Dylan Groenewegen kondigt zich al een aantal jaar aan als (sprint)talent en dat lijkt er bij zijn ploeg Roompot Oranje Peloton nu langzaam uit te komen binnen de profrangen. De 22-jarige Amsterdammer wist zaterdag de Brussels Cycling Classic te winnen en voegt zich zo op de erelijst bij grote namen als Octave Lapize, Briek Schotte, Rik Van Steenbergen, Rik Van Looy, Jean Stablinski, Felice Gimondi, Eddy Merckx, Jan Raas, Roger De Vlaeminck, Jelle Nijdam, Franco Ballerini, Frank Vandenbroucke, Robbie McEwen, Tom Boonen en André Greipel. “Het was prachtig om in de Arnhem-Veenendaal Classic mijn eerste profzege te boeken, maar om de oude Parijs-Brussel te winnen is misschien nog wel mooier”, vertelt Groenewegen een dag later aan WielerFlits.

Daarmee is ook alles gezegd. De Brussels Cycling Classic is namelijk de nieuwe naam van Parijs-Brussel, ook wel bekend als de elfde klassieker. Hoewel de wedstrijd nooit tot de tien wielerklassiekers van het jaar behoorde, was de koers jarenlang – samen met Milaan-San Remo – met zijn 300 kilometer de langste. De laatste seizoenen heeft de wedstrijd iets in aanzien ingeleverd en behelst de totale afstand nog ‘slechts’ 200,8 kilometer. Desalniettemin werd het door het weer een zware editie. “Ik werd steeds goed van voren gehouden en op de heuveltjes kon ook gemakkelijk volgen. Mede door het slechte weer, het strakke tempo en de vele bochtjes, werd het peloton vak op een lang lint getrokken. Daardoor wapperden er in de finale steeds meer (groepjes) renners af”, vertelt de voormalige renner van De Rijke-Shanks.

Fotofinish voor Groenewegen niet nodig
Een groep van zo’n dertig renners stevende vervolgens op de finish af. Groenewegen leek klem te zitten, maar vond alsnog een gaatje om eruit te komen. Op de streep wist hij Roy Jans (Wanty-Groupe Gobert) vervolgens te passeren, al was dat millimeterwerk. “Voor mijn gevoel wist ik direct al dat ik gewonnen had”, legt de Amsterdammer de situatie uit. Desondanks moest een fotofinish uitsluitsel brengen. “Jans gaf het eigenlijk ook al direct na de streep toe, door balend op zijn stuur te slaan. De jury besliste echter eerst anders, maar op de foto was het duidelijk te zien. Het scheelde niet veel, maar ook dat is voldoende”, lacht de sprinter.

“De overwinning had ik eigenlijk niet meer verwacht”, gaat Groenewegen verder. “Ik raakte namelijk een beetje ingesloten. Maar gelukkig kwam ik er op tijd uit om voor de zege te sprinten. Als dat uiteindelijk lukt, ontstaat er een enorme euforie! En stel nu dat ik niet tot twee keer toe moet remmen en niet ingesloten raak, dan win ik hier afgetekend. Dat weet ik wel zeker, eigenlijk. Ik kwam veel harder dan de rest, maar kon er pas op het laatste moment uitkomen. Normaal gesproken had dat eerder moeten gebeuren en win ik met een duidelijker verschil, denk ik. Nu was ik als coming man ook in het voordeel, omdat je dat normaal gesproken meer snelheid hebt dan de mannen voor je. Ook daarom wist ik eigenlijk direct al dat ik had gewonnen.”

WK-verkenning op de Tacx
Omdat Groenewegen niet voor een WorldTour-ploeg koerst en op papier nog belofte is, mag de Nederlander op het wereldkampioenschap in Richmond later deze maand uitkomen tijdens het U23 WK. Hij steekt zijn ambitie echter niet onder stoelen of banken. “Ik heb het parcours al een beetje verkend. Op de Tacx-trainer (rollerbank, red.) kun je er met software op trainen. Zo heb ik een aardig beeld gekregen van het parcours en de hellingen. Natuurlijk moeten we in Amerika bekijken hoe de kasseien erbij liggen en hoe het loopt, maar ik heb het parcours al aardig in mezelf opgenomen. Het is een mooi, maar zwaar rondje. Een omloop die me echt goed ligt. En als ik in topvorm ben, dan kan ik echt een eind komen”, klinkt het hoopvol.

Er kleeft echter ook een nadeel aan het feit dat Groenewegen het WK voor beloften als prof betwist. Hij mag de trui in wedstrijden dan bijvoorbeeld niet dragen, mocht hij de wereldtitel pakken. “Misschien hooguit een keer op de training”, lacht hij. “Maar als je een regenboogtrui kunt winnen, is dat van heel veel toegevoegde waarde. Het is prachtig om die in je kamer te hebben hangen. Het doel is om in Richmond zo goed mogelijk aan de start te verschijnen. Ik ga nu ook een week naar Girona (Spanje) om te trainen. Daar ga ik in ieder geval mijn uiterste best doen om me zo perfect mogelijk voor te bereiden. De vorm is in ieder geval aanwezig, maar de bedoeling is dat ik nog altijd ietsjes kan groeien naar mijn absolute topvorm.”