Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giro 2025: Voorbeschouwing favorieten bergklassement – Pakt Wout Poels nóg een blauwe trui?
In de Giro d’Italia staat de strijd om de roze trui centraal, maar elk jaar is ook het gevecht om de blauwe bergtrui zeer interessant om te volgen. De Italiaanse ronde staat garant voor spektakel en vaak mogen vluchters strijden om ritzeges. Het bergklassement komt dan automatisch om de hoek kijken. Of gaat een klassementsrenner naar huis met de Maglia Azzura? WielerFlits blikt vooruit.
[unibet id=”1023636579″ title=”Wie wint de bergtrui in de Giro?”]
Historie
Laatste tien winnaars bergklassement Giro d’Italia
2024: 
Tadej Pogacar
2023: 
Thibaut Pinot
2022: 
Koen Bouwman
2021: Geoffrey Bouchard
2020: 
Ruben Guerreiro
2019: 
Giulio Ciccone
2018: 
Chris Froome
2017: 
Mikel Landa
2016: Mikel Nieve
2015: Giovanni Visconti
Laatste editie
De eerste bergtrui in de Giro d’Italia 2024 was voor de inmiddels gestopte Lilian Calmejane. De Fransman van Intermarché-Wanty mocht slechts één dag genieten van zijn blauwe trui, want in rit twee sloeg Tadej Pogacar toe op Oropa. De Sloveen won de rit, pakte het roze en nam en passant ook de leiding in het bergklassement over van Calmejane.
In de dagen daarna probeerde Calmejane het nog wel, maar écht dichterbij kwam hij niet meer. Zeker niet nadat Tadej Pogacar op Prato di Tivo zijn tweede bergetappe won. Van spanning in het bergklassement was vervolgens geen sprake meer. Met name Giulio Pellizzari en Georg Steinhauser (ritwinnaar op de Passo Brocon) sprokkelden in week twee en drie nog behoorlijk wat punten, maar dat deed Pogacar natuurlijk ook. Hij won immers ook nog rit vijftien, zestien en twintig – stuk voor stuk zware bergritten. Zo won Pogi de blauwe trui met 64 punten voorsprong op Pellizzari.
Puntentelling
Punten verdienen voor het bergklassement is vrij simpel. Je verdient punten bij de doorkomsten op de toppen van heuvels en bergen. Het aantal punten dat je kunt verzamelen op de top, is afhankelijk van de categorie van de heuvel of berg. Die categorie wordt dan weer bepaald aan de hand van de lengte en zwaarte van de betreffende beklimmingen.
De Cima Coppi – het hoogste punt van de ronde – is dit jaar de Colle delle Finestre. De top van deze klim, die beklommen wordt in de twintigste etappe, ligt op 2.172 meter boven zeeniveau. Hier zijn maar liefst 50 punten te verdienen. Een cruciaal punt voor het bergklassement, met andere woorden. Maar dat zijn de Tagliacozzo en San Valentino, de enigste twee beklimmingen van de eerste categorie waar gefinisht wordt. Wie de zevende etappe (Taglicozzo) of zestiende etappe (San Valentino) wint, mag eveneens 50 bergpunten bijschrijven op zijn conto.
Froome zette in 2018 de Giro naar zijn hand op de Finestre – foto: Cor Vos
Op de andere negen beklimmingen van de eerste categorie zijn maximaal veertig punten te verdienen. Verder zijn er dertien beklimmingen van tweede categorie (max. 18 punten), zestien beklimmingen van derde categorie (max. 9 punten) en eveneens zestien beklimmingen van vierde categorie (max. 3 punten). Dat betekent dat er in totaal 56 gecategoriseerde klimmen en heuvels zijn opgenomen in het parcours. Dat zijn er veertien meer dan tijdens de Giro van 2024.
Cima Coppi
Colle delle Finestre (etappe 20)
- 50 – 30 – 20 – 14 – 10 – 6 – 4 – 2 – 1 punten voor de eerste negen renners
Beklimmingen van 1e categorie
Tagliacozzo (etappe 7), Valico di Santa Maria Maddalena (8), Alpe San Pellegrino (11), Monte Grappa (15), Candrial (16), Santa Barbara (16), San Valentino (16), Passo del Mortirolo (17), Col Tzecore (19), Col Saint-Pantaléon (19), Col de Joux (19)
- 50 – 24 – 16 – 9 – 10 – 6 – 4 – 2 – 1 punten voor de eerste acht renners (aankomsten bergop: Tagliacozzo en San Valentino)
- 40 – 18 – 12 – 9 – 6 – 4 – 2 – 1 punten voor de eerste acht renners
Beklimmingen van 2e categorie
Gracen (etappe 1), Qafa e Llogarasë (3), Valico di Monte Carruozzo (6), Monte Urano (7), Vado della Forcella (7), Toano (11), Pietra di Bismantova (11), Dori (15), La Fricca (16), Passo del Tonale (17), Parlasco (18), Antagnod (19), Colle del Lys (20)
- 18 – 8 – 6 – 4 – 2 – 1 punten voor de eerste zes renners
Beklimmingen van 3e categorie
Surrel #1 (etappe 1), Surrel #2 (1), Monteforte Irpino (6), Roccaraso (7), Croce di Casale (8), Montelago (8), La Cima (9), Baiso (12), Trinita (12), Rossena (12), Vigo Cavedine (16), Le Motte (17), Colle Balisio (18), Ravellino (18), Croce Serra (19), Sestrière (20)
- 9 – 4 – 2 – 1 punten voor de eerste vier renners
Beklimmingen van 4e categorie
Saux (etappe 2), Q.Shakellës (3), Putignano (4), Montescaglioso (5), Gagliole (8), San Martino in Grania (9), Passo Roverello (13), San Giovanni in Monte (13), Vicenza #1 (13), Arcugnano (13), Vicenza #2 (13), Goniace/San Martino (14), Saver #1 (14), Saver #2 (14), Muro di Ca’ del Poggio (15), Corio (20)
- 3 – 2 – 1 punten voor de eerste drie renners
[unibet id=”1023636579″ title=”Wie wint de bergtrui in de Giro?”]
Favorieten
De winnaar van het bergklassement in een grote ronde is vaak lastig te voorspellen. Slechts een enkeling heeft vanaf de start de bergtrui als doel; bijna niemand spreekt die ambitie ook uit. In veel gevallen rolt een renner erin. Hij wint een bergrit, pakt zo een sloot bergpunten en besluit er dan maar voor te gaan. Meer dan eens is dit een klassementsrenner, die door pech of een slechte eerste week het geweer van schouder heeft moeten veranderen.
In andere gevallen maakt een klassementsrenner helemaal geen nieuwe plannen, maar wint hij de bergtrui toch. Zo bracht Giro-winnaar Tadej Pogacar het blauw vorig jaar bijna ‘per ongeluk’ naar Rome. De Sloveen mengde zich nooit bewust in de strijd om dit nevenklassement, maar dankzij zeges in vijf bergritten stond hij na drie weken toch bovenaan. Een leuk extraatje.
Zo’n scenario lijkt de komende editie van de Ronde van Italië minder waarschijnlijk. Pogacar doet dit keer immers niet mee aan de Giro en we verwachten niet dat iemand zó dominant zal zijn als hij was in 2024. Bovendien bevat de ronde dit jaar slechts vier aankomsten bergop, waarvan maar twee op een beklimming van de eerste categorie. De bijvangst aan bergpunten zal voor de beste klimmer onder de klassementsrenners zodoende wat beperkter zijn. Voor de vluchters, die doorgaans juist onderweg hun punten pakken, valt er des te meer te sprokkelen.
Poels aan het feest in de koninginnenrit van de Ronde van Turkije – foto: Cor Vos
Een van de weinige klimmers van formaat die zich bij voorbaat níét bekommert om het algemeen klassement, is Wout Poels. De Nederlander gaat vol voor dagsucces. Nadat hij in 2023 een rit won in zowel de Tour de France als de Vuelta a España, wil hij nu nog een ritzege in de Giro d’Italia toevoegen aan zijn palmares. Het zou de trilogie compleet maken. Natuurlijk is dat niet zomaar gepiept, maar Poels steekt wel in de juiste vorm om het te doen. De 37-jarige renner van XDS Astana schreef onlangs de Ronde van Turkije op zijn naam nadat hij de macht greep in de koninginnenrit.
Poels gaat dus in de eerste plaats voor een ritzege, maar aangezien hij etappes met het nodige klimwerk uit zal kiezen om ten aanval te trekken, kan het bergklassement ‘automatisch’ ook een doel worden. De Limburger bracht de bolletjestrui al eens bijna naar Parijs in de Tour de France. Dat was in 2021, toen Tadej Pogacar het kleinood in de laatste bergrit van hem afsnoepte. Vier jaar later lijkt er nog altijd weinig sleet te zitten op Poels, die ondanks zijn frêle gestalte een venijnige sprint heeft. Altijd handig, in de strijd om bergpunten.
Storer was superieur in de Tour of the Alps – foto: Cor Vos
Zouden we puur naar de (klim)kwaliteiten kijken, dan zouden we iemand als Michael Storer nog wel een stukje hoger inschatten dan Poels. Maar de Australiër van Tudor zal in eerste instantie voor een klassement gaan. Logisch, gezien zijn optreden in met name de Tour of the Alps. Storer stak daar ver boven de concurrentie uit. De achterstand van runner-up Thymen Arensman bleef nog beperkt tot anderhalve minuut, maar de rest volgde op vier minuten of meer. En dat in een koersje van vijf dagen.
Het is echter de vraag of Storer dit ontzettend hoge niveau drie weken zal kunnen volhouden. Tot nog toe heeft hij dat niet laten zien. Zijn voorlopig beste uitslag in een grote ronde: tiende, in de Giro van vorig jaar. Maar indien Storer kraakt in een van de eerste bergetappes, kan hij het altijd over een aanvallende boeg gooien. Een beetje zoals hij deed in de voorbije Parijs-Nice, waar hij zegevierde in de bergrit naar Auron. Of zoals in de Vuelta van 2021, toen hij twee bergritten én het bergklassement won.
Ook Ciccone was succesvol in de Tour of the Alps – foto: Cor Vos
Giulio Ciccone kunnen we in hetzelfde rijtje scharen als Storer. De 30-jarige Italiaan van Lidl-Trek gaat eerst voor een klassement, maar als dat in het water valt, ligt er nog genoeg moois te rapen. De bergtrui, bijvoorbeeld. Het zou niet voor het eerst zijn dat Ciccone – noodgedwongen, maar met succes – dit nevenklassement na zou streven. Hij veroverde reeds het blauw in de Giro (2019) en de bollen in de Tour (2023).
Kijken we naar Ciccone zijn meest recente uitslagen, dan lijkt zijn vorm minstens net zo goed als in die jaren. Hij triomfeerde recentelijk in de openingsrit van de Tour of the Alps en eindigde nadien als tweede in Luik-Bastenaken-Luik, achter de ongenaakbare Tadej Pogacar.
Plaatsen we ook in de categorie ‘klassementsrenners met een vraagteken’: Richard Carapaz. De 31-jarige Ecuadoraan is een oud-winnaar van de Giro, maar of hij dit jaar weer tot het einde meestrijdt voor het roze? Twijfelachtig. Zelf wil hij Ayuso en Roglic het vuur aan de schenen leggen, maar de eerlijk gebiedt te zeggen dat we dit seizoen nog maar weinig hebben gezien van de EF-kopman. Daarom is dit wellicht een waarschijnlijker scenario: Carapaz verliest (te) veel tijd in de eerste weken, vindt nadien toch zijn goede klimbenen en wint – dankzij de grinta die hem zo kenmerkt – toch nog een rit en de bergtrui. Ronde gered. Net als in de Vuelta van 2022 of de Tour van 2024.
Lorenzo Fortunato heeft het ook in zich om een rit en de bergtrui te winnen. Per slot van rekening zegevierde het Italiaanse lichtgewicht – 57 kilo, schoon aan de haak – in 2021 al eens op de Monte Zoncolan. Nu heeft hij echter een andere rol: hij is de klassementsrenner van dienst bij XDS Astana. De Kazachse ploeg focust zich dit jaar (voorlopig zeer succesvol) op het pakken van UCI-punten en Fortunato zou een mooie bijdrage kunnen leveren met een top-tienklassering in de Giro. Net als bij Storer, Ciccone en Carapaz, is het dus afwachten of hij op den duur andere dromen na zal jagen.
Roglic gaat voor het roze, maar het blauw zal hij niet afslaan – foto: Cor Vos
Onder de klassementsrenners lijken Juan Ayuso en met name Primoz Roglic de zekerheden, de stabiele factoren. Van hen verwachten we niet direct dat ze er doorheen zullen zakken en dan maar – als troostprijs – de zege in het bergklassement najagen. Maar toch kan een van hen met het blauw in Rome staan. Op zijn ‘Pogacars’, zogezegd. Als Ayuso of Roglic bergop enorm dominant blijkt, meerdere bergritten wint en de aanvallers elkaar ondertussen punten afsnoepen, kan de bergtrui onbedoeld in handen vallen van respectievelijk de Spanjaard of de Sloveen. Voor een Mikel Landa of Adam Yates geldt hetzelfde.
Ayuso en Roglic hebben trouwens beiden ploeggenoten die de kwaliteiten hebben om de bergtrui te winnen. Neem bijvoorbeeld Giulio Pellizzari (Red Bull-BORA-hansgrohe), die vorig jaar nog tweede werd in het nevenklassement, achter Tadej Pogacar. Deze editie van de Giro zal de jonge Italiaan zich echter in dienst moeten stellen van Roglic. Hetzelfde geldt bij UAE Emirates XRG en Ayuso waarschijnlijk voor mannen als Isaac Del Toro en Jay Vine.
Zien we Steinhauser weer in topvorm? – foto: Cor Vos
Gelukkig zijn er ook nog mannen die wél van meet af kunnen mikken op de combinatie ritzeges en bergklassement. Georg Steinhauser bijvoorbeeld, een van de revelaties van de Giro van 2024. De jonge Duitser won een jaar geleden de bergrit met finish op de Passo Brocon en finishte nog tweemaal in de top-drie. In het bergklassement eindigde hij eveneens als derde.
Dit seizoen hebben we de allerbeste versie van Steinhauser nog niet gezien, al waren er wel een paar flitsen. Zo werd hij derde in de door Storer gewonnen bergrit in Parijs-Nice. Als het hem lukt om weer te pieken in de Giro, mogen we mooie dingen van hem verwachten. Wat ook voor renner van EF Education-EasyPost spreekt: hij blonk vorig jaar vooral uit in de derde week. En daar zullen ook dit jaar weer de meeste punten te verdienen zijn.
Een goede derde week rijden, Nairo Quintana weet ook wel hoe dat moet. De 35-jarige Colombiaan is niet meer de gevleugelde klimmer van weleer, maar soms, heel soms heeft hij nog zijn dagen. Zoals in de Giro-rit naar Livigno van vorig jaar, toen Pogacar eraan te pas moest komen om hem van de dagzege te houden. Ook deze Ronde van Italië zal Nairoman zijn ritten weer mogen uitkiezen. Want hoewel Movistar klassementsambities heeft, is kopman Einer Rubio geen renner waar je je hele ploeg voor opoffert. En zeker een goede Quintana niet. Maar hoe goed is hij? Een negentiende plek in de Ronde van Catalonië (zijn laatste voorbereidingskoers) is niet barslecht, maar er moeten nog wel wat procentjes bij om mee te bikkelen voor het blauw.
Piganzoli boekte in 2024 zijn eerste profzeges: rit- en eindwinst in de Tour of Antalya – foto: Cor Vos
Davide Piganzoli heeft al meer laten zien in 2025. In februari werd de beloftevolle Italiaan bijvoorbeeld tweede in O Gran Camiño, achter Derek Gee. De Giro is natuurlijk nog een ander pak mouwen, maar Piganzoli kan ook dit werk aan, bewees hij vorig jaar. Op 21-jarige leeftijd debuteerde hij toen met een dertiende plaats in het algemeen klassement. Dit jaar wil hij die prestatie verbeteren, klinkt het op de site van Polti VisitMalta. “Maar ik wil niet afwachtend koersen: ik zal mijn kansen pakken als ze komen!” Zo horen we het graag.
We noemen ook nog de klassementsrenners Romain Bardet, Thymen Arensman, Mikel Landa, Egan Bernal, Derek Gee, David Gaudu en Antonio Tiberi. Of Tom Pidcock voor een klassement gaat, blijft voorlopig onduidelijk, maar als hij in plaats daarvan gaat vrijbuiten, behoort hij ook tot de kanshebbers voor het blauw. Zeker met de klimbenen van Alpe d’Huez 2022.
Tot slot, geven we nog de volgende namen mee: Marco Frigo (Israel-Premier Tech), Hugh Carthy (EF Education-EasyPost) en Koen Bouwman (Jayco AlUla). Laatstgenoemde kende door knieblessures een moeilijke opbouw naar 2025, maar in de Tour of the Alps zagen we de Nederlander alweer in het offensief. Bovendien is Bouwman een oud-winnaar van de bergtrui. In 2022 nam hij het blauw mee naar huis, nadat hij twee etappes had weten te winnen.
[unibet id=”1023636579″ title=”Wie wint de bergtrui in de Giro?”]
Favorieten volgens WielerFlits
**** Wout Poels
*** Michael Storer, Giulio Ciccone
** Richard Carapaz, Primoz Roglic, Juan Ayuso
* Georg Steinhauser, Davide Piganzoli, Nairo Quintana, Lorenzo Fortunato
Lees ook
Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.