• vrijdag 5 mei 2023 om 19:00

Giro 2023: Voorbeschouwing favorieten jongerenklassement – Met hoeveel voorsprong wint Evenepoel?

Het is niet de vraag wie het jongerenklassement wint in de Giro d’Italia 2023, het is enkel de vraag hoe groot het verschil in Rome zal zijn tussen Remco Evenepoel en de nummer twee. Mocht de Belg (we hopen uiteraard van niet) uitvallen, dan krijgen we een spannende strijd. Hoe dat zit? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

Net als in de Tour de France en sinds 2019 ook in de Vuelta a España, heeft de Giro d’Italia een speciaal klassement opgetuigd voor renners onder de leeftijd van 25 jaar. De eerste editie van dit jongerenklassement was in 1976, al was de eis toen nog dat je maximaal 24 jaar oud was. De toen 20-jarige Alfio Vandi is de boeken ingegaan als de eerste winnaar ooit. Een roemruchte carrière bouwde de Italiaan nooit uit, al eindigde hij wel meermaals in de top-10 van het eindklassement in de Giro en de Ronde van Lombardije. Saillant detail uit die editie van 1976: die betrof liefst 24 etappes en welgeteld één rustdag. Amai.

Het jongerenklassement telt op het palmares ‘slechts’ 34 winnaars. Dat komt omdat de witte trui na 1994 niet meer werd uitgereikt. Er werd vanaf toen geen jongerenklassement meer opgemaakt. De laatste winnaar van de eerste rij was Jevgeni Berzin, die datzelfde jaar ook het eindklassement op zak stak. Andere bekende namen pre-witte trui-break waren Pavel Tonkov (twee keer), Vladimir Pulnikov (eveneens twee keer) Massimiliano Lelli, Charly Mottet, Franco Chioccioli, Tommy Prim en Roberto Visentini. Overigens zegevierden Tonkov, Chioccioli en Visentini later in hun carrière ook nog eens in het eindklassement van de Giro.

Franco Chioccioli in het roze, in de door Erik Breukink gewonnen rit door de sneeuw en over de Gavia in 1988 – foto: Cor Vos

Uiteindelijk keerde de maglia bianca in 2007 terug in de Giro d’Italia. Dat jaar won toenmalig toptalent Andy Schleck (destijds 21 jaar) het jongerenklassement, nadat hij tweede werd in de algemene rangschikking. Hij werd een jaar later opgevolgd door Il Cobra, Riccardo Riccò. Waar een Nederlander nog nooit het witte kleinood kon meenemen naar de Lage Landen, kon een Belg dat wel. In 2009 wist Kevin Seeldraeyers de strijd met Francesco Masciarelli in zijn voordeel te beslechten. In de twee jaar daarna maakte de wereld voor het eerst kennis met Richie Porte en Rigoberto Urán. De laatste tien winnaars staan hieronder op een rij.

Laatste tien winnaars
2022: Juan Pedro López
2021: Egan Bernal
2020: Tao Geoghegan Hart
2019: Miguel Ángel López
2018: Miguel Ángel López
2017: Bob Jungels
2016: Bob Jungels
2015: Fabio Aru
2014: Nairo Quintana
2013: Carlos Betancur

Vorig jaar

De editie van 2022 begon voor Biniam Girmay in de witte jongerentrui, na zijn tweede plek in de openingsrit in Hongarije achter Mathieu van der Poel. Lang kon het toptalent uit Eritrea niet van zijn leidende positie genieten, want Italiaans kampioen tijdrijden Matteo Sobrero nam het witte kleinood de tweede dag over na een vierde plek in de individuele chrono. De thuisrijder mocht in zijn witte tricot Italië binnenrijden, maar op de vierde dag wisselde die trui opnieuw van eigenaar. Juan Pedro López werd tweede op de Etna, maar kreeg wel het wit (en het roze) in handen.

De Spanjaard hield daarna lang vol. Heel lang. Liefst tien dagen stond hij aan de leiding van het klassement, zonder de trui ook maar een etmaal te dragen. JuanPe droeg immers ook al die tijd het roze. Als nummer twee in het klassement droeg Mauri Vansevenant het wit, tot de rit met aankomst op Blockhaus. João Almeida rukte op naar plek twee en de Portugees zou vervolgens in Turijn de witte trui van López overnemen. Almeida leek onbedreigd naar de eindzege te gaan, tot een positieve coronatest hem na zeventien etappes een halt toe riep. López won zo alsnog.

Juan Pedro López won het wit – foto: Cor Vos

Eindstand jongerenklassement 2022
Juan Pedro López (Trek-Segafredo) in 86u49m54s
Santiago Buitrago (Bahrain Victorious) +5m43s
Pavel Sivakov (INEOS Grenadiers) +23m03s
4. Thymen Arensman (Team DSM) +23m51s
5. Luca Covili (Bardiani-CSF-Faizanè) +1u11m44s
7. Mauri Vansevenant (Quick-Step-Alpha Vinyl) +1u45m04s
Volledige eindstand

Regels

Alle renners die geboren zijn op of na 1 januari 1998 komen in aanmerking voor een klassering in de strijd om het wit. Het betekent dus dat renners met de leeftijd van maximaal 25 jaar kans maken op een mooie bonus. Iemand als Pavel Sivakov (INEOS Grenadiers) is echter met zijn 25 jaar wel ‘te oud’. De Fransman is geboren op 11 juli 1997.

Het belooft uit te draaien op een prachtig gevecht. Samuele Zoccorato (Green Project-Bardiani CSF-Faizanè) is de oudste van in totaal vijftig renners die in aanmerking komen voor het wit. De Amerikaanse pocketklimmer Matthew Riccitello is met 21 jaar de jongste deelnemer.

Favorieten

Liefst vijftig renners die meedoen aan de komende Ronde van Italië, zijn na 1 januari 1998 geboren en komen dus in aanmerking voor de witte trui. In theorie dan, want de praktijk zal anders uitwijzen. Er is namelijk een absolute topfavoriet die het aan zijn status verplicht is om dit klassement te winnen. Ook voor de strijd om het roze is hij misschien wel de te kloppen man.

Remco Evenepoel is dé te kloppen man – foto: Cor Vos

Het is dus niet de vraag óf Remco Evenepoel (23 jaar) het komende jongerenklassement wint, maar met hoeveel voorsprong. De Belg van Soudal Quick-Step is titelhouder in de Ronde van Spanje, hij draagt als wereldkampioen de regenboogtrui en won zijn laatste koers, dat met Luik-Bastenaken-Luik ook nog eens een monument was. Geen enkele andere renner die meestrijdt om het wit, komt ook maar in de buurt van die prestaties. Neem daarbij dat Evenepoel ook nog een tijdritspecialist is en er maar liefst drie chronoproeven in de komende Giro zitten. Het is dat we blijven vasthouden aan ons vaste stramien, maar in principe verdient al de rest na hem maar één ster.

Wanneer de Belg de torenhoge druk toch niet aankan of pech tegenkomt, dan zou de strijd in dit klassement best nog wel eens spannend kunnen worden. Al is het dan waarschijnlijk wel UAE Emirates dat victorie kraait. Portugees kampioen João Almeida (24) werd al eens vierde en zesde in het eindklassement van de Giro, maar dat was nooit genoeg om het wit te winnen. Vorig jaar was hij daar hard naar op weg, tot zijn opgave. Op dat moment had Almeida een voorsprong van meer dan tien minuten op nummer twee López. Normaal zal de klimmer annex tijdrijder ook hoog in het eindklassement eindigen. Maar afrekenen met Evenepoel lijkt absoluut een brug te ver.

Almeida (links) en McNulty in de jongste Vuelta a España – foto: Cor Vos

Hoewel de rolverdeling zal moeten blijken, lijkt Almeida binnen zijn ploeg een streepje voor te hebben op Brandon McNulty. De 25-jarige Amerikaan staat al een paar jaar te boek als een zeer getalenteerde ronderenner. Ook dit jaar toonde hij dat weer aan in koersen als de UAE Tour (veertiende), Tirreno-Adriatico (twaalfde) en de Ronde van het Baskeland (zevende). Maar precies dat toont eigenlijk ook waar het voor McNulty aan scheelt. Hij stagneert de laatste jaren een beetje en lijkt meer en meer te groeien naar een rol van luxehelper in plaats van naar het (gedeelde) kopmanschap. Maar met zijn kwaliteiten en tijdritcapaciteiten, verdient hij drie sterren.

Dat is er eentje meer dan Thymen Arensman krijgt. Waar men bij UAE Emirates mogelijkerwijs drie kopmannen heeft met Almeida, McNulty en misschien Jay Vine, hebben ze die bij INEOS Grenadiers ook. Afgaande op de laatste weken, zullen Tao Geoghegan Hart, Pavel Sivakov en oudgediende Geraint Thomas die rol toebedeeld krijgen. Arensman heeft niet dezelfde resultaten kunnen voorleggen en zal dus waarschijnlijk eerder in de trein moeten plaatsnemen. De 23-jarige Nederlander werd echter zesde in de jongste Ronde van Spanje en heeft een uitstekende tijdrit in de benen. Als zijn kopmannen er doorheen zakken, zou hij nog altijd kunnen komen bovendrijven.

Thymen Arensman – foto: Cor Vos

Arensman deed het vorig jaar in het shirt van Team DSM zeer verdienstelijk in de Giro. Dit jaar is die hoop bij de Nederlandse ploeg gevestigd op de Noor Andreas Leknessund. Hij geldt al jaren als een talent voor het rondewerk, maar die echt grote klapper moet nog altijd komen. Toch is de jongeling een sterke coureur met een dito tijdrit in de benen. Ingrediënten waar hij normaal ver mee zou moeten komen in dit klassement. Hij heeft echter aangegeven zich op dagsuccessen te richten, maar ook daar plaatsen wij een vraagteken achter. Leknessund kreeg onlangs in privékring een zware klap te verwerken die er ongetwijfeld in heeft gehakt. Wat zijn de gevolgen?

Bahrain Victorious mikt, net als UAE Emirates en Bahrain Victorious, met een trio op een goed klassement en neemt daarvoor Damiano Caruso, Jack Haig én Gino Mäder mee. Wij rekenen daar ook Santiago Buitrago bij, de nummer drie van de jongste La Doyenne. Na zijn profdebuut in 2020 ontwikkelt de Colombiaanse puncheur (23) zich gestaag. Ook als ronderenner. Zo werd hij dit jaar derde in zowel de Saudi Tour als de Ruta del Sol en eindigde hij twee dagen voor Luik nog als achtste in de Tour of the Alps. Vorig jaar won hij in de Giro nog een rit en werd hij twaalfde in het klassement. Buitrago heeft echter één groot manco: zijn tijdrit is allesbehalve indrukwekkend.

Santiago Buitrago – foto: Cor Vos

Een van de jongere renners die wel meer vrijheid binnen zijn ploeg geniet, is ~~Felix Gall~~. De 25-jarige Oostenrijker is een van de ‘oudste’ renners die meedingt naar het wit. Samen met de broers Aurélien en Valentin Paret-Peintre, moet hij bergop voor het mooie weer zorgen bij AG2R Citroën. Na 2021 moest de jongeling vertrekken bij Team DSM, dat geen water bij de wijn deed. Gall vertrok naar de Fransen, waar hij sindsdien degelijk rijdt in het rondewerk. Hij werd in 2023 tot nu zestiende in Tirreno-Adriatico, tiende in de Ronde van het Baskenland en negende in de Tour of the Alps. Soortgelijke resultaten als in 2022, maar toen werd Gall in de Giro pas vijftigste.

Update: Felix Gall maakt geen deel uit van de definitieve selectie van AG2R Citroën voor de Giro d’Italia. De Oostenrijker richt zich op de Tour de France.

Als je puur kijkt naar kwaliteiten, dan mag ook Ilan Van Wilder zeker niet ontbreken in deze voorbeschouwing. De 22-jarige Belg gaat als superhelper mee met Evenepoel, maar het zou niet voor het eerst zijn als ook de voornaamste knecht van een kopman hoog in het klassement blijft staan. Hij heeft daar bovendien baat bij, omdat zijn contract afloopt. Bij Soudal Quick-Step zal hij toch altijd logischerwijs voor zijn kopman moeten werken. Van Wilder liet dit jaar in onder andere de Volta ao Algarve (derde na Daniel Felipe Martínez en Filippo Ganna) zien dat ook hij heel wat in zijn mars heeft als ronderenner. Zijn vorm in de jongste Waalse klassiekers sprak ook boekdelen.

Einer Augusto Rubio – foto: Cor Vos

Voordat corona uitbrak, leek Colombia een nieuwe gouden generatie in het wielrennen te deponeren. Een van de talenten die daartoe behoorden, was Einer Augusto Rubio. De 25-jarige renner van Movistar werd als belofte in 2019 nog tweede in de Giro d’Italia U23, maar bij de profs is hij tot op heden vrij grillig. Zo nu en dan heeft hij een uitschieter, maar in het rondewerk strandt hij meestal tussen plek tien en twintig. Zo werd hij dit jaar dertiende in zowel de UAE Tour (waar hij wel een rit wist te winnen) en de Ronde van Catalonië. Bij zijn Spaanse ploeg is Rubio wel de klassementsrenner van dienst, maar voor de pocketklimmer zijn de drie tijdritten een groot nadeel.

Klimmer Filippo Zana kende eind 2021 zijn doorbraak met zeges en meerdere korte resultaten in het rondewerk. Vorig jaar zette hij die lijn door in het shirt van Bardaini-CSF-Faizanè, waarna hij een transfer verdiende naar Jayco-AlUla. Daar weet de Italiaanse kampioen op de weg echter nog geen potten te breken en dus is het ook maar zeer de vraag of hem dat in de ronde van zijn thuisland wél lukt. Feit is wel dat hij in de tricolore rondrijdt en dat zal hem vleugels geven. Maar gezien zijn prestaties dit jaar, lijkt het najagen van dagsucces eerder in het verschiet te liggen dan het rijden van een klassement. Toch mogen we dat niet uitsluiten, als hij de draad weer oppakt.

Kan Zana de tricolore eindelijk eer aan doen? – foto: Cor Vos

Outsiders

We zouden onder dit kopje nog een aantal namen kunnen noemen. Denk bijvoorbeeld eens aan Michel Heßmann van Jumbo-Visma of Giovanni Aleotti van BORA-hansgrohe. Maar omdat zij binnen hun ploeg een bepaalde rol vervullen waarbij een goed klassement niet mogelijk is, heeft dat weinig zin. Toch willen we hier nog wel twee renners uitlichten.

Te beginnen met de jongste van het stel, Matthew Riccitello. De piepkleine Amerikaanse machine maakt dit jaar zijn profdebuut bij Israel-Premier Tech. Dat doet de pocketklimmer uit Tucson (Arizona) niet onverdienstelijk. Maar die lijn voortzetten in zijn grote ronde-vuurdoop, lijkt te ambitieus.

Tot slot brengt EF Education-EasyPost voorjaarsrevelatie Ben Healy aan het vertrek. De 22-jarige Ier maakt al heel het jaar indruk, maar hij heeft zich nog nimmer bewezen in het hooggebergte. Ondanks dat zijn stijl lijkt op de vermaarde Spaanse klimmer Francesco Mancebo, is het de vraag of Healy een vuist kan maken ten opzichte van de echte klimmers. Gezien zijn tijdritcapaciteiten, zou hij op dat vlak mee kunnen doen.

Maar ook bij de beloften heeft hij nooit laten zien dat hij in staat is om klassementen te rijden in koersen met zware bergen erin. Wel kon hij daar op goede dagen een etappe wegkapen, waaronder een bergrit in de Ronde de l’Isard. Wat is dat waard?