hervatte zodoende pas in december weer de training.

Het was, eerlijk is eerlijk, ook wel een beetje te zien dat Roglič’ voorbereiding niet vlekkeloos was verlopen. Zowel in Tirreno-Adriatico als de Ronde van Catalonië pakte hij dus de eindzege én meerdere etappes, maar veel overschot leek hij meestal niet te hebben. Het was telkens op het tandvlees. In de koninginnenrit van Tirreno-Adriatico had hij bijvoorbeeld het ‘geluk’ dat aanvallende concurrenten door de stormwind steeds terugwaaiden en in de Ronde van Catalonië beperkte hij zich doorgaans tot (krampachtig) aanklampen bij Evenepoel.

Eén keer was de welbekende flits van Roglič er wel. Op de vijfde dag van de Ronde van Catalonië kraakte hij Evenepoel in de allerlaatste, loeisteile meters van Lo Port. Het moet hem vertrouwen hebben gegeven dat hij zijn Giro-rivaal toen al pijn kon doen, zo kort na zijn rentree in het peloton.

Wat mogelijk ook een voordeel is voor Roglič, is dat in de Giro regelmatig tot boven de 2000 meter geklommen moet worden. De Sloveen heeft daar meer bewezen dan Evenepoel. Laatstgenoemde maakte het verschil in de Ronde van Spanje 2022 vooral op iets lagere hellingen en kwam zichzelf tijdens de Vuelta a San Juan nog tegen op de Alto de Colorado (2623m). Dat de Belg in Argentinië nog niet op zijn best was en stapje voor stapje lijkt te groeien, laat evenwel ook iets anders zien: Roglič is niet de enige die nog wat groeimarge heeft ten opzichte van Catalonië.

---

*** Tao Geoghegan Hart

Er staat slechts één oud-winnaar aan de start van de Ronde van Italië. Tao Geoghegan Hart won de Giro in 2020, voor het Sunweb-duo Jai Hindley en Wilco Kelderman. De twee seizoenen daarna liet de Brit zich sporadisch nog eens zien, maar echt bevestigen lukte niet. Dit jaar bloeit de renner van INEOS Grenadiers echter weer op. Hij boekte eenmaal dagsucces in de Ronde van Valencia en in de Tour of the Alps, eind april, was hij zelfs twee keer aan het feest. In die laatste ronde ging hij bovendien met de eindzege aan de haal.

Hart legt zich vooraf niet neer bij de suprematie van Evenepoel en Roglič. “INEOS Grenadiers gaat elke wedstrijd in om te winnen. Dat verwacht je van elke grote ploeg. Er zijn niet alleen twee ploegen die daarvoor gaan”, zei hij onlangs tegen WielerFlits, doelend op Jumbo-Visma en Soudal Quick-Step. Met onder meer Pavel Sivakov, Geraint Thomas en Thymen Arensman aan zijn zijde, heeft de 28-jarige renner alvast een ploeg om zich heen waarmee je oorlog kunt maken.

Hart beschikt over nog een belangrijk wapen. Hij heeft een sterk eindschot, wat hem in staat stelt om flink wat bonificatieseconden te sprokkelen. Tijd die hij wellicht toe gaat geven in de tijdritten, kan hij zo mogelijk goedmaken met wat sterke sprints. Een slechte tijdrijder is Hart overigens totaal niet. Pakken we de resultaten van vorig jaar erbij, dan zien we dat hij in zowel het Critérium du Dauphiné als de Vuelta a España top-tien reed in de (behoorlijk lange) individuele tijdrit.

---

** João Almeida

In de door Hart gewonnen Giro d’Italia eindigde João Almeida als vierde. De Portugees was toen 21 jaar en het leek een kwestie van tijd voor hij op het podium zou staan van een grote ronde. Voorlopig heeft hij die prestatie nog niet kunnen evenaren, laat staan overtreffen.

In de Giro van 2021 verloor Almeida veel tijd in het eerste deel, waardoor hij ondanks een zeer sterke slotweek strandde op plek zes. Vorig jaar stond hij dan weer vierde in de algemeen klassement, maar moest hij na rit zeventien opgeven met corona. In de daaropvolgende Vuelta werd hij vijfde. Op zich prima prestaties, maar nog lang niet genoeg om de belofte écht in te lossen.

Is Almeida daar dit jaar wel toe in staat? Zijn voorjaarsresultaten zijn alleszins best behoorlijk. Zesde in de Volta ao Algarve, tweede in Tirreno-Adriatico, derde in de Ronde van Catalonië. Hij is daarmee op zijn minst een van de belangrijkste podiumkandidaten. De grote twee kloppen, is echter weer een ander verhaal. Vooral in de Ronde van Catalonië bleek dat het verschil met Evenepoel en Roglič nog gigantisch was. Eerder viel zijn tijdrit in de Volta ao Algarve – normaal een belangrijk wapen van de 24-jarige renner – behoorlijk tegen.

Almeida heeft echter nog een grote kracht: hij is ongelofelijk taai. Bergop moet hij vaak wat lengtes laten, maar breken doet hij bijkans nooit. Hij blijft kilometerslang hangen op twaalf, dertien meter en komt in de slotkilometer dan toch nog van voren piepen. Nu, als dat hem in het eerste deel van de Giro weer lukt, wordt de UAE Emirates-kopman een gevaarlijke klant voor Evenepoel en Roglič in het tweede, loodzware deel. Almeida heeft namelijk een ijzersterke laatste week in huis.

---

** Geraint Thomas

Geraint Thomas wist in 2023 nog niet bepaald te imponeren. 88ste in de Santos Tour Down Under, 45ste in de Ronde van Catalonië en vijftiende in de Tour of the Alps – dat lijken niet direct de uitslagen van een potentiële Giro-winnaar. Toch moeten we de Brit niet uitvlakken. Want hoewel de resultaten op zich weinig aansprekend zijn, valt wel op dat er een stijgende lijn in zit. De pieker Thomas wordt richting de Grande Partenza steeds iets beter.

De 36-jarige Thomas is wat dat betreft iemand van de oude stempel. Hij is een van de weinige toppers die met een lager vormpeil – zeg maar gerust: een laag vormpeil – de competitie durft op te zoeken. Vorig jaar pakte dat goed uit. De renner van INEOS Grenadiers reed het hele voorjaar onzichtbaar rond, maar won daarna uit het niets de Ronde van Zwitserland en werd vervolgens derde in de Ronde van Frankrijk.

In de Tour was het wel steeds aanklampen en schade beperken voor Thomas: Vingegaard en Pogacar aanvallen zat er niet echt in. Het lijkt niet heel waarschijnlijk dat hij Roglič en Evenepoel wél het vuur aan de schenen legt bergop. Maar met weer een oerdegelijk optreden – Thomas zakt er nooit helemaal door – kan hij deze Giro d’Italia wel een eind komen. Zeker omdat hij een sterke ploeg om zich heen heeft, zoals we al opmerkten in de beschrijving van Tao Geoghegan Hart.

Bovendien moet er veel tegen de klok gereden worden deze Giro en in goede vorm behoort Thomas tot de beste tijdrijders ter wereld. Tot een goed eindresultaat in de Ronde van Italië heeft dat overigens nog nooit geleid. Thomas reed de wedstrijd twee keer nadat hij een transitie tot klassementsrenner onderging, maar zowel in 2017 als 2021 viel hij letterlijk uit. Is driemaal scheepsrecht voor de routinier? Winnen wordt wellicht lastig, maar hij kan zeker meebikkelen voor het podium. En wie dat kan…

---

** Aleksandr Vlasov

Een stuk beter dan Geraint Thomas, maar ook nog niet helemaal overtuigend in 2023: Aleksandr Vlasov. Hoewel een vijfde plek in de Ronde van Valencia en een negende plaats in Tirreno-Adriatico niet slecht zijn, is de voorjaarsoogst toch wat mager ten opzichte van vorig. Toen greep de Rus bijvoorbeeld nog de eindzege in de Ronde van Valencia, vóór Remco Evenepoel. Ook in andere koersen kon hij met de allerbesten mee.

In de Tour of the Alps leek Vlasovs ietwat teleurstellende seizoenstart een vervolg te krijgen, maar op dag drie kwam er dan toch een opleving. Hij sprintte op de Brentonico San Valentino (15,4 km aan 7,5%) naar een tweede plek achter zijn ontsnapte ploeggenoot Lennard Kämna. De punch die Vlasov bezit, kan ook in de Giro van pas komen. Daar staat dan weer tegenover dat hij volgens berekeningen van La Flamme Rouge minder goed presteert op lange klimmen, die hij in de Giro veelvuldig tegen zal komen. Overigens dateren deze berekeningen uit maart 2022, dus mogelijk heeft Vlasov inmiddels gewerkt aan dit manco. Op de Brentonico San Valentino – meer dan veertig minuten omhoog – kon hij alvast goed meekomen.

Tot slot: de tijdritten van Vlasov. Deze zijn redelijk, maar zeker niet van het niveau van Evenepoel en Roglič. Vaak eindigt Vlasov ergens tussen plek tien en twintig. Soms is er een uitschieter in positieve zin, soms in negatieve zin. De enige chronoproef die de 27-jarige renner ooit won – buiten het Russisch kampioenschap tijdrijden in 2021 – was de klimtijdrit in de Ronde van Romandië van vorig jaar. De tegenstand was daar beperkt, maar Vlasov won wel met overmacht. Dat biedt perspectief voor de klimtijdrit naar Monte Lussari, op de voorlaatste dag van de Giro.

---

* Hugh Carthy

Achtste in 2021, negende in 2022. Hugh Carthy is de laatste jaren een vaste klant in de top-tien van de Giro d’Italia, maar kan hij dit keer de stap zetten naar bijvoorbeeld een top-vijfklassering of podiumplaats? Zelf aast hij op nog meer. Hoewel hij Evenepoel en Roglič als topfavorieten beschouwt, wordt het volgens hem niet zomaar een strijd om plek drie in de Giro. “Dat is echt anders dan een rittenkoers van een week of een eendagskoers”, zei hij onlangs tegen WielerFlits. “In dat soort wedstrijden zie je dat de dominantie groot is, maar in een grote ronde kan er meer fout gaan.”

Voor Carthy verliep de aanloop naar de Giro alleszins goed. Hij kwam langzaam op gang op Mallorca (zesde in de Trofeo Serra de Tramuntana) en in de Tour des Alpes Maritimes et du Var (vijftiende), maar in Tirreno-Adriatico had hij alweer een stap gezet. De Brit eindigde hier als achtste in het eindklassement. Daarna volgde nog een tweede plaats in de Tour of the Alps, waar hij op 22 seconden strandde van Tao Geoghegan Hart. “Met die opbouw was ik erg blij. Alles is volgens plan verlopen. Ik heb daarvoor ook een goede winter gedraaid, dus ik ben blij hoe dat is gegaan.”

---

* Damiano Caruso

Bahrain Victorious zakt met een hele club klimmers en klassementsrenners af naar Fossacesia Marina voor de Grande Partenza. Naast Santiago Buitrago en Jack Haig (over wie we het zo nog zullen hebben), is ook Damiano Caruso van de partij. De inmiddels 35-jarige Italiaan eindigde al twee keer in de top-tien van de Giro. Nadat hij in 2015 al eens als achtste eindigde, werd hij in 2021 verrassend tweede. Samen met Tao Geoghegan Hart en Primož Roglič is hij dit jaar de enige deelnemer die al eens op het podium stond van de Ronde van Italië.

Of Caruso opnieuw in staat is tot zo’n prestatie is twijfelachtig. Na die succesvolle Giro heeft de Siciliaan datzelfde, ontzettend hoge niveau niet meer gehaald. Vooral de Tour de France van vorig jaar, waar hij een groot doel van had gemaakt, liep uit op een teleurstelling. Caruso kwam er niet aan te pas en gaf na zeventien ritten op met corona. We moeten echter niet vergeten dat hij voorafgaande aan de Tour nog meer dan behoorlijk presteerde met onder meer winst in de Ronde van Sicilië en een vierde plaats in het Critérium du Dauphiné.  Na de Giro van 2021 heeft de klimmer dus weldegelijk nog wat laten zien.

Ook dit jaar pakte Caruso al een podiumplaats, al moest hij daar wel even op wachten. In de Ronde van Romandië reed hij eind april naar een derde plaats achter Matteo Jorgenson en eindwinnaar Adam Yates. We kunnen dus wel stellen dat Caruso – precies op tijd – klaar is voor de Giro.

---

* Jack Haig

De nummers één en twee van de Tour of the Alps, Tao Geoghegan Hart en Hugh Carthy, hebben we al besproken. Nu is het tijd voor de nummer drie van die Italiaanse ronde: Jack Haig. De 29-jarige Australiër was lange tijd uit de roulatie, na een vervelende val in de Tour van vorig jaar, maar is stapje voor stapje aan het toewerken naar zijn oude vorm. Hij maakte dit voorjaar zijn rentree met een elfde plaats in de Ruta del Sol, eindigde vervolgens als tiende in Parijs-Nice en stond eind april – na ziekte in de Ronde van Catalonië – dus op het podium van de Tour of the Alps.

Het was Haigs eerste podiumplaats sinds september 2021. Toen eindigde hij als derde in de Ronde van Spanje, achter Roglič en Enric Mas. In de zevende etappe had Haig wel twee minuten ‘cadeau’ gekregen door mee te mogen in de vroege vlucht, maar een voorsprong bouwde hij daarmee niet op. In de openingsritten had hij namelijk al tijd verloren op de favorieten. Na zijn sprong in het klassement, bleef hij stabiel presteren. Dat zal ook nodig zijn voor een korte eindklassering in de Giro, want Haig heeft niet één specifieke kwaliteit waarmee hij het verschil kan maken.

---

* Thibaut Pinot

Thibaut Pinot is bezig aan zijn laatste seizoen als profwielrenner, maar wil niet spreken van een afscheidstournee. “Ik wil me nog tonen in de koers”, zei de 32-jarige Fransman nadat hij enkele weken geleden tweede was geworden in de Tour de Jura. Een dag later voegde hij de daad bij het woord door ook als tweede te eindigen in de Tour du Doubs. Het laatste écht grote doel van zijn carrière ligt echter nog in het verschiet: de Giro d’Italia. Daar zal hij als kopman aantreden van Groupama-FDJ, bevestigde zijn ploeggenoot Lars van den Berg onlangs aan WielerFlits.

“De Giro winnen? Dat gaat niet gebeuren, maar een leuk klassement rijden is wel zijn doel”, aldus Van den Berg. Een leuk klassement rijden, dat lukte Pinot in de Ronde van Romandië ook. Hij werd vijfde in de Zwitserse rittenkoers. Wat hem vooral moed zal hebben gegeven, was zijn optreden in de koninginnenrit. Alleen Adam Yates ging hem voor op weg naar Thyon 2000.

Pinot betwistte de Giro twee keer eerder. Bij zijn debuut, in 2017, werd hij vierde. Een jaar later probeerde Pinot het opnieuw in Italië en lag hij met nog twee ritten te gaan op polepositie voor het podium. Maar in de voorlaatste etappe liep het mis: hij verloor in de zware bergrit bijna driekwartier, moest met uitputtingsverschijnselen afgevoerd worden naar het ziekenhuis en zou de slotrit niet meer rijden. Laten we hopen dat dergelijk leed hem ditmaal bespaard blijft. Want hoeveel schoonheid er ook schuilt in zijn tragiek, een groots afscheid is deze aimabele klimmer zeker gegund.

---

Outsiders

We hebben de (top)favorieten voor de komende Giro d’Italia reeds besproken, maar er staan nog de nodige outsiders aan het vertrek. We noemden voor Bahrain Victorious al Santiago Buitrago, die samen met Damiano Caruso en Jack Haig oorlog kan maken in de bergen. De Colombiaan beschikt het hele seizoen al over goede klimmersbenen. Het was de bedoeling dat Gino Mäder het Bahreinse kwartet compleet zou maken, maar de Zwitser ontbreekt vanwege een coronabesmetting.

Bij INEOS Grenadiers moeten, naast Geraint Thomas en Tao Geoghegan Hart, ook Pavel Sivakov en Thymen Arensman in de gaten gehouden worden. Sivakov wacht nog altijd op zijn echte doorbraak, maar is in 2023 wel zeer stabiel. In alle vier de rittenkoersen die hij reed, eindigde hij in de top-tien.

Voor Arensman verloopt het seizoen – zijn eerste bij INEOS Grenadiers – voorlopig wat minder. Misschien kan hij het tij in de Italiaanse rittenkoers keren. Vorig jaar liet de Nederlander zowel in de Giro als de Vuelta zien dat hij geen moeite heeft met een drieweekse ronde.

Lennard Kämna, die bekendstaat als rasaanvaller, wil in de komende Giro eens een klassement najagen. Hij deelt het kopmanschap bij BORA-hansgrohe met Vlasov.

Tot slot noteren we nog de namen van Rigoberto Urán (EF Education-EasyPost), Einer Augusto Rubio (Movistar), Domenico Pozzovivo (Israel-Premier Tech), Brandon McNulty en Jay Vine (UAE Emirates). Laatstgenoemde maakte in de Vuelta a España van vorig jaar en de eerste weken van 2023 indruk, maar kwam daarna niet meer in actie vanwege een knieblessure. Zijn vorm is dus een vraagteken.

---

Favorieten volgens WielerFlits
**** Remco Evenepoel
*** Primož Roglič, Tao Geoghegan Hart
** João Almeida, Geraint Thomas, Aleksandr Vlasov
* Hugh Carthy, Damiano Caruso, Jack Haig, Thibaut Pinot

• 

  24 mei

  Lees ook Giro 2023: De deelnemers en rugnummers

  24 mei

---

• 

  29 mei

  Overzicht Giro 2023: Het juryrapport

  29 mei
• 

  26 mei

  Overzicht Giro 2023: De uitvallers

  26 mei
• 

  25 mei

  Giro 2023: Deze Belgen rijden de Giro d’Italia

  25 mei
• 

  24 mei

  Overzicht Giro 2023: De deelnemers en rugnummers

  24 mei
• 

  6 mei

  Giro 2023: Voorbeschouwing favorieten bergklassement - Wie volgt Bouwman op?

  6 mei
• 

  6 mei

  Giro 2023: Voorbeschouwing favorieten algemeen klassement - Evenepoel vs Roglic

  6 mei
• 

  6 mei

  Giro 2023: Dit zijn de kopmannen in de Giro d’Italia

  6 mei
• 

  5 mei

  Schrijf je nu in voor het Giro d'Italia 2023-spel van WielerFlits Ploegleider

  5 mei
• 

  5 mei

  Video Pooltips Giro d'Italia 2023 - Wie neem jij in je team bij WielerFlits Ploegleider?

  5 mei
• 

  5 mei

  Giro 2023: Voorbeschouwing favorieten puntenklassement - Puncheurs tegen sprinters

  5 mei
• 

  5 mei

  Giro 2023: Voorbeschouwing favorieten jongerenklassement - Met hoeveel voorsprong wint Evenepoel?

  5 mei
• 

  4 mei

  Giro 2023: Voorbeschouwing op het parcours - Een ronde voor alleskunners

  4 mei