Interview Neoprof Harm Vanhoucke (21) heeft een moeilijke periode achter de rug. Bij de beloften behoorde hij samen met Bjorg Lambrecht en Steff Cras tot de top van het internationale jeugdwielrennen, maar zijn overstap naar de profs verloopt moeizaam. In de Ronde van Turkije liet hij wel weer een flits van zijn talent zien.

In de Tour de l’Isard 2017 domineerde Pavel Sivakov. Maar met Bjorg Lambrecht (2de), Steff Cras (3de) en Harm Vanhoucke (4de) deden ook de jonge Belgen het uitstekend. Een generatie klimmers met heel veel potentieel, wisten we toen al. Vorig jaar zetten ze alle drie de stap naar de profs. Lotto Soudal liet Lambrecht en Vanhoucke (in de zomer) vanuit hun opleidingsploeg doorstromen naar het hoofdteam, Steff Cras kreeg een plaatsje bij Katusha-Alpecin.

Ondertussen zijn we april 2019. Cras timmert bij Katusha gestaag verder aan zijn carrière, Bjorg Lambrecht werd de voorbije week vijfde in de Brabantse Pijl en zesde in de Amstel Gold Race en lijkt – voorlopig in de schaduw van Tim Wellens – beetje bij beetje de stap naar de absolute top te zetten. Alleen Harm Vanhoucke blijft achterop hinken. De West-Vlaming werkt hard, maar de resultaten volgden maar niet.

Hoge verwachtingen
“Het liep vorig jaar al fout”, vertelt Harm Vanhoucke in de Ronde van Turkije aan WielerFlits. “Ik was overtraind uit de winter gekomen en sukkelde daarna lange tijd met de bloedwaarden. Maar erger was dat ik er maar niet bovenop kwam. En dan begint ook het mentale aspect een rol te spelen. Je begint te twijfelen aan jezelf, je verliest beetje bij beetje je geloof in eigen kunnen. Dat is best zwaar om dragen. Kwam daar nog eens bij dat er – zowel door mezelf als door mijn entourage – veel druk op mijn schouders kwam. De verwachtingen waren ook zo hoog en ik kon daar niet mee om.”

Met als gevolg dat het met Vanhoucke van kwaad naar erger ging. Voor alle duidelijkheid, Lotto Soudal is de jonge West-Vlaming steeds blijven steunen. “Ik word onder meer begeleid door Nathan Kahan, de sportpsycholoog waar de ploeg mee samenwerkt. De ploeg toont ook geduld. Zo werd me in de winter al gezegd: ‘Probeer er te staan tegen de Ronde van Turkije‘. Zelf hoopte ik al op beterschap in de Ronde van Catalonië, maar daar liep het nog steeds voor geen meter. Ik trainde nochtans zoals het hoorde. Mijn wattages op training ware ook heel goed, maar in de koers lukte het maar niet.”

Maar zie, in de Ronde van Turkije toonde de West-Vlaming eindelijk weer eens een flits van zijn (klim)talent. Niet dat hij er plots de pannen van het dak reed. Maar in de koninginnenrit hield hij best lang stand in het pelotonnetje der favorieten. Uiteindelijk haalde hij boven op Kartepe nog net de top 25, op twee en een halve minuut van winnaar Felix Grossschartner. En in de vlakkere ritten werkte Vanhoucke goed in dienst van Caleb Ewan.

Romandië
“Ik heb deze week echt een beter gevoel gehad”, klonk Vanhoucke voor de start van de slotrit naar Istanbul optimistisch. “Voor het eerst sinds lange tijd kon ik nog eens diep gaan en dat is een positief signaal. Hier kan ik op verder bouwen. Vertrouwen hebben in mezelf en blijven knokken. Dan komt het wel goed. Een voordeel is dat ik nog een contract bij Lotto Soudal heb tot eind 2020. Die zorgen kan ik me alvast besparen en focussen op het sportieve.”

De Ronde van Romandië wordt de volgende stap voor Vanhoucke. “Qua deelnemersveld niet te vergelijken met deze Ronde van Turkije, dat besef ik wel. Wel met Catalonië, waar het bij mij vierkant draaide. Dus hoop ik in Romandië vooral beter te doen. Stel dat ik in in de koninginnenrit in Turkije op vijftien minuten was geëindigd, was ik ongetwijfeld mentaal weer weggezakt. Nu is het helemaal anders en kijk ik de toekomst een stuk rooskleuriger tegemoet, zonder té snel té veel te willen.  Maar ik blijf geloven dat wat ik twee jaar geleden kon, niet weg kan zijn…”